ΚΕΑ-ΕτΤ(17)
Από την "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
 |
| "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 06/04/17 |
δύο πολιτικά στενά
Της Κύρας Αδάμ
Ο ένας μετά τον άλλον ανώνυμοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, μεταξύ αυτών και ο Επίτροπος Μοσκοβισί, παραδέχονται πλέον ότι η συμφωνία είναι τεχνικά πολύ εύκολη, αλλά πολιτικά πολύ δύσκολη.
Την ίδια «πολιτική δυσκολία» εκφράζει και ο πρωθυπουργός στα απανωτές τηλεφωνικές επικοινωνίες του με τις πολιτικές ηγεσίες στην ευρωζώνη αλλά και με το ΔΝΤ.
Ουδείς όμως κατονομάζει με ακρίβεια αυτές «τις πολιτικές δυσκολίες» που εμποδίζουν την Αθήνα , από τη μια πλευρά να κλείσει την αξιολόγηση και τους θεσμούς ( Ευρωπαίοι και ΔΝΤ) να συμφωνήσουν μεταξύ τους ποιο είναι το ύψος των μέτρων κι πότε αυτά θα αρχίσουν να εφαρμόζονται, ώστε α διασφαλιστούν υψηλά πλεονάσματα που απαιτούνται για να αποφασίσει το ΔΝΤ ότι το χρέος είναι βιώσιμο και γι’ αυτό να εξακολουθήσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα , όπως απαιτεί το Βερολίνο.
Για την ελληνική κυβέρνηση , το ύψος του κουρέματος αφορολόγητου και συντάξεων , ( που θα βυθίσουν σε οικονομική απελπισία το σύνολο των Ελλήνων πολιτών ), δεν ήταν ποτέ πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν και παραμένει ο χρόνος εφαρμογής των μέτρων (2020). Και αυτό για να μην έχει η κυβέρνηση πολιτικό κόστος το 2018, κρίσιμη προεκλογική χρονιά.(σς αυτό το «πολιτικό κόστος» προέβαλαν χθες οι Φινανσιαλ Τάιμς ,θέση που αποτύπωσε η στήλη αυτή στο σημείωμα της Δευτέρας).
Το ΔΝΤ αμφισβητεί σταθερά τα υπεραισιόδοξα όσο και σκληρότατα υπερ- πλεονάσματα του 3,5 % που η κυβέρνηση έχει ανέμελα και εύκολα υπογράψει από τον Μάιο του 2016. Γι’ αυτό ακριβώς και απαιτεί και επιμένει ότι τα πρόσθετα μέτρα 3,6 δις από αφορολόγητο και συντάξεις θα εφαρμοστούν τώρα, δηλαδή, θα φανούν το 2018.
Όσο παραμένει αυτή η «πολιτική διαφωνία», άλλο τόσο μεγεθύνεται η πολιτική διαφωνία Βερολίνου -ΔΝΤ για το πως θα διαχειριστούν την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους στον χρόνο , χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις για το Βερολίνο.
Το εφιαλτικότερο σενάριο θα είναι η Αθήνα να εξαναγκαστεί να κλείσει την αξιολόγηση , δηλαδή να πάρει όλο το επώδυνο πολιτικό κόστος, χωρίς καμία απολύτως παράλληλη δέσμευση των θεσμών για την υπόθεση του χρέους.
Υπάρχει και η υπόθεση των αντιμέτρων, όπως παπαγαλίζει η κυβέρνηση. Αποσιωπώντας βεβαίως ότι αυτά θα μπορέσουν να εφαρμοστούν αφού κλείσει η αξιολόγηση και διατηρείται σταθερό το πλεόνασμα του 3,5% μετά το 2018. Αν αυτό δεν είναι φάρσα , είναι ένα άκομψο ανέκδοτο.
Της Κύρας Αδάμ
Ο ένας μετά τον άλλον ανώνυμοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, μεταξύ αυτών και ο Επίτροπος Μοσκοβισί, παραδέχονται πλέον ότι η συμφωνία είναι τεχνικά πολύ εύκολη, αλλά πολιτικά πολύ δύσκολη.
Την ίδια «πολιτική δυσκολία» εκφράζει και ο πρωθυπουργός στα απανωτές τηλεφωνικές επικοινωνίες του με τις πολιτικές ηγεσίες στην ευρωζώνη αλλά και με το ΔΝΤ.
Ουδείς όμως κατονομάζει με ακρίβεια αυτές «τις πολιτικές δυσκολίες» που εμποδίζουν την Αθήνα , από τη μια πλευρά να κλείσει την αξιολόγηση και τους θεσμούς ( Ευρωπαίοι και ΔΝΤ) να συμφωνήσουν μεταξύ τους ποιο είναι το ύψος των μέτρων κι πότε αυτά θα αρχίσουν να εφαρμόζονται, ώστε α διασφαλιστούν υψηλά πλεονάσματα που απαιτούνται για να αποφασίσει το ΔΝΤ ότι το χρέος είναι βιώσιμο και γι’ αυτό να εξακολουθήσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα , όπως απαιτεί το Βερολίνο.
Για την ελληνική κυβέρνηση , το ύψος του κουρέματος αφορολόγητου και συντάξεων , ( που θα βυθίσουν σε οικονομική απελπισία το σύνολο των Ελλήνων πολιτών ), δεν ήταν ποτέ πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν και παραμένει ο χρόνος εφαρμογής των μέτρων (2020). Και αυτό για να μην έχει η κυβέρνηση πολιτικό κόστος το 2018, κρίσιμη προεκλογική χρονιά.(σς αυτό το «πολιτικό κόστος» προέβαλαν χθες οι Φινανσιαλ Τάιμς ,θέση που αποτύπωσε η στήλη αυτή στο σημείωμα της Δευτέρας).
Το ΔΝΤ αμφισβητεί σταθερά τα υπεραισιόδοξα όσο και σκληρότατα υπερ- πλεονάσματα του 3,5 % που η κυβέρνηση έχει ανέμελα και εύκολα υπογράψει από τον Μάιο του 2016. Γι’ αυτό ακριβώς και απαιτεί και επιμένει ότι τα πρόσθετα μέτρα 3,6 δις από αφορολόγητο και συντάξεις θα εφαρμοστούν τώρα, δηλαδή, θα φανούν το 2018.
Όσο παραμένει αυτή η «πολιτική διαφωνία», άλλο τόσο μεγεθύνεται η πολιτική διαφωνία Βερολίνου -ΔΝΤ για το πως θα διαχειριστούν την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους στον χρόνο , χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις για το Βερολίνο.
Το εφιαλτικότερο σενάριο θα είναι η Αθήνα να εξαναγκαστεί να κλείσει την αξιολόγηση , δηλαδή να πάρει όλο το επώδυνο πολιτικό κόστος, χωρίς καμία απολύτως παράλληλη δέσμευση των θεσμών για την υπόθεση του χρέους.
Υπάρχει και η υπόθεση των αντιμέτρων, όπως παπαγαλίζει η κυβέρνηση. Αποσιωπώντας βεβαίως ότι αυτά θα μπορέσουν να εφαρμοστούν αφού κλείσει η αξιολόγηση και διατηρείται σταθερό το πλεόνασμα του 3,5% μετά το 2018. Αν αυτό δεν είναι φάρσα , είναι ένα άκομψο ανέκδοτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου