"...Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ένας πόλεμος στη Μεσόγειο εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς κάποιας εκ των υπερδυνάμεων. Η Αμερική δεν θα επιθυμούσε με τίποτα πολεμική σύγκρουση στην οποία θα αναμειγνύονταν η Τουρκία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Λογικά, επειδή θα επιτεθεί και στην Κύπρο, θα αναμειχθεί και η Ελλάδα. Άρα θα επηρεαστεί και η πολύ ευαίσθητη και πολύπαθη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Η χώρα, που πιθανότατα θα βολευόταν με το ρήγμα στο ΝΑΤΟ, είναι η Ρωσία, η οποία, όμως, την ίδια στιγμή διατηρεί καλές σχέσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Άρα, ικανοποιείται από μία σύγκρουση εντός του ΝΑΤΟ, αλλά δεν θα ήθελε να επηρεαστούν χώρες με τις οποίες διατηρεί στενή συνεργασία. Πρόκειται μία κατάσταση-μύλος, που δημιουργεί μόνο μία χώρα, η Τουρκία, και μόνο ένας ηγέτης, ο Ταγίπ Ερντογάν. Ποιος θα τον σταματήσει; Με τα σημερινά δεδομένα κανείς. Εκτός εάν η Αμερική έρθει στα σύγκαλά της και αντιληφθεί επιτέλους ότι στην περιοχή υπάρχουν άλλες χώρες, πιο σημαντικές, για να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά της συμφέροντα...."

Από το "Φιλελεύθερο"

"Ο Φιλελεύθερος", 01/04/18

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Το παιγνίδι παίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Από το 1974 μέχρι και σήμερα. Τρελαίνονται να επαναρχίσει η διαδικασία των διαπραγματεύσεων, και παίζουν πινγκ πονγκ με τις λέξεις. Στο ίδιο μοτίβο: Στόχος μας είναι η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, λένε. Και εργαζόμαστε γι’ αυτό, προσθέτουν… Μα είναι δυνατόν να πει κάποιος εκ των πρωταγωνιστών δημόσια ότι δεν επιθυμεί τον διάλογο;

«Θέλει η… εταίρα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»… Θέλουν να πάνε σε διάλογο με τους Τουρκοκυπρίους, έτσι για να περνά η ώρα, και κάνουν όπως τους απατημένους συζύγους, που το μαθαίνουν, συνήθως, τελευταίοι. Τι εννοώ; Ότι οι Τούρκοι, οι ξένοι μεσολαβητές και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ ήδη αποφάσισαν πως πρέπει να μαντρώσουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, σε κάποια ελβετική πόλη, μαζί με τους άλλους πρωταγωνιστές, και απλά δεν του το έχουν ανακοινώσει ακόμη.

Και ειλικρινά ομιλώ πολύ σοβαρά και δεν κάνω πλάκα.

Η αίσθησή μου είναι ότι η τουρκική προπαγάνδα για την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντάνα επικράτησε της αλήθειας και οι ξένοι που ασχολούνται με το Κυπριακό δείχνουν μία εκδικητικότητα για τον Πρόεδρο της Κύπρου, που είναι εκτός κάθε πραγματικότητας. Η Τουρκία δυστυχώς έπεισε ότι την ευθύνη για την αποτυχία την έχει ο κ. Νίκος Αναστασιάδης και οι ξένοι μεσολαβητές ξεχνούν ότι ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήταν αυτός που τα τίναξε στον αέρα. Αυτός άλλωστε ήταν ο τουρκικός σχεδιασμός. Να μην υπάρξει συμφωνία και να φορτώσει τις ευθύνες στην ελληνική πλευρά. Άλλωστε η Τουρκία δεν δέχεται καμία συμφωνία που δεν περιλαμβάνει την ταπείνωση της ελληνοκυπριακής πλευράς. 

Το σχέδιο, λοιπόν, είναι να γεμίσουν με ενοχές τον Νίκο Αναστασιάδη για να τον οδηγήσουν σε πολιτική «σφαγή», ούτως ώστε να είναι ακόμα πιο βολικός και υποχωρητικός. Του ασκούν ψυχολογικό πόλεμο γι’ αυτή καθ’ αυτή τη λύση, διότι θεωρούν πως εγκατέλειψε τις αρχές του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, του 2004. Στην πραγματικότητα παραμένει σε εκείνες τις θέσεις, αλλά αντιλαμβάνεται πλέον ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι και ορθές, αλλά δεν έχει ακόμα το θάρρος να το πει δημόσια. Εκφράζεται ιδιωτικά, ομιλεί για τον κίνδυνο «λιβανοποίησης» της Κύπρου και στην ουσία προειδοποιεί ότι με τη λύση που προωθούν οι Βρετανοί μέσω των Ηνωμένων Εθνών, ο Ελληνισμός της Κύπρου θα χαθεί. Και η αλήθεια είναι ότι η ανάμειξη των Τουρκοκυπρίων και των «κουβαλητών», όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζουμε τους εποίκους, έχει προκαλέσει ένα εκρηκτικό μείγμα εναντίον της πραγματικής επανένωσης. Όλα τα υπόλοιπα είναι καραγκιοζιλίκια και ουδείς σώφρων άνθρωπος τα πιστεύει.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατάλαβε από το Κραν Μοντάνα ότι του την είχαν στημένη. Και οι Τούρκοι, αλλά δυστυχώς και τα Ηνωμένα Έθνη. Και αυτή η πρακτική και τακτική τον προβλημάτισε και τον έκανε πιο προσεκτικό, σε σημείο που να έχει αρχίσει να μην κρύβει πως η διευθέτηση των δύο κρατών τον εξιτάρει, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα διασωθεί το ελληνικό στοιχείο. Είναι μία άποψη, χωρίς αμφιβολία, μόνο που είναι λανθασμένη. Διότι πρόκειται για την επισημοποίηση της διχοτόμησης και επίτευξη του στόχου που έθεσε από το 1955 η Τουρκία: Να μοιράσει την Κύπρο στα δύο και να την ελέγχει.

Κάποιοι θα πουν ότι έτσι κι αλλιώς, και τώρα, η Κύπρος είναι διχοτομημένη και υπό τον μόνιμο κλοιό της Τουρκίας. Η απάντηση είναι πολύ απλή: Ο λόγος για τον οποίο άντεξε όλα αυτά τα χρόνια η Κύπρος είναι ότι μπόρεσε και προστάτεψε το κράτος και την Κυπριακή Δημοκρατία.

Πολλοί αδυνατούμε να το καταλάβουμε. Άλλοι την πολέμησαν, άλλοι την χλεύασαν και την ειρωνεύτηκαν. Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Οι παίκτες της περιοχής της δίνουν πολύ μεγάλη σημασία, διότι βρίσκεται στο πιο στρατηγικό σημείο της Μεσογείου και οι παίκτες αυτοί σίγουρα δεν επιθυμούν με τίποτα να βρεθεί το νησί υπό την επιρροή της Τουρκίας, ειδικότερα της σημερινής Τουρκίας. 

Η ήττα δεν θα είναι μόνο ελληνική, αλλά θα είναι και χωρών όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Το παιγνίδι στη Μεσόγειο είναι για πολύ μεγάλα παιδιά, και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου με τον στρατηγό αλ Σίσι αποκλείεται να επιτρέψουν ποτέ στον Ταγίπ Ερντογάν, και ειδικά σ’ αυτόν τον Ερντογάν που «ζούμε» τα τελευταία χρόνια, να ελέγξει τις θάλασσές τους και βεβαίως τους πόρους τους. 

Εάν η Κύπρος περιέλθει υπό την επιρροή των ισλαμιστών της Τουρκίας, στην ΑΟΖ της θα χυθεί αίμα. Διότι οι πόροι του Ισραήλ και της Αιγύπτου αγγίζουν τους πόρους της Κύπρου.
Η παραπάνω προσέγγιση συζητείται επισταμένα σε πρωτεύουσες όπως οι Βρυξέλλες, το Λονδίνο και την Ουάσινγκτον και οι δεξαμένες σκέψης άρχισαν το τελευταίο διάστημα να ετοιμάζουν σχετικά «papers». Να μου επιτρέψετε να υποθέσω ότι όλοι οι αναλυτές θα επισημαίνουν τον επικίνδυνο ρόλο της Τουρκίας και το στοιχείο «Ερντογάν» ως παράγοντα αποσταθεροποίησης.

Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ένας πόλεμος στη Μεσόγειο εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς κάποιας εκ των υπερδυνάμεων. Η Αμερική δεν θα επιθυμούσε με τίποτα πολεμική σύγκρουση στην οποία θα αναμειγνύονταν η Τουρκία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Λογικά, επειδή θα επιτεθεί και στην Κύπρο, θα αναμειχθεί και η Ελλάδα. Άρα θα επηρεαστεί και η πολύ ευαίσθητη και πολύπαθη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Η χώρα, που πιθανότατα θα βολευόταν με το ρήγμα στο ΝΑΤΟ, είναι η Ρωσία, η οποία, όμως, την ίδια στιγμή διατηρεί καλές σχέσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Άρα, ικανοποιείται από μία σύγκρουση εντός του ΝΑΤΟ, αλλά δεν θα ήθελε να επηρεαστούν χώρες με τις οποίες διατηρεί στενή συνεργασία.

Πρόκειται μία κατάσταση-μύλος, που δημιουργεί μόνο μία χώρα, η Τουρκία, και μόνο ένας ηγέτης, ο Ταγίπ Ερντογάν. Ποιος θα τον σταματήσει; Με τα σημερινά δεδομένα κανείς. Εκτός εάν η Αμερική έρθει στα σύγκαλά της και αντιληφθεί επιτέλους ότι στην περιοχή υπάρχουν άλλες χώρες, πιο σημαντικές, για να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά της συμφέροντα. Εάν δει κανείς τη μεγάλη εικόνα, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο οι χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο διατηρούν σχέσεις καλές, ενώ όλες σχεδόν έχουν προβλήματα με την Τουρκία. Και αυτό δεν είναι τυχαίο.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δεν συμφωνώ σχεδόν ποτέ, με το ΑΚΕΛ, διότι η ηγεσία του δεν έχει… «σπονδυλική στήλη». Οι αρχές των παλαιών κομμουνιστών έχουν παραβιαστεί πολλαπλώς από τους διαδόχους τους. Όμως θα συμφωνήσω ότι ο υπουργός Παιδείας της Κύπρου δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να συναγελάζεται με στελέχη ακροδεξιών οργανώσεων ειδικά όταν διατηρούν σχέσεις με κόμματα, όπως η φιλοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του, αλλά όχι τα μέλη ενός κόμματος που δεν σέβεται τη Δημοκρατία, και τη χρησιμοποιεί για να την καταλύσει…

mignatiou@aol.com