Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 08/03/35
H επαναστατική άμιλλα της Αριστεράς
ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Ο Γιώργος Φλωρίδης μίλησε στη Βουλή για τα έξι κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ. Πιο λεπτολόγος εγώ, θα μιλούσα για πεντέμισι, διότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μετακόμισαν στο ΠΑΣΟΚ να τα υπολογίσουμε με μια έκπτωση της τάξεως του 50%. Βέβαια, και το κόμμα της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου το θεωρώ αγνώστου ιδεολογικής ταυτότητος. Ο καταγγελτικός λόγος της κυρίας παράγει θυμό και αγανάκτηση, όμως στερείται παντελώς ιδεολογικού υποβάθρου. Εν πάση περιπτώσει και χάριν της συζητήσεως, ας συμπεριλάβουμε και την Πλεύση Ελευθερίας στην ευρύτερη Αριστερά. Δίπλα σε αυτήν την πανσπερμία της ριζοσπαστικής Αριστεράς στέκεται επιβλητικός ο ογκόλιθος της ορθόδοξης Αριστεράς, το ΚΚΕ, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να αμφισβητήσει την επαναστατική πρωτοκαθεδρία του. Εξ ου και το σύνθημα «πολλά τα κόμματα, δύο οι γραμμές».
Ολος αυτός ο κομματικός βιότοπος αντιλήφθηκε πως η τραγωδία των Τεμπών έχει πολύ «ζουμί», ικανό να θρέψει όλα αυτά τα στόματα στους δύσκολους καιρούς της πολιτικής πενίας τους. Και άρχισαν να διαγωνίζονται σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, σε ένα σπορ στο οποίο διακρίνονται. Αν κάποια στιγμή η Ολυμπιακή Επιτροπή συμπεριλάβει την επαναστατική γυμναστική στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η ημετέρα Αριστερά θα σαρώσει όλα τα μετάλλια.
Φυσικά, ο αγωνιστικός χώρος είναι οι δρόμοι και οι πλατείες όλων των μεγάλων πόλεων. Εδώ βρίσκεται, κατά την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, η πραγματική εξουσία. Εδώ παίρνουν οι κυβερνήσεις την ψήφο εμπιστοσύνης και όχι στο κοινοβούλιο. Και επειδή τους δρόμους και τις πλατείες τις ελέγχει η πληθυντική Αριστερά, καμιά αστική κυβέρνηση δεν διαθέτει την «κοινωνική δεδηλωμένη». Γι’ αυτό βλέπουμε αυτό τον οργασμό των συγκεντρώσεων,
Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή. Φυσικά, τους διοργανωτές ουδόλως ενδιαφέρει η ταλαιπωρία των πολιτών και η αγωνία των καταστηματαρχών. Οι μεν πολίτες οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους και να προσέρχονται στις συγκεντρώσεις· όσον αφορά τους καταστηματάρχες, αυτοί δεν ψηφίζουν Αριστερά. Είναι οι «νοικοκυραίοι».
Και η Νέα Δημοκρατία δεν θα έκανε τα ίδια; Δεν θα ζητούσε την παραίτηση της κυβέρνησης; Οντως, στην άλλη τραγωδία στο Μάτι ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν προχώρησε σε κινητοποιήσεις, ίσως γιατί ο ψηφοφόρος της δεν αρέσκεται σε τέτοιες εκδηλώσεις. Τις αποκαλεί περιφρονητικά «πεζοδρόμιο». Ετσι, στην πρόσκληση των συγγενών των 104 νεκρών να συγκεντρωθεί κόσμος έξω από το Εφετείο, προβλέπω μικρή συμμετοχή. Αλλωστε, για τους συγκεκριμένους νεκρούς ευθυνόμαστε όλοι, όπως είχαν τότε δηλώσει η γνωστή κυρία και ο συνταξιούχος πυροσβέστης-πραγματογνώμονας με σχόλιά τους στο Διαδίκτυο. Οι ευαισθησίες δεν είναι μόνον επιλεκτικές, είναι κυρίως κατευθυνόμενες. Αποτελούν πολιτικό καύσιμο το οποίο διαμορφώνει συνειδήσεις και κινεί τις εξελίξεις.
Το γνωστό δόγμα «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» εξακολουθεί να αποτελεί τον οδηγό για σύμπασα την Αριστερά. Η καθοδήγηση, η χειραγώγηση και η καπηλεία υπακούν σε αυτό το δόγμα.
Ο Γιώργος Φλωρίδης μίλησε στη Βουλή για τα έξι κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ. Πιο λεπτολόγος εγώ, θα μιλούσα για πεντέμισι, διότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μετακόμισαν στο ΠΑΣΟΚ να τα υπολογίσουμε με μια έκπτωση της τάξεως του 50%. Βέβαια, και το κόμμα της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου το θεωρώ αγνώστου ιδεολογικής ταυτότητος. Ο καταγγελτικός λόγος της κυρίας παράγει θυμό και αγανάκτηση, όμως στερείται παντελώς ιδεολογικού υποβάθρου. Εν πάση περιπτώσει και χάριν της συζητήσεως, ας συμπεριλάβουμε και την Πλεύση Ελευθερίας στην ευρύτερη Αριστερά. Δίπλα σε αυτήν την πανσπερμία της ριζοσπαστικής Αριστεράς στέκεται επιβλητικός ο ογκόλιθος της ορθόδοξης Αριστεράς, το ΚΚΕ, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να αμφισβητήσει την επαναστατική πρωτοκαθεδρία του. Εξ ου και το σύνθημα «πολλά τα κόμματα, δύο οι γραμμές».
Ολος αυτός ο κομματικός βιότοπος αντιλήφθηκε πως η τραγωδία των Τεμπών έχει πολύ «ζουμί», ικανό να θρέψει όλα αυτά τα στόματα στους δύσκολους καιρούς της πολιτικής πενίας τους. Και άρχισαν να διαγωνίζονται σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, σε ένα σπορ στο οποίο διακρίνονται. Αν κάποια στιγμή η Ολυμπιακή Επιτροπή συμπεριλάβει την επαναστατική γυμναστική στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η ημετέρα Αριστερά θα σαρώσει όλα τα μετάλλια.
Φυσικά, ο αγωνιστικός χώρος είναι οι δρόμοι και οι πλατείες όλων των μεγάλων πόλεων. Εδώ βρίσκεται, κατά την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, η πραγματική εξουσία. Εδώ παίρνουν οι κυβερνήσεις την ψήφο εμπιστοσύνης και όχι στο κοινοβούλιο. Και επειδή τους δρόμους και τις πλατείες τις ελέγχει η πληθυντική Αριστερά, καμιά αστική κυβέρνηση δεν διαθέτει την «κοινωνική δεδηλωμένη». Γι’ αυτό βλέπουμε αυτό τον οργασμό των συγκεντρώσεων,
Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή. Φυσικά, τους διοργανωτές ουδόλως ενδιαφέρει η ταλαιπωρία των πολιτών και η αγωνία των καταστηματαρχών. Οι μεν πολίτες οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους και να προσέρχονται στις συγκεντρώσεις· όσον αφορά τους καταστηματάρχες, αυτοί δεν ψηφίζουν Αριστερά. Είναι οι «νοικοκυραίοι».
Και η Νέα Δημοκρατία δεν θα έκανε τα ίδια; Δεν θα ζητούσε την παραίτηση της κυβέρνησης; Οντως, στην άλλη τραγωδία στο Μάτι ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν προχώρησε σε κινητοποιήσεις, ίσως γιατί ο ψηφοφόρος της δεν αρέσκεται σε τέτοιες εκδηλώσεις. Τις αποκαλεί περιφρονητικά «πεζοδρόμιο». Ετσι, στην πρόσκληση των συγγενών των 104 νεκρών να συγκεντρωθεί κόσμος έξω από το Εφετείο, προβλέπω μικρή συμμετοχή. Αλλωστε, για τους συγκεκριμένους νεκρούς ευθυνόμαστε όλοι, όπως είχαν τότε δηλώσει η γνωστή κυρία και ο συνταξιούχος πυροσβέστης-πραγματογνώμονας με σχόλιά τους στο Διαδίκτυο. Οι ευαισθησίες δεν είναι μόνον επιλεκτικές, είναι κυρίως κατευθυνόμενες. Αποτελούν πολιτικό καύσιμο το οποίο διαμορφώνει συνειδήσεις και κινεί τις εξελίξεις.
Το γνωστό δόγμα «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» εξακολουθεί να αποτελεί τον οδηγό για σύμπασα την Αριστερά. Η καθοδήγηση, η χειραγώγηση και η καπηλεία υπακούν σε αυτό το δόγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου