ΖΩΗ Ή Η ΦΩΝΑΣΚΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΖΟΡΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΡΟΥΜΑΝΟΙ, ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΚΙ ΑΝ ΕΖΗΣΑΝ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ...

"Αγιογραφίες"+" Μικρού μήκους", από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 07/04/17

 Εφιάλτης

Του Μιχάλη Μητσού

Εκείνο το απόγευμα του Φεβρουαρίου του 2015, η νέα πρόεδρος της Βουλής έμελλε να καταρρίψει δύο ρεκόρ. Πρώτον, θα γινόταν η νεότερη πρόεδρος στην ιστορία. Δεύτερον, θα υπερψηφιζόταν από 235 βουλευτές. Ηταν φανερό ότι μια καινούργια εποχή άρχιζε για τη χώρα, χωρίς μίση και πάθη, με γόνιμο διάλογο, εποικοδομητική κριτική, επιμονή στη συναίνεση, πίστη στη δύναμη των νιάτων.

Κι ύστερα η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία της. Και κατάλαβαν το τραγικό τους λάθος όχι μόνο η αντιπολίτευση αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.


Ο εφιάλτης άρχισε από εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Και κράτησε 240 ημέρες. Ή 5.760 ώρες. Ή 345.600 λεπτά. Το διάστημα αυτό η πρόεδρος έκανε ό,τι μπορούσε για να παρατείνει τις κοινοβουλευτικές συζητήσεις, να κάνει επίδειξη νομικών γνώσεων, να συγκροτήσει επιτροπές επί επιτροπών, να εξοργίσει τους ιδεολογικούς της αντιπάλους, να καταγγείλει τους ξένους, να εξαντλήσει τους υπαλλήλους της Βουλής, να κολακέψει τους χρυσαυγίτες. Ακόμη κι όταν αποχώρησε όμως από τη θέση της, δεν σταμάτησε τις προκλήσεις. Οπως είχε πει άλλωστε σε μια συνέντευξή της στο «Βήμα», η ταινία «Γέφυρα των κατασκόπων» της άρεσε πολύ επειδή τον πρωταγωνιστή τον χτυπούν, πέφτει και ξανασηκώνεται.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, κανείς δεν χτυπά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εκείνη χτυπά όποιον θεωρεί προδότη, συνωμότη ή πράκτορα του εχθρού. Τελευταίο της θύμα, η ρουμάνα επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής Κορίνα Κρέτσου, που λίγες ώρες αφού είχε κατηγορηθεί από τον βουλευτή του ΚΚΕ Νίκο Καραθανασόπουλο για υποκρισία, χρειάστηκε να σηκωθεί όρθια σε μια εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να υπερασπίσει οργισμένη τον εαυτό της και τον θεσμό που εκπροσωπεί από την κατηγορία ότι επέβαλε δικτατορία στην Ελλάδα και εξωθεί τους πολίτες στην αυτοκτονία.

Να διευκρινίσουμε κάτι. Με τους Ρουμάνους δεν παίζουμε. Δεν τους ειρωνευόμαστε, δεν πετάμε υπονοούμενα, δεν πουλάμε εξυπνάδα. Εχουν ζήσει μια από τις χειρότερες δικτατορίες της ιστορίας, από την οποία βγήκαν σημαδεμένοι, ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι. Κι αν κατάφεραν να απαλλαγούν από τον αιμοσταγή και διεστραμμένο Τσαουσέσκου, δεν γλίτωσαν από τη φτώχεια, την κακοδιαχείριση και τη διαφθορά. Ολα αυτά τα γνωρίζει, ή θα έπρεπε να τα γνωρίζει, η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να δώσει ένα ακόμη σόου. Οχι για να αποκαταστήσει την αλήθεια - έστω τη δική της αλήθεια. Αλλά για να εξασφαλίσει λίγη προβολή και να τσιμπήσει ό,τι μπορεί στις δημοσκοπήσεις. Κάτι που πετυχαίνει: στην τελευταία δημοσκόπηση παίρνει 2%, όσο και Το Ποτάμι ή οι Ανεξάρτητοι Ελληνες...

Με την έννοια αυτή, φταίμε όλοι γιατί της κάνουμε το χατίρι. Το οφείλουμε όμως στην ιστορική μνήμη. Το οφείλουμε στα χιλιάδες θύματα της ρουμανικής δικτατορίας, όπως και όλων των υπαρκτών δικτατοριών, όποια ιδεολογία κι αν πρέσβευαν. Είναι θέμα γνώσης, είναι θέμα σεβασμού, είναι θέμα αξιοπρέπειας.

"ΤΑ ΝΕΑ", 07/04/17

Ιαχές


Του Δημήτρη Δουλγερίδη


Το σόου της Ζωής Κωνσταντοπούλου εις βάρος της ευρωπαίας επιτρόπου Κορίνα Κρέτσου έχει διπλή ανάγνωση. Εντάξει, από τη μια παρακολουθεί κανείς την αρχηγό ενός αντιμνημονιακού κόμματος να ανεβαίνει στα κάγκελα για το θεαθήναι. Ο μόνος τρόπος για να ακουστεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι η φωνασκία. Οι μύδροι εναντίον οποιασδήποτε φιλευρωπαϊκής ιδέας. Εξού και η αδιανόητη έκφραση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει επιβάλει «δικτατορία» στην Ελλάδα ύστερα από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος το 2015. Στο «Survivor» των δημοσκοπήσεων οι ιαχές μετράνε.

Από την άλλη, το θέαμα αυτό είναι και μια εικόνα από την προϊστορία της σκληρής διαπραγμάτευσης, της αέναης αξιολόγησης και της συριζαϊκής διακυβέρνησης. Η εικόνα της Κωνσταντοπούλου που επιστρατεύει το θυμικό μπροστά σε κάμερες είναι ένα ξεχασμένο καρέ από τον ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει μνημονιακός. Από τον ΣΥΡΙΖΑ της ΕΡΤ, αν προτιμάτε. Σε μια εξίσου ανομολόγητη φαντασίωση αρκετοί από τους νυν βουλευτές της συγκυβέρνησης θα συνυπέγραφαν ασμένως τις λεκτικές στρακαστρούκες της Κωνσταντοπούλου - πλην, όμως, στα καφενεία της εκλογικής περιφέρειάς τους.


Από μία διαστροφή, η πρώην σύντροφος Ζωή υποδύεται τη χαμένη ψυχή του κόμματος, την οποία αναζητούν εσπευσμένα οι συριζαίοι της κυβέρνησης. Τους φαντάζεται κανείς να βάζουν κι εκείνοι στο στόχαστρο την Ευρωπαϊκή Ενωση, να απαρνιούνται τους συμβολισμούς της εθιμοτυπίας (τον πολιτικό πολιτισμό, δηλαδή) μπροστά σε ευρωπαίους επιτρόπους και να ψαρεύουν στη θολούρα του ανορθολογισμού. Ετσι κι αλλιώς, η στοχοθέτηση περιλαμβάνει μία ευρεία γκάμα υποψηφίων. Απ' ό,τι φάνηκε, ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί ήδη με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου σε έναν τουλάχιστον «βολικό εχθρό», όπως κατοχυρώθηκε σε πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ»: τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα. Για την ιστορία, τον Ιούνιο του 2015 η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε επιτεθεί στον Γιάννη Στουρνάρα επειδή «έχει συμπράξει στη μνημονιακή πολιτική και έχει παραβιάσει τις υποχρεώσεις του, όταν επιχείρησε ωμή παρέμβαση κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας...». Κουίζ: Πόσοι από την Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συμφωνούν με τα παραπάνω;