Το πρώτο που μπορεί να επισημάνει κανείς είναι η έλλειψη φαντασίας. Μαζί με το φουλάρι και την κουκούλα βγάζουν και μια χούντα από το συρτάρι και την κραδαίνουν. Τόσες δεκαετίες, τόσες χιλιάδες διαδηλώσεις δεν γέννησαν ένα καινούργιο σύνθημα. Και γιατί να γεννήσουν, θα μου πείτε. Ισως για να αποδείξουν πως είναι ζωντανοί. Αναρωτιέσαι τι σημαίνει για έναν σημερινό εικοσάχρονο η χούντα. Ρητορική η ερώτηση. Τα συνθήματα δεν τα φτιάχνουν οι εικοσάχρονοι. Τα συνθήματα τα φτιάχνουν οι σοφοί καθηγητές τους, ψημένοι στους αγώνες. Δεν διακρίνονται για την εργατικότητά τους ούτε για την επινοητικότητά τους. Ξέρουν όμως ότι η Αριστερά βγήκε κερδισμένη από τη χούντα. Οχι από την πτώση της, διότι τη χούντα δεν την έριξε η Αριστερά. Από την ίδια τη χούντα, που κατάφερε να την ξεπλύνει από τα εγκλήματα του Εμφυλίου. Η χούντα για την Αριστερά είναι σαν το Γουέμπλεϊ του Παναθηναϊκού για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εφθασε στον τελικό, έχασε, αλλά έφθασε ώς εκεί. Βάλε μια χούντα παντού, όλο και κάτι θα εισπράξεις....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

αρκτικόλεξου εκπαιδευτικών του ΣΥΡΙΖΑ, κατρακυλάει στον χουντικό κατήφορο. Γιατί; Επειδή σε κάποια διαδικτυακή συζήτηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανέφερε ότι το 1969 υπήρχε αστυνομία στο πανεπιστήμιο. Η συζήτηση στρεφόταν γύρω από τη δεκαετία του ’60. Τόλμησε, όμως, ο αδίστακτος να αναφερθεί σε γεγονότα της δεκαετίας του ’60. Είπαμε, να μιλάμε για Ιστορία αλλά μην τα κάνουμε όλα ίσωμα. Αν έλεγε ότι έως το 1974 τα διαβατήρια έγραφαν «Βασίλειον της Ελλάδος» θα είχε πιάσει πάτο ως βασιλοχουντικός. Ειρήσθω εν παρόδω. Περιμένω να δω πώς θα διαχειρισθεί η επιτροπή 2021 το θέμα. Οχι της χούντας. Της βασιλείας, που καλύπτει τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια. Υποθέτω, όπως τον Βασιλικό Κήπο, που τον βαφτίσαμε «Εθνικό» για να τιμήσουμε την ιστορική μας μνήμη. Και φροντίσαμε να μην υπάρχει ίχνος της βασίλισσας Αμαλίας, που τον έφτιαξε.

Το πρώτο που μπορεί να επισημάνει κανείς είναι η έλλειψη φαντασίας. Μαζί με το φουλάρι και την κουκούλα βγάζουν και μια χούντα από το συρτάρι και την κραδαίνουν. Τόσες δεκαετίες, τόσες χιλιάδες διαδηλώσεις δεν γέννησαν ένα καινούργιο σύνθημα. Και γιατί να γεννήσουν, θα μου πείτε. Ισως για να αποδείξουν πως είναι ζωντανοί. Αναρωτιέσαι τι σημαίνει για έναν σημερινό εικοσάχρονο η χούντα. Ρητορική η ερώτηση. Τα συνθήματα δεν τα φτιάχνουν οι εικοσάχρονοι. Τα συνθήματα τα φτιάχνουν οι σοφοί καθηγητές τους, ψημένοι στους αγώνες. Δεν διακρίνονται για την εργατικότητά τους ούτε για την επινοητικότητά τους. Ξέρουν όμως ότι η Αριστερά βγήκε κερδισμένη από τη χούντα. Οχι από την πτώση της, διότι τη χούντα δεν την έριξε η Αριστερά. Από την ίδια τη χούντα, που κατάφερε να την ξεπλύνει από τα εγκλήματα του Εμφυλίου. Η χούντα για την Αριστερά είναι σαν το Γουέμπλεϊ του Παναθηναϊκού για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εφθασε στον τελικό, έχασε, αλλά έφθασε ώς εκεί. Βάλε μια χούντα παντού, όλο και κάτι θα εισπράξεις.

Παλεύουν να καθηλώσουν τον φοιτητόκοσμο με τα προβλήματα ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια. Να τον υποχρεώσουν να σκέφτεται σαν και αυτούς, να γεράσει πριν προλάβει να ωριμάσει. Αν τον αφήσουν να επεξεργαστεί τον δικό του τρόπο για να αντιληφθεί τον κόσμο του, αυτοί θα βγουν στα αζήτητα. Οταν μιλάμε για βιασμούς, μην αγνοούμε και αυτή την εκδοχή τους.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/01/21

                                                             "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/01/21



ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Το κλιπάκι διαρκούσε 12 δευτερόλεπτα. Οσο χρειαζόταν για να ακουστεί ο υφυπουργός Παιδείας να εκστομίζει ότι το 1969 υπήρχαν αστυνομικά τμήματα μέσα στα πανεπιστήμια. Τόσο ήταν αρκετό, για να κατηγορηθεί ο Συρίγος ότι «επικαλείται τις πρακτικές της χούντας» προκειμένου να στηρίξει τα σχέδια της κυβέρνησης.

Οποιος μιλάει ελληνικά μπορεί να δει το βίντεο της εκδήλωσης από όπου ψαλιδίστηκε η φράση, για να καταλάβει το νόημα μέσα στα συμφραζόμενά της. Για όποιον δυσκολεύεται, το εξήγησαν οι συνομιλητές του Συρίγου στην εκδήλωση – ο πρόεδρος της Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Γιάννης Ιωαννίδης, και ο καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης. Κανείς από τους δύο δεν συμφωνεί με τον υφυπουργό ή με το σχέδιο της κυβέρνησης. Αμφότεροι, όμως, αναγνώρισαν κατηγορηματικά ότι η αναφορά ήταν μόνον ιστορική. Είναι σαν να είχε πει ότι το ’73 μπήκε τανκ στο Πολυτεχνείο· και μετά να του καταλογιζόταν ότι απεργάζεται τον εξοπλισμό της πανεπιστημιακής αστυνομίας με άρματα.

Παρ’ όλα αυτά, τα κοινωνικά δίκτυα έβραζαν. Αλλά, εντάξει. Ετσι είναι τα κοινωνικά δίκτυα. Το διάνυσμα της προσοχής στην κατανάλωση της διαδικτυακής πληροφορίας δεν υπερβαίνει τα 12 δευτερόλεπτα. Ο Συρίγος ήταν καταδικασμένος να υποστεί τρολάρισμα. Το πρόβλημα, όμως, εδώ δεν είναι το ψηφιακό λιντσάρισμα – που συχνά ξεχνιέται με το που θα σβήσουν οι οθόνες. Το πρόβλημα δεν είναι καν ότι ακόμη και τα δοκιμασμένα φίλτρα αργής πληροφόρησης και νηφάλιου πολιτικού διαλόγου –ο Τύπος και τα κόμματα– αναπαρήγαγαν και μεγέθυναν προπαγανδιστικά την τρολιά. Το πρόβλημα είναι η ακόρεστη δίψα για χούντα.

Ενας κλάδος του πολιτικού συστήματος αδυνατεί να υπάρξει χωρίς να έχει απέναντί του το φάντασμα μιας εκτροπής. Εχει ανάγκη από «όπλα στα πανεπιστήμια» – που διαψεύσθηκαν ξανά και ξανά. Εχει ανάγκη από «κάμερες μέσα στα αμφιθέατρα» – που δεν προβλέπονται· «απαγόρευση συναθροίσεων» – με χιλιάδες να συγκεντρώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Εχει ανάγκη από «αναστολή κοινοβουλευτικής λειτουργίας» – με όλους τους βουλευτές να μιλούν και να ψηφίζουν, έστω και εξ αποστάσεως.

Θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογήσει την καλλιέργεια αυτών των φοβιών ως απώτερη μετατραυματική παρενέργεια ιστορικών βιωμάτων. Σχεδόν μισός αιώνας δημοκρατικής ομαλότητας δεν έχει καταφέρει να ξεριζώσει την καχυποψία. Ομως, το εκτροφείο των βρικολάκων δεν αλέθει μόνο ύλη του παρελθόντος. Εχει και νέες πηγές. Εχει νέα πελατεία, χωρίς ιστορικά τραύματα. Χωρίς κοινή πολιτική καταγωγή. Αλλά με κοινή αντιπολιτική κοίτη.

«Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την πανδημία ως αφορμή για να βάλει σε όλον τον πληθυσμό τις αλυσίδες της κηδεμονίας και της ανελευθερίας». «Η χώρα είναι μια κορωνοδικτατορία». Οχι, δεν είναι δηλώσεις στελεχών της Αριστεράς. Δεν είναι αποσπάσματα από το κύριο άρθρο της «Αυγής». Είναι δηλώσεις του Μπγερν Χέκε και του Αλεξάντερ Γκάουλαντ. Στελεχών της γερμανικής Ακροδεξιάς.

....από το κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"Η ΑΥΓΗ", 29/01/21