"...Ετσι το λένε στον ΣΥΡΙΖΑ το «Παλιό». Αυτοί είναι το «παλιό». Ενώ το καινούργιο για τον κυβερνητικό είναι ο Τζουμάκας. Το ξαναγράφω. Ο Τζουμάκας. Καλά όποιος δεν τον είδε στη φωτογραφία απ' το συνέδριο στο γήπεδο του Γαλατσίου σε κόκκινο φόντο με τα χέρια στη έκταση και το μάτι να αστράφτει έχασε πολλά. Αυτή η φωτό πρέπει να διανέμεται δωρεάν και μετ' επιτάσεως. Και νεκρούς ανασταίνει. Εκλεισα τον ημερήσιο Τύπο, πήρα ένα ταξί και τράβηξα για το σπίτι. Στο ραδιόφωνο έπαιζε Σαββόπουλο. Και ναι. Κοίτα σύμπτωση τώρα. Αυτό ήταν το τραγούδι που ψιθύριζα και δεν έβρισκα τον στίχο. Ναι. Οπως τα ακούς. «Κάτι με αρωσταίνει σ' αυτήν την πολιτεία και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία» Και το μικρόφωνο σ' εσάς . Δικό σας...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 13-14/04/19

"ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΛΑ",
του Σταμάτη Φασουλή

Κατέβηκα το μεσημέρι στο κέντρο. Ωραία μέρα, ένας ήλιος που προσπαθούσε να το παίξει άνοιξη, αλλά όλο έφερνα στα χείλη ένα τραγούδι, ένα τραγούδι ποιο τραγούδι; Αδύνατον. Είχα πάρει τη δόση μου της ενημέρωσης πρωί πρωί με τον κ. Κουρουμπλή α λα μπρατσέτα με τον Αμβρόσιο τον ευαίσθητο αυτόν ομοφοβικό ου μην αλλά και φασιστοφέρνοντα ιερέα και άνοιξε η καρδιά μου.


Φίλους δεν έχει εκεί στο κόμμα που τον φιλοξενεί να τον μαζέψουνε μεγάλον άνθρωπο; Τέλος πάντων, αλλά το τραγούδι τραγούδι. Βρε ποιο είναι; Ποιο είναι; Αδύνατον. Πιο πριν βέβαια είχα δει με το μπρέκφαστ να παίζει στο γυαλί το ντου στα Εξάρχεια με τη διμοιρία των ΜΑΤ που πήγανε και πιάσανε αυτήν που είχαν απαγάγει πριν από μέρες κάτι παιδιά με καλάσνικοφ απ' τα χέρια των Λιμενικών και του Εισαγγελέα μια γυναίκα με πολλά χασίσια και την αναρμόδια υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι κι όσο να 'ναι είχα πάρει δυνάμεις.

Ξέρεις λένε κι είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο συνδυασμός γκράμπερις με ενόπλους είναι πολύ boost. Σε κάνει τούρμπο. Eκανα όπως έκανα τις δουλειές μου, και για να αισθανθώ λίγο καλλιτέχνης, όχι πολύ, έτσι απέξω απέξω, όσα βλέπει η πεθερά, μπήκα στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ και κοίταζα τα ράφια σαν βλαμμένο, ευτυχώς έρχεται μια κυρία ευγενέστατη, «να σας βοηθήσω»;

- Μάλιστα θέλω ένα βιβλίο (λες και υπήρχε περίπτωση να θέλω φυστικοβούτυρο) που μόλις εκδόθηκε, αλλά δεν θυμάμαι ποιο.

- Τον Βιργίλιο.

Δεν μπορώ να πω, χάρηκα που φαίνεται με περιβάλλει μια άλως λατινικής κουλτούρας. Ε; Δεν πρόλαβα να χαρώ.

- Εξαντλήθηκε.

Τι να κάνουμε; Θα ζήσουμε και χωρίς Βιργίλιο. Αντ' αυτού θα πέσω στα νύχια της ενημέρωσης.

Βγήκα πήρα εφημερίδα να πιω έναν ρημαδικαφέ να στανιάρω, και το τραγούδι στη γλώσσα μου όλο να θέλει να πει τους στίχους και να μην τους βρίσκει.

Κάνω να ανοίξω το φύλλο της ενημέρωσης, με πιάνει απ' τα μούτρα μια μπόχα, μια δυσωδία ένα κακό, άλλο πράμα.

Συγγνώμη. Αυτό το Θεοχαρόπουλο είναι με τα καλά του; Εφυγε όπως έφυγε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί διαφωνούσε και τώρα γύρισε επειδή συμφωνούσε; Στη βιασύνη του δε απάνω να τρέξει στην αγκαλιά του Τσίπρα διέγραψε κι απ' το κόμμα του καμιά 35 νοματαίους γιατί τον κόβαν στον καβάλο και βουρ στον πατσά.

Σε άλλη σελίδα πιο φιλολογική ο κ. Τζανακόπουλος μιλώντας για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους μας πληροφόρησε ότι όλοι οι αναμεμειγμένοι (κατά τη γνώμη του πάντα, άσχετα με τη γνώμη της δικαιοσύνης) είναι υπολείμματα του «Παλιού».

Ετσι το λένε στον ΣΥΡΙΖΑ το «Παλιό».

Αυτοί είναι το «παλιό».

Ενώ το καινούργιο για τον κυβερνητικό είναι ο Τζουμάκας.

Το ξαναγράφω. Ο Τζουμάκας.

Καλά όποιος δεν τον είδε στη φωτογραφία απ' το συνέδριο στο γήπεδο του Γαλατσίου σε κόκκινο φόντο με τα χέρια στη έκταση και το μάτι να αστράφτει έχασε πολλά.

Αυτή η φωτό πρέπει να διανέμεται δωρεάν και μετ' επιτάσεως. Και νεκρούς ανασταίνει.

Εκλεισα τον ημερήσιο Τύπο, πήρα ένα ταξί και τράβηξα για το σπίτι. Στο ραδιόφωνο έπαιζε Σαββόπουλο. Και ναι. Κοίτα σύμπτωση τώρα. Αυτό ήταν το τραγούδι που ψιθύριζα και δεν έβρισκα τον στίχο. Ναι. Οπως τα ακούς.

«Κάτι με αρωσταίνει σ' αυτήν την πολιτεία

και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία»

Και το μικρόφωνο σ' εσάς .

Δικό σας.