"...Η τάση του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων, μετά τη χρεοκοπία, ηττήθηκε. Αδυνατώντας η ελληνική κοινωνία να κατανοήσει τι είχε συμβεί, ακολούθησε όσους της έταξαν εύκολες δήθεν λύσεις, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Κάπως έτσι επέστρεψε η ΝΔ στη διακυβέρνηση, με μια ηγεσία που είχε την εντολή να αλλάξει πολλά, αλλά κυρίως να αλλάξει νοοτροπίες, στο κόμμα και στη χώρα. Η μάχη αυτή τώρα πια είναι ανάγκη να δοθεί μέσα στη ΝΔ. Ηδη δίνεται. Από τη μια είναι εκείνοι που επενδύουν στις μεταρρυθμίσεις και στη θεσμική θωράκιση του κράτους δικαίου. Από την άλλη βρίσκεται το παλαιό σύστημα, που ακολουθεί την πεπατημένη. Ποιος θα νικήσει; Η Ελλάδα δεν έχει πολλά περιθώρια. Η χώρα πρέπει να αλλάξει και η ηγεσία της ΝΔ έχει υποσχεθεί ότι θα συμβάλει σε αυτή την αλλαγή. Ισχύς της, η εξουσία - και η ανεξαρτησία της κριτικής που έρχεται από την κοινωνία των πολιτών...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/11/19

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ
Πιο υγιής αντίδραση από εκείνη ψηφοφόρων της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για τους διορισμούς διοικητών στα νοσοκομεία, δεν έχουμε ξανασυναντήσει στο πολιτικό σύστημά μας. Η βοή που απλώθηκε προχθές δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την καιροσκοπική γκρίνια του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο θέμα, η οποία στερείται οποιασδήποτε πολιτικά ηθικής βάσης. Οι συριζαίοι, που ανέχτηκαν τον αριστερό νεποτισμό (ή νεοποτισμό, κατά τον νεολογισμό του αρχηγού τους, Αλέξη Τσίπρα), κάνουν αντιπολίτευση των τύπων. Η ουσιαστική κριτική για το συγκεκριμένο θέμα, ακόμα και σε υπερβολικούς τόνους, έγινε και συνεχίζει να γίνεται από την κοινωνία των πολιτών. Από το μικρό αλλά κρίσιμο μέγεθος εκείνων που διεκδικούν, ιδίως τα χρόνια μετά τη χρεοκοπία, όχι τη συνήθη ελληνική κανονικότητα του πελατειακού κράτους αλλά την κανονικότητα του δυτικού κόσμου: ένα σοβαρό Δημόσιο που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από τα πολιτικά κόμματα, ερήμην των επιδιώξεων του κάθε κομματάρχη ο οποίος επιδιώκει να εξαγοράζει ψήφους με εισιτήρια πρόσβασης στο κράτος.

Η ΝΔ πού βρίσκεται σε αυτή την εικόνα; Βρίσκεται και από δω και από κει. Από κει, ένα βαθύ κόμμα με τους παλιούς, δυσκίνητους μηχανισμούς του συνεχίζει να θεωρεί το κράτος λάφυρο - και επιδιώκει τη λαφυραγώγησή του. Πίσω από αυτούς τους μηχανισμούς συντάσσονται πρόθυμα πολίτες που έχουν μάθει ότι η πρόσβαση στην πολιτική μπορεί να αποβεί επωφελής, όσον αφορά τις προσωπικές επιδιώξεις τους. Ετσι λειτουργούσε ανέκαθεν το ελληνικό κράτος.

Αλλά από δω βρίσκονται στελέχη που ξέρουν ότι το παλαιό μοντέλο φέρνει δυσπραγία στις λειτουργίες του κράτους και της κοινωνίας και προετοιμάζει μια νέα μελλοντική χρεοκοπία. Ιδεολόγοι του φιλελευθερισμού, αλλά όχι μόνο, οπαδοί του σύγχρονου, ευέλικτου και αποτελεσματικού κράτους. Με εμπειρία από τον δυτικό κόσμο, όπου έχουν διαγράψει επαγγελματική καριέρα ή απλώς έχουν ζήσει. Κατά καιρούς, τέτοια πρόσωπα έχουν συνταχτεί πίσω από ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα που επεδίωξαν τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, τη μεταρρύθμισή της, τον εκδυτικισμό των δομών της. Δεν είναι δουλικοί μεταφορείς μοντέλων, δεν καλύπτονται από απαξιωτικές ορολογίες, δεν είναι «ευρωλιγούρηδες».


Αυτές οι δύο τάσεις συγκρούονται, άλλοτε υποδόρια κι άλλοτε φανερά, σε όλες τις εκφάνσεις της ελληνικής κοινωνικής και πολιτικής ζωής - και πρωτίστως συγκρούονται στην αρένα της πολιτικής. Μέσα στα κόμματα αλλά και ευρύτερα, για τον καθορισμό των κατευθύνσεων τις οποίες παίρνει κατά καιρούς η χώρα.

Η τάση του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων, μετά τη χρεοκοπία, ηττήθηκε. Αδυνατώντας η ελληνική κοινωνία να κατανοήσει τι είχε συμβεί, ακολούθησε όσους της έταξαν εύκολες δήθεν λύσεις, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Κάπως έτσι επέστρεψε η ΝΔ στη διακυβέρνηση, με μια ηγεσία που είχε την εντολή να αλλάξει πολλά, αλλά κυρίως να αλλάξει νοοτροπίες, στο κόμμα και στη χώρα.

Η μάχη αυτή τώρα πια είναι ανάγκη να δοθεί μέσα στη ΝΔ. Ηδη δίνεται. Από τη μια είναι εκείνοι που επενδύουν στις μεταρρυθμίσεις και στη θεσμική θωράκιση του κράτους δικαίου. Από την άλλη βρίσκεται το παλαιό σύστημα, που ακολουθεί την πεπατημένη. Ποιος θα νικήσει;

Η Ελλάδα δεν έχει πολλά περιθώρια. Η χώρα πρέπει να αλλάξει και η ηγεσία της ΝΔ έχει υποσχεθεί ότι θα συμβάλει σε αυτή την αλλαγή. Ισχύς της, η εξουσία - και η ανεξαρτησία της κριτικής που έρχεται από την κοινωνία των πολιτών.

ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ

Όταν, στα 1990, οι Αλβανοί άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα για να επιβιώσουν αλλά και για να ζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον, πολλοί ανησύχησαν. Ερχονταν ξένοι να διεκδικήσουν μερίδιο από όσα δεν μας περίσσευαν - και αντιδράσαμε έντονα. Η φιλοξενία που ζητούσαν δεν τους δόθηκε. Αλλά έπρεπε να προσπαθούν, διότι η δική τους χώρα, που έβγαινε από ένα δυσπερίγραπτο κομμουνιστικό καθεστώς, επεφύλασσε συνθήκες αβίωτης φτώχειας και απόλυτης αβεβαιότητας.

Αλλά όσο δύσκολα κι αν ήταν τα πράγματα, και η Αλβανία επιβίωσε και στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια ρίζωσαν πολλοί από την Αλβανία. Δούλεψαν, έστειλαν χρήματα «πάνω», μάθανε τη γλώσσα, αγόρασαν σπίτια, στείλανε τα παιδιά τους στα σχολεία - κάποια απ' αυτά συγκαταλέγονται στα ποσοστά του ελληνικού brain drain της κρίσης.

Η Αλβανία, που δοκιμάζεται από τον μεγάλο σεισμό, άλλαξε - και σε πολλά, όχι μόνο στα καλά, μας μοιάζει. Γι' αυτό εξελήφθη ως προέκταση μιας φυσικής τάξης των πραγμάτων, θαρρείς, η αποστολή διασωστών στη χώρα. Μοιάζουμε τόσο πολύ, έχουμε συνδέσει τόσο στενά τις διαδρομές μας, που τα τραύματα της μιας χώρας πληγώνουν και την άλλη. Είναι κοινή μοίρα μας η αλληλοκατανόηση και η αλληλοσυμπλήρωση.

Δεν είναι τυχαία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελαφρού θεάτρου η παράσταση των Ρέππα - Παπαθανασίου «Συμπέθεροι απ' τα Τίρανα». Η ζωή μάς έχει φέρει πολύ κοντά - και είναι ωραίο να έχεις γείτονες φίλους.