Ας αφήσουμε όμως την αεικίνητη προσπάθεια ενός παρουσιαστή εκπομπής που μιλάει ακατάπαυστα ή ενός πρωταγωνιστή μιας παράστασης που κλέβει ατάκες από τους άλλους. Διότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται στο έργο. Και κυρίως βρίσκεται στον θίασο. Κακά τα ψέματα, ο θίασος δεν είναι ούτε για σχολική παράσταση. Ακόμη κι αν κλήθηκε από την αστείρευτη καραμανλική εφεδρεία ο Αρης. Στη θέση τους ίσως κάποιος άλλος θα είχε απογοητευτεί και θα τα είχε παρατήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, ποτέ. Μιλάει, ρωτάει, επικρίνει, εγκαλεί, διορθώνει, δηλώνει, απαιτεί, καταγγέλλει… Παρ’ όλο που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τους απαντήσει. Η επιστήμη διά του γράφοντος έχει υποστηρίξει σε προηγούμενο χρόνο πως έχουμε την πρώτη περίπτωση κόμματος που μεταλλάχθηκε σε εκπομπή. Και στη συνέχεια έχουμε μια εκπομπή που υποδύεται το κόμμα. Η τηλεοπτική συνταγή δεν είναι καινούργια. Και στα πρωινάδικα μιλούν ακατάπαυστα για όλα χωρίς να περιμένουν απάντηση. Η πολιτική συνταγή όμως έχει μια πρωτοτυπία. Ο Κασσελάκης βιντεοσκοπείται κάθε τρεις και λίγο να απευθύνεται για κάτι προσωπικά στον Μητσοτάκη, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα ούτε ασχολείται. Ειλικρινά δεν ξέρω πού θα βγάλει, ούτε τι θα αποδώσει αυτή η πρωτότυπη προσπάθεια. Δεν θα αρνηθώ όμως ότι ήλθε να γεμίσει μια μάλλον βαρετή προεκλογική περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε τηρουμένων των αναλογιών μια χαρά τα πάει στις δημοσκοπήσεις....

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 02/05/24

....και το φαρμακερό, πλην δικαίως, από τον Ηλία Κανέλλη

"ΤΑ ΝΕΑ", 02/05/24

....το κράξιμο του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" 

γιά Κασσελάκη και γιά Τσίπρα (αναδρομικώς)

"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", 02/05/24