Τέσσερα κύρια άρθρα, από φύλλα της Δευτέρας
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 23/04/18 |
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 23/04/18 |
 | |
|
Αλλά αν μπορεί να παρέμβει στη Δικαιοσύνη της χώρας του με τόσο καταλυτικό τρόπο καθορίζοντας τις αποφάσεις της, τότε είναι σαφές πως αυτή η Δικαιοσύνη δεν έχει καμία ανεξαρτησία. Δυστυχώς γι' αυτόν, η ελληνική Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί με τους ίδιους όρους.
Ο Ερντογάν δικαίωσε (άθελά του;) την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων να μην εκδώσουν τους οκτώ στη γείτονα με το σκεπτικό ότι δεν λειτουργεί ως κράτος δικαίου και δεν θα έχουν δίκαιη δίκη.
Αν ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να απελευθερώσει τους δύο Ελληνες στρατιωτικούς παρεμβαίνοντας στη Δικαιοσύνη της χώρας του, είναι απολύτως βέβαιο ότι μπορεί να καταδικάσει τους οκτώ συμπατριώτες του, επίσης με σχετική παρέμβαση στα τουρκικά δικαστήρια.
Ο Τούρκος πρόεδρος, αν και τάχθηκε με κατηγορηματικό τρόπο υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων και είπε πολλά σωστά πράγματα, χρησιμοποιώντας τους δύο Ελληνες στρατιωτικούς ως ομήρους προς ανταλλαγή παραδέχτηκε με κυνικότατο τρόπο ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο σε καιρό ειρήνης και μεταχειρίζεται απέναντι στην Ελλάδα τη σκληρότερη και απεχθέστερη πολεμική πρακτική.
Δεν γνωρίζουμε αν όλο αυτό εντάσσεται στην προεκλογική εκστρατεία του ή σε μια γενικότερη στρατηγική έντασης και υποκρισίας. Είναι όμως βέβαιο πως με τα λεγόμενά του ενισχύει τις θέσεις και τα επιχειρήματα της Ελλάδας απέναντί του.
"Εφ.Συν", 23/04/18
αρμοδίων. Την ίδια ώρα, μέσα από αυτή τη στάση αρμοδίων και μη, διαπιστώνεται και μια ασυγχώρητη επιδερμικότητα για θέματα που αφορούν θλιβερά γεγονότα, καταστροφές που έχει υποστεί αυτός ο τόπος. Αφορμή για τις πιο πάνω διαπιστώσεις τα όσα ανέφερε προ ημερών ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων και Παθόντων ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκαταστάσεως Παθόντων και Αναπήρων Πολέμου κ. Γιώργος Γρουτίδης. Αλλά και αναφορές του προέδρου της Παγκύπριας Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Νίκου Σεργίδη.
ΤΟ πλέον τρανταχτό γεγονός, το οποίο αναφέρθηκε ήταν όταν αρμόδιοι ζήτησαν από ανάπηρο πολέμου, με ακρωτηριασμένο πόδι από το 1974 να προσκομίσει βεβαίωση ότι είναι ανάπηρος! Εξίσου εκπληκτικό για την εν γένει συμπεριφορά του κράτους ήταν και η περίπτωση που «έκοψαν» τη συνοδό από ανάπηρο του οποίου είναι κομμένα και τα δύο πόδια. Παράλληλα, σε γυναίκα η οποία, πέραν της κακοποίησης που υπέστη από τους Τούρκους, δέχτηκε και 14 μαχαιριές, της έσπασαν τα δόντια ενώ της συνέθλιψαν εν μέρει και το πρόσωπο, ελέχθη ότι χάθηκαν τα χαρτιά γι’ αυτό πρέπει να υποβάλει νέα αίτηση προκειμένου να εξεταστεί το αίτημά της για λήψη επιδόματος βαριάς αναπηρίας. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν στην Επιτροπή και καταγράφηκαν στο ρεπορτάζ του «Φ», η γυναίκα αυτή, η οποία είναι σχεδόν τυφλή, καθαρίζει 18 τουαλέτες την ημέρα για να επιβιώσει. Στα πιο πάνω προστέθηκε και η αναφορά ότι γονείς αγνοουμένων πέθαναν στο στρώμα επειδή λόγω των περικοπών δεν μπορούσαν να εισαχθούν σε οίκους ευγηρίας.
ΤΟ κράτος, με βάση τη συμπεριφορά του, που έχει περιγραφεί με παραδείγματα, φαίνεται να λειτουργεί απρόσωπα και μηχανικά. Χωρίς να εξετάζονται περιπτώσεις χωριστά και με βάση τις κοινωνικές πραγματικότητες. Οι ανάπηροι πολέμου πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού από το κράτος και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι που πολέμησαν, υπερασπίσθηκαν την πατρίδα και ως αποτέλεσμα τούτου υποφέρουν ακόμη. Έχουν τραυματισθεί στο πεδίο του πολέμου, για την πατρίδα, δεν μπορούν να υποφέρουν και από τη συμπεριφορά του ίδιου του κράτους τους. Αυτό είναι ντροπή. Θέλουν, αναφέρθηκε, πιστοποιητικό ότι είναι ανάπηρος πολέμου ενώ έχει ακρωτηριασμένο πόδι! Τι απόδειξη θέλουν οι αρμόδιοι, η κρατική γραφειοκρατία, όταν έχουν ενώπιόν τους έναν άνθρωπο με ένα πόδι;
«Οι κανονισμοί προβλέπουν αυτό και το άλλο…», υποστηρίζουν συχνά-πυκνά οι άνθρωποι που αποφασίζουν. Ακόμη κι εάν αυτό το τηρούν για όλα τα άλλα, που πολύ αμφιβάλλουμε, θα πρέπει στις περιπτώσεις αυτές τα κριτήρια να είναι διαφορετικά. Κι αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και να γίνει συνείδηση σε όλους. Και εάν αυτή η πραγματικότητα που έχει να κάνει με τη μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε η χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως είθισται, πρέπει να υπάρξει παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου. Απλά και σταράτα.
"αλήθεια", 23/04/18
 |
| "ΕΘΝΟΣ", 23/04/18 |
αρμοδίων. Την ίδια ώρα, μέσα από αυτή τη στάση αρμοδίων και μη, διαπιστώνεται και μια ασυγχώρητη επιδερμικότητα για θέματα που αφορούν θλιβερά γεγονότα, καταστροφές που έχει υποστεί αυτός ο τόπος. Αφορμή για τις πιο πάνω διαπιστώσεις τα όσα ανέφερε προ ημερών ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων και Παθόντων ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκαταστάσεως Παθόντων και Αναπήρων Πολέμου κ. Γιώργος Γρουτίδης. Αλλά και αναφορές του προέδρου της Παγκύπριας Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Νίκου Σεργίδη.
ΤΟ πλέον τρανταχτό γεγονός, το οποίο αναφέρθηκε ήταν όταν αρμόδιοι ζήτησαν από ανάπηρο πολέμου, με ακρωτηριασμένο πόδι από το 1974 να προσκομίσει βεβαίωση ότι είναι ανάπηρος! Εξίσου εκπληκτικό για την εν γένει συμπεριφορά του κράτους ήταν και η περίπτωση που «έκοψαν» τη συνοδό από ανάπηρο του οποίου είναι κομμένα και τα δύο πόδια. Παράλληλα, σε γυναίκα η οποία, πέραν της κακοποίησης που υπέστη από τους Τούρκους, δέχτηκε και 14 μαχαιριές, της έσπασαν τα δόντια ενώ της συνέθλιψαν εν μέρει και το πρόσωπο, ελέχθη ότι χάθηκαν τα χαρτιά γι’ αυτό πρέπει να υποβάλει νέα αίτηση προκειμένου να εξεταστεί το αίτημά της για λήψη επιδόματος βαριάς αναπηρίας. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν στην Επιτροπή και καταγράφηκαν στο ρεπορτάζ του «Φ», η γυναίκα αυτή, η οποία είναι σχεδόν τυφλή, καθαρίζει 18 τουαλέτες την ημέρα για να επιβιώσει. Στα πιο πάνω προστέθηκε και η αναφορά ότι γονείς αγνοουμένων πέθαναν στο στρώμα επειδή λόγω των περικοπών δεν μπορούσαν να εισαχθούν σε οίκους ευγηρίας.
ΤΟ κράτος, με βάση τη συμπεριφορά του, που έχει περιγραφεί με παραδείγματα, φαίνεται να λειτουργεί απρόσωπα και μηχανικά. Χωρίς να εξετάζονται περιπτώσεις χωριστά και με βάση τις κοινωνικές πραγματικότητες. Οι ανάπηροι πολέμου πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού από το κράτος και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι που πολέμησαν, υπερασπίσθηκαν την πατρίδα και ως αποτέλεσμα τούτου υποφέρουν ακόμη. Έχουν τραυματισθεί στο πεδίο του πολέμου, για την πατρίδα, δεν μπορούν να υποφέρουν και από τη συμπεριφορά του ίδιου του κράτους τους. Αυτό είναι ντροπή. Θέλουν, αναφέρθηκε, πιστοποιητικό ότι είναι ανάπηρος πολέμου ενώ έχει ακρωτηριασμένο πόδι! Τι απόδειξη θέλουν οι αρμόδιοι, η κρατική γραφειοκρατία, όταν έχουν ενώπιόν τους έναν άνθρωπο με ένα πόδι;
«Οι κανονισμοί προβλέπουν αυτό και το άλλο…», υποστηρίζουν συχνά-πυκνά οι άνθρωποι που αποφασίζουν. Ακόμη κι εάν αυτό το τηρούν για όλα τα άλλα, που πολύ αμφιβάλλουμε, θα πρέπει στις περιπτώσεις αυτές τα κριτήρια να είναι διαφορετικά. Κι αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και να γίνει συνείδηση σε όλους. Και εάν αυτή η πραