Τρία κείμενα παρέμβασης, από την "ΕΣΤΙΑ"
1. Γιατί εξευτελίζουν τους θεσμούς
Του Άθαν. Χ. Παπανδρόπουλου*
ΜΕΤΑ τήν τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) γιά τήν συνταγματικότητα του περίφημου νόμου Παππά και τίς άπαξιωτικές δηλώσεις της εκπροσώπου της κυβερνήσεως γιά τήν Δικαιοσύνη, κορυφαίος Βρεταννός συνάδελφος με κάλεσε στό τηλέφωνο γιά νά ακούσει τίς έκτιμήσεις καί τίς απόψεις μου.
Στην διάρκεια της συνδιάλεξής μας μού είπε: «Πιστεύω ότι τόν Τσίπρα καί τό δικό του περιβάλλον δέν πρέπει νά τούς κρίνει κανείς άπό αυτά πού λένε, άλλά άπό αυτά πού κάνουν. Καί, άπό την άποψη αυτή, δύο είναι οι στόχοι τους: ή παραμονή στην εξουσία πρωτίστως, καί ή εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, πού είναι καί προϋπόθεση γιά τήν υλοποίηση του πρώτου στόχου. Τό πρόβλημα είναι ότι ό κ. Τσίπρας καί οι περί αυτόν ανέβηκαν στην εξουσία χωρίς πείρα καί γνώση, καί σήμερα είναι
αυτοπαγιδευμένοι στην ρητορική πού τούς άνοιξε τόν δρόμο γιά τήν αρχή - καί, στό επίπεδο αυτό, υπάρχει πλέον πρόβλημα, καί μάλλον πολύ σοβαρό».
Τό πρώτο πρόβλημα τοϋ κ. Αλέξη Τσίπρα είναι ότι οι θεατρικές παραστάσεις πού έδωσε τό πρώτο εξάμηνο του 2015 μέ πρωταγωνιστή τόν κ. Γ. Βαρουφάκη κόστισαν στην χώρα 90 δισεκατομμύρια εύρώ. Τό ποσόν αυτό δέν συμμαζεύεται μέ τίποτα. Ακόμα χειρότερα, οι παραστάσεις αυτές οδήγησαν στους κεφαλαιακούς έλεγχους, στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος καί στην μονιμοποίηση της ύφέσεως, πέραν άπό τίς κενές περιεχομένου διακηρύξεις.
Σήμερα, λοιπόν, ή συγκυβέρνηση πού αποκαλείται «πρώτη φορά Αριστερά» έχει αύτοπαγιδευθεί στά καραγκιοζιλίκια της πρώτης περιόδου καί στην πολύ άτυχη έμπνευση νά κάνει τόν Ιούλιο του 2015 ένα δημοψήφισμα, ή έκβαση του οποίου έκανε πολύ χειρότερη τήν κατάστασή της. Γιατί; Μά, διότι υπέγραψε ένα τρίτο μνημόνιο, πολύ χειρότερο άπό αυτό πού προεκλογικά έλεγε ότι θά καταργούσε μέ έναν νόμο.
Καί αντί, τόν Αύγουστο τοϋ 2015. ό κ. Τσίπρας νά επιδιώξει μία ισχυρή συναίνεση γιά τήν εκτέλεση του χειρότερου, τρίτου, μνημονίου, εξαπάτησε αυτούς πού τόν βοήθησαν νά τό περάσει άπό τήν Βουλή, προκηρύσσοντας έναν μήνα αργότερα εκλογές. Κερδίζοντας τίς εκλογές αυτές μέ πολύ ισχνή κοινοβουλευτική δύναμη, ό πρωθυπουργός έχει έκτοτε ένα μόνον μέλημα: τήν παραμονή στην εξουσία ύπό οποιοδήποτε υλικό, ηθικό καί θεσμικό κόστος.
Γιά νά μπορέσει, όμως, νά πετύχει τόν στόχο αυτόν, μέ δεδομένη τήν λαϊκίστικη τακτική-πού υιοθέτησε γιά νά αναρριχηθεί στην εξουσία, σήμερα πρέπει απαραιτήτως νά χρησιμοποιεί μία
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 31/10/16 |
1. Γιατί εξευτελίζουν τους θεσμούς
Του Άθαν. Χ. Παπανδρόπουλου*
ΜΕΤΑ τήν τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) γιά τήν συνταγματικότητα του περίφημου νόμου Παππά και τίς άπαξιωτικές δηλώσεις της εκπροσώπου της κυβερνήσεως γιά τήν Δικαιοσύνη, κορυφαίος Βρεταννός συνάδελφος με κάλεσε στό τηλέφωνο γιά νά ακούσει τίς έκτιμήσεις καί τίς απόψεις μου.
Στην διάρκεια της συνδιάλεξής μας μού είπε: «Πιστεύω ότι τόν Τσίπρα καί τό δικό του περιβάλλον δέν πρέπει νά τούς κρίνει κανείς άπό αυτά πού λένε, άλλά άπό αυτά πού κάνουν. Καί, άπό την άποψη αυτή, δύο είναι οι στόχοι τους: ή παραμονή στην εξουσία πρωτίστως, καί ή εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, πού είναι καί προϋπόθεση γιά τήν υλοποίηση του πρώτου στόχου. Τό πρόβλημα είναι ότι ό κ. Τσίπρας καί οι περί αυτόν ανέβηκαν στην εξουσία χωρίς πείρα καί γνώση, καί σήμερα είναι
αυτοπαγιδευμένοι στην ρητορική πού τούς άνοιξε τόν δρόμο γιά τήν αρχή - καί, στό επίπεδο αυτό, υπάρχει πλέον πρόβλημα, καί μάλλον πολύ σοβαρό».
Τό πρώτο πρόβλημα τοϋ κ. Αλέξη Τσίπρα είναι ότι οι θεατρικές παραστάσεις πού έδωσε τό πρώτο εξάμηνο του 2015 μέ πρωταγωνιστή τόν κ. Γ. Βαρουφάκη κόστισαν στην χώρα 90 δισεκατομμύρια εύρώ. Τό ποσόν αυτό δέν συμμαζεύεται μέ τίποτα. Ακόμα χειρότερα, οι παραστάσεις αυτές οδήγησαν στους κεφαλαιακούς έλεγχους, στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος καί στην μονιμοποίηση της ύφέσεως, πέραν άπό τίς κενές περιεχομένου διακηρύξεις.
