Η ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒτΕ ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΚΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΩΜΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ έξι ετών

Τα πραγματικά δύσκολα τώρα αρχίζουν!:

Το ΣΧΟΛΙΟ του Γιώργου Σ. Μπουρδάρα, 

από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Συμβολική μεν, πλην όμως βαθύτατα πολιτική η πρώτη πράξη του νέου πρωθυπουργού χθες, να μη δώσει τον θρησκευτικό όρκο που άπαντες οι προκάτοχοί του έδιναν, προκειμένου να πείσουν για την πρόθεσή τους να σέβονται το Σύνταγμα, τους νόμους και τη λαϊκή βούληση. Τα του Καίσαρος των Καίσαρι, και ορθώς... Ή, αν προτιμάτε, «ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω...».

Ειδικά ως προς το «μάταιο» της επίκλησης του Θεού κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας για την ανάληψη κοσμικών καθηκόντων, τα παραδείγματα τουλάχιστον αμφισβήτησης για το κατά πόσο υπηρετήθηκαν με ευλάβεια το Σύνταγμα και η βούληση του λαού από τους «εκλεκτούς» του, είναι μάλλον αναρίθμητα. Υπό αυτή την έννοια, είναι σαφώς καλύτερο να προδίδει κάποιος τον λόγο της τιμής του, παρά το θείο στοιχείο – όπως θα έλεγαν και οι μη φανατικοί χριστιανοί. Η χθεσινή αυτή ενέργεια του νέου πρωθυπουργού μοιάζει «απλή». Αλλά αν σκεφτεί κανείς το γενικότερο πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο, όπως άλλωστε αποτυπώθηκε ιδιαιτέρως έντονα σε κάποιες περιπτώσεις και μέσω της κάλπης την Κυριακή, κάθε άλλο παρά εύκολη μπορεί να χαρακτηριστεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εκείνο το οποίο αξίζει να ειπωθεί στο σημείο αυτό είναι πως τα μεγάλα και πραγματικά δύσκολα της διακυβέρνησης μόλις τώρα αρχίζουν! Σε οικονομικό επίπεδο και στο μέτωπο της επούλωσης των μεγάλων κοινωνικών πληγών, είναι λίγο-πολύ γνωστά και αναλύονται επαρκώς αυτές τις ημέρες.

Με το παρόν σημείωμα θα επιχειρηθεί μια πρώτη προσέγγιση εκείνων των εκκρεμοτήτων που έχει μπροστά του ο κ. Τσίπρας και η νέα κυβέρνηση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Τόσο ο ίδιος πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, όσο και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σταματούσαν να ασκούν εντονότατη κριτική στον Κανονισμό λειτουργίας της Βουλής, ο οποίος είναι γνωστό πως χαρακτηρίζεται από πολλές στρεβλώσεις και ελλείψεις. Γίνεται φανερό, λοιπόν, τι πρέπει να γίνει σε αυτό το μέτωπο, προκειμένου να υπάρξει συνέπεια έναντι παγίων θέσεών τους για την ορθή λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος. Το ποιο πρόσωπο θα επιλεγεί να είναι ο νέος πρόεδρος της Βουλής και το αν και πότε θα αναληφθεί πρωτοβουλία ριζικής αλλαγής του Κανονισμού, θα καταδείξουν και τις προθέσεις αυτής της νέας πλειοψηφίας. Το ίδιο σημαντικό θα είναι και το σε ποιον θα ανατεθεί η διεύθυνση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια τα μέλη της επέδειξαν πολλές φορές τάσεις υιοθέτησης τακτικών που θεωρητικώς κατήγγειλαν (όπως η κατάθεση άσχετων τροπολογιών και η απαίτηση ψήφισής τους, ο μη σεβασμός κανόνων λειτουργίας της Βουλής κ.ά.).

Μείζον, βεβαίως, είναι και το ζήτημα της Χρυσής Αυγής: η Ακροδεξιά έχει δείξει «τα δόντια της». Και με κυβέρνηση όπου η Αριστερά πλειοψηφεί, θεωρείται περισσότερο από σίγουρο πως η ΧΑ –ενισχυμένη, μάλιστα, ως τρίτο κόμμα– θα επιχειρήσει να τα... χρησιμοποιήσει κιόλας. Θα «θωρακιστεί» επαρκώς, και πώς, η νέα πλειοψηφία;