SerMichiotis: Απριλίου 2019

Τρίτη 30 Απριλίου 2019

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΡΑΕΤΗ ΦΟΙΤΗΣΗ, ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ...

"ΕΣΤΙΑ",Μ.ΣΑΒΒΑΤΟ 27-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 28/04/19

"...Βρήκε άραγε ο πανίσχυρος Ερντογάν το αντίπαλο πολιτικό του δέος; Έναν αντίπαλο που εκπροσωπεί μια τελείως διαφορετική κοσμοαντίληψη και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη θέση του πολίτη και της Τουρκίας στον κόσμο; Είναι νωρίς ακόμη για να ειπωθεί κάτι τέτοιο με βεβαιότητα. Ο Ερντογάν που ξεκίνησε την καριέρα ως πολιτικός μεταρρυθμιστής και γνώστης των ορίων της ισχύος του, κατέληξε τα τελευταία χρόνια “σουλτάνος” και “προφήτης”, παρασυρμένος από την ίδια του τη ρητορική, εμμονικός, ο οποίος εύκολα μπαίνει στον πειρασμό να δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα, πέραν της λογικής και χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τον υπόλοιπο κόσμο. Από την πλευρά του ο Εκρέμ Ιμάμογλου φαίνεται πως ανταποκρίνεται περισσότερο στο προφίλ ενός σύγχρονου Ευρωπαίου πολιτικού, μετριοπαθής, ορθολογικός και υποστηρικτής των βαθμιαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων της Τουρκίας. Είναι ίσως ο πιθανότερος υποψήφιος της αντιπολίτευσης, ο οποίος θα μπορούσε να διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα από τον νυν πρόεδρο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές του 2023. Μέχρι τότε έχει ακόμη πολύ δρόμο ακόμη, κατά τη διάρκεια του οποία θα πρέπει να αποδείξει πως εννοεί στην πράξη όλα αυτά που λέει και υποστηρίζει...."

Από τον ιστότοπο "tvxs"

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΚΟΥ

Σε μια περίοδο που ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γίνεται ολοένα και πιο νευρικός και απρόβλεπτος, γυρίζει την πλάτη του στη Δύση και απειλεί να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, η εκλογή του ανεκτικού και φιλοδυτικού Εκρέμ Ιμάμογλου στο αξίωμα του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης, δείχνει πως η τουρκική κοινωνία δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη σχετικά με την κατεύθυνση και τον ταυτοτικό προσανατολισμό της γειτονικής μας χώρας.

Στις 17 Απριλίου 2009 ο 49χρόνος Εκρέμ Ιμάμογλου ανέλαβε κι επίσημα τα καθήκοντα του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, μιας μητρόπολης 16 εκατομμυρίων κατοίκων και οικονομικής, εμπορικής, τεχνολογικής, τουριστικής και πολιτιστικής πρωτεύουσας της Τουρκίας. Δεκαεπτά ημέρες πριν, στις 31 Μαρτίου, είχε εκλεγεί με τη στήριξη του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), επικρατώντας του αντιπάλου του Μπιναλί Γιλντιρίμ, υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, με μόλις 23.000 ψήφους διαφορά ή 13.729 σύμφωνα με τη νέα καταμέτρηση που επέβαλε η κυβέρνηση του Ερντογάν. Ωστόσο, παρά την οριακή διαφορά, η επικράτηση του Ιμάμογλου θεωρήθηκε “μεγάλη νίκη” από το CHP καθώς εκπόρθησε, έπειτα από πολλά χρόνια, το σημαντικότερο πολιτικό προπύργιο του κυβερνώντος ΑΚΡ: την Κωνσταντινούπολη, από την οποία είχε ξεκινήσει και την πολιτική του σταδιοδρομία και ο Ερντογάν, ως δήμαρχός της (1994-1998).

Ανεκτικότητα Vs Μισαλλοδοξία

Ο Εκρέμ Ιμάμογλου φιλοδοξεί να φέρει ένα φρέσκο “άνεμο αλλαγής” στην Τουρκία, δημιουργώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση θετικών αλλαγών που θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό της Ερντογανικής Τουρκίας.

Ο νέος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1970 στη μικρή πόλη Ακσάαμπατ, κοντά στην Τραπεζούντα, και είναι ένας ποντιακής καταγωγής μουσουλμάνος Τούρκος, που μεγάλωσε ωστόσο στο αστικό και πολυπολιτισμικό περιβάλλον της Πόλης. Σε αντίθεση με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που μιλάει συνεχώς φοβικά, για “ασφάλεια” και “απομόνωση” της Τουρκίας από τη Δύση κι ανακαλύπτει καθημερινά εξωτερικούς κι εσωτερικούς “εχθρούς”, ο Ιμάμογλου έχει έναν μετριοπαθή και κοσμοπολίτικο λόγο και διακηρύττει την ανεκτικότητα και την αρμονική συμβίωση. Η κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη, μια μητρόπολη με πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό υπόβαθρο, απέρριψε τη μισαλλοδοξία και τη φοβικότητα του Ερντογάν, και υποστήριξε τις αξίες που πρεσβεύει ο Ιμάμογλου. Αυτός ήταν, σύμφωνα με τους αναλυτές, και ο σημαντικότερος λόγος της νίκης του.

Ο Εκρέμ Ιμάμογλου και οι Κούρδοι

Η πόλωση στην τουρκική κοινωνία και η αυξανόμενη δύναμη και αλαζονεία του Ερντογάν και του ΑΚΡ έχει ενθαρρύνει, από το 2017 ακόμη, το κεντροαριστερό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) και το φιλοκουρδικό αριστερό αντιπολιτευόμενο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) να αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις μεταξύ τους για σύμπραξη απέναντι στον “κοινό εχθρό”, το καθεστώς Ερντογάν. Το αποτέλεσμα ήταν μια συμφωνία συνεργασίας και εγκατάλειψης της “Κουρδοφοβίας”, που παραδοσιακά διακατείχε και το CHP.

“Η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη όπου ζει το μεγαλύτερο τμήμα των συμπατριωτών μας, των Κούρδων. Είναι κι αυτοί Κωνσταντινοπολίτες. Κι εμείς οι Κωνσταντινοπολίτες δεν χωριζόμαστε. Τρώμε το ίδιο το ψωμί, πίνουμε το ίδιο το τσάι. Αυτό το έθνος έχει κουραστεί από την πολιτική διαχωρισμού με βάση την ταυτότητα”, δήλωσε ο Εκρέμ Ιμάμογλου κατά την προεκλογική του εκστρατεία. Οι Κούρδοι της Κωνσταντινούπολης τον στήριξαν μαζικά ως έναν δήμαρχο που δεν θέλει απλά να μοιραστεί μαζί τους ψωμί και τσάι, αλλά επειδή πίστεψαν πως θα σεβαστεί και τα δικαιώματά τους.

Αλλά και ο ίδιος ο Ιμάμογλου ομολόγησε τη σχέση με το φιλοκουρδικό HDΡ: “Δεν υπάρχει κάτι που κάνει το HDP ιδιαίτερο. Δεν θέλουν τίποτα διαφορετικό από εμάς. Θέλουν το σεβασμό στον άνθρωπο και ίσα δικαιώματα”. Έτσι ο Ιμάμογλου δήλωσε πως το HDP δεν είναι ένα σκιάχτρο και φόβητρο. Πως οι πολίτες που το υποστηρίζουν δεν είναι “εσωτερικοί εχθροί”, αλλά ένα τμήμα των απλών ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή στη χώρα καταγωγής τους. Παραδέχθηκε έτσι σιωπηρά, γεγονός που είναι μεγάλη υπόθεση στην Τουρκία, ότι οι Κούρδοι της χώρας καταπιέζονται, δεν θεωρούνται ισότιμοι, αλλά “πολίτες β' κατηγορίας”.

Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι Κούρδοι τον υποστήριξαν απλά επειδή ο “εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”, εντούτοις αυτές οι απόψεις του Ιμάμογλου έδειξαν ότι μπορούν να τον θεωρούν και φίλο τους. Σε αντίθεση με τις φοβικές εκστρατείες του αντιπάλου του Μπιναλί Γιλντιρίμ (καθοδηγημένες από τον ίδιο τον Ερντογάν), στις οποίες κυριαρχούσε η ατζέντα των εθνικών θεμάτων και των εντάσεων με όλο τον κόσμο, ο Ιμάμογλου επικεντρώθηκε περισσότερο στα τοπικά θέματα, στην αλληλεγγύη και στη δύναμη της ανεκτικότητας.

“Κατά τη διάρκεια της διοίκησής μου, η Κωνσταντινούπολη θα είναι η πρωτεύουσα της ανεκτικότητας", δήλωσε ο Ιμάμογλου σε μια προεκλογική τηλεοπτική του εμφάνιση. Και αυτό το υποστήριξε ήδη με πράξεις.

Γιορτάζοντας τον κουρδικό Νεβρόζ

Στις 21 Μαρτίου 2019, ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, ο Ιμάμογλου συμμετείχε στην Κωνσταντινούπολη στον εορτασμό του Νεβρόζ/Nevroz (έναρξη του Ζωροαστρικού/Περσικού Νέου Έτους), που θεωρείται ως η “κουρδική Πρωτοχρονιά” και αποτελεί ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό της κουρδικής ταυτότητας, αν και θεωρείται “απαγορευμένη” γιορτή στην Τουρκία. Σύμφωνα με το έθιμο, ο Ιμάμογλου πήδηξε πάνω από την “ιερή φωτιά”, η οποία, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες των Κούρδων, που έχουν ζωροαστρικές καταβολές, θα φέρει καλή υγεία και τύχη για όλο το χρόνο.

Ήθελε να δει και τον πολιτικό του αντίπαλο Γιλντιρίμ να κάνει το ίδιο, καθώς είχε δηλώσει πως θα παραστεί στην ίδια γιορτή. Τον περίμενε μέχρι στις μέχρι τέσσερις το απόγευμα αν και, λόγω των υποχρεώσεων που είχε, ο Ιμάμογλου έπρεπε να πάει αλλού. “Μακάρι να μπορούσα να τον συναντήσω για να δίναμε τα χέρια μας, ώστε να στέλναμε ένα μήνυμα. Αυτή ήταν μια ευκαιρία, γιατί το Νεβρόζ είναι η μέρα της ενότητας, μια ημέρα ειρήνης. Ας μην φοβόμαστε την ειρήνη. Ας μην φοβόμαστε τα όμορφα πράγματα. Αυτά είναι η σωτηρία αυτής της χώρας", είχε δηλώσει τότε ο Ιμάμογλου. Τελικά, 20 λεπτά αργότερα, ήρθε και ο Γιλντιρίμ κι έτσι δόθηκε ένα κοινό μήνυμα ειρήνης, μέσα σε μια σοβαρά διαιρεμένη τουρκική κοινωνία.

Κωνσταντινούπολη: πρωτεύουσα της ανεκτικότητας

Όταν λέει ο Ιμάμογλου πως η Κωνσταντινούπολη θα είναι η “πρωτεύουσα της ανεκτικότητας” εννοεί πάνω από όλα σεβασμό στη διαφορετικότητα και στην κοσμοπολίτικη, πολυεθνική και πολυθρησκευτική παράδοση της Πόλης -κάτι που αφορά ιδιαίτερα τους Ρωμιούς και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο νέος δήμαρχος της Πόλης έχει επισκεφτεί κατά το πρόσφατο παρελθόν αρκετές χριστιανικές εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη. Στις 25 Δεκεμβρίου 2018 επισκέφθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι και είχε συνομιλίες με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στον οποίο και μετέφερε θερμές ευχές για την ημέρα των Χριστουγέννων.

Ήταν μια συμβολική χειρονομία ενός υποψήφιου μελλοντικού δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, που έχει συνείδηση του βάρους και της συλλογικής ευθύνης για το πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης, τον Σεπτέμβριο του 1955, οι πληγές του οποίου δεν έχουν ακόμη επουλωθεί. Σήμερα οι Ρωμιοί που έχουν απομείνει στην Κωνσταντινούπολη είναι μεταξύ δύο και τεσσάρων χιλιάδων, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά ζητήματα ανοικτά, όπως εκείνο των περιουσιών, των βακουφιών, του Πατριαρχείου και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που αφορούν και τον νέο δήμαρχο της πόλης.

Η επίσκεψη του Ιμάμογλου στο Πατριαρχείο δεν ήταν απλά συμβολική, αλλά ήθελε να στείλει ένα μήνυμα συνύπαρξης και ανεκτικότητας. Βέβαια το γεγονός αυτό πυροδότησε στα ελληνικά ΜΜΕ μια ολόκληρη παραφιλολογία σχετικά με την πιθανή ελληνική (ποντιακή) καταγωγή του Ιμάμογλου, με τη δημοσίευση και ενός βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται να χορεύει στην Ελλάδα ένα παραδοσιακό ποντιακό χορό και να μιλά ποντιακά. Αυτό φυσικά δεν είναι απίθανο καθώς στην μικρή πόλη του Πόντου που γεννήθηκε ο Ιμάμογλου, δίπλα στην Τραπεζούντα, επιβιώνει ακόμη μια ελληνική ποντιακή διάλεκτος, που ομιλείται ακόμη και σήμερα από εξισλαμισθέντες πόντιους της περιοχής.

Άνοιγμα προς την "Άλλη Τουρκία"

Ο Ιμάμογλου επισκέφθηκε επίσης μία Καθολική εκκλησία, καθώς και δύο εκκλησίες των Αρμενίων της Πόλης. Στη συνέχεια αποκάλεσε τη Κωνσταντινούπολη “κέντρο των θρησκειών” κι έστειλε ένα μήνυμα ειρήνης, συνύπαρξης και αρμονικής συμβίωσης. Ένα μήνυμα που ερχόταν σε αντίθεση με εκείνο του Ερντογάν, ο οποίος ολοκλήρωσε την προεκλογική του εκστρατεία λέγοντας πως σκοπεύει να ξανακάνει τζαμί την Αγιά Σοφία. Ήταν μια από τις προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν, που ξαναέγιναν με αφορμή το μακελειό κατά των μουσουλμάνων πιστών σε δύο τζαμιά της Νέας Ζηλανδίας (στο “μανιφέστο” του ακροδεξιού Αυστραλού τρομοκράτη Τ. Μπρέντον υπήρχε η έκκληση για κατεδάφιση των μιναρέδων της Αγιάς Σοφιάς), και προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στον χριστιανικό κόσμο γενικότερα. Αντιδρώντας ο Ιμάμογλου δήλωσε πως η Αγιά Σοφία, με απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ έγινε το 1935 μουσείο, και αν θα μετατραπεί σε τζαμί είναι “σα να επαναφέρετε το ρολόι πίσω, στην εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας”.

Για να τιμήσει τα θύματα της σφαγής στη Νέα Ζηλανδία ο Ιμαμόγλου επισκέφθηκε και προσευχήθηκε στο τζαμί Ejup της Κωνσταντινούπολης. Αυτό ήταν κάτι το πολύ ασυνήθιστο για έναν υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. “Για χρόνια δεν μπορούσα να δω κανέναν υποψήφιο του κόμματος - Ίσως ποτέ- ο οποίος να έδειξε τόση κατανόηση για τους Δεξιούς, Συντηρητικούς πιστούς” σχολίασε στους Irish Times” η Meliha Gokchek, επί πολλά χρόνια σύμβουλος του πρώην δημάρχου της Άγκυρας που στηρίζονταν από το ΑΚΡ του Ερντογάν.

Η πολιτική ανοίγματος του Ιμάμογλου προς την “Άλλη Τουρκία” δεν είναι απλώς ζήτημα της πρόσφατης προεκλογικής του εκστρατείας για την κατάκτηση του κεντρικού δήμου Κωνσταντινούπολης. Όταν ήταν “κοινοτάρχης” της περιοχής Βeylikduzu της Κωνσταντινούπολης, ο Ιμάμογλου υποστήριξε την έναρξη κατασκευής ενός μεγάλου “Οίκου” των Αλεβιτών, που πήρε αρχικά την άδεια ως πολιτιστικό κέντρο. Οι Αλεβήδες ή Αλεβί της Τουρκίας δεν είναι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι ή Σουνίτες. Δεν προσεύχονται στο τζαμί, αλλά σε ξεχωριστούς χώρους για προσευχή και ιερό χορό, που ονομάζονται και “τεκέ”. Οι πεποιθήσεις και οι πρακτικές των Αλεβήδων, αν και βασίζονται στο Ισλάμ, είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες των Σουνιτών και Σιιτών, που αποτελούν τους δύο κύριους κλάδους του Ισλάμ. Πρόκειται για μια θρησκευτική μειονότητα, που αποτελεί την πλειοψηφία στη βορειοανατολική Τουρκία (επαρχίες Ερζερούμ και Ερτζινιάν), και έχει υποστεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας συχνές διακρίσεις, αλλά επιθέσεις με νεκρούς. Επισκεπτόμενος μια κοινότητα Αλεβήδων της Κωνσταντινούπολης, στην περιοχή Sultanbeyli, ο Ιμάμογλου είπε πως η Τουρκία έχει χρέος να προστατεύει και να διαφυλάσσει τα δικαιώματα των Αλεβήδων πολιτών.

Ιμάμογλου Vs Ερντογάν;

Βρήκε άραγε ο πανίσχυρος Ερντογάν το αντίπαλο πολιτικό του δέος; Έναν αντίπαλο που εκπροσωπεί μια τελείως διαφορετική κοσμοαντίληψη και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη θέση του πολίτη και της Τουρκίας στον κόσμο; Είναι νωρίς ακόμη για να ειπωθεί κάτι τέτοιο με βεβαιότητα. Ο Ερντογάν που ξεκίνησε την καριέρα ως πολιτικός μεταρρυθμιστής και γνώστης των ορίων της ισχύος του, κατέληξε τα τελευταία χρόνια “σουλτάνος” και “προφήτης”, παρασυρμένος από την ίδια του τη ρητορική, εμμονικός, ο οποίος εύκολα μπαίνει στον πειρασμό να δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα, πέραν της λογικής και χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τον υπόλοιπο κόσμο.

Από την πλευρά του ο Εκρέμ Ιμάμογλου φαίνεται πως ανταποκρίνεται περισσότερο στο προφίλ ενός σύγχρονου Ευρωπαίου πολιτικού, μετριοπαθής, ορθολογικός και υποστηρικτής των βαθμιαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων της Τουρκίας. Είναι ίσως ο πιθανότερος υποψήφιος της αντιπολίτευσης, ο οποίος θα μπορούσε να διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα από τον νυν πρόεδρο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές του 2023. Μέχρι τότε έχει ακόμη πολύ δρόμο ακόμη, κατά τη διάρκεια του οποία θα πρέπει να αποδείξει πως εννοεί στην πράξη όλα αυτά που λέει και υποστηρίζει.

* Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος.

ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΘΡΑΣΟΣ"(;) ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΠΡΟΔΗΛΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΤΣΕΘ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΤΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΩΝ PODEMOS, ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΠΟΡΟΥΝ...

Adaggio του Albignoni σε εκτέλεση δοκιμής από την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ μπάντα του ΠΝ....

Από τον ιστότοπο "Militaire"

"...Ακόμη κι αν μείνει ο κ. Πολάκης, ακόμη κι αν αποθεωθεί στη Βουλή, το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα παραμένει. Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί υπονομεύει τον σχεδιασμό του για την ολοκλήρωση της τετραετίας και την παραμονή του στο Μαξίμου ως τον Οκτώβριο. Πολύ απλά γιατί είναι ορατός ο κίνδυνος να ζητήσουν οι ίδιοι οι πολίτες -με τη ψήφο τους στις 26 Μαΐου- να τελειώνει αυτή η ιστορία μια ώρα αρχύτερα. Να ζητήσουν εθνικές εκλογές τον Ιούνιο για να δώσουν τέλος στη νοσηρότητα αυτής της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου. .."

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"

Αντέχουμε Πολάκη ως τον Οκτώβριο;

Η επιλογή του Τσίπρα να στηρίξει τον Πολάκη εγκυμονεί κινδύνους για τον ίδιο, από όσους ασφυκτιούν με τη σημερινή ατμόσφαιρα. Διότι προστίθεται σε μια σειρά λαθών του Πρωθυπουργού που ίσως οδηγήσουν στην απόφαση να τελειώνουμε αυτή την ιστορία μια ώρα αρχύτερα. Με εκλογές τον Ιούνιο

ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Η πασχαλινή ανάπαυλα, η χαρά της ανοιξιάτικης υπαίθρου και η ομορφιά του ελληνικού τοπίου οδηγούν αρκετούς στη σκέψη ότι το πολιτικό κλίμα έχει γίνει ανθυγιεινό. Κλίμα που αυτή την εβδομάδα συνοψίζεται πανεύκολα με μια λέξη: Πολάκης.

Ετσι όπως μας τα είπε ο Πρωθυπουργός, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν κριτική στον κ. Πολάκη θα πρέπει από Δευτέρα (σήμερα) να καταπιούν τα λόγια τους και να πράξουν το αυτονόητο: να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και μάλιστα μια ψήφο αφιερωμένη αποκλειστικά στην αφεντιά του.

Κυβέρνηση Παύλου Πολάκη Πατήστε εδώ

Με άλλα λόγια, να βάλουν πλάτη για να αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι ο κ. Πολάκης «μας έχει». Αποθέωση. Αν δεν κάνει κωλοτούμπα ο κ. Τσίπρας, αποπέμποντας τον αναπληρωτή υπουργό και alter ego του, όλο αυτό μοιάζει ανθυγιεινό. Όχι μόνο για όσους το παρακολουθούν απέξω, αλλά και για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Του κ. Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου.

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά λαθών τα οποία όχι μόνο διατηρούν σε υψηλά επίπεδα τη διαφορά με την ΝΔ στις δημοσκοπήσεις αλλά φαίνεται να ενισχύουν το ΚΙΝΑΛ και το κίνητρο των πολιτών για συμμετοχή στις ευρωεκλογές.

Ας αρχίσουμε από την τελευταία εξέλιξη. Η απόφαση του κ. Τσίπρα να μετατρέψει την πρόταση μομφής για τον κ. Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης υπέρ της κυβέρνησης ήταν μεν προβλέψιμη αλλά δεν τον γλίτωσε από την παγίδα. Ταυτίστηκε με τον κ. Πολάκη και ζήτησε και από τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Αλλά δεν τον ακολούθησαν, με πιο αξιοσημείωτη την προσεκτική διαφοροποίηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου.

Είχαν προηγηθεί τα εξής:

1. Η διεύρυνση παρωδία. Παρά το αμπαλάζ της «Προοδευτικής Συμμαχίας» τα πρόσωπα που είδαμε στον ανασχηματισμό αλλά και οι συμπαθούντες που συνέρρευσαν στις εκδηλώσεις προβληματισμού ήσαν άνθρωποι που είχαν λούσει στο πρόσφατο παρελθόν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα με ιδιαίτερα απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργείται η εντύπωση ότι δεν αγωνιούσαν τόσο για το μέλλον του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου», απλώς δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, είδαν φως και μπήκαν. Εξαίρεση ο Τζουμάκας. Με τη διάσημη ομπρέλα του. Μπορεί τελικά να μη βγήκε τίποτα από όλο αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά η προσπάθεια διεμβολισμού του Κινήματος Αλλαγής προσέφερε στη Γεννηματά έναν χρήσιμο εχθρό και το κόμμα της φαίνεται να ενισχύεται.

2. Από τον Κιμούλη στη λευκή πετσέτα. Η όλη ιστορία της συνταγματικής αναθεώρησης άρχισε σχεδόν ηρωϊκά το 2016 με μια επιτροπή διαλόγου σε εθνική κλίμακα (με Κιμούλη, Μίχαλο και Ρένα Δούρου) και αναγγελίες για τη «διοργάνωση 13 συνελεύσεων σε κάθε περιφέρεια της χώρας» (ακόμη βέβαια τις περιμένουμε, αλλά ας είναι, σημασία έχει η σκέψη). Επειτα διανθίστηκε με διαρροές για δημοψήφισμα -που θα έδινε επιτέλους την ευκαιρία στον λαό να εκφραστεί- αλλά δυόμισι χρόνια μετά κατέληξε σε φιάσκο. Ενα φιάσκο που όχι μόνο προσφέρει μια καθαρή τετραετία στην επόμενη κυβέρνηση, χωρίς να μπορεί να τη ρίξει ο κ. Τσίπρας μέσω της προεδρικής εκλογής, αλλά προσφέρει και την ευκαιρία στο νικητή των επόμενων εκλογών να διαμορφώσει το περιεχόμενο των υπό αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος ακόμη και με απλή πλειοψηφία.

3. Πόλεμος στη διαπλοκή με τον Κόκκαλη. Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να διατηρήσει ζωντανό το αφήγημα του 2015, ότι στέκεται απέναντι στο κατεστημένο και τη διαπλοκή, η απόφαση να κατεβάσει υποψήφιο ευρωβουλευτή του τον Πέτρο Κόκκαλη μπέρδεψε ακόμη και όσους έμοιαζαν διατεθειμένοι να αγοράσουν αυτή τη ρητορική. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα από τις διαρκείς αποκαλύψεις για τον Μανώλη Πετσίτη και τις αμήχανες αντιδράσεις της κυβέρνησης.

Τελικά ακόμη κι αν μείνει ο κ. Πολάκης, ακόμη κι αν αποθεωθεί στη Βουλή, το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα παραμένει. Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί υπονομεύει τον σχεδιασμό του για την ολοκλήρωση της τετραετίας και την παραμονή του στο Μαξίμου ως τον Οκτώβριο. Πολύ απλά γιατί είναι ορατός ο κίνδυνος να ζητήσουν οι ίδιοι οι πολίτες -με τη ψήφο τους στις 26 Μαΐου- να τελειώνει αυτή η ιστορία μια ώρα αρχύτερα. Να ζητήσουν εθνικές εκλογές τον Ιούνιο για να δώσουν τέλος στη νοσηρότητα αυτής της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου.

Πηγή: Protagon.gr

"...Οι πληροφορίες που καταφθάνουν στην Αθήνα από διάφορους διαύλους, επιβεβαιώνουν κάτι πολύ ευρύτερο από μια ακόμα τουρκική επίδειξη ναυτικής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Τούρκοι επιθυμούν να εκμεταλλευθούν την παραλυσία που εκτιμούν ότι επιφέρει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα η προεκλογική περίοδος και να εδραιώσουν τις θέσεις τους στο ενεργειακό παιχνίδι που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή. Η επόμενη κυβέρνηση στην Αθήνα, είτε οι εθνικές εκλογές διεξαχθούν τον Ιούνιο είτε τον Οκτώβριο, θα έχει να αντιμετωπίσει μια εξαιρετικά πιεστική πραγματικότητα, καθώς είναι σαφές ότι πέρα από τις ΑΟΖ Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου υπάρχει ευρύτερο ενδιαφέρον για την επέκταση των ερευνών για υδρογονάνθρακες σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Κλιµάκωση τον Αύγουστο σχεδιάζει η Αγκυρα

Του Βασίλη Νέδου

Προ τετελεσμένων γεγονότων στην Ανατολική Μεσόγειο σχεδιάζει να φέρει η Αγκυρα την Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι, με σκοπό την προβολή των διεκδικήσεών της στη θάλασσα και στον βυθό, σε μια περίοδο κατά την οποία το ενεργειακό παιχνίδι στην ευρύτερη περιοχή λαμβάνει ολοένα και σημαντικότερες διαστάσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η Αγκυρα σχεδιάζει αποστολή του ερευνητικού πλοίου «Ορούτς Ρέις» σε μια περιοχή εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ανατολικά της Καρπάθου και νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου. Η συγκεκριμένη έκταση αποτελεί, ακριβώς, το πλέον κρίσιμο κομμάτι της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, καθώς η ανατολική απόληξή της, ενώνεται με την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεδομένου ότι η Αγκυρα έχει μια πολύ διαφορετική άποψη για τα όρια της δικής της ΑΟΖ (η οποία συναντά την αιγυπτιακή) και την υφιστάμενη κατάσταση στο συγκεκριμένο τεταρτημόριο της Ανατολικής Μεσογείου, η αποστολή ενός ερευνητικού πλοίου σε αυτή την περιοχή, αποτελεί το επόμενο βήμα για την περαιτέρω διεθνοποίηση των τουρκικών θέσεων.

Εν ολίγοις, την αποτύπωση των τουρκικών δικαιωμάτων από τον 28ο (νότια Ρόδου) έως και τον 32ο μεσημβρινό (στα ανοιχτά της Πάφου).

Το «Μπαρμπαρός»

Στην Αθήνα ήδη προετοιμάζονται για τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν μια τέτοια κίνηση. Μάλιστα, εκτιμάται ότι η αποστολή που είχε κάνει το «Χαϊρεντίν Μπαρμπαρός Πασά», «δίδυμο» ερευνητικό πλοίο του «Ορούτς Ρέις», τον περασμένο Οκτώβριο, σε ένα πολύ πιο περιορισμένο εύρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αποτελούσε δοκιμή των αντανακλαστικών της Αθήνας.

Υπενθυμίζεται ότι τότε, το «Μπαρμπαρός» έκανε σεισμικές έρευνες σε ένα μικρό τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (600 τετραγωνικά χιλιόμετρα), ενώ διεξήγαγε το μεγαλύτερο μέρος αυτών στα οικόπεδα 4 και 5 της κυπριακής ΑΟΖ. Στην Αθήνα ήδη διεξάγονται συσκέψεις σε πολλαπλά επίπεδα, προκειμένου να υπάρχει πλήρης ετοιμότητα για ένα τέτοιο σενάριο. Υπενθυμίζεται ότι την προηγούμενη φορά, έπλεε φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού, που εξέπεμπε σήμα για τις παράνομες έρευνες του «Μπαρμπαρός», το οποίο συνοδευόταν από τουρκικά πολεμικά που, πάντως, παρακολουθούσαν από απόσταση.

Ολες αυτές οι πληροφορίες που καταφθάνουν στην Αθήνα από διάφορους διαύλους, επιβεβαιώνουν κάτι πολύ ευρύτερο από μια ακόμα τουρκική επίδειξη ναυτικής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Τούρκοι επιθυμούν να εκμεταλλευθούν την παραλυσία που εκτιμούν ότι επιφέρει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα η προεκλογική περίοδος και να εδραιώσουν τις θέσεις τους στο ενεργειακό παιχνίδι που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή. Η επόμενη κυβέρνηση στην Αθήνα, είτε οι εθνικές εκλογές διεξαχθούν τον Ιούνιο είτε τον Οκτώβριο, θα έχει να αντιμετωπίσει μια εξαιρετικά πιεστική πραγματικότητα, καθώς είναι σαφές ότι πέρα από τις ΑΟΖ Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου υπάρχει ευρύτερο ενδιαφέρον για την επέκταση των ερευνών για υδρογονάνθρακες σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Η Αγκυρα, μέσω πολύ σοβαρών και στοχευμένων επενδύσεων που έχει κάνει σε αυτό τον τομέα, έχει «προικίσει» την τουρκική εταιρεία πετρελαίων (ΤΡΑΟ) όχι μόνο με ερευνητικά πλοία, αλλά και με δύο πλωτά γεωτρύπανα, τα οποία αναμένεται, όπως ουσιαστικά ήδη προαναγγέλθηκε και στον ΟΗΕ, να δραστηριοποιηθούν τους επόμενους μήνες ακόμα και μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ. Τα πλέον επίφοβα για τουρκική δραστηριοποίηση, οικόπεδα, είναι τα 1, 4, 5 και 7, τα οποία δεν έχουν ακόμα δημοπρατηθεί, ενώ ανησυχία υπάρχει και στο τεμάχιο 3, στα νότια της Καρπασίας, όπου η Τουρκία έχει ήδη μια φορά επέμβει και έχει ακυρώσει τη δοκιμαστική γεώτρηση της κοινοπραξίας ENI/KOGAS (Ιταλία/Νότια Κορέα).

Η αποτύπωση των τουρκικών διεκδικήσεων έχει διπλή αιτιολόγηση. Η πρώτη, βεβαίως, αφορά τις διεκδικήσεις της Αγκυρας, όπως αυτές ξεδιπλώνονται από τη δεκαετία του ’90. Η δεύτερη, ωστόσο, αφορά την αίσθηση ότι Ελλάδα, Κυπριακή Δημοκρατία και Ισραήλ αποτελούν άξονα περικύκλωσης, που υποστηρίζεται ενεργά από τις ΗΠΑ, προκειμένου η εξόρυξη των υδρογονανθράκων της περιοχής να μην περιλάβει την Τουρκία. Η συγκεκριμένη αντίληψη είναι και εκείνη που λειτουργεί ως αιτιολογία σκλήρυνσης της τουρκικής στάσης και στο Κυπριακό. Η Αγκυρα δεν αντιμετωπίζει την ενέργεια ως καταλύτη για την επίλυση του Κυπριακού, αλλά ως έναν ακόμη παράγοντα υπονόμευσης των συμφερόντων της.

Νευρικότητα

Επιπλέον, η τουρκική επαναφορά των ζητημάτων που αφορούν το καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, αναδεικνύει τη νευρικότητα της Αγκυρας, πρώτον, για την αμερικανική de facto υποστήριξη της Αθήνας με την αποστολή πολεμικών στα Δωδεκάνησα. Και, δεύτερον, για τις κινήσεις που αναμένεται να κάνει η Αθήνα το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σε σχέση με την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, τουλάχιστον στο δυτικό μέρος της ηπειρωτικής χώρας (Ιόνιο και δυτικά των Κυθήρων). Την τουρκική νευρικότητα επιτείνει η διαφαινόμενη επικράτηση στη Λιβύη, ενός καθεστώτος αρνητικού, αν όχι εχθρικού, έναντι της Αγκυρας. Σε περίπτωση οριοθέτησης ΑΟΖ προς τα νότια, το μεγαλύτερο μέρος της διαπραγμάτευσης που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα, αφορά την ακτή της Λιβύης, η οποία αντίκειται της Πελοποννήσου και του μεγαλύτερου μέρους της Κρήτης.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι απολύτως κατανοητό, ότι την Αθήνα ανακουφίζει ιδιαιτέρως η απόφαση της Ουάσιγκτον να αυξήσει συνολικά τη ναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και, επακόλουθα και στην Ελλάδα. Αν και η αύξηση της παρουσίας αφορά κατά κύριο λόγο την προβολή αμερικανικής ισχύος, έναντι της ρωσικής επιρροής, η εμφάνιση αμερικανικών πλοίων στο Αιγαίο είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη.

"...Αυτή η καταθλιπτική «μεταφυσική αγραμματοσύνη» δεν είναι επακολούθημα μόνον του πρωτογονισμού που συνεπάγεται η μανιακή δίψα για εξουσία. Είναι γνώρισμα της συνολικής κοινωνικής παρακμής μας, του ατομοκεντρισμού, του αμοραλισμού, της ακοινωνησίας που αυτονόητα κυριαρχεί σε κάθε παραμικρή πτυχή της ελεεινής ανοργανωσιάς μας..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Μ.ΣΑΒΒΑΤΟ 27-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 28/04/19

Η ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Πριν δεκαπέντε μέρες, οι Γάλλοι είδαν με φρίκη να καίγεται, μπροστά στα μάτια τους, ο μεγαλειώδης και εμβληματικός καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων. Φρικιούσαν, αλλά ήταν και φανερά δυσχερέστατο να εξηγήσουν την αξία και τη σημασία που είχε, για τον κάθε Γάλλο και για τη Γαλλία, αυτός ο ναός.

Εμοιαζε η αμηχανία τους με αυτή των Ελλήνων όταν μιλάμε για τον Παρθενώνα: Καυχόμαστε γι’ αυτόν, αλλά, αν εξαιρέσουμε μετρημένους στα δάχτυλα συμπατριώτες μας, δεν ξέρουμε να δικαιολογήσουμε τον παγκόσμιο θαυμασμό γι’ αυτό το ερείπιο.

«Χάσαμε κάτι από την ύπαρξή μας, από το πεπρωμένο μας», είπε παρακάμπτοντας την αιτιολόγηση ο πρόεδρος Μακρόν. Ξέρουμε ότι οι Γάλλοι είναι μια κοινωνία που κάποτε (σε συγκεκριμένες συγκυρίες) επέλεξε να αυτοχαρακτηριστεί επισήμως «αθεϊστική». Η Παναγία των Παρισίων (η Notre Dame, που θα πει «η κυρά μας - η αφέντρα μας») είναι ο καθεδρικός ναός της χριστιανικής Εκκλησίας στην πόλη – πώς και γιατί ανήκει στο «είναι» των Γάλλων, στη συλλογική τους ύπαρξη τη συγκροτημένη σε κράτος «αθεϊστικό»;

«Η Notre Dame είναι η ιστορία μας, είναι η λογοτεχνία μας, είναι το φαντασιακό μας», πρόσθεσε ο Μακρόν. Θα έμοιαζε συνεπέστερο και ακριβέστερο να πει: είναι η πολιτισμική μήτρα που μας γέννησε και που την αρνηθήκαμε, όχι αδικαιολόγητα. Χτίσαμε άλλον πολιτισμό, άλλον τρόπο βίου, άλλη νοο-τροπία, φορέσαμε γυαλιά που δεν αναγνωρίζουν σε τι μας αφορά το αρχιτεκτόνημα της Notre Dame: Βλέπουμε φιοριτούρα, εκεί που οι τεχνίτες της πέτρας αποτύπωναν δοξολογία, θαυμάζουμε αισθητική και μεγαλοπρέπεια προσπερνώντας τον έρωτα που γέννησε το κάλλος. Θα ξαναχτίσουμε τη Notre Dame με την τεχνολογία μας, που επιτρέπει εντυπωσιακές απομιμήσεις, αφού όλος ο πολιτισμός μας σήμερα θεμελιώνεται στις εντυπώσεις, όχι στον ρεαλισμό των σχέσεων. Θα την ξαναχτίσουμε, γιατί το «μνημείο» εξακολουθεί να εντυπωσιάζει δεκατρία εκατομμύρια επισκέπτες, κάθε χρόνο, με εισιτήριο.

Δεν έχουμε μαστόρους, την ψυχή της Τέχνης, αλλά έχουμε λεφτά και μηχανές που κατασκευάζουν, απεριόριστα, ρεπλίκες.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τον Παρθενώνα και τα γλυπτά του: Κόπτονται και εκλιπαρούν οι πρόεδροι της κωμικής μας Δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, υπουργοί «πολιτισμού», ο ένας μετά τον άλλον, στο θλιβερό μας Ελλαδιστάν, ικετεύουν οίκτο από τους λωποδύτες: Να μας επιστρέψουν τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα, για να εισπράττει εισιτήρια, όχι το Βρετανικής λωποδυσίας Μουσείο, αλλά η ελβετικής ωφελιμοθηρίας τερατόμορφη «αισθητική» του δικού μας μουσείου. Δεν έχουμε να επιδείξουμε ούτε καν ευτελείς ρεπλίκες δημοκρατίας, απηχήματα «πόλεως» (αυτοδιαχειριζόμενων κοινοτήτων), κοινωνικού αθλήματος θεσμούς – τίποτα. Εισιτήρια θέλουμε, «παρά», για να διαιωνίζουμε την πολιτική διαφθορά μας.

