ΑΡΑΓΕ ΕΠΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΑΠΕΛΘΟΥΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΑΝΘΟ-ΠΟΛΑΚΗ ΕΓΙΝΟΝΤΟ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ;

Από τα ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα

"Εφ.Συν", 26/11/19

Δυστυχώς, τέσσερις μήνες μετά και έπειτα από σωρεία κυβερνητικών ατοπημάτων, αυτή η δήλωση αποδεικνύεται κενή περιεχομένου και εξόχως υποκριτική. Η ανακοίνωση των ονομάτων των νέων διοικητών και αναπληρωτών διοικητών στα νοσοκομεία της χώρας αποτέλεσε ηχηρή όσο και οδυνηρή διάψευση όλων εκείνων που πίστεψαν ότι η Ν.Δ. με πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει αλλάξει μυαλά και πορεύεται με βάση την αξιοκρατία και την αριστεία, όπως υποστηρίζουν σε κάθε ευκαιρία ο πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησής του.

Στη συντριπτική πλειονότητα εξυπηρετήθηκαν όσοι δεξιοί είχαν ξεμείνει και δεν είχαν βρει ρόλο ώς σήμερα. Τη μεγαλύτερη διάψευση βίωσαν ίσως οι «ριγμένοι» της υπόθεσης, τα στελέχη δηλαδή της Ν.Δ. που δεν είχαν «αξιοποιηθεί» ώς σήμερα και θεωρούσαν πως ο διοικητικός θώκος ενός νοσοκομείου είναι μια καλή λύση για όσο κρατήσει αυτή η κυβέρνηση.

Οταν είδαν πως το κομματικό βόλεμα _γιατί γι' αυτό πρόκειται_ δεν τους συμπεριελάμβανε, άρχισαν, λιγότερο ή περισσότερο ο καθένας, να διαμαρτύρονται και να καταγγέλλουν τη διαδικασία επιλογής διοικητών ως «αναξιοκρατική». Είδαμε και το εξής αξιοπερίεργο: τη ΝΟΔΕ Τρικάλων, το νομαρχιακό όργανο της Ν.Δ. στον νομό, να διαμαρτύρεται επειδή δεν ζητήθηκε η άποψή της για το ποιος θα αναλάβει τη διοίκηση στο νοσοκομείο της πόλης!

Οπως φαίνεται, οι περιπτώσεις τύπου Γκρούεζα _για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Παπαγιαννόπουλο στον απίστευτο ρόλο του κομματάρχη που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο κόμμα_ είναι πάρα πολλές στη δεξιά παράταξη και μοιραία δεν μπορούν να «εξυπηρετηθούν» όλες.

Αν σκεφτεί κανείς πως πλέον όλες οι «καλές» θέσεις του κυβερνητικού μηχανισμού είναι «πιασμένες», έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται όσοι έμειναν έξω από τον χορό των διορισμών. Τόσον αγώνα έκαναν. Κυρίως, πίστεψαν _όπως λένε_ τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τις βαρύγδουπες δηλώσεις του για αξιοκρατία και αριστεία.

Τώρα το μόνο που τους απομένει είναι να θρηνήσουν, με μια ψευδαίσθηση... «κανονικότητας» να τους συνοδεύει.

"Η ΑΥΓΗ", 26/11/19