Σήμερα, λοιπόν, ή συγκυβέρνηση πού αποκαλείται «πρώτη φορά Αριστερά» έχει αύτοπαγιδευθεί στά καραγκιοζιλίκια της πρώτης περιόδου καί στην πολύ άτυχη έμπνευση νά κάνει τόν Ιούλιο του 2015 ένα δημοψήφισμα, ή έκβαση του οποίου έκανε πολύ χειρότερη τήν κατάστασή της. Γιατί; Μά, διότι υπέγραψε ένα τρίτο μνημόνιο, πολύ χειρότερο άπό αυτό πού προεκλογικά έλεγε ότι θά καταργούσε μέ έναν νόμο.
Καί αντί, τόν Αύγουστο τοϋ 2015. ό κ. Τσίπρας νά επιδιώξει μία ισχυρή συναίνεση γιά τήν εκτέλεση του χειρότερου, τρίτου, μνημονίου, εξαπάτησε αυτούς πού τόν βοήθησαν νά τό περάσει άπό τήν Βουλή, προκηρύσσοντας έναν μήνα αργότερα εκλογές. Κερδίζοντας τίς εκλογές αυτές μέ πολύ ισχνή κοινοβουλευτική δύναμη, ό πρωθυπουργός έχει έκτοτε ένα μόνον μέλημα: τήν παραμονή στην εξουσία ύπό οποιοδήποτε υλικό, ηθικό καί θεσμικό κόστος.
Γιά νά μπορέσει, όμως, νά πετύχει τόν στόχο αυτόν, μέ δεδομένη τήν λαϊκίστικη τακτική-πού υιοθέτησε γιά νά αναρριχηθεί στην εξουσία, σήμερα πρέπει απαραιτήτως νά χρησιμοποιεί μία
ρητορική εξευτελιστική γιά τους θεσμούς τοϋ δημοκρατικού μας πολιτεύματος - τό όποίο, έτσι κι αλλιώς, ό ίδιος καί οί άνθρωποί του δέν έχουν περί πολλού. Δέν πρέπει έτσι νά ξεχνάμε ότι ό ΣΥΡΙΖΑ καί ένα μέρος του βαθέος ΠΑΣΟΚ πού τόν στηρίζει, γράφουν τους αποκαλούμενους στην δική τους πολιτική διάλεκτο «αστικούς θεσμούς» στά παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Άς μήν ξεχνάμε, επίσης, ότι ό ΣΥΡΙΖΑ στήριξε καί τροφοδότησε μέ ιδεολογικά επιχειρήματα τό κίνημα «Δέν Πληρώνω». Άνθρωποι του χόρευαν καί τραγουδούσαν έξω άπό τό ελληνικό Κοινοβούλιο μέ ανοίκειες εκφράσεις κατά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν μάρτυρες υπερασπίσεως σέ δίκες τρομοκρατών δολοφόνων καί κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου. Θεωρητικοί του ΣΥΡΙΖΑ καί δήθεν διανοούμενοι δέν χάνουν ούτε μία ευκαιρία άπό τίς φιλικές προς τό κόμμα εφημερίδες νά χλευάζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς καί νά εγκωμιάζουν λατινοαμερικανικά καθεστώτα πού,όδήγησαν τους λαούς τους στην πείνα καί τήν εξαθλίωση. Οί άνθρωποι αυτοί, όπως έχουμε ήδη γράψει, επιδιώκουν νά «εξαρχειοποιήσουν» τήν Ελλάδα. Ό ίδιος ό πρώην επικεφαλής τοϋ παλαιού Συνασπισμού, κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος, σέ τηλεοπτική συνέντευξή του, υπήρξε καταπέλτης καί καυτηρίασε τόν τρόπο μέ τόν όποίο ή παρούσα συγκυβέρνηση αντιμετωπίζει ώς εκτελεστική εξουσία τόν θεσμό τής Δικαιοσύνης. Κατήγγειλε αυστηρά τόν εξευτελισμό άξιών καί άρχών.
Καί όλα αυτά γιά νά είναι αρεστή μιά αδίστακτη κυβέρνηση σέ ένα άπό τήν φύση του
Άς μήν ξεχνάμε, επίσης, ότι ό ΣΥΡΙΖΑ στήριξε καί τροφοδότησε μέ ιδεολογικά επιχειρήματα τό κίνημα «Δέν Πληρώνω». Άνθρωποι του χόρευαν καί τραγουδούσαν έξω άπό τό ελληνικό Κοινοβούλιο μέ ανοίκειες εκφράσεις κατά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν μάρτυρες υπερασπίσεως σέ δίκες τρομοκρατών δολοφόνων καί κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου. Θεωρητικοί του ΣΥΡΙΖΑ καί δήθεν διανοούμενοι δέν χάνουν ούτε μία ευκαιρία άπό τίς φιλικές προς τό κόμμα εφημερίδες νά χλευάζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς καί νά εγκωμιάζουν λατινοαμερικανικά καθεστώτα πού,όδήγησαν τους λαούς τους στην πείνα καί τήν εξαθλίωση. Οί άνθρωποι αυτοί, όπως έχουμε ήδη γράψει, επιδιώκουν νά «εξαρχειοποιήσουν» τήν Ελλάδα. Ό ίδιος ό πρώην επικεφαλής τοϋ παλαιού Συνασπισμού, κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος, σέ τηλεοπτική συνέντευξή του, υπήρξε καταπέλτης καί καυτηρίασε τόν τρόπο μέ τόν όποίο ή παρούσα συγκυβέρνηση αντιμετωπίζει ώς εκτελεστική εξουσία τόν θεσμό τής Δικαιοσύνης. Κατήγγειλε αυστηρά τόν εξευτελισμό άξιών καί άρχών.
Καί όλα αυτά γιά νά είναι αρεστή μιά αδίστακτη κυβέρνηση σέ ένα άπό τήν φύση του
αντιδημοκρατικό ακροατήριο - τό όποίο, όμως, προσπαθεί νά παραπλανήσει μέ τά έργα της. Τό θέμα, ωστόσο, είναι ότι οϋτε ή παραπλάνηση θά τού βγει σέ καλό του κ. Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα καί μετά τό «θέαμα» πού θά παρακολουθήσουμε στίς 15 Νοεμβρίου, μέ αφορμή τήν επίσκεψη τοϋ απερχόμενου Αμερικανού Προέδρου κ. Μπαράκ Όμπάμα. Θά γίνει μπούμερανγκ γιά κάποιους ή ανήκεστος ηθική βλάβη πού έχει υποστεί ή Ελλάδα.
*Έπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
2. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα είναι τόσο δύσκολες
Της Stefanie Walter* .
ΣΑΝ μιά ατέλειωτη "ιστορία, ή ελληνική κρίσις έχει επανέλθει στην επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες. Μετά άπό επτά χρόνια, ή κρίσις εξακολουθεί νά αναμένει μιά λύση. Ή ελληνική οικονομία δέν έχει ακόμη τεθεί σέ τροχιά άνακάμψεως, τό ΔΝΤ επιμένει ότι ή Ελλάς χρειάζεται περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, καί τό ενδεχόμενο μιας ελληνικής χρεωκοπίας καί εξόδου άπό τήν Εύρωζώνη -ένα «Grexit»- εξακολουθεί νά μήν μπορεί νά αποκλεισθεί εντελώς, ακόμη καί άν ή άμεση αυτή απειλή έχει υποχωρήσει κατά το τελευταίο έτος. Γιατί είναι τόσο δύσκολο νά δοθεί λύσις σέ αυτή τήν κρίση; Ή ελληνική κρίσις προεκλήθη άπό τά τεράστια ελλείμματα στον προϋπολογισμό τής χώρας καί τό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, κάτι τό όποίο σημαίνει ότι ή χώρα κατανάλωνε πολύ περισσότερο άπό ο,τι παρήγαγε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα.Όταν «κτύπησε» ή κρίσις, ή επαναφορά τής ισορροπίας στην οικονομία έγινε ένα επείγον ζήτημα. Αντιμέτωποι μέ τήν επιλογή τής χρεωκοπίας, της εξόδου άπό τήν Εύρωζώνη, ή τής εφαρμογής σκληρών μέτρων λιτότητος καί μεταρρυθμίσεων, σέ αντάλλαγμα γιά οικονομική στήριξη άπό τό εξωτερικό, ή Ελλάς επέλεξε τό τελευταίο.
Αλλά, αντί νά υλοποιήσουν σοβαρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πού θά έβαζαν τέλος στά προνόμια γιά τίς ομάδες μέ πολιτική επιρροή καί θά καθιστούσαν τήν οικονομία ανταγωνιστική, οι υπεύθυνοι χαράξεως πολιτικής επικεντρώθηκαν κατά κύριο λόγο στά μέτρα λιτότητος πού θά έβλαπταν τίς ομάδες μέ λιγώτερη πολιτική επιρροή, όπως οι νέοι καί οί φτωχοί. Έπί πλέον, έθεσε σέ εφαρμογή μόνο τό ελάχιστο τών μέτρων πού απαιτούνται γιά νά λαμβάνει τήν διεθνή χρηματοδοτική στήριξη. Σέ μιά πρόσφατη μελέτη τής πολιτικής κρίσεως στην Ευρώπη, καταδεικνύεται ότι αυτό τό είδος τής διαχειρίσεως τών κρίσεων είναι χαρακτηριστικό γιά τις χώρες πού θεωρούν τήν λιτότητα/διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (εσωτερική ρύθμιση) καί τήν υποτίμηση του νομίσματος (εξωτερική ρύθμιση) δαπανηρά προγράμματα δράσεως. Ή διαχείρισις τών κρίσεων σέ αυτές τίς χώρες είναι δύσκολη: ή πολιτική αναταραχή καί οι δημόσιες διαμαρτυρίες είναι σέ αφθονία. ΟΙ μεταρρυθμίσεις καθυστερούν. Τό ΔΝΤ, συνήθως, καλείται γιά υποστήριξη προκειμένου νά καλύψει τίς ανάγκες χρηματοδοτήσεως καί τό κενό στην αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων πού δημιουργείται. Καί όταν οι πολιτικοί δέν μπορούν νά αποφύγουν τήν εφαρμογή τών μεταρρυθμίσεων σέ αντάλλαγμα γιά αυτήν τήν εξωτερική υποστήριξη, συνήθως σχεδιάζουν τίς μεταρρυθμίσεις αυτές μέ τρόπο πού προστατεύει τους δικούς τους ψηφοφόρους, καί στοχεύουν σέ εκείνους πού δέν έχουν πολιτική επιρροή.
Οί κρίσεις είναι πολύ πιό εύκολο νά επιλυθούν μέσα άπό γρήγορες καί ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όταν μία στρατηγική μεταρρυθμίσεως είναι σαφώς λιγώτερο δαπανηρή άπό μιά άλλη. Παράδειγμα αποτελούν τά κράτη τής Βαλτικής 2008-2009: Αντιμέτωπες μέ μιά παρόμοια κρίση όπως τής Ελλάδος, οί κυβερνήσεις τών χωρών αυτών μείωσαν τίς δημόσιες δαπάνες καί προχώρησαν σέ απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σοβαρές υφέσεις, κατά τίς όποιες ή ανεργία ύπερτριπλασιάσθηκε, άλλα οδήγησε στην επίλυση τών κρίσεων μάλλον γρήγορα.
Σέ αντίθεση μέ τήν περίπτωση τής Βαλτικής καί τής Πολωνίας, στην Ελλάδα, τόσο οί εξωτερικές όσο καί οί εσωτερικές στρατηγικές προσαρμογής συνδέονται μέ πολύ υψηλό κόστος. Λαμβάνοντας ύπ' όψιν τά τεράστια ελλείμματα τού προϋπολογισμού καί τών τρεχουσών συναλλαγών, ή λιτότης πού απαιτείται στην Ελλάδα γιά νά αποκαταστήσει τήν ισορροπία παραμένει τεράστια. Παγιωμένες καί πελατειακές δομές κάνουν τήν μεταρρύθμιση τής ελληνικής οικονομίας πολιτικά δύσκολη. Ως έκ τούτου, ή εσωτερική ρύθμισις είναι δύσκολη. Ή εναλλακτική λύσις, ωστόσο, μιά έξοδος άπό τήν Εύρωζώνη, είναι επίσης μιά εξαιρετικά επικίνδυνη καί δαπανηρή στρατηγική καί βαθύτατα άντιδημοφιλής ανάμεσα στους Έλληνες. Οί αντιλήψεις Ελλήνων ψηφοφόρων γιά τίς συνέπειες τών διαφόρων στρατηγικών επιλύσεως τών κρίσεων απεικονίζουν αυτή ακριβώς τήν δύσκολη κατάσταση. Σέ μιά έρευνα πού έχω άπό κοινού διεξαγάγει τόν Δεκέμβριο τοϋ 2015, μέ τους Ηλία Ντίνα, Ignacio Jurado, καί τόν Νικήτα Κωνσταντινίδη, τό 59,7% τών ερωτηθέντων δήλωσαν ότι αναμένουν σημαντικές απώλειες εισοδήματος τόσο άν ή κυβέρνησις εφαρμόσει τά μέτρα λιτότητος πού έχουν συμφωνηθεί μέ τους πιστωτές, όσο καί έάν ή χώρα εγκαταλείψει τό εύρώ.
Αυτό τους αφήνει μεταξύ σφύρας καί άκμονος: Μέ οποιονδήποτε τρόπο κι άν ή κυβέρνησις προσπαθήσει νά επιλύσει τήν κρίση, καταλαβαίνει ότι θά ζημιωθεί. Αυτό εξηγεί γιατί ή κυβέρνησις έχει προσπαθήσει νά εφαρμόσει μόνο το ελάχιστο πού απαιτείται γιά νά συνεχισθει ή χρηματοδοτική στήριξις άπό τό εξωτερικό, μέ τήν ελπίδα κάποιας έλαφρύνσεως του χρέους. Τότε γιατί ή "Ελλάς συνεχίζει νά λαμβάνει οικονομική στήριξη άπό τό εξωτερικό; Οί Ευρωπαίοι πολιτικοί αγωνίζονται γιά τήν επίτευξη δύο κύριων στόχων: τήν διασφάλιση τής μή άναστρεψιμότητος καί τής σταθερότητος τής Εύρωζώνης, καθώς καί τήν προστασία τών δικών τους τραπεζών καί τών χρημάτων τών φορολογουμένων. Γιά τήν επίτευξη αυτών τών στόχων, έχουν δανείσει στην χώρα τεράστια χρηματικά ποσά γιά νά τήν κρατήσουν οικονομικά ζωντανή καί εντός τής Εύρωζώνης, ένώ θέτουν ώς αντάλλαγμα τήν επιβολή λιτότητος καί βαθειών μεταρρυθμίσεων.
*Καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων καί Πολιτικής Οικονομίας ατό Πανεπιστήμιο τής Ζυρίχης
Τό άρθρο δημοσιεύθηκε στό μπλόγκ του London School of Economic and Political Sciences
3. Ό Μ. Αλέξανδρος καί οι Νάνοι
Γράφει ό Νικόλαος Ι. Μέρτζος*
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ότι από τά σχολικά βιβλία Ιστορίας θά αφαιρεθεί ό Βασιλεύς των Μακεδόνων Φίλιππος Β' καί ό υιός του, Μέγας Αλέξανδρος. Σωστό! Οι Νάνοι του Πολιτικού Συστήματος δέν πρέπει νά συγκρίνονται μέ τόσο υψηλά αναστήματα. Ωστόσο, σήμερα κυκλοφορούν σέ όλες τίς κύριες γλώσσες του κόσμου περισσότερα άπό χίλια βιβλία αναφερόμενα στον Αλέξανδρο, καί διαρκώς προστίθενται καινούργια - ιδίως άπό ξένους επιστήμονες. Επιπλέον, ό κορμός τών σχετικών πληροφοριών βρίσκεται σέ όλες τίς σοβαρές εγκυκλοπαίδειες καί διατίθεται δωρεάν στό Διαδίκτυο, στό όποιο, σημειωτέον, διοχετεύονται αποκλίνουσες έως και χονδροειδώς προπαγανδιστικές απόψεις.
Έξαλλου, έπί 2.300 συνεχή χρόνια οι λαοί όλου σχεδόν του κόσμου σέ Ανατολή καί Δύση προσέλαβαν, καί εξακολουθούν ακόμη νά προσλαμβάνουν συνεχώς, τό φαινόμενο Αλέξανδρος όχι μόνον στά βιβλία, αλλά, πρό πάντων, στά μνημεία τους, τήν τέχνη τους, τήν παράδοςή τους, στά δημοφιλέστερα αναγνώσματα τους καί στά μεγάλα ποιητικά τους έπη, δηλαδή στην ίδια τήν ζωή τους. Δέν χρειάζεται ό Αλέξανδρος καμμιά διδασκαλία στά σχολεία τής τωρινής παρακμής. Οι Ελληνες τόν χρειάζονται. Άλλά στον αντίποδα, τό Πολιτικό Σύστημα χρειαζόταν ανέκαθεν -καί χρειάζεται πολύ περισσότερο σήμερα- μιά ταπεινή Ελλάδα, προσκυνημένη καί κατακερματισμένη σέ κομματικά φέουδα, διαρκώς εμπόλεμα μεταξύ τους, μέ έναν χυλό πελάτες δουλοπάροικους, όπου ηγεμονεύει ή Αθήνα βυθισμένη στή διαφθορά καί «άρπαχτή» στά νύχια των Μεγάλων Αφεντικών.
Δέν είναι τυχαίο, άλλα αποδεικτικό τό γεγονός ότι τά τελευταία 25 χρόνια ό Δήμος Αθηναίων κρατάει πεταμένον σέ κάποιαν αποθήκη τόν έφιππο ανδριάντα τοϋ Αλεξάνδρου, αριστούργημα τού Γιάννη Παππά, άλλα αρνείται επίμονα νά τόν τοποθετήσει. Προφανώς τόν θεωρεί-καί- «κατακτητή». Οι σοφοί της στό Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο καί στην Ακαδημία Αθηνών λησμονούν ότι ό Αλέξανδρος, νικητής, αρνήθηκε νά εισέλθει ένοπλος στην Αθήνα, καί, μετά τήν πρώτη νίκη του στον Γρανικό, αφιέρωσε στην Παλλάδα Αθηνά τά λάφυρα τών κοινών έχθρών Περσών, οι όποίοι είχαν κάψει τόν ναό της έναν αιώνα ενωρίτερα. Φοβούνται τήν επιγραφή «Αλέξανδρος Φιλίππου καί οι σύν αύτώ Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων»;
Οι Νάνοι του Πολιτικού Συστήματος καί οι μπράβοι του σοφοί στην Αθήνα δέν είδαν ότι, ερήμην των Γραικύλων, ή Οικουμένη τιμά τόν άποπομπαίο τους. Γεγονότα:
1.Τήν Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009 οι ανώτατες Αρχές τής Αιγύπτου εγκατέστησαν πανηγυρικά στό Εθνικό Μουσείο τής Αλεξανδρείας τόν αρχαίο ανδριάντα τοΰ Αλεξάνδρου καί τίμησαν τήν Ελληνίδα αρχαιολόγο Καλλιόπη Λιμναίου-Παπακώστα, ή όποια τόν απεκάλυψε καταχωσμένον στούς βασιλικούς κήπους τοϋ Σαλάτ, πού περιέβαλαν τά ανάκτορα τών Πτολεμαίων Μακεδόνων Φαραώ. Ενωρίτερα είχαν τοποθετήσει στό κέντρο τής Αλεξανδρείας τόν μεγαλοπρεπή έφιππο ανδριάντα του.