Παναγία των Παρισίων, Παρθενώνας και τρίτο κορύφωμα επίκαιρης υποκρισίας: ο κρατικός εορτασμός του Πάσχα. Εχουμε επιτρέψει με την ψήφο μας να κυβερνούν την πατρίδα μας (να διαχειρίζονται εξουσιαστικά τη γλώσσα, την ιστορική συνείδηση, τις συλλογικές στοχεύσεις) συμπολίτες μας που αρνούνται, παρακάμπτουν ή απροκάλυπτα χλευάζουν κάθε μεταφυσική πίστη-εμπιστοσύνη-προσδοκία ελευθερίας από την αναγκαιότητα. Ανθρωποι αναλφάβητοι στα ουσιώδη του πολιτισμού, δεν υποψιάστηκαν ποτέ ποια μεταφυσική γέννησε τον Παρθενώνα, την Τραγωδία, τη Δημοκρατία, και ποια μεταφυσική γέννησε την Αγια-Σοφιά, την ευχαριστιακή δραματουργία, την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα.

Ολόκληρο το πολιτικό μας φάσμα, από άκρη σε άκρη, συναινεί ανενδοίαστα στην αργία των ημερών του Πάσχα, πλαισιώνει θεατρινίστικα και κωμικά φανφαρόνικες περιφορές του επιταφίου ή τη φιέστα των βαρελότων της Ανάστασης. Αλλά δεν μπορεί να ψελλίσει ούτε καν ερώτημα για αιτία και σκοπό της ύπαρξης και των υπαρκτών, δεν μπορεί να διακρίνει στην Τέχνη ίχνη αυτής της πάλης – λογαριάζει την Τέχνη μόνο σαν αισθητική (καταναλωτική) απόλαυση ή έμμεσα διδακτική χρησιμοθηρία.

Και αυτή η καταθλιπτική «μεταφυσική αγραμματοσύνη» δεν είναι επακολούθημα μόνον του πρωτογονισμού που συνεπάγεται η μανιακή δίψα για εξουσία. Είναι γνώρισμα της συνολικής κοινωνικής παρακμής μας, του ατομοκεντρισμού, του αμοραλισμού, της ακοινωνησίας που αυτονόητα κυριαρχεί σε κάθε παραμικρή πτυχή της ελεεινής ανοργανωσιάς μας.

Ακόμα και το εκκλησιαστικό γεγονός, ενορία και επισκοπή, αφορά και αποβλέπει, όχι στο πεδίο της ύπαρξης, αλλά αποκλειστικά στο πεδίο της συμπεριφοράς.

Απολυτοποιημένη και πνιγερή, η κυριαρχία του κηρύγματος, δηλαδή της ηθικολογίας και του διδακτισμού. Το εκκλησιαστικό γεγονός στη σημερινή Ελλάδα δεν είναι κοινωνούμενη μετοχή σε «σώμα» σχέσεων αγαπητικής αμοιβαιότητας. Είναι η οργανωμένη, με διδακτική ποδηγεσία, ιδεολογική ορογνωμία και χρήσιμη ορθοπραξία. Ολα είναι κήρυγμα, καταιγισμός προπαγάνδας και παραινέσεων – προφορικό έντυπο, ραδιοτηλεοπτικό κήρυγμα. Η πρόσβαση στην αλήθεια μόνο διανοητική και συναισθηματική, δηλαδή ατομοκεντρική, η «σωτηρία» στεγανά νομική-δικανική, απόλυτα εγωκεντρική.

Κρυμμένο κάτω από τη στάχτη του διδακτισμού, το πασχάλιο άγγελμα: «Ο θάνατος πατείται θανάτω»: Η αποκρυπτογράφηση δεν υποτάσσεται στη λογική του κηρύγματος.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2019

ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΟΤΙ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ(...) ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ...

Από "ΤΑ ΝΕΑ" (ηλεκτρονική έκδοση)

Τι θα γίνει στα μέσα μεταφοράς
«Νεκρώνουν» οι συγκοινωνίες την Πρωτομαγιά

Μετ’ εμποδίων θα πραγματοποιηθούν οι μετακινήσεις του επιβατικού κοινού με τα μέσα μαζικής μεταφοράς την Πρωτομαγιά, αφού τα περισσότερα σωματεία των εργαζομένων έχουν εξαγγείλει 24ωρη απεργία συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις της ημέρας

Μετ’ εμποδίων θα πραγματοποιηθούν οι μετακινήσεις του επιβατικού κοινού με τα μέσα μαζικής μεταφοράς την Πρωτομαγιά, αφού τα περισσότερα σωματεία των εργαζομένων έχουν εξαγγείλει 24ωρη απεργία συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις της ημέρας.

Συγκεκριμένα ακινητοποιημένα θα μείνουν καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας τα Λεωφορεία, Τρόλεϊ και ο Ηλεκτρικός (ΗΣΑΠ) λόγω της 24ωρης απεργίας που έχουν ανακοινώσει οι Ενώσεις Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ και ΣΤΑΣΥ αντίστοιχα.

Κανένα δρομολόγιο δεν θα πραγματοποιηθεί και από τον Προαστιακό λόγω της 24ωρης απεργίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.

Στάση εργασίας σε ΜΕΤΡΟ και ΤΡΑΜ

Οι εργαζόμενοι σε Μετρό και Τραμ όπως ανακοίνωσαν τα σωματεία τους (ΣΕΛΜΑ, ΣΕΤ και ΣΕΚΕΛΜΑ), συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς με στάση εργασίας και συγκεκριμένα από την έναρξη της βάρδιας μέχρι τις 9.00 το πρωί, οπότε και οι συρμοί θα μείνουν ακινητοποιημένοι. Στη συνέχεια και μέχρι τη λήξη της βάρδιας τα δρομολόγια θα έχουν κατά βάση το πρόγραμμα της Κυριακής. Στη γραμμή 3 δεν θα πραγματοποιούνται δρομολόγια στο τμήμα Δουκ. Πλακεντίας – Αεροδρόμιο όλη την ημέρα.

Δεμένα τα πλοία στα λιμάνια

Την κήρυξη 24ωρης απεργίας, σε όλες τις κατηγορίες πλοίων την Πρωτομαγιά από τις 00.01 τα ξημερώματα έως 24.00 τα μεσάνυχτα, αποφάσισε και η διοίκηση της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας.

«Παρά τις συνεχείς πιέσεις και διαμαρτυρίες και τις αντίστοιχες υποσχέσεις των αρμοδίων, τα προβλήματα όχι μόνον δεν επιλύονται, αλλά εξακολουθούν να συσσωρεύονται καθημερινά, με αποκορύφωμα την εξακολούθηση εφαρμογής του νόμου για τις μειωμένες και ειδικές συνθέσεις στα επιβατικά μεσογειακά και ακτοπλοϊκά πλοία, τις συντάξεις, το ασφαλιστικό και τη συνεχιζόμενη παραβίαση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε ό,τι αφορά τις ώρες απασχόλησης», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία.

Το σωματείο των ναυτικών καλεί την κυβέρνηση και την εργοδοσία να δώσει επιτέλους λύσεις στα προβλήματα, ενώ ζητά τη συμμετοχή όλων στην απεργιακή κινητοποίηση.

Μειωμένα δρομολόγια την Τρίτη του Πάσχα

Στο μεταξύ λόγω της εορταστικής περιόδου και την Τρίτη του Πάσχα, τα δρομολόγια των μέσων μαζικής μεταφοράς θα είναι μειωμένα.

Συγκεκριμένα για όλα τα λεωφορεία και τρόλεϊ, θα εφαρμοστεί πρόγραμμα Σαββάτου ενώ οι συρμοί του Μετρό θα διέρχονται από τις στάσεις ανά 5′ μεταξύ 9:00 – 17:00 και ανά 7′ τις υπόλοιπες ώρες.

Αντίστοιχα, στον ΗΣΑΠ θα πραγματοποιούνται δρομολόγια ανά 10,5′ λεπτά, ενώ τα δρομολόγια του Τραμ θα εκτελούνται ανά 20’ λεπτά.

Ο πατέρας του Ασάνζ, μιλώντας στο Channel 9, υποστήριξε ότι ο Ισημερινός έδωσε τον γιο του ως αντάλλαγμα, προκειμένου η Ουάσινγκτον να εγκρίνει τη χορήγηση δανείου από το ΔΝΤ προς της χώρα της Λατινικής Αμερικής. «Το Εκουαδόρ δεν έχει δικό του νόμισμα, χρησιμοποιεί το δολάριο των ΗΠΑ… Δεν μπορείς να λάβεις δάνειο από το ΔΝΤ, αν δεν το εγκρίνουν οι ΗΠΑ».

Από τον ιστότοπο "Enimerosi.24"

Αποκάλυψη για τον Ασάνζ
“Ο Ισημερινός αντάλλαξε τον γιο μου

με δάνειο από το ΔΝΤ”
Εσπασε τη σιωπή του ο πατέρας του Τζούλιαν Ασάνζ, Τζον Σίπτον και κατήγγειλε τους λόγους σύλληψης του γιου του στις 11 Απριλίου, στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο.

Ο πατέρας του Ασάνζ, μιλώντας στο Channel 9, υποστήριξε ότι ο Ισημερινός έδωσε τον γιο του ως αντάλλαγμα, προκειμένου η Ουάσινγκτον να εγκρίνει τη χορήγηση δανείου από το ΔΝΤ προς της χώρα της Λατινικής Αμερικής.

«Το Εκουαδόρ δεν έχει δικό του νόμισμα, χρησιμοποιεί το δολάριο των ΗΠΑ… Δεν μπορείς να λάβεις δάνειο από το ΔΝΤ, αν δεν το εγκρίνουν οι ΗΠΑ».

Ο Τζον Σίπτον απέρριψε τις αιτιάσεις ότι ο Τζούλιαν Ασάνζ συνελήφθη γιατί είχε άσχημη συμπεριφορά μέσα στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, όπου είχε βρει καταφύγιο επί επτά χρόνια.

Ο ίδιος εξέφρασε την ανησυχία ότι εάν ο γιος του εκδοθεί στις ΗΠΑ θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
«Είμαι 74 και μοιάζει σαν να έχουμε την ίδια ηλικία. Είναι 47. Τρομερό» δήλωσε ο πατέρας του Τζούλιαν Ασάνζ.

«Τα μάτια του δείχνουν καλά και σταθερά. Ναι, είναι καλά. Υπάρχει ακόμη το πνεύμα του πολεμιστή εκεί. Όλα δείχνουν εντάξει» πρόσθεσε ο ίδιος.

Ο ιδρυτής των WikiLeaks συνελήφθη στις 11 Απριλίου από τη βρετανική αστυνομία, αφού ήρθη το πολιτικό άσυλο που του είχε χορηγηθεί από τον Ισημερινό. Πλέον βρίσκεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο έκδοσής του στις ΗΠΑ, όπου κατηγορείται ότι βοήθησε την Τσέλσι Μάνινγκ να αποσπάσει διαβαθμισμένα αρχεία από κυβερνητικό υπολογιστή των ΗΠΑ.

Ο δικηγόρος του Τζούλιαν Ασάνζ, Γκρεγκ Μπαρνς, χαρακτηρίζει την σύλληψη πράξη εκδίκησης των ΗΠΑ για τη δράση του ιδρυτή των WikiLeaks.

Οι ΗΠΑ θα πρέπει μέχρι τις 12 Ιουνίου να έχουν καταθέσει το αίτημα έκδοσης.

Πηγή τα ΝΕΑ.gr

"...Από τον Οκτώβριο και μετά η Τουρκία έχει βάλει εκ νέου στο τραπέζι τα πάντα: απειλεί ξανά τη χώρα μας με πόλεμο (casus belli) στην περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Υπενθύμισε ότι αμφισβητεί το εύρος (10 μιλίων) του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου και επιμένει στον πάγιο ισχυρισμό της πως τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Αλλά ταυτόχρονα η στάση της φανερώνει πως δεν έχει καμία διάθεση για αποκλιμάκωση και εκτόνωση της έντασης παρά τα όσα συμφωνήθηκαν στο τετ α τετ Τσίπρα - Ερντογάν στην Αγκυρα, στις αρχές Φεβρουαρίου...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 26-28/04/19

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ

Η προκλητική απαίτηση του τούρκου υπουργού Αμυνας, Χουλουσί Ακάρ, για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου είναι το τελευταίο κρούσμα της… ολικής επαναφοράς των τουρκικών διεκδικήσεων έναντι της Ελλάδας που επιχειρεί η Τουρκία. Μέσα στο τελευταίο εξάμηνο η Αγκυρα έφερε ξανά στον προσκήνιο - και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο με ανακοινώσεις και δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων - σχεδόν ολόκληρο τον κατάλογο των αμφισβητήσεών της σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Από τον Οκτώβριο και μετά η Τουρκία έχει βάλει εκ νέου στο τραπέζι τα πάντα: απειλεί ξανά τη χώρα μας με πόλεμο (casus belli) στην περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Υπενθύμισε ότι αμφισβητεί το εύρος (10 μιλίων) του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου και επιμένει στον πάγιο ισχυρισμό της πως τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Αλλά ταυτόχρονα η στάση της φανερώνει πως δεν έχει καμία διάθεση για αποκλιμάκωση και εκτόνωση της έντασης παρά τα όσα συμφωνήθηκαν στο τετ α τετ Τσίπρα - Ερντογάν στην Αγκυρα, στις αρχές Φεβρουαρίου.

Είναι χαρακτηριστικό πως η Τουρκία από τον περασμένο Οκτώβριο επανέφερε την απειλή του casus belli. Με ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ αλλά και με δήλωση του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, προειδοποιούσε προκλητικά πως η απειλή για πόλεμο εναντίον της χώρας μας στην περίπτωση που αποφασίσουμε να επεκτείνουμε την αιγιαλίτιδα ζώνη μας στο Αιγαίο εξακολουθεί να υπάρχει πάντα στο τραπέζι της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα. «Η απόφαση του τουρκικού Κοινοβουλίου της 8ης Ιουνίου 1995 εμπεριέχει την απαραίτητη πολιτική προειδοποίηση στο πλαίσιο αυτό και εξακολουθεί να ισχύει σήμερα» διεμήνυε το τουρκικό ΥΠΕΞ.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ: Οι Τούρκοι άρχισαν από νωρίς σήμερα, Δευτέρα, τις προκλήσεις στο Αιγαίο, με ταυτόχρονη είσοδο μαχητικών αεροσκαφών τους σε τρία σημεία του Αιγαίου, όπως μεταδίδει ο Ant1. Στις 10:15, δύο F-16 εισήλθαν στο FIR Αθηνών στη Ρόδο, άλλα δύο μεταξύ Λήμνου-Λέσβου και δύο F-4 μπήκαν μεταξύ Χίου-Σάμου. Λίγο νωρίτερα στη Ρόδο είχε εμφανιστεί κι ένα αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου CN-235. Είναι το ίδιο σενάριο που οι Τούρκοι ακολούθησαν και την Μεγάλη Παρασκευή. Ταυτόχρονες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου σε διαφορετικά σημεία που προκαλούν απογειώσεις ελληνικών μαχητικών από αεροδρόμια που βρίσκονται έτσι κι αλλιώς σε κατάσταση ετοιμότητας .Οι παραβιάσεις συνεχίστηκαν και λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, οπότε δύο τουρκικά μαχητικά F-16 εντοπίστηκαν στην Παναγιά, κοντά στις Οινούσσες.

Αλλά και πριν από ένα μήνα ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Χαμί Ακσόι, ξαναθυμήθηκε τη γνωστή αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου. Για πρώτη φορά η Αγκυρα την είχε διατυπώσει το 1975 αλλά, όπως όλα δείχνουν, 44 χρόνια μετά επιλέγει να την επαναφέρει - μαζί με αρκετές ακόμη διεκδικήσεις - και μάλιστα επισήμως. Στις 15 Μαρτίου, έπειτα από μία ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ που στηλίτευε τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας από τουρκικά μαχητικά στο Αιγαίο, ο Ακσόι ανέφερε κυνικά ότι η Τουρκία αναγνωρίζει μόνο 6 μίλια εναέριου χώρου της Ελλάδας και όχι 10. Και συνακόλουθα -υποστήριζε - οι πτήσεις των τουρκικών αεροσκαφών ανάμεσα στα 6 και τα 10 μίλια δεν συνιστούν παραβίαση.

Επαναφέρουν τα πάντα. Για το πιο πρόσφατο απτό δείγμα αυτής της τακτικής που ακολουθεί η Τουρκία, τη δήλωση-απαίτηση Ακάρ για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Ηλίας Κουσκουβέλης, επισημαίνει μιλώντας στα «ΝΕΑ» πως «είναι νομικά αβάσιμη και έχει απαντηθεί εδώ και δεκαετίες». Η ανακίνηση όμως αυτών των διεκδικήσεων είναι κάτι που κάνει συστηματικά η όποια ηγεσία της Τουρκίας εδώ και χρόνια, σχολιάζει. «Η επαναφορά του θέματος αποδεικνύει ότι, πρώτον, όλα τα ζητήματα που δημιουργεί κατά καιρούς, τα επαναφέρει στο προσκήνιο συστηματικά και ανάλογα με τη συγκυρία και, δεύτερον, ότι η αναθεωρητική της πολιτική έναντι της Ελλάδας (και όλων των γειτόνων) είναι ανεξάρτητη του ποιος είναι στην εξουσία και το αν η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο ή όχι. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για εμάς, ώστε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα να χαράξουμε την απαραίτητη στρατηγική αντιμετώπισής της».

Στην ίδια κατεύθυνση υψηλόβαθμες στρατιωτικές πηγές του ελληνικού «Πενταγώνου» έλεγαν στα «ΝΕΑ» πως οι «Τούρκοι παγιώνουν τις διεκδικήσεις τους αλλά τις εμπλουτίζουν κιόλας. Τις δεκαετίες '70 - '80 δεν είχαν διεκδικήσεις για μικρονησίδες. Τώρα όμως έχουν. Κάθε φορά βάζουν και από κάτι».

Πριν από λίγες ημέρες, εξάλλου, η Τουρκία φρόντισε να θυμίσει ξανά ότι αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα, το ζήτημα με το οποίο το 1973 εγκαινίαζε την πολιτική των διεκδικήσεών της έναντι της χώρας μας. Με την επιστολή που έστειλε στον ΟΗΕ ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον Οργανισμό επισημοποιούσε εκ νέου την αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Σε αυτό το έγγραφο επιχειρεί να «εξαφανίσει» τα ελληνικά νησιά στο νοτιοανατολικό Αιγαίο αλλά και στην ανατολική Μεσόγειο υποστηρίζοντας ότι τα όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας συνορεύουν απευθείας με αυτά της Αιγύπτου.

Η ολική επαναφορά των τουρκικών διεκδικήσεων συνοδεύεται σχεδόν καθημερινά από τις παραβιάσεις στο Αιγαίο.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ;

Η ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ PSOE ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ 25% ΤΩΝ PODEMOS ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΑ Η ΝΕΑ ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ...

Από το ΣΥΡΙΖΑίϊκο ιστότοπο "left.gr"

ΣΥΡΙΖΑ: Ανοίγει ο δρόμος για μια προοδευτική διακυβέρνηση της Κεντροαριστεράς και

της Αριστεράς στην Ισπανία

«Οι προοδευτικές δυνάμεις είναι οι μόνες που μπορούν να αντιπαλέψουν την φασιστική ακροδεξιά των νοσταλγών του καθεστώτος Φράνκο η οποία, δυστυχώς, κάνει ξανά την εμφάνισή της στο ισπανικό κοινοβούλιο μετά από δεκαετίες, και για την οποία έχει βαρύτατες ευθύνες η νέα ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος, που με την ακροδεξιά ρητορική της, άνοιξε τον δρόμο στους φρανκιστές», τονίζει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του για τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ .

Οι χθεσινές εθνικές εκλογές στην Ισπανία στέλνουν πολλαπλά μηνύματα, ελπίδας αλλά και επαγρύπνησης, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας, τονίζει το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επισημαίνει:

Παρά τις προφητείες του ευρωπαϊκού και εγχώριου συντηρητικού μπλοκ, περί της ανόδου της Δεξιάς σε όλη την Ε.Ε., οι προοδευτικές δυνάμεις της Ισπανίας είναι αναμφίβολα οι μεγάλοι νικητές των ισπανικών εκλογών. Οι πολίτες εμπιστεύθηκαν όσους αγωνίστηκαν εναντίον των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για την κοινωνική δικαιοσύνη και το τέλος της λιτότητας.

Η μεγάλη άνοδος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, μετά την αριστερή στροφή του και την αποκήρυξη του νεοφιλελευθερισμού, και η ιστορική κατάρρευση του Λαϊκού Κόμματος, αδελφού κόμματος της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, ανοίγει τον δρόμο για μια προοδευτική διακυβέρνηση της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς στην Ισπανία.

Αυτές είναι οι μόνες δυνάμεις που μπορούν να αντιπαλέψουν την φασιστική ακροδεξιά των νοσταλγών του καθεστώτος Φράνκο η οποία, δυστυχώς, κάνει ξανά την εμφάνισή της στο ισπανικό κοινοβούλιο μετά από δεκαετίες, και για την οποία έχει βαρύτατες ευθύνες η νέα ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος, που με την ακροδεξιά ρητορική της, άνοιξε τον δρόμο στους φρανκιστές.

KAI MIA ΠΑΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΡΒΑΝΙΤΗ!

Στο σημείο αυτό, να κάνουμε μια μικρή παύση απ’ την πασχαλινή ραστώνη και να αποδώσουμε τα εύσημα στους γενναίους της δεξιάς.

Θέλει, πραγματικά, πολύ θάρρος ώστε να διαβάζεις ανάποδα ένα εκλογικό αποτέλεσμα όπου οι ομοϊδεάτες σου έμειναν οι μισοί, ο Κασάδο ετοιμάζεται να γίνει κασάτο και να μπει στην κατάψυξη, κι εσύ να πιστεύεις ότι την έβγαλαν καθαρή.

Θέλει ακόμα περισσότερο τσαγανό, να το ευαγγελίζεσαι και δημόσια!

Είναι, όντως, Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Και επειδή μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τη γλώσσα, ξέρετε τι σημαίνει «Άβυσσος», έτσι;

Απύθμενη.

Και ξέρετε ποια άλλη ανθρώπινη ιδιότητα είναι απύθμενη...

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑΙΪΚΟ ΙΣΤΟΤΟΠΟ,ΩΣ ΜΗ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΕΣ...

Για διασυρμό της έννοιας της προόδου μιλά το ΚΚΕ σχολιάζοντας τους ταυτόχρονους πανηγυρισμούς ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για την νίκη του σοσιαλιστικού κόμματος της Ισπανίας, το οποίο «ευθύνεται μαζί με το δεξιό κόμμα για τα προβλήματα του ισπανικού λαού». «Όταν για τη νίκη του σοσιαλιστικού κόμματος της Ισπανίας, το οποίο ευθύνεται μαζί με το δεξιό κόμμα για τα προβλήματα του ισπανικού λαού, πανηγυρίζουν ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για ‘νίκη της προόδου’, αντιλαμβάνονται όλοι πόσο ΠΑΣΟΚ έχει γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πόσο διασύρεται η έννοια της προόδου από τέτοιες δυνάμεις» σχολιάζει το ΚΚΕ και συνεχίζει:«Οι εκλογές στην Ισπανία αποδεικνύουν, επιπλέον, ότι η δικομματική – διπολική εναλλαγή των αστικών κομμάτων, τα ψεύτικα διλήμματα που θέτουν στους λαούς της Ευρώπης και η διάψευση ελπίδων, οδηγούν στην ενίσχυση ακροδεξιών κομμάτων».

Τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών δεν πρόκειται να βοηθήσουν την Ισπανία να βγει από την κρίση, ούτε θα βοηθήσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς να αντιμετωπίσουν τον ολοκληρωτισμό και τον νεοφιλελευθερισμό των Βρυξελλών, δήλωσε ο γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης .

Ανέφερε επίσης ότι «η ανάδειξη ως πρώτου κόμματος στις ισπανικές εκλογές των Σοσιαλιστών του Σάντσεθ, η σημαντική υποχώρηση των Podemos και η συντριβή της συντηρητικής Δεξιάς, με ενίσχυση, όμως, των ακραία νεοφιλελεύθερων Ciudadanos και των ακροδεξιών του VOX, αντιπροσωπεύουν ένα καταθλιπτικό και αδιέξοδο πολιτικό σκηνικό, το οποίο όχι μόνο δεν μπορεί να προσφέρει διέξοδο στα προβλήματα της Ισπανίας, αλλά προοιωνίζει επιδείνωση της οικονομίας και κυρίως της θέσης των εργαζομένων».
Ο κ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε «εμπαιγμό και μεγάλη υποκρισία» τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, «ο οποίος εμφανιζόμενος ως ο πιο ακραίος και από τους πιο δεξιούς και αντιδραστικούς σοσιαλδημοκράτες, μίλησε για “νίκη των προοδευτικών δυνάμεων στην Ισπανία”, αγνοώντας την καθίζηση των Podemos και αναγορεύοντας ως δήθεν προοδευτική δύναμη το Σοσιαλ-φιλελεύθερο κόμμα του Σάντσεθ».Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «αφού με τη μετάλλαξή του διέσυρε την Αριστερά στην Ευρώπη, κατά τρόπο που δεν μπορούσε να το πράξει και ο πιο αδίστακτος εγκάθετος της αντίδρασης στον αριστερό-προοδευτικό χώρο, επιχειρεί τώρα να επιβιώσει με συνεχείς μεταμφιέσεις ανάλογα με τις περιστάσεις και τα ακροατήρια». «Ο Αλέξης Τσίπρας τη μία μέρα εμφανίζεται ως “ριζοσπάστης-αριστερός”, την άλλη ως ακραιφνής σοσιαλδημοκράτης, την παράλλη ως “ρεαλιστής” σοσιαλφιλελεύθερος και τέλος και συχνότερα ως υπάλληλος της Μέρκελ, του Γιούνκερ, των Βρυξελλών και του Τραμπ», σημείωσε χαρακτηριστικά. Τέλος ο κ. Λαφαζάνης εκτίμησε ότι «για τη σημερινή Αριστερά έχει κλείσει οριστικά ένας ιστορικός κύκλος και μόνο με μια τολμηρή και εκ βάθρων επαναθεμελίωσή της, θα μπορέσει να αποκτήσει νέου αίγλη και προοπτική ως μια μεγάλη λαϊκή δύναμη».

ΠΗΓΗ: "ΤΑ ΝΕΑ",ηλεκτρονική έκδοση

"....Και τότε ήρθε η φωνή της Τζιοβάνα Νταφίνι για να καθαγιάσει τα πάντα. Ηταν «η φωνή της αγροτιάς» που στάθηκε μπροστά στο μικρόφωνο του εθνομουσικολόγου Ρομπέρτο Λεϊντί και τραγούδησε μια εκδοχή του «Bella Ciao» όπου δεν γινόταν αναφορά σε εισβολείς και αντάρτες αλλά σε μια σκληρή μέρα δουλειάς στους ορυζώνες. Είπε ότι το είχε μάθει στο Βερτσέλι και τη Νοβάρα και ήξερε ότι το σιγομουρμούριζαν οι εργάτριες πολύ πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. «Το πρωί, μόλις σηκωθούμε / εκεί πέρα στους ορυζώνες πρέπει να πάμε» έλεγαν οι στίχοι. Οι ερευνητές σχεδόν δεν το πίστευαν, λέει ο καθηγητής Γκρανόζι. Είχαν βρει τη σύνδεση μεταξύ ενός ύμνου για τον αγώνα, μιας έκφρασης της αντιφασιστικής συνείδησης και ενός παλαιότερου τραγουδιού που ερχόταν από την αγροτιά, πριν από τον πόλεμο...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 26-28/04/19

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΝΑΤΑΣΑΣ ΜΠΑΣΤΕΑ

Το ακούσαμε σε πρόσφατες προεκλογικές εκδηλώσεις τόσο της Φώφης Γεννηματά όσο και του Αλέξη Τσίπρα. Το ακούμε στο εξωτερικό ως μουσική υπόκρουση σε εκδηλώσεις μιας μεγάλης γκάμας κομμάτων, το ακούμε και στα μπαρ - το «Bella Ciao», ο αντιφασιστικός ύμνος των ιταλών παρτιζάνων, έχει φθάσει σήμερα να χρησιμοποιείται ακόμα και από λαϊκιστικά και ξενοφοβικά κόμματα. Η μελωδία του γνωστή και ξεσηκωτική έρχεται από τις αρχές του 20ού αιώνα και ίσως και παλαιότερα. Ενα παραδοσιακό τραγούδι - που έγινε σύμβολο αντίστασης γυναικών, που πέρασε στα χείλη ανταρτών, που τραγουδήθηκε στα γήπεδα παραλλαγμένο, χορεύτηκε στα μπαρ παραλιακών μαγαζιών και τώρα γίνεται υπόκρουση προεκλογικών αγώνων. Τι έχουν πάθει όλοι και τραγουδάνε το «Bella Ciao»;

Θα μας βοηθήσει ο Φάουστο Τζιοβανάρντι, ιταλός μηχανικός που βρέθηκε το καλοκαίρι του 2006 ως τουρίστας στο Παρίσι. Μπαίνοντας σε δισκοπωλείο του Καρτιέ Λατέν είδε ένα CD με τίτλο «Κλέζμερ - εβραϊκή μουσική» - ήταν 20 κομμάτια παιγμένα από διάφορες ορχήστρες. Επειτα από λίγες εβδομάδες το άκουγε μέσα στο αυτοκίνητό του και ξαφνικά συνειδητοποίησε πως ήταν η μουσική του πασίγνωστου «Bella Ciao», γνωστού ως το τραγούδι των ιταλών παρτιζάνων. Εψαξε τα στοιχεία: «Κόιλεν» έγραφε. «Από τον Μίσκα Ζιγκανόφ, 1919».

