"...Στην αρχή νομίζαμε ότι έφταιγε ο κ. Σπίρτζης και μάλλον κάναμε λάθος. Δικαιολογούσαμε μέσα μας όσους τον έβριζαν –τον δίσμοιρο– καθημερινά, ουρλιάζοντας ενώπιον του πλήθους. Οι αλλοεθνείς απορούσαν με τις φωνές που κορυφώνονταν πάντοτε με εκείνο το «Σπίρτζης». Αρα, τώρα (που η κατάσταση είναι ίδια) ΔΕΝ φταίει ο νέος, ο Κ. Α. Καραμανλής (μετ’ επιφυλάξεως, βέβαια, για τον συμπερασμό του ότι «...όσοι δεν πληρώνουν είναι αποβράσματα»). Ατυχώς οι πολλοί εν Ελλάδι αγνοούμε ότι τελικά εδώ «ουδείς πταίει», πλην ίσως εκείνου του απρόσεκτου Πλάστη που μας έπλασε έτσι. Από εκεί (από τον Πειραιά) επιβιβάζεται πλήθος τουριστών προς Αθήνα - Ακρόπολη, πολλοί εκ των οποίων πρέπει να μεταβούν αυθημερόν. Εκεί στα εκδοτήρια παίρνουν την πρώτη γεύση από Ελλάδα και ουρά που καταπίνει τον λίγο χρόνο τους. Τα αυτονόητα αφίενται στην κρίση (και σε ενδεχόμενες ενέργειες) του εν κοινοποιήσει κ. υπουργού...."

Eπιστολές από τις εφημερίδες

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/11/19

Τις ευχές μου για καλή συνέχεια στην «Κ»

Kύριε διευθυντά,

Θα ήθελα να ευχηθώ στην αγαπημένη μου «Καθημερινή», της οποίας είμαι φανατικός αναγνώστης εδώ και είκοσι έξι έτη, χρόνια πολλά και με πολλές πολλές δημοσιογραφικές επιτυχίες.

Καθ’ όλη την περίοδο αυτών των ετών δεν θυμάμαι να υπήρχε χρονική περίοδος της ζωής μου κατά την οποία να έχω στερηθεί την ανάγνωση της «Καθημερινής». Ηταν εκεί, να με συντροφεύει χειμώνα - καλοκαίρι, από την περίοδο που ήμουν φοιτητής έως και σήμερα που έχω οικογένεια. Συντροφιά στις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου και παρηγοριά στις πιο θλιβερές.

Κλείνοντας, εύχομαι η «Καθημερινή» να συνεχίσει και τα επόμενα εκατό χρόνια να υπερασπίζεται με σθένος τις ίδιες ακριβώς αξίες και αρχές με τις οποίες «γαλουχήθηκε», εμπλουτίζοντάς τες με νέες ιδέες για ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές.

Ευάγγελος Πάζας, Μεταμόρφωση Αττικής
Μια ωραία ατμόσφαιρα στην αποβάθρα...
Κύριε διευθυντά.

Αποβάθρα ΗΣΑΠ Πειραιώς 11/11/2019: Μέσα στο πλήθος των επιβατών, εντός του φράχτη ακυρώσεως εισιτηρίων, πηγαινοερχόταν μία καλλίγραμμος κυρία μετρίων Μαΐων με ένα ηλεκτρονικό ελεγκτήριο στο χέρι, προβαίνοντας σε επιλεκτικό έλεγχο των εισιτηρίων των επιβατών που είτε είχαν μόλις αποβιβασθεί του συρμού είτε είχαν μόλις διαβεί τον «Ρουβίκωνα» του μηχανήματος ακυρώσεως προς επιβίβαση σε συρμό.

Λίγα μέτρα πιο κάτω, στη μεγάλη σάλα των εκδοτηρίων γινόταν χαμός, όπως κάθε μέρα εδώ και σχεδόν δύο χρόνια.

Ουρές ποικίλων εθνικοτήτων συνωθούμενες προ των αυτόματων μηχανημάτων, με άλλους να κατορθώνουν εύκολα την έκδοση εισιτηρίου και πολλούς να αιτούνται την αρωγή των διπλανών τους για να το επιτύχουν. Προ των δύο θυρίδων, αντιστοίχων υπαλλήλων «χειροκίνητης» εκδόσεως, ατέρμονες ουρές προσδιοριζόμενες με ζώνες επί μετακινούμενου κιγκλιδώματος, εκτείνονται οφιοειδώς μέχρι έξω στον προαύλιο χώρο, εκτός των εισόδων του κτιρίου.

Οι διαμαρτυρίες, κυμαινόμενες μεταξύ απλής γκρίνιας και εσχάτων ύβρεων, δεν κάμπτουν τη στωικότητα και τον μυθριδατισμό των υπαλλήλων, που απεκτήθησαν με τον πολυετή τους μόχθο.

Προσηνής επιβάτης τις, προσήγγισε την καλλίγραμμο ελεγκτή λέγοντάς της πως η τεράστια καθυστέρηση για την έκδοση ενός εισιτηρίου αναπόδραστα οδηγεί πολλούς στο να περνούν τον «Ρουβίκωνα» άνευ εισιτηρίου, αντάμα με άλλον επιβάτη.

Η κυρία, ούσα εν επιγνώσει της αθλίας πολυχρόνου καταστάσεως, απήντησε ότι «...εκείνη και οι συνάδελφοί της έχουν αναφέρει άπειρες φορές το πρόβλημα στους προϊσταμένους τους, άνευ όμως αποτελέσματος». Αναμφίβολα και οι προϊστάμενοί της θα έχουν αναφέρει το θέμα στους δικούς τους προϊσταμένους άνευ αποτελέσματος κ.λπ.

Στην αρχή νομίζαμε ότι έφταιγε ο κ. Σπίρτζης και μάλλον κάναμε λάθος. Δικαιολογούσαμε μέσα μας όσους τον έβριζαν –τον δίσμοιρο– καθημερινά, ουρλιάζοντας ενώπιον του πλήθους. Οι αλλοεθνείς απορούσαν με τις φωνές που κορυφώνονταν πάντοτε με εκείνο το «Σπίρτζης».

Αρα, τώρα (που η κατάσταση είναι ίδια) ΔΕΝ φταίει ο νέος, ο Κ. Α. Καραμανλής (μετ’ επιφυλάξεως, βέβαια, για τον συμπερασμό του ότι «...όσοι δεν πληρώνουν είναι αποβράσματα»).

Ατυχώς οι πολλοί εν Ελλάδι αγνοούμε ότι τελικά εδώ «ουδείς πταίει», πλην ίσως εκείνου του απρόσεκτου Πλάστη που μας έπλασε έτσι.

Από εκεί (από τον Πειραιά) επιβιβάζεται πλήθος τουριστών προς Αθήνα - Ακρόπολη, πολλοί εκ των οποίων πρέπει να μεταβούν αυθημερόν.

Εκεί στα εκδοτήρια παίρνουν την πρώτη γεύση από Ελλάδα και ουρά που καταπίνει τον λίγο χρόνο τους. Τα αυτονόητα αφίενται στην κρίση (και σε ενδεχόμενες ενέργειες) του εν κοινοποιήσει κ. υπουργού.

Π. Π. Ζορμπάς

Ανομία, βία στα ΑΕΙ και η κάρτα εισόδου

Κύριε διευθυντά,

Τι θα γίνει με την κατάσταση ανομίας που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα; Πρόσφατο παράδειγμα το Οικονομικό Πανεπιστήμιο (πρώην ΑΣΟΕΕ), που είχε μετατραπεί σε στέκι μπαχαλάκηδων και εμπόρων ναρκωτικών, και χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να περιορισθούν οι έκνομες πράξεις.

Τι δουλειά έχει η αστυνομία στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που στόχο έχουν την προαγωγή της επιστήμης και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών;

Ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης, σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, αναφερόμενος στο θέμα αυτό, ανέφερε κάτι πολύ σημαντικό: σε όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του δημοκρατικού κόσμου (Ευρώπης και Αμερικής) η είσοδος επιτρέπεται μόνον σε όσους έχουν λόγο να βρίσκονται εκεί, δηλαδή στους σπουδαστές, στους καθηγητές και στο διοικητικό προσωπικό. Εισέρχονται μόνον όσοι διαθέτουν κάρτα εισόδου και κανείς άλλους.

Οταν πριν από χρόνια ο κ. Μπαμπινιώτης βρέθηκε στη Σορβόννη, προσκεκλημένος συναδέλφου του καθηγητή, χρειάστηκε να εφοδιαστεί με ειδική κάρτα για να μπει στον χώρο του πανεπιστημίου.

Το ερώτημα είναι απλό: Γιατί στη χώρα μας οι πρυτανικές αρχές δεν εφαρμόζουν το ίδιο σύστημα;

Κώστας Γ. Τζαμουζάκης, Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ

Από τη δεξαμενή διανοουμένων ο ΠτΔ

Κύριε διευθυντά,

Σχετικά με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας υπήρξαν διάφορες προτάσεις από τα κόμματα.

H Nέα Δημοκρατία πρότεινε, εξαρχής προκειμένου να δοθεί λύση και αν έως την τελική ευθεία δεν έχει δοθεί, να εκλέγεται ο Πρόεδρος με απλή πλειοψηφία της Βουλής (όπως και ψηφίστηκε) .

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ είχε υποστηρίξει εμφανιζόμενος σε τηλεοπτικό σταθμό μεγάλης εμβέλειας ότι με την ανωτέρω λύση ο Πρόεδρος θα είναι κομματάρχης.

Στο μεταξύ, ακούγονται διαρκώς και εντός και εκτός Βουλής ονόματα πολιτικών για τη θέση του Προέδρου.

Διαρκώς δηλαδή το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, με τις περιορισμένες εξουσίες που ο τελευταίος έχει και η εκλογή του οποίου έχει τόσο ταλαιπωρήσει την ελληνική κοινωνία και τόσα δεινά έχει προκαλέσει στην Ελλάδα, τείνει και πάλι να γίνει μέγα θέμα, με απροσδιόριστες και πάλι συνέπειες.
Για να απαλλαγούμε από τη διαδικασία εκλογής ως Προέδρων εκλεγμένων στο παρελθόν αλλά και στο παρόν πολιτικών προσώπων (τα οποία εκ των πραγμάτων κουβαλούν και κάποιες πολιτικές αστοχίες), αλλά και για να τιμηθούν πρόσωπα που διακρίθηκαν εκτός Βουλής, θα επρότεινα την εκλογή ως προέδρων, με απλή πλειοψηφία, προσώπων από τον χώρο της διανόησης.

Τέτοια πρόσωπα υπάρχουν, πάντα κατά την άποψή μου, κυρίως στον νομικό χώρο αλλά και σε άλλους επιστημονικούς χώρους. Εντέλει πρέπει να δοθεί απλή λύση πέρα από την κατά κανόνα βούληση των πολιτικών για σύνθετες διαδικασίες.
Πιστεύω ότι θα αποτελεί διάκριση για την κάθε κυβέρνηση η υιοθέτηση της ανωτέρω άποψης.

Θάνος Θανάσης, Τοπογράφος Μηχανικός, ΕΜΠ Έντυπη

"ΤΑ ΝΕΑ", 27/11/19

"ΕΣΤΙΑ", 27/11/19

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26/11/19

Με «κάρτα φοιτητή» η είσοδος στα αει
Κύριε διευθυντά,

Το μέτρο της κατάργησης του «πανεπιστημιακού ασύλου» είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για την επίτευξη της ευταξίας στα ελληνικά πανεπιστήμια. ßΧρειάζεται να συμπληρωθεί με την εφαρμογή της «κάρτας φοιτητή/εργαζομένου στο πανεπιστήμιο», έτσι ώστε η είσοδος στα πανεπιστήμια να επιτρέπεται μόνο στους κατόχους τέτοιας κάρτας και σε επισκέπτες του πανεπιστημίου, αφού τους δοθεί άδεια εισόδου από κάποιον αρμόδιο του πανεπιστημίου.

Με μόνο την κατάργηση του «ασύλου», θα αντιμετωπιστούν μεν οι καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων, όχι όμως και οι εισβολές «καταδρομέων», με τις γνωστές καταστροφές και τις δυσμενείς συνέπειες στη λειτουργία των πανεπιστημίων.

Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος, Πρώην γενικός διευθυντής Οικονομικού ΔΕΗ

Η προφυλάκιση Γ. Παπαντωνίου

Κύριε διευθυντά

Διάβασα το άρθρο του κ. Νίκου Αλιβιζάτου στην «Καθημερινή» της 12/11/2019 για την προφυλάκιση του κ. Γ. Παπαντωνίου.

Ως γιατρός και πολίτης μιας χώρας με δημοκρατικούς θεσμούς, και μη έχοντας σχέση με τα νομικά θέματα και τις ποινικές διαδικασίες, θα ήθελα να τονίσω ότι συμφωνώ απόλυτα με την παράγραφο του κ. Αλιβιζάτου: «Κοντολογίς, από τη στιγμή που το δικαστικό συμβούλιο έκρινε ομοφώνως ότι ο Γιάννος Παπαντωνίου δεν είναι ύποπτος φυγής και ότι το μόνο έγκλημα που θα μπορούσε να διαπράξει, αποφυλακιζόμενος, είναι να κινήσει τους ανωτέρω λογαριασμούς του, πιστεύω ότι η παράταση της προσωρινής κράτησής του είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Και ότι η σχετική απόφαση εκφράζει ένα εκδικητικό πνεύμα, αντίθετο προς τον νομικό μας πολιτισμό».

Η δημοκρατία δεν είναι εκδικητική. Οφείλει να δίδει μάθημα ήθους και σεβασμού στον πολίτη. Μόνον έτσι θα σεβόμαστε όλοι το πολίτευμά μας.

Χαράλαμπος Σπ. Ρούσσος, MD, PhD, MRS, FRCP(C), 

Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Αθηνών και McGill Ακαδημαϊκός

Προσέλκυση ξένων, φόροι και καινοτομία

Κύριε διευθυντά.

Εκφράζω την απογοήτευσή μου για τον θεσμό των διαμενόντων μη κατοίκων που έχει σκοπό να εισαγάγει η κυβέρνηση. Οπως και πολλοί άλλοι, βρίσκω απαράδεκτο να διευκολύνεται η αποφυγή φόρων από τους πολυεκατομμυριούχους. Αυτό είναι ηθικά απαράδεκτο, όταν ένα από τα δύο κύρια προβλήματα του κόσμου μας είναι η ακραία ανισότητα, που καταστρέφει τόσες ζωές και υπονομεύει άλλες – και φυσικά οδηγεί και στον λαϊκισμό. Επιπλέον είναι και οικονομικά αμφισβητήσιμο, διότι τέτοιου είδους άτομα δεν συνεισφέρουν ουσιαστικά ούτε στην οικονομία ούτε στην καινοτομία με τον συσσωρευμένο πλούτο τους – αντίθετα, τον εκμεταλλεύονται για να συσσωρεύσουν ακόμα περισσότερο πλούτο, υπονομεύοντας την υπόλοιπη οικονομία. Οι δήθεν επενδύσεις τους ουσιαστικά αποσκοπούν στην παραγωγή ενοικίων («rent seeking»), τα οποία δεν έχουν κερδίσει ούτε με τις ιδέες τους ούτε με την εργασία τους, ούτε με τη συνεισφορά τους.

Εκτός απ’ αυτό, δεν βλέπω κανένα λόγο να προσελκύσουμε στη χώρα μας με αυτόν τον τρόπο κάποια από τα χειρότερα άτομα που υπάρχουν στον κόσμο, ακόμα και όταν δεν ευθύνονται για παράνομες ενέργειες (παρεμπιπτόντως πολύ αμφιβάλλω για το πόσο αποτελεσματικοί είναι οι όποιοι έλεγχοι για το βρώμικο χρήμα). Αυτοί που πρέπει να προσελκύσουμε είναι άνθρωποι με ταλέντο, είτε Ελληνες είτε άλλοι Ευρωπαίοι είτε ξένοι, που θα προωθήσουν την καινοτομία και θα βελτιώσουν τον τόπο. Αν και είμαι στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι απόψεις μου αυτές είναι βέβαια προσωπικές. Θα επαναλάβω όμως μία από τις έξι προτεραιότητες που έχει θέσει η νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που μάλιστα προέρχεται από τον ίδιο πολιτικό χώρο με την κυβέρνηση – να δημιουργήσει μία ευρωπαϊκή οικονομία που λειτουργεί για όλους. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι συμβατό με τη νομιμοποιημένη φοροδιαφυγή για πολυεκατομμυριούχους.

Δρ Νικόλας Δεληγιαννάκης, Βρυξέλλες

Συνεδριακός τουρισμός, εθνική άμυνα κ.λπ.
Κύριε διευθυντά,

Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επιστολή των αγαπητών και εκλεκτών συναδέλφων καθηγητών κ. Ν. Κατσιλάμπρου και Ν. Τεντολούρη στην «Καθημερινή» της 11/10, οι οποίοι αναφέρονται στην έλλειψη συνεδριακών χώρων στην ελληνική επικράτεια για τη διοργάνωση μεγάλων συνεδρίων της τάξεως των 15.000-20.000 συνέδρων, μνημονεύουν δε την κακή εμπειρία τους από το Πανευρωπαϊκό Διαβητολογικό Συνέδριο που διοργάνωσαν ο αείμνηστος καθηγητής Σ. Ράπτης (πρόεδρος) και ο πρώτος εξ αυτών (αντιπρόεδρος) το 2005 στην Αθήνα, με συμμετοχή 13.500 ατόμων.

Η διοργάνωση μεγάλων συνεδρίων περιλαμβάνεται πλέον στην επιχειρηματική δραστηριότητα του συνεδριακού τουρισμού και ο συναγωνισμός από διάφορες πόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όπως επίσης και από μεγάλα γραφεία που οργανώνουν ανάλογα συνέδρια, είναι πολύ μεγάλος και αυξάνεται συνεχώς. Για να μπορέσει να αναλάβει κανείς τη διοργάνωση τέτοιων συνεδρίων θα πρέπει αφενός να υπάρχει το υψηλό επιστημονικό προσωπικό στη χώρα που το διεκδικεί, με τις ανάλογες, βεβαίως, διεθνείς διασυνδέσεις, και αφετέρου να υφίστανται οι ανάλογες υποδομές. Τέτοιες υποδομές δεν υπάρχουν σήμερα στην ελληνική επικράτεια. Στην Αθήνα υπάρχουν 2-3 συνεδριακά κέντρα με δυνατότητα φιλοξενίας περίπου 2.000 συνέδρων, ενώ στη Θεσσαλονίκη ένα που μπορεί να φιλοξενήσει 1.500-2.000 άτομα, αλλά χωρίς τις ανάλογες υποδομές (πάρκινγκ κ.λπ.), και 2-3 με δυνατότητα εξυπηρέτησης περίπου 1.000 ατόμων, τα οποία όμως διαθέτουν αξιόλογες υποδομές. Τα πολλά εθνικά και εξειδικευμένα κυρίως ευρωπαϊκά συνέδρια των 500-1.000 ατόμων που γίνονται στη χώρα μας εξυπηρετούνται σε χώρους πολλαπλών χρήσεων διαφόρων ξενοδοχείων, κυρίως πεντάστερων.

Η πρόταση των συναδέλφων να δημιουργηθούν μεγάλα συνεδριακά κέντρα στην Ελλάδα για προώθηση του συνεδριακού τουρισμού είναι ενδιαφέρουσα, αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για τα επόμενα πολλά χρόνια απραγματοποίητη. Σήμερα με νωπή την πτώχευση της χώρας μας και με τους τεράστιους κινδύνους, ιδιαίτερα εξ Ανατολών, άλλες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες του κρατικού προϋπολογισμού. Χρειαζόμαστε επειγόντως αμυντική βιομηχανία. Αν περισσεύουν λίγα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό και αν ακόμη υπάρχουν «εθνικοί ευεργέτες», θα πρέπει προς αυτή την κατεύθυνση να δραστηριοποιηθούμε. Τα μεγάλα συνεδριακά κέντρα μπορούν να περιμένουν. Μέχρι να γίνουν, θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και οι διοργανωτές συνεδρίων και να πειστούν ότι η επιστήμη προωθείται καλύτερα και η γνώση μεταδίδεται ευκολότερα όταν ένα συνέδριο πραγματοποιείται σε έναν εξειδικευμένο συνεδριακό χώρο, μακριά από το κέντρο της πόλης, με άριστες υποδομές, χωρίς μεγάλες δυνατότητες εξωσυνεδριακών απασχολήσεων, αντί σε πολυτελή ξενοδοχεία με πισίνες, γκουρμέ εστιατόρια, καζίνο.

Τα τελευταία μπορεί να αυξάνουν τον αριθμό των συνέδρων που υποτίθεται πως θα παρακολουθήσουν το συνέδριο, αλλά σίγουρα δεν διευκολύνουν και δεν προωθούν την επιστημονική γνώση. Με το τελευταίο συμφωνεί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο ΕΟΦ, ο οποίος, αν δεν με απατά η μνήμη, προ ετών είχε αποφασίσει να μην χρηματοδοτούνται από φαρμακευτικές εταιρείες συνέδρια που διοργανώνονται σε 5άστερα ξενοδοχεία και σε πόλεις με πολλά τουριστικά ενδιαφέροντα. Φαίνεται πως αυτή η απόφαση ατόνησε. Υποψιάζεται κανείς εύκολα τους λόγους. Μήπως ήρθε η ώρα, μαζί με το «κόβουμε το τσιγάρο», να κόψουμε και τις συνεδριακές δαπάνες που γίνονται σε ανάλογες πολυτελείς αίθουσες ξενοδοχείων ή γύρω από αυτά και στηρίζουν τον ξενοδοχειακό τουρισμό αντί του συνεδριακού;

Δρ Γεράσιμος Ε. Κρασσάς, MD, PhD, FRCP (Lond), Καθηγητής, ενδοκρινολόγος, πρόεδρος ΙΑΣΕΙΟΥ Πρότυπου Πολυϊατρείου, Θεσσαλονίκη