"...Η υποτίμηση του θέματος της ασφάλειας των πολιτών εκ μέρους της κυβέρνησης δεν προκαλεί εντύπωση. Αλλά η αντιπολίτευση δεν πρέπει να φοβηθεί να αναδείξει αυτό το θέμα ως ένα από τα μείζονα. Δυστυχώς, έχουμε φτάσει σε σημείο που οι κλειστές πόρτες και τα κλειδαμπαρωμένα σπίτια είναι αυτονόητη αυτοπροστασία, με την επίγνωση ότι ο πολίτης παραμένει επί της ουσίας απροστάτευτος...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/04/18

"ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ",

του Νίκου Βατόπουλου

Ο θάνατος του Αλέξανδρου Σταματιάδη, του 52χρονου άτυχου άνδρα που υπέκυψε τελικά μετά τα πυρά που δέχθηκε από εισβολείς στο σπίτι του, δεν είναι απλώς ένα ακόμη τραγικό συμβάν σε μια μεγάλη πρωτεύουσα. Οπως και να θέλει να το καμουφλάρει η κυβέρνηση, όπως και να θέλουν να μειώσουν τη σημασία του οι διάφοροι κυνικοί που χλευάζουν το κοινό αίσθημα, γεγονός είναι ότι η ζωή στην Ελλάδα έχει αλλάξει. Ιδίως στην Αθήνα. Και αυτό ερμηνεύεται με μία λέξη: ανασφάλεια.

Αυτή η σιωπηλή, σταθερή, επιταχυνόμενη διολίσθηση έχει κλονίσει την καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων. Δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε κινδυνολογία. Είναι η πραγματικότητα. Είναι πολλά χρόνια που η Αθήνα δεν είναι η ασφαλής πόλη που ήταν κάποτε και αυτό είναι και λογικό και αναμενόμενο. Αλλά αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, και ιδίως αυτήν την περίοδο, δεν έχει προηγούμενο. Το ακούω καθημερινά, σε συζητήσεις, και αν φέρεις το θέμα στην ανασφάλεια και στον φόβο για εισβολείς, διαρρήκτες, εκβιαστές, απατεώνες και αδίστακτους κακούργους, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει ο καθένας να διηγηθεί μια ιστορία που συνέβη στον ίδιο ή στο στενό του περιβάλλον. Αυτό που εισπράττω, αλλά και αυτό που νιώθω ο ίδιος από προσωπική μου πείρα ή παρατήρηση, είναι ότι, δυστυχώς, η Ελλάδα έχει γίνει αποθετήριο κακοποιών και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα στο σημείο να δηλώσω κάτι τέτοιο χωρίς να έχω στοιχεία με αριθμούς. Ο στενός μου περίγυρος έχει απειληθεί, στην πολυκατοικία όπου μένω έχουν κρυφτεί δύο φορές άγνωστοι, παρόμοιες ιστορίες για αδιανόητες έως πρόσφατα ιστορίες εξαπάτησης απλών ανθρώπων ακούω καθημερινά και αυτό που συμβαίνει είναι να διογκώνεται η ανασφάλεια, η οποία με τη σειρά της τροφοδοτείται από αγανάκτηση και φόβο. Η κατάσταση αυτή, που τείνει να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ποιότητα ζωής και στη διασφάλιση του στοιχειωδέστερου δικαιώματος του πολίτη, δηλαδή την προστασία του, είναι σαφές ότι συντηρεί και διογκώνει τη διαρκή τροφοδοσία της Χρυσής Αυγής ή έστω εμβαθύνει τη δυσπιστία του μέσου πολίτη απέναντι στις «φωνές της λογικής».

Η υποτίμηση του θέματος της ασφάλειας των πολιτών εκ μέρους της κυβέρνησης δεν προκαλεί εντύπωση. Αλλά η αντιπολίτευση δεν πρέπει να φοβηθεί να αναδείξει αυτό το θέμα ως ένα από τα μείζονα. Δυστυχώς, έχουμε φτάσει σε σημείο που οι κλειστές πόρτες και τα κλειδαμπαρωμένα σπίτια είναι αυτονόητη αυτοπροστασία, με την επίγνωση ότι ο πολίτης παραμένει επί της ουσίας απροστάτευτος.