"....Ευτυχώς, όμως, την τιμή του κόμματος, έστω ενός τμήματός του, των γνήσια αριστερών, το σώζει ο Παναγιώτης Λάμπρου, ο επικεφαλής του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λάμπρου με μια χθεσινή του ανάρτηση στο Facebook πλάκωσε στις γρήγορες, κατά το κοινώς λεγόμενο, τον Πολάκη, έτσι που να μην αφήνει πολλές απορίες για το ποια είναι τα συναισθήματα αρκετών ανθρώπων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο «φαινόμενο». Ενδεικτικά, μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα από την τοποθέτηση αυτή. Αφορά το υβριστικό κείμενο του Πολάκη κατά της νέας συντονίστριας για τα ασυνόδευτα παιδιά Αγαπηδάκη, όπου για να πλήξει τη γυναίκα τη βγάζει ψυχικά ασθενή. Γράφει ο Λάμπρου: «...Και μου φαίνεται πράγματι αδιανόητο να "ψυχιατρικοποιούν" κάποιοι (δυστυχώς και από την Αριστερά) την πολιτική αντιπαράθεση ή να απαντάς με αυτόν τον κακοποιητικό τρόπο σε άλλες κακοποιητικές δηλώσεις του πολιτικού σου αντιπάλου…». Εκεί όμως που κάνει φιτίλια τον Πολάκη είναι στο υστερόγραφο του κειμένου. Το αντιγράφω φυσικά: «ΥΓ: Γνωρίζω ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα και είναι ευγενείς, με κουλτούρα, ευαίσθητοι, ωραίοι άνθρωποι δηλαδή. Και γνωρίζω ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα και είναι άξεστοι, απολίτιστοι, με βάρβαρη σκέψη». Ωχ, αυτό το «άξεστοι, απολίτιστοι, με βάρβαρη σκέψη» πρέπει να πόνεσε πολύ..."

Από "ΤΑ  ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/11/19

Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Εγκαίρως, νομίζω, είχα επισημάνει ότι το εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ούτε οι 53+ ούτε οι 153 ούτε κανείς. Μόνο ένας, και ονομάζεται Πολάκης. Η ιδιαιτερότητα της υπόθεσης έγκειται στο γεγονός ότι αυτόν τον Πολάκη, ως φαινόμενο, ο ίδιος τον εξέθρεψε, τον έστησε στα πόδια του, τον επιβράβευσε, τον προώθησε, του έδωσε το δικαίωμα να λέει όσα εκείνος δεν μπορούσε να πει. Τώρα όμως που γιγαντώθηκε αυτό το πράγμα, ψάχνει τρόπους να το μαζέψει, αλλά είναι μάλλον αργά. Εως και αδύνατο. Γιατί το κατασκεύασμά του έχει πλέον λόγο που αρέσει στα πιο χαμηλά στρώματα του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνα δηλαδή που θέλουν ρεβανσισμούς, εκδίκηση και διχασμό.

Ο παραληρηματικός του λόγος μπορεί να δημιουργεί αισθήματα αποστροφής σε ένα σοβαρό τμήμα των οπαδών του κόμματος, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει στο πρόβλημα του ίδιου του Τσίπρα. Ο πρόεδρος Αλέξης αντιλαμβάνεται πλέον ότι με τον Πολάκη δεν μπορεί να προχωρήσει η ανασυγκρότηση του χώρου και η προσέλκυση στελεχών από το πρώην ΠΑΣΟΚ, διότι όσες Ρ. Βάρτζελη και να προσελκύσει, ο Πολάκης θα είναι πάντα η ταυτότητα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολάκης και όσοι στοιχίζονται πίσω του. Πώς θα τα συμβιβάσει αυτά, είναι ένα ερώτημα. Αλλά και οι άλλοι που φεύγουν από την Κεντροαριστερά για να γίνουν σύντροφοι με τον Πολάκη, ε;

Εντελώς… πολιτικά και καθόλου ανιδιοτελή μού φαίνονται τα κίνητρά τους. Τι; Οχι;

«Βάρβαρη σκέψη»

Ευτυχώς, όμως, την τιμή του κόμματος, έστω ενός τμήματός του, των γνήσια αριστερών, το σώζει ο Παναγιώτης Λάμπρου, ο επικεφαλής του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λάμπρου με μια χθεσινή του ανάρτηση στο Facebook πλάκωσε στις γρήγορες, κατά το κοινώς λεγόμενο, τον Πολάκη, έτσι που να μην αφήνει πολλές απορίες για το ποια είναι τα συναισθήματα αρκετών ανθρώπων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο «φαινόμενο». Ενδεικτικά, μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα από την τοποθέτηση αυτή. Αφορά το υβριστικό κείμενο του Πολάκη κατά της νέας συντονίστριας για τα ασυνόδευτα παιδιά Αγαπηδάκη, όπου για να πλήξει τη γυναίκα τη βγάζει ψυχικά ασθενή. Γράφει ο Λάμπρου: «...Και μου φαίνεται πράγματι αδιανόητο να "ψυχιατρικοποιούν" κάποιοι (δυστυχώς και από την Αριστερά) την πολιτική αντιπαράθεση ή να απαντάς με αυτόν τον κακοποιητικό τρόπο σε άλλες κακοποιητικές δηλώσεις του πολιτικού σου αντιπάλου…».

Εκεί όμως που κάνει φιτίλια τον Πολάκη είναι στο υστερόγραφο του κειμένου. Το αντιγράφω φυσικά:

«ΥΓ: Γνωρίζω ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα και είναι ευγενείς, με κουλτούρα, ευαίσθητοι, ωραίοι άνθρωποι δηλαδή. Και γνωρίζω ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα και είναι άξεστοι, απολίτιστοι, με βάρβαρη σκέψη».

Ωχ, αυτό το «άξεστοι, απολίτιστοι, με βάρβαρη σκέψη» πρέπει να πόνεσε πολύ...

Διπλό κρίμα

Αναφέρθηκα προηγουμένως στη μετακίνηση της Ρεγγίνας Βάρτζελη στον ΣΥΡΙΖΑ για να τονίσω το πώς μετεξελίσσονται οι άνθρωποι στη διάρκεια του χρόνου, πολιτικά - πέραν όλων των άλλων. Για τους γνωρίζοντες τα πρόσωπα και τις καταστάσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, η Ρεγγίνα ήταν ένα πρόσωπο - ταυτότητα για τον χώρο. Ρεγγίνα σήμαινε Γιώργος Παπανδρέου. Διετέλεσε πολλά χρόνια διευθύντρια του γραφείου του, γνωρίζει τα πάντα γι' αυτόν, ήταν εκεί στην έναρξη της κρίσης του 2009, έζησε από κοντά τα πάντα και λογικά έπρεπε να είναι από τα τελευταία πρόσωπα που θα εγκατέλειπαν τον χώρο, αυτόν τον καθημαγμένο χώρο από τα τόσα και τόσα λάθη των ηγεσιών του, τις προδοσίες, τις προβοκάτσιες, τις υπονομεύσεις, τις προσωπικές (μωρο)φιλοδοξίες. Δεν είναι όμως. Αποφάσισε να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, διότι της τηλεφώνησε ο Τσίπρας και της μίλησε προσωπικά. Και της εξήγησε το σχέδιό του - που είναι, σε απλά ελληνικά, φοράω τη λεοντή της Κεντροαριστεράς και γίνομαι αυτομάτως κεντροαριστερός.

Είναι κρίμα που η Ρεγγίνα Βάρτζελη επέλεξε να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά είναι διπλά κρίμα που όσοι σήμερα διαχειρίζονται τις τύχες της Κεντροαριστεράς κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να στείλουν κόσμο στον Τσίπρα…

Ερχεται διόρθωση

Παραδέχομαι ότι δείχνω μια επιμονή επί του θέματος, αλλά είναι ευεξήγητη: αδυνατώ να πιστέψω ότι για τρία πανό που ανάρτησε φίλος της πολιτικής πρωτοβουλίας «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία - Αντικαπιταλιστική Αριστερά» στις Σέρρες είναι δυνατόν να επιβάλλεται στην κίνηση 50.000 ευρώ πρόστιμο. Ημουν ο πρώτος που ανέδειξα το εξωφρενικό θέμα και ήμουν εκείνος που ζήτησε από την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό Θεοδωρικάκο «να κάνει κάτι». Μου είχε απαντήσει ότι ψάχνει τρόπο, αλλά δεν είναι εύκολο. Χθες πληροφορήθηκα το εύρος και τη φύση της δυσκολίας. Η Επιτροπή Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παραβάσεων που επέβαλε το πρόστιμο στην «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία - Αντικαπιταλιστική Αριστερά» είναι ανεξάρτητη Αρχή. Δεν παίρνει από λόγια και δεν δέχεται παρεμβάσεις ακόμη και σε εξόφθαλμα προκλητικές αποφάσεις, παρά το γεγονός ότι 180 φορείς κάθε λογής, από ολόκληρη τη χώρα, έχουν καταδικάσει το πρόστιμο και ζητούν την ακύρωσή του, καθώς και την κατάργηση των αντιδημοκρατικών διατάξεων επιβολής προστίμων.

Αντιπροσωπεία της «Ανταρσίας στην Κεντρική Μακεδονία - Αντικαπιταλιστική Αριστερά» επισκέφθηκε τον υφυπουργό Εσωτερικών Λιβάνιο, τον ενημέρωσε, μετά εκείνος τους είπε ότι ο νόμος (πρόκειται για τον Ν. 3870/2010) είναι κακός και ότι θα φέρει τροπολογία για τη διόρθωση - τροποποίησή του, ώστε να εναρμονίζεται με τα ισχύοντα για τα πολιτικά κόμματα.

Συνηγορώ ανεπιφύλακτα, εννοείται - άκου 50.000 πρόστιμο για τρία πανό, και άλλοι βρωμίζουν ανενόχλητα όλη τη χώρα...

«Ιερό» λάθος

Διάβασα και εγώ την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, η οποία αποκηρύσσει την αποτέφρωση, υποστηρίζοντας ότι η καύση των νεκρών αποτελεί προσβολή για τον νεκρό. Διότι, όπως αναφέρει, «τα νεκρά σώματα δεν είναι απορρίμματα! Δεν είναι άχρηστα αντικείμενα, τα οποία πρέπει να παραδοθούν στη φωτιά και στον θρυμματισμό, δηλαδή σε έναν βίαιο αφανισμό» και «αρνείται ότι είναι αξιοπρεπές για τον κεκοιμημένο άνθρωπο να καεί σε κλίβανο και να θρυμματισθεί σε μίξερ». Προσθέτει μάλιστα ότι «για το ήθος της Εκκλησίας μας, αυτή η διαδικασία μηχανικού αφανισμού του σώματος δεν τιμά τον νεκρό».

Απειλεί δε ότι όποια οικογένεια επιλέξει να οδηγήσει το νεκρό σώμα του ανθρώπου της στην αποτέφρωση, δεν θα του ψάλει εξόδιο ακολουθία. Στάση σκληρή, συμπεραίνω. Και άδικη. Και για τον νεκρό και για την οικογένειά του. Και στο όριο να χαρακτηριστεί και ως ιδιοτελής - η σχετική βιομηχανία άλλωστε είναι τεράστια.

Ομως, πόθεν συνάγεται ότι είναι καλύτερο και πιο αξιοπρεπές για έναν κεκοιμημένο άνθρωπο να ταφεί και τρία χρόνια μετά την ταφή να ανοιχτεί ο τάφος του για να ταφεί κάποιος άλλος, διότι τα κοιμητήρια έχουν κορεστεί πλέον; Και πόσο τιμά τον νεκρό και την οικογένειά του, ό,τι έχει απομείνει του κεκοιμημένου να ριφθεί σε μια βρωμερή καταβόθρα και να αφανιστεί μαζί με τα υπολείμματα άλλων κεκοιμημένων με υδροχλωρικό οξύ, καυστική ποτάσα κ.λπ.;

Δεν θέλω να πω περισσότερα μακάβρια. Θα μείνω σε αυτά. Δηλώνοντας απλώς ότι όπως και στο θέμα του πολιτικού γάμου η Εκκλησία της Ελλάδος κάνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος που απομακρύνει κόσμο από τους κόλπους της. Και μακάρι να ανακρούσει εγκαίρως πρύμναν...