Ας πάμε στις αρχές του 20ού αιώνα, τότε που στην Οδησσό η εβραϊκή κοινότητα ακολουθούσε τη μουσική παράδοση κλέζμερ. Ο καθηγητής Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Μάρτιν Σβαρτζ θεωρεί πως η μελωδία του Κόιλεν έχει ξεκάθαρα ρωσικό ήχο και μάλλον πρέπει να ήταν ένα παραδοσιακό «γίντις» τραγούδι. Στη Βρετανική Βιβλιοθήκη ο Μίσκα Ζιγκανόφ αναφέρεται ως Εβραίος από την Ανατολική Ευρώπη, πιθανώς τη Ρωσία, και το τραγούδι του Κόιλεν ως η εκδοχή του τραγουδιού των Ασκενάζι «Dus Zekele Koilen» (ένα σακί με κάρβουνα). Υπάρχουν τουλάχιστον δύο παλιές ηχογραφήσεις - του Αμπρααμ Μόσκοβιτς το 1921 και του Μόρις Γκόλντσταϊν το 1922 -, αλλά η πρώτη ήταν από τον Μίσκα Ζιγκανόφ τον Οκτώβριο του 1919 στη Νέα Υόρκη.

Ο Μίσκα φαίνεται από το επίθετό του ότι ήταν Τσιγγάνος. Οπως έγινε γνωστό, ήταν ένας χριστιανός τσιγγάνος ακορντεονίστας που γεννήθηκε στην Οδησσό και κάποια στιγμή μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη και άνοιξε εστιατόριο, ενώ εργαζόταν και ως μουσικός της κλέζμερ - της μουσικής παράδοσης των Ασκενάζι. Θα χρειαστεί να περάσουν δύο δεκαετίες και άλλος ένας παγκόσμιος πόλεμος για να γίνει το «Bella Ciao» ο «ύμνος» της ιταλικής αντίστασης.

«Βέβαια, το "Bella Ciao" το τραγουδούσαν και πριν από το 1945 στην Ιταλία» εξηγεί ο Λουτσιάνο Γκρανόζι, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κατάνια. Προφανώς κάποιος ιταλός μετανάστης έφερε μαζί του εκείνο το δισκάκι της πρώτης ηχογράφησης επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ και η μελωδία εξαπλώθηκε στην Ιταλία. Αρχικά στη Μόντενα και γύρω από την Μπολόνια. Το τραγουδούσαν οι γυναίκες που εργάζονταν στους ορυζώνες της Νοβάρα, εκφράζοντας τον πόνο τους για τα σκληρά αφεντικά και την ακόμα πιο σκληρή δουλειά στους αγρούς. Alla mattina appena alzata - περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονταν οι γυναίκες στους ορυζώνες της επαρχίας Terre d' Acqua, κοντά στην Μπολόνια. Μια κραυγή απέναντι στα αφεντικά, τα οποία «μ' ένα ραβδί στο χέρι» παρακολουθούν τις εργάτριες να δουλεύουν ακατάπαυστα κάτω από τον καυτό ήλιο. Η μέρα της ελευθερίας όμως, τραγουδάνε, πλησιάζει.

Οταν ξεκινάει η ιταλική αντίσταση, το τραγούδι που αγαπούσαν οι παρτιζάνοι είχε τίτλο «Σφυρίγματα στον άνεμο». Ομως θεωρούνταν πολύ «κομμουνιστικό» καθώς ήταν γραμμένο πάνω στη μουσική του πασίγνωστου σοβιετικού τραγουδιού του 1938 «Κατιούσα». Αλλωστε και τα λόγια δεν άφηναν περιθώριο: «Ο άνεμος σφυρίζει / μαίνεται η καταιγίδα / κατέκτησε την κόκκινη άνοιξη / όπου υψώνεται ο ήλιος του μέλλοντος». Και τότε εμφανίζεται το «Bella Ciao» με στίχους που μιλούν για εισβολείς και αντάρτες. Ηταν ένα τραγούδι αποδεκτό από όλους - από τα κόμματα έως τις ένοπλες δυνάμεις. Αυτήν τη «νίκη» του «Bella Ciao» την έχει μελετήσει εκτενώς ο Τσέζαρε Μπερμάνι, συγγραφέας ενός πρωτοποριακού έργου για το κοινωνικό τραγούδι στην Ιταλία, που έκανε λόγο για την «εφεύρεση μιας παράδοσης».

Και τότε ήρθε η φωνή της Τζιοβάνα Νταφίνι για να καθαγιάσει τα πάντα. Ηταν «η φωνή της αγροτιάς» που στάθηκε μπροστά στο μικρόφωνο του εθνομουσικολόγου Ρομπέρτο Λεϊντί και τραγούδησε μια εκδοχή του «Bella Ciao» όπου δεν γινόταν αναφορά σε εισβολείς και αντάρτες αλλά σε μια σκληρή μέρα δουλειάς στους ορυζώνες. Είπε ότι το είχε μάθει στο Βερτσέλι και τη Νοβάρα και ήξερε ότι το σιγομουρμούριζαν οι εργάτριες πολύ πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. «Το πρωί, μόλις σηκωθούμε / εκεί πέρα στους ορυζώνες πρέπει να πάμε» έλεγαν οι στίχοι. Οι ερευνητές σχεδόν δεν το πίστευαν, λέει ο καθηγητής Γκρανόζι. Είχαν βρει τη σύνδεση μεταξύ ενός ύμνου για τον αγώνα, μιας έκφρασης της αντιφασιστικής συνείδησης και ενός παλαιότερου τραγουδιού που ερχόταν από την αγροτιά, πριν από τον πόλεμο.

Πέρασε κι ο πόλεμος, πέρασε και η αντίσταση, οι αντάρτες παρέδωσαν τα όπλα τους και το «Bella Ciao» συνέχισε να τραγουδιέται πέρα και από τα σύνορα της Ιταλίας. Γνώρισε πολλές βερσιόν και προσαρμόστηκε σε πολλές συνθήκες. Το 2013 το τραγούδι ακούστηκε στις μεγάλες διαδηλώσεις της πλατείας Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη όταν οι αστυνομικές δυνάμεις διέλυσαν βίαια τους συγκεντρωμένους που αντιδρούσαν στην καταστροφή του πάρκου Γκεζί και στη μετατροπή του σε εμπορικό κέντρο.

Χωρίς να έχει ξεχαστεί ουσιαστικά ποτέ, γίνεται γνωστό στη νέα γενιά μέσα από μια ισπανική τηλεοπτική σειρά, το «Casa de Papel». Ο Professor, ο εγκέφαλος μιας ληστείας στο Νομισματοκοπείο της Μαδρίτης, το τραγουδά δίνοντας μια ταξική διάσταση στο θέμα, με τους χαρακτήρες να έρχονται αντιμέτωποι με ένα σάπιο σύστημα. Η σειρά ξεκίνησε να παίζεται στα τέλη του 2017 και το τραγούδι σύντομα βρέθηκε στα χείλη πολλών.

Τον Απρίλιο του 2018, στην Πορτογαλία, οι οπαδοί της Πόρτο τραγούδησαν μια διασκευή έπειτα από τη νίκη της ομάδας τους επί της Μπενφίκα, με τους στίχους να λένε «Penta Xau» (αντίο πέμπτο). Χλεύασαν έτσι τις ελπίδες των αντιπάλων τους να κερδίσουν για πέμπτη συνεχόμενη φορά το πορτογαλικό πρωτάθλημα. Το τραγούδι πέρασε και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και προσαρμόστηκε από βραζιλιάνους οπαδούς στη διάρκεια του περσινού Μουντιάλ για να κοροϊδέψουν την αποστολή της Αργεντινής και το ενδεχόμενο αποκλεισμού της από τον πρώτο γύρο, κάτι που τελικά δεν έγινε.

Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 2018 στην Ιταλία, οι οπαδοί του Ματέο Σαλβίνι χρησιμοποίησαν μια άλλη βερσιόν του «Bella Ciao» στη διάρκεια πολιτικών εκδηλώσεων, γεγονός που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Το τραγούδι που κάποτε ήταν αντιφασιστικός ύμνος έγινε εγκώμιο της ξενοφοβίας από τη Λέγκα.

Το καλοκαίρι του 2018 οι DJ Hardwell και Maddix πήραν το επαναστατικό τραγούδι και του έδωσαν χορευτικό ρυθμό - το «Bella Ciao» ανέβηκε στα μουσικά charts και χορεύτηκε από ημίγυμνους νέους σε παραλίες και beach bars, με τους περισσότερους εξ αυτών να μην έχουν ακούσει ποτέ ούτε για τον Μίσκα Ζιγκανόφ ούτε για τους ορυζώνες της Νοβάρα ούτε για τους ιταλούς παρτιζάνους.

Αντίο, όμορφη!

Ενα πρωί ξύπνησα