"...Τέτοιες ακραίες, χυδαίες και υβριστικές, καταγγελίες σαν αυτές κατά του κ. Ντόκου, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, δεν συμβάλλουν στην ενότητα των πολιτικών δυνάμεων, δεν διαπαιδαγωγούν τους πολίτες - πρωτίστως όμως δεν υπηρετούν το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στο μυαλό των πολιτικών μας. Θα επαναλάβουμε τη δεκαετία του 1950, όταν ο εδώ αλυτρωτισμός έριχνε νερό στον επεκτατιστικό μύλο της άλλης πλευράς, με τελική κατάληξη την τουρκική εισβολή και την τραγωδία της κατάληψης της μισής Κύπρου;..."

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/11/19

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Τι εθνολαϊκιστική μύγα τσίμπησε το ΚΙΝΑΛ και επιτέθηκε με ορολογία και πνεύμα Βελόπουλου/Καμμένου, στον Θάνο Ντόκο, αναπληρωτή Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, για τις προσεκτικές και καλοζυγισμένες δηλώσεις του προς το ΑΠΕ σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Είναι δυνατόν, κόμμα ελληνικό, να αποκαλεί κυβερνητικό στέλεχος «τον μεγαλύτερο υποστηρικτή της τουρκικής διπλωματίας» και να καταγγέλλει ότι «άνοιξε ατζέντα που δεν θα άνοιγε και ο πιο φιλόδοξος τούρκος διπλωμάτης»; Επειδή μίλησε για συνεκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο, «υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο»; Προς άστεγους ακροδεξιούς απευθύνεται ο δημόσιος λόγος του κόμματος που (ισχυρίζεται ότι) εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα;

Δεν αρκούν στο ΚΙΝΑΛ οι εθνικιστικές δάφνες που έδρεψε (και δρέπει) με τη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών; Θεωρεί ότι συνιστούν διπλωματία και εξωτερική πολιτική το να καταγγέλλεται νυχθημερόν ο Ταγίπ Ερντογάν για «νέες προκλητικές δηλώσεις», ενώ τα γεωτρύπανα συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους; Θα φθάσουν να σκάβουν ακόμη και στο κυπριακό έδαφος αλλά διάφοροι τύποι σαν τον απερίγραπτο συντάκτη της ανακοίνωσης θα παριστάνουν τους «ανυποχώρητους μαχητές» καταγγέλλοντας ακόμη μία φορά την «τουρκική προκλητικότητα».

Τέτοιες ακραίες, χυδαίες και υβριστικές, καταγγελίες σαν αυτές κατά του κ. Ντόκου, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, δεν συμβάλλουν στην ενότητα των πολιτικών δυνάμεων, δεν διαπαιδαγωγούν τους πολίτες - πρωτίστως όμως δεν υπηρετούν το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στο μυαλό των πολιτικών μας. Θα επαναλάβουμε τη δεκαετία του 1950, όταν ο εδώ αλυτρωτισμός έριχνε νερό στον επεκτατιστικό μύλο της άλλης πλευράς, με τελική κατάληξη την τουρκική εισβολή και την τραγωδία της κατάληψης της μισής Κύπρου;

Ας μας πουν τέλος πάντων όσοι ακούν «συνεκμετάλλευση» ή «win-win» σε Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειο και τραβάνε πιστόλι, οι ίδιοι που είχαν λυσσάξει κατά του «Σχεδίου Ανάν» και στήριζαν τον δακρύβρεκτο Τάσσο Παπαδόπουλο, τον σκοτεινό πρόεδρο που υπέστη τον μεταθανάτιο εξευτελισμό (ο ίδιος αλλά και η πατρίδα του) να τον σηκώσουν από τον τάφο ακόμη σκοτεινότεροι εκβιαστές: η Κύπρος θα ήταν σήμερα σε καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση αν είχε γίνει δεκτό το Σχέδιο Ανάν;

Στη διακοσαετία του το ελληνικό κράτος αφέθηκε πολλές φορές να παρασυρθεί από υπερπατριωτικές κραυγές -κομματικές κραυγές, ο «πατριωτισμός» ήταν απλώς εργαλείο για διατήρηση ή κατάκτηση της εξουσίας- που του κόστισαν ακριβά, πανάκριβα. Αν διακόσια χρόνια δεν είναι αρκετά για να κατακτηθεί σχετική ωριμότης, αυτό οφείλεται σε πολιτικούς όπως αυτοί στους οποίους έχει αναθέσει το ΚΙΝΑΛ τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.