«Ναι. Η παράσταση για την οποία μιλάω ήταν το “Closer” το 2008-2009 (…) Ο,τι είπα, το υπέστην από τον Γιώργο Κιμούλη», απάντησε. Και μετά, ήρθαν κι άλλοι. Να συμπαρασταθούν. Να πετάξουν από μέσα τους, τα δικά τους βαρίδια. «Περήφανος για τη Ζέτα!» Ανήρτησε ο Νίκος Ψαρράς που συμμετείχε στην ίδια παράσταση. «Εννοείται ότι είμαστε με τη Ζέτα, για να σταματήσουν οι σπέκουλες. Περισσότερα και ειδικότερα σύντομα», ανήρτησε η Δώρα Χρυσικού, που επίσης εργάστηκε μαζί τους, τότε...

Τα μάτια της έχουν δακρύσει. Κοιτάει κάτω. Ξεφυσάει. Ξεκινάει να μιλάει, χωρίς να περιμένει, χωρίς ν’ ακούει. Το έχει αποφασίσει. Ξέρει ότι όσα πει θα πέσουν σαν βαρίδι στο πάτωμα. Τόσα χρόνια έπεφταν σαν βαρίδι μόνο μέσα της. Μιλάει. Παίρνει βαθιές ανάσες να γεμίσει αέρα. Οταν λες τις πικρές αλήθειες σου, το οξυγόνο στερεύει γρήγορα. Αγκομαχάς. Ο κόμπος ανεβαίνει στην καρωτίδα σου. Βυθίζεσαι. Πνίγεσαι. Οταν βγάλεις το βαρίδι από μέσα σου, μόνο τότε, αναδύεσαι στην επιφάνεια. Ανασαίνεις.

Η ηθοποιός Ζέτα Δούκα, στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», βρήκε τη δύναμη να παραθέσει την οδυνηρή της εμπειρία από τον χώρο εργασίας. Είπε ότι υπέστη μιας απίστευτης έντασης ψυχολογική και λεκτική βία, σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, σε μια παράσταση στην οποία συμμετείχε κάποτε. Είπε ότι την έβρισαν, την κλώτσησαν, είπε ότι κατέρρευσε ψυχολογικά υπομένοντας να τελειώσει η σεζόν. Κι άλλα πολλά είπε, που την έκαναν να πνίγεται και να βουρκώνει.  

Ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας #119 Πατήστε εδώ 

Και κατονόμασε.

«Θα ήθελες να πεις όνομα, μία παράσταση;», τη ρώτησαν.

«Ναι. Η παράσταση για την οποία μιλάω ήταν το “Closer” το 2008-2009 (…) Ο,τι είπα, το υπέστην από τον Γιώργο Κιμούλη», απάντησε.

Και μετά, ήρθαν κι άλλοι. Να συμπαρασταθούν. Να πετάξουν από μέσα τους, τα δικά τους βαρίδια. «Περήφανος για τη Ζέτα!» Ανήρτησε ο Νίκος Ψαρράς που συμμετείχε στην ίδια παράσταση. «Εννοείται ότι είμαστε με τη Ζέτα, για να σταματήσουν οι σπέκουλες. Περισσότερα και ειδικότερα σύντομα», ανήρτησε η Δώρα Χρυσικού, που επίσης εργάστηκε μαζί τους, τότε.

Η ηθοποιός Κατερίνα Γερονικολού κατέθεσε κι εκείνη τη δική της οδυνηρή εμπειρία με το ίδιο άνθρωπο: «Με φόβισες. Με τρόμαξες… Με έκανες να μην πιστεύω σε μένα. Εσύ, που μου έδωσες τον ρόλο. Να βάζω στοιχήματα με τον εαυτό μου, αν θα μπορώ να συνέλθω μετά τη “συνεργασία” μας… (…) Πικραίνομαι που δεν κατονομάζουμε τον εργασιακό εκφοβισμό. Που αποθεώνουμε κακόβουλους θνητούς. Που επιτρέπουμε συμπεριφορές που πληγώνουν την αξιοπρέπειά μας… (…)».

Από την πλευρά του, ο Γιώργος Κιμούλης κατέθεσε αγωγή και μήνυση, υποστηρίζοντας ότι όσα είπε η Ζέτα Δούκα είναι απαράδεκτα και ψευδή. Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega, μάλιστα, ανέφερε ότι ουδέποτε κλώτσησε και ότι τα άλλα, η υποτίμηση, η απαξίωση, ότι έβριζε, είναι γενική κι αόριστη καταγγελία. Είπε ότι ένταση υπάρχει πάντα στη δουλειά και ότι όλοι έχουμε τσακωθεί. Και ότι είναι αδιανόητο, μετά τη Σοφία Μπεκατώρου να βγαίνουν όλοι να πουν κάτι: «…μέχρι πρότινος πίστευα πως με την τάση είναι της μόδας τώρα να συμπεριφερόμαστε σαν την κυρία Μπεκατώρου… κι αυτό είναι και το πρόβλημα». Ετσι είπε.

Κατ’ αρχάς, τι κρίμα να χαρακτηρίζει κάποιος «μόδα» αυτό το σπουδαίο πράγμα που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό. Το γεγονός ότι τόσες γυναίκες βρίσκουν το θάρρος να εξομολογηθούν τη δική τους εμπειρία, ανοιχτά και χωρίς ντροπή. Δεν είναι «μόδα», είναι ο ασκός του Αιόλου που άνοιξε. Η Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε τον ασκό της σεξουαλικής παρενόχλησης, η Ζέτα Δούκα άνοιξε τον ασκό της ηθικής παρενόχλησης. Μια εξίσου άσχημη κατάσταση, την οποία βιώνουν πολλοί άνθρωποι, στον εργασιακό τους, και όχι μόνο, ώρο.

Οταν κάποιοι βγαίνουν και περιγράφουν με τόση συναισθηματική φόρτιση την εργασιακή εμπειρία τους, όταν μιλάνε για συμπεριφορές που πλήγωσαν την αξιοπρέπειά τους, τότε, σίγουρα, δεν αναφέρονται σε μια απλή ένταση στη δουλειά, ούτε σε συνηθισμένους τσακωμούς. Αναφέρονται σε μια ψυχική, μεθοδική εξόντωση που υπέστησαν.

Το αναλύει πολύ ωραία η ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια Μαρί-Φρανς Χιριγκόβεν, στο βιβλίο της «Ηθική παρενόχληση – Η κρυμμένη βία στην καθημερινή ζωή». Αναλύει την ταπεινωτική διαδικασία αυτού του πολύ συχνού κοινωνικού φαινομένου, το οποίο ονομάζει και διαστροφική βία.

Διαβάστε το βιβλίο. Θα δείτε μέσα στις παραγράφους του την περιγραφή της Ζέτας Δούκα. Της Κατερίνας Γερονικολού. Ισως και τη δική σας.

ΥΓ. Η Ευδοκία Ρουμελιώτη είχε μιλήσει παλιότερα για «αντισυναδελφική συμπεριφορά» εκ μέρους του ίδιου ανθρώπου. Είχε πει, μάλιστα, ότι δεν θα ξανασυνεργαζόταν μαζί του. Ούτε καν θα του ξαναμιλούσε… Κι εκείνη τα είπε πριν γίνει «μόδα», κύριε Κιμούλη.

Πηγή: Protagon.gr