2. Στις 2 Οκτωβρίου 2009 στό Μουσείο του Μανχάιμ στή Γερμανία, κεντρικό πυλώνα της Ενωμένης Ευρώπης, άνοιξε μεγάλη έκθεση μέ τίτλο «Ό Αλέξανδρος καί τό'Άνοιγμα τοΰ Κόσμου», μέ αλεξανδρινά κειμήλια άπό τό Αφγανιστάν, τό Τατζικιστάν, τό Ιράκ καί τή Ρωσία.
3. Άπό τόν Μάιο 2008 μέχρι καί τόν Σεπτέμβριο 2009 διέτρεξε τίς Ηνωμένες Πολιτείες ή έκθεση «Οι κρυμμένοι θησαυροί τοϋ Εθνικού Μουσείου τής Καμπούλ». Μυριάδες Αμερικανοί τήν επισκέφθηκαν στην National Gallery της Ούάσιγκτων, στό Asian Artr Museum τοϋ Αγίου Φραγκίσκου, στό Museum o Fine Arts τοϋ Χιούστον καί στό The Metropolitan Myseum τής Νέας Υόρκης.
4. Μεταξύ 28 καί 30 Σεπτεμβρίου 2009 ή UNESCO διοργάνωσε στην έδρα της, στό Παρίσι, διεθνή διάσκεψη μέ θέμα «Διαπολιτισμικές συναντήσεις στην Ελληνιστική Ανατολή», όπου επιστήμονες άπό όλον τόν Κόσμο εξήραν τό έργο καί τήν κληρονομιά του Αλεξάνδρου ως γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας γιά τόν παγκόσμιο πολιτισμό. Τήν ανεκτίμητη συνεισφορά τοϋ Αλεξάνδρου τεκμηρίωσαν, μεταξύ άλλων, επιστήμονες άπό τήν Ινδία, τό Πακιστάν, τό Ουζμπεκιστάν, τό Ιράν, τό Ιράκ, τή Συρία, τόν Λί-βανο, τό Ισραήλ καί τήν Αιθιοπία.
5. Τό μυθιστόρημα «Χαμάμ Βαλκάνια» τοϋ Σέρβου συγγραφέα Βλάντισλαβ Μπάγιατς ύμνει τόν Αλέξανδρο ώς δημιουργό του παγκοσμίου πολιτισμού. Τιμήθηκε μέ τό διεθνές λογοτεχνικό βραβείο Balkanika 2008.
Γιά τήν Αθήνα θά μιλάμε τώρα; Ό Αλέξανδρος δέν χρειάζεται τήν άδειά της. Ζει καί βασιλεύει ακόμη. Διαπαιδαγωγεί, νουθετεί καί οδηγεί. Ουδείς άλλος θνητός απαθανατίζεται σέ Δύση καί Ανατολή όσον ό Αλέξανδρος. Στην Ευρώπη κυριαρχεί στίς μεγαλύτερες πινακοθήκες καί στά πιό λαμπρά μουσεία, στά πιό φημισμένα βασιλικά ανάκτορα, στό Βατικανό. Σπουδαίοι, μά καί ανώνυμοι, λαϊκοί τεχνίτες, έπί 23 αιώνες απαθανάτισαν τόν Αλέξανδρο σέ ζωγραφιές, υφαντά, κοσμήματα, χαρακτικά, μωσαϊκά καί γλυπτά. Κατά, καί μετά, τήν Αναγέννηση τόν απαθανατίζουν σέ μεγάλα έργα τους οί σημαντικότεροι ζωγράφοι, χαράκτες καί γλύπτες τής Ευρώπης.
Αναφέρονται ενδεικτικά: Ραφαήλ, Ροϋμπενς, Ενγκρ, Νταβίντ, Ντελακρουά, Λέ Μπρέν, Σόντομα, Φραντσέσκο Πριματίτσιο, Βίλχελμ φάν Χαίχτ κ.λπ. Στους καιρούς μας, ό Άντυ Γουώρχολ. Στον Αλέξανδρο καί σέ σκηνές του βίου του αφιέρωσαν ολόκληρες πτέρυγες τών ανακτόρων τους τρεις Αυτοκράτορες, δύο Βασιλείς τής Γαλλίας καί δύο Πάπες τής Ρώμης: Τό Λά Γκράνχα τής Μαδρίτης ό Φίλιππος Ε', τά προπύλαια τής Βουλής στή Βιέννη ό Φραγκίσκος Ιωσήφ, καί τό Κυρηνάλιο τής Ρώμης ό Μέγας Ναπολέων, τό Φονταινεμπλώ ό Φραγκίσκος Α' καί τίς Βερσαλλίες ό Λουδοβίκος ΙΔ' στό Παρίσι, τό ανάκτορο Πίττι οί Μέδικοι στή Φλωρεντία, τό Καστέλ Σάντ'Άντζελο ό Πάπας Παύλος Γ,' κατά κόσμον Αλέξανδρος Φαρνέζε, καί τή Βίλλα Φαρνεζίνα ό Πάπας Άλέξανδρος Βοργίας.
Ανώνυμοι άλλα αξεπέραστοι Ευρωπαίοι υφαντουργοί κλώθουν τόν Αλέξανδρο στά περίφημα Ταπισερί Γκομπλέν, πού εκτίθενται στό Kunst historische Μουσείο τής Βιέννης. Τό όνομά του, Αλέξανδρος, έφεραν άνά τους αιώνες πέντε Αυτοκράτορες , δεκατέσσερεις Βασιλείς, καί ένδεκα Ηγεμόνες. Δυστυχώς, στον καιρό μας ή ηγεσία τής Δύσης αγνόησε τήν υψηλή στρατηγική μέ τήν όποια ό μοναδικός Αλέξανδρος ενοποίησε στην Ανατολή.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ι. ΜΕΡΤΖΟΣ
*Πρώην Πρόεδρος τής Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Ιστορικός
*Έπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 31/10/16 |
2. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα είναι τόσο δύσκολες
Της Stefanie Walter* .
ΣΑΝ μιά ατέλειωτη "ιστορία, ή ελληνική κρίσις έχει επανέλθει στην επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες. Μετά άπό επτά χρόνια, ή κρίσις εξακολουθεί νά αναμένει μιά λύση. Ή ελληνική οικονομία δέν έχει ακόμη τεθεί σέ τροχιά άνακάμψεως, τό ΔΝΤ επιμένει ότι ή Ελλάς χρειάζεται περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, καί τό ενδεχόμενο μιας ελληνικής χρεωκοπίας καί εξόδου άπό τήν Εύρωζώνη -ένα «Grexit»- εξακολουθεί νά μήν μπορεί νά αποκλεισθεί εντελώς, ακόμη καί άν ή άμεση αυτή απειλή έχει υποχωρήσει κατά το τελευταίο έτος. Γιατί είναι τόσο δύσκολο νά δοθεί λύσις σέ αυτή τήν κρίση; Ή ελληνική κρίσις προεκλήθη άπό τά τεράστια ελλείμματα στον προϋπολογισμό τής χώρας καί τό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, κάτι τό όποίο σημαίνει ότι ή χώρα κατανάλωνε πολύ περισσότερο άπό ο,τι παρήγαγε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα.Όταν «κτύπησε» ή κρίσις, ή επαναφορά τής ισορροπίας στην οικονομία έγινε ένα επείγον ζήτημα. Αντιμέτωποι μέ τήν επιλογή τής χρεωκοπίας, της εξόδου άπό τήν Εύρωζώνη, ή τής εφαρμογής σκληρών μέτρων λιτότητος καί μεταρρυθμίσεων, σέ αντάλλαγμα γιά οικονομική στήριξη άπό τό εξωτερικό, ή Ελλάς επέλεξε τό τελευταίο.
Αλλά, αντί νά υλοποιήσουν σοβαρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πού θά έβαζαν τέλος στά προνόμια γιά τίς ομάδες μέ πολιτική επιρροή καί θά καθιστούσαν τήν οικονομία ανταγωνιστική, οι υπεύθυνοι χαράξεως πολιτικής επικεντρώθηκαν κατά κύριο λόγο στά μέτρα λιτότητος πού θά έβλαπταν τίς ομάδες μέ λιγώτερη πολιτική επιρροή, όπως οι νέοι καί οί φτωχοί. Έπί πλέον, έθεσε σέ εφαρμογή μόνο τό ελάχιστο τών μέτρων πού απαιτούνται γιά νά λαμβάνει τήν διεθνή χρηματοδοτική στήριξη. Σέ μιά πρόσφατη μελέτη τής πολιτικής κρίσεως στην Ευρώπη, καταδεικνύεται ότι αυτό τό είδος τής διαχειρίσεως τών κρίσεων είναι χαρακτηριστικό γιά τις χώρες πού θεωρούν τήν λιτότητα/διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (εσωτερική ρύθμιση) καί τήν υποτίμηση του νομίσματος (εξωτερική ρύθμιση) δαπανηρά προγράμματα δράσεως. Ή διαχείρισις τών κρίσεων σέ αυτές τίς χώρες είναι δύσκολη: ή πολιτική αναταραχή καί οι δημόσιες διαμαρτυρίες είναι σέ αφθονία. ΟΙ μεταρρυθμίσεις καθυστερούν. Τό ΔΝΤ, συνήθως, καλείται γιά υποστήριξη προκειμένου νά καλύψει τίς ανάγκες χρηματοδοτήσεως καί τό κενό στην αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων πού δημιουργείται. Καί όταν οι πολιτικοί δέν μπορούν νά αποφύγουν τήν εφαρμογή τών μεταρρυθμίσεων σέ αντάλλαγμα γιά αυτήν τήν εξωτερική υποστήριξη, συνήθως σχεδιάζουν τίς μεταρρυθμίσεις αυτές μέ τρόπο πού προστατεύει τους δικούς τους ψηφοφόρους, καί στοχεύουν σέ εκείνους πού δέν έχουν πολιτική επιρροή.
Οί κρίσεις είναι πολύ πιό εύκολο νά επιλυθούν μέσα άπό γρήγορες καί ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όταν μία στρατηγική μεταρρυθμίσεως είναι σαφώς λιγώτερο δαπανηρή άπό μιά άλλη. Παράδειγμα αποτελούν τά κράτη τής Βαλτικής 2008-2009: Αντιμέτωπες μέ μιά παρόμοια κρίση όπως τής Ελλάδος, οί κυβερνήσεις τών χωρών αυτών μείωσαν τίς δημόσιες δαπάνες καί προχώρησαν σέ απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σοβαρές υφέσεις, κατά τίς όποιες ή ανεργία ύπερτριπλασιάσθηκε, άλλα οδήγησε στην επίλυση τών κρίσεων μάλλον γρήγορα.
Σέ αντίθεση μέ τήν περίπτωση τής Βαλτικής καί τής Πολωνίας, στην Ελλάδα, τόσο οί εξωτερικές όσο καί οί εσωτερικές στρατηγικές προσαρμογής συνδέονται μέ πολύ υψηλό κόστος. Λαμβάνοντας ύπ' όψιν τά τεράστια ελλείμματα τού προϋπολογισμού καί τών τρεχουσών συναλλαγών, ή λιτότης πού απαιτείται στην Ελλάδα γιά νά αποκαταστήσει τήν ισορροπία παραμένει τεράστια. Παγιωμένες καί πελατειακές δομές κάνουν τήν μεταρρύθμιση τής ελληνικής οικονομίας πολιτικά δύσκολη. Ως έκ τούτου, ή εσωτερική ρύθμισις είναι δύσκολη. Ή εναλλακτική λύσις, ωστόσο, μιά έξοδος άπό τήν Εύρωζώνη, είναι επίσης μιά εξαιρετικά επικίνδυνη καί δαπανηρή στρατηγική καί βαθύτατα άντιδημοφιλής ανάμεσα στους Έλληνες. Οί αντιλήψεις Ελλήνων ψηφοφόρων γιά τίς συνέπειες τών διαφόρων στρατηγικών επιλύσεως τών κρίσεων απεικονίζουν αυτή ακριβώς τήν δύσκολη κατάσταση. Σέ μιά έρευνα πού έχω άπό κοινού διεξαγάγει τόν Δεκέμβριο τοϋ 2015, μέ τους Ηλία Ντίνα, Ignacio Jurado, καί τόν Νικήτα Κωνσταντινίδη, τό 59,7% τών ερωτηθέντων δήλωσαν ότι αναμένουν σημαντικές απώλειες εισοδήματος τόσο άν ή κυβέρνησις εφαρμόσει τά μέτρα λιτότητος πού έχουν συμφωνηθεί μέ τους πιστωτές, όσο καί έάν ή χώρα εγκαταλείψει τό εύρώ.
Αυτό τους αφήνει μεταξύ σφύρας καί άκμονος: Μέ οποιονδήποτε τρόπο κι άν ή κυβέρνησις προσπαθήσει νά επιλύσει τήν κρίση, καταλαβαίνει ότι θά ζημιωθεί. Αυτό εξηγεί γιατί ή κυβέρνησις έχει προσπαθήσει νά εφαρμόσει μόνο το ελάχιστο πού απαιτείται γιά νά συνεχισθει ή χρηματοδοτική στήριξις άπό τό εξωτερικό, μέ τήν ελπίδα κάποιας έλαφρύνσεως του χρέους. Τότε γιατί ή "Ελλάς συνεχίζει νά λαμβάνει οικονομική στήριξη άπό τό εξωτερικό; Οί Ευρωπαίοι πολιτικοί αγωνίζονται γιά τήν επίτευξη δύο κύριων στόχων: τήν διασφάλιση τής μή άναστρεψιμότητος καί τής σταθερότητος τής Εύρωζώνης, καθώς καί τήν προστασία τών δικών τους τραπεζών καί τών χρημάτων τών φορολογουμένων. Γιά τήν επίτευξη αυτών τών στόχων, έχουν δανείσει στην χώρα τεράστια χρηματικά ποσά γιά νά τήν κρατήσουν οικονομικά ζωντανή καί εντός τής Εύρωζώνης, ένώ θέτουν ώς αντάλλαγμα τήν επιβολή λιτότητος καί βαθειών μεταρρυθμίσεων.
*Καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων καί Πολιτικής Οικονομίας ατό Πανεπιστήμιο τής Ζυρίχης
Τό άρθρο δημοσιεύθηκε στό μπλόγκ του London School of Economic and Political Sciences
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 31/10/16 |
3. Ό Μ. Αλέξανδρος καί οι Νάνοι
Γράφει ό Νικόλαος Ι. Μέρτζος*
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ότι από τά σχολικά βιβλία Ιστορίας θά αφαιρεθεί ό Βασιλεύς των Μακεδόνων Φίλιππος Β' καί ό υιός του, Μέγας Αλέξανδρος. Σωστό! Οι Νάνοι του Πολιτικού Συστήματος δέν πρέπει νά συγκρίνονται μέ τόσο υψηλά αναστήματα. Ωστόσο, σήμερα κυκλοφορούν σέ όλες τίς κύριες γλώσσες του κόσμου περισσότερα άπό χίλια βιβλία αναφερόμενα στον Αλέξανδρο, καί διαρκώς προστίθενται καινούργια - ιδίως άπό ξένους επιστήμονες. Επιπλέον, ό κορμός τών σχετικών πληροφοριών βρίσκεται σέ όλες τίς σοβαρές εγκυκλοπαίδειες καί διατίθεται δωρεάν στό Διαδίκτυο, στό όποιο, σημειωτέον, διοχετεύονται αποκλίνουσες έως και χονδροειδώς προπαγανδιστικές απόψεις.
Έξαλλου, έπί 2.300 συνεχή χρόνια οι λαοί όλου σχεδόν του κόσμου σέ Ανατολή καί Δύση προσέλαβαν, καί εξακολουθούν ακόμη νά προσλαμβάνουν συνεχώς, τό φαινόμενο Αλέξανδρος όχι μόνον στά βιβλία, αλλά, πρό πάντων, στά μνημεία τους, τήν τέχνη τους, τήν παράδοςή τους, στά δημοφιλέστερα αναγνώσματα τους καί στά μεγάλα ποιητικά τους έπη, δηλαδή στην ίδια τήν ζωή τους. Δέν χρειάζεται ό Αλέξανδρος καμμιά διδασκαλία στά σχολεία τής τωρινής παρακμής. Οι Ελληνες τόν χρειάζονται. Άλλά στον αντίποδα, τό Πολιτικό Σύστημα χρειαζόταν ανέκαθεν -καί χρειάζεται πολύ περισσότερο σήμερα- μιά ταπεινή Ελλάδα, προσκυνημένη καί κατακερματισμένη σέ κομματικά φέουδα, διαρκώς εμπόλεμα μεταξύ τους, μέ έναν χυλό πελάτες δουλοπάροικους, όπου ηγεμονεύει ή Αθήνα βυθισμένη στή διαφθορά καί «άρπαχτή» στά νύχια των Μεγάλων Αφεντικών.
Δέν είναι τυχαίο, άλλα αποδεικτικό τό γεγονός ότι τά τελευταία 25 χρόνια ό Δήμος Αθηναίων κρατάει πεταμένον σέ κάποιαν αποθήκη τόν έφιππο ανδριάντα τοϋ Αλεξάνδρου, αριστούργημα τού Γιάννη Παππά, άλλα αρνείται επίμονα νά τόν τοποθετήσει. Προφανώς τόν θεωρεί-καί- «κατακτητή». Οι σοφοί της στό Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο καί στην Ακαδημία Αθηνών λησμονούν ότι ό Αλέξανδρος, νικητής, αρνήθηκε νά εισέλθει ένοπλος στην Αθήνα, καί, μετά τήν πρώτη νίκη του στον Γρανικό, αφιέρωσε στην Παλλάδα Αθηνά τά λάφυρα τών κοινών έχθρών Περσών, οι όποίοι είχαν κάψει τόν ναό της έναν αιώνα ενωρίτερα. Φοβούνται τήν επιγραφή «Αλέξανδρος Φιλίππου καί οι σύν αύτώ Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων»;
Οι Νάνοι του Πολιτικού Συστήματος καί οι μπράβοι του σοφοί στην Αθήνα δέν είδαν ότι, ερήμην των Γραικύλων, ή Οικουμένη τιμά τόν άποπομπαίο τους. Γεγονότα:
1.Τήν Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009 οι ανώτατες Αρχές τής Αιγύπτου εγκατέστησαν πανηγυρικά στό Εθνικό Μουσείο τής Αλεξανδρείας τόν αρχαίο ανδριάντα τοΰ Αλεξάνδρου καί τίμησαν τήν Ελληνίδα αρχαιολόγο Καλλιόπη Λιμναίου-Παπακώστα, ή όποια τόν απεκάλυψε καταχωσμένον στούς βασιλικούς κήπους τοϋ Σαλάτ, πού περιέβαλαν τά ανάκτορα τών Πτολεμαίων Μακεδόνων Φαραώ. Ενωρίτερα είχαν τοποθετήσει στό κέντρο τής Αλεξανδρείας τόν μεγαλοπρεπή έφιππο ανδριάντα του.
2. Στις 2 Οκτωβρίου 2009 στό Μουσείο του Μανχάιμ στή Γερμανία, κεντρικό πυλώνα της Ενωμένης Ευρώπης, άνοιξε μεγάλη έκθεση μέ τίτλο «Ό Αλέξανδρος καί τό'Άνοιγμα τοΰ Κόσμου», μέ αλεξανδρινά κειμήλια άπό τό Αφγανιστάν, τό Τατζικιστάν, τό Ιράκ καί τή Ρωσία.
3. Άπό τόν Μάιο 2008 μέχρι καί τόν Σεπτέμβριο 2009 διέτρεξε τίς Ηνωμένες Πολιτείες ή έκθεση «Οι κρυμμένοι θησαυροί τοϋ Εθνικού Μουσείου τής Καμπούλ». Μυριάδες Αμερικανοί τήν επισκέφθηκαν στην National Gallery της Ούάσιγκτων, στό Asian Artr Museum τοϋ Αγίου Φραγκίσκου, στό Museum o Fine Arts τοϋ Χιούστον καί στό The Metropolitan Myseum τής Νέας Υόρκης.
4. Μεταξύ 28 καί 30 Σεπτεμβρίου 2009 ή UNESCO διοργάνωσε στην έδρα της, στό Παρίσι, διεθνή διάσκεψη μέ θέμα «Διαπολιτισμικές συναντήσεις στην Ελληνιστική Ανατολή», όπου επιστήμονες άπό όλον τόν Κόσμο εξήραν τό έργο καί τήν κληρονομιά του Αλεξάνδρου ως γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας γιά τόν παγκόσμιο πολιτισμό. Τήν ανεκτίμητη συνεισφορά τοϋ Αλεξάνδρου τεκμηρίωσαν, μεταξύ άλλων, επιστήμονες άπό τήν Ινδία, τό Πακιστάν, τό Ουζμπεκιστάν, τό Ιράν, τό Ιράκ, τή Συρία, τόν Λί-βανο, τό Ισραήλ καί τήν Αιθιοπία.
5. Τό μυθιστόρημα «Χαμάμ Βαλκάνια» τοϋ Σέρβου συγγραφέα Βλάντισλαβ Μπάγιατς ύμνει τόν Αλέξανδρο ώς δημιουργό του παγκοσμίου πολιτισμού. Τιμήθηκε μέ τό διεθνές λογοτεχνικό βραβείο Balkanika 2008.
Γιά τήν Αθήνα θά μιλάμε τώρα; Ό Αλέξανδρος δέν χρειάζεται τήν άδειά της. Ζει καί βασιλεύει ακόμη. Διαπαιδαγωγεί, νουθετεί καί οδηγεί. Ουδείς άλλος θνητός απαθανατίζεται σέ Δύση καί Ανατολή όσον ό Αλέξανδρος. Στην Ευρώπη κυριαρχεί στίς μεγαλύτερες πινακοθήκες καί στά πιό λαμπρά μουσεία, στά πιό φημισμένα βασιλικά ανάκτορα, στό Βατικανό. Σπουδαίοι, μά καί ανώνυμοι, λαϊκοί τεχνίτες, έπί 23 αιώνες απαθανάτισαν τόν Αλέξανδρο σέ ζωγραφιές, υφαντά, κοσμήματα, χαρακτικά, μωσαϊκά καί γλυπτά. Κατά, καί μετά, τήν Αναγέννηση τόν απαθανατίζουν σέ μεγάλα έργα τους οί σημαντικότεροι ζωγράφοι, χαράκτες καί γλύπτες τής Ευρώπης.
Αναφέρονται ενδεικτικά: Ραφαήλ, Ροϋμπενς, Ενγκρ, Νταβίντ, Ντελακρουά, Λέ Μπρέν, Σόντομα, Φραντσέσκο Πριματίτσιο, Βίλχελμ φάν Χαίχτ κ.λπ. Στους καιρούς μας, ό Άντυ Γουώρχολ. Στον Αλέξανδρο καί σέ σκηνές του βίου του αφιέρωσαν ολόκληρες πτέρυγες τών ανακτόρων τους τρεις Αυτοκράτορες, δύο Βασιλείς τής Γαλλίας καί δύο Πάπες τής Ρώμης: Τό Λά Γκράνχα τής Μαδρίτης ό Φίλιππος Ε', τά προπύλαια τής Βουλής στή Βιέννη ό Φραγκίσκος Ιωσήφ, καί τό Κυρηνάλιο τής Ρώμης ό Μέγας Ναπολέων, τό Φονταινεμπλώ ό Φραγκίσκος Α' καί τίς Βερσαλλίες ό Λουδοβίκος ΙΔ' στό Παρίσι, τό ανάκτορο Πίττι οί Μέδικοι στή Φλωρεντία, τό Καστέλ Σάντ'Άντζελο ό Πάπας Παύλος Γ,' κατά κόσμον Αλέξανδρος Φαρνέζε, καί τή Βίλλα Φαρνεζίνα ό Πάπας Άλέξανδρος Βοργίας.
Ανώνυμοι άλλα αξεπέραστοι Ευρωπαίοι υφαντουργοί κλώθουν τόν Αλέξανδρο στά περίφημα Ταπισερί Γκομπλέν, πού εκτίθενται στό Kunst historische Μουσείο τής Βιέννης. Τό όνομά του, Αλέξανδρος, έφεραν άνά τους αιώνες πέντε Αυτοκράτορες , δεκατέσσερεις Βασιλείς, καί ένδεκα Ηγεμόνες. Δυστυχώς, στον καιρό μας ή ηγεσία τής Δύσης αγνόησε τήν υψηλή στρατηγική μέ τήν όποια ό μοναδικός Αλέξανδρος ενοποίησε στην Ανατολή.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ι. ΜΕΡΤΖΟΣ
*Πρώην Πρόεδρος τής Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Ιστορικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου