"...Αυθεντία είναι η δυνατότητα που έχει ένας φορέας της να επιδράσει επάνω σε άλλους [ή σ' έναν άλλο] χωρίς αυτοί οι άλλοι να αντιδράσουν, παρότι έχουν αυτή τη δυνατότητα - «Η έννοια της αυθεντίας», εκδόσεις Κουκκίδα). Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, θα διαιωνίζεται η «δημοκρατία» των ολίγων και το αλαλούμ στις πολιτικές διεργασίες και τη σύγκρουση ιδεών, ανύπαρκτων ούτως ή άλλως στην «τωρινότητά» μας [και στη θλίψη μας]. Θα πει κανείς: «Αυτό μας μάρανε, η τηλεοπτική εμφάνιση του ζεύγους Βαρουφάκη;» Εμ το ένα δεν μας μαραίνει [συμπεριφορά Βαρουφάκη], το άλλο δεν μας μαραίνει [τα φτωχά ελληνικά του Τσίπρα π.χ.], τι σόι Αριστερά γυρεύουμε, υπερηφανευόμενοι μάλιστα πολλοί ότι είναι αριστεροί, ακόμη και τώρα; Χρειάζεται μια «σύγχρονη» προσπάθεια για να δει κανείς την Αριστερά με άλλα μάτια, απαιτείται [σχεδόν] όχι να προέρχεται κάποιος απαραιτήτως από τον λαό, αλλά να γνωρίζει, να συναγελάζεται με τον λαό αυτόν [ταλαίπωρο, χειραγωγούμενο άλλοτε και ενίοτε τολμηρό ή και σοφό]. Συμβαίνει όμως να έχουμε ξεχάσει οι πλείστοι ποιοι ακριβώς συνθέτουν τον λαό -εκτός εάν η μανία μας για εξουσία δεν μας επιτρέπει μια τέτοια γνώση...."

Από την προτελευταία σελίδα της "Εφ.Συν"

"Εφ.Συν", 28/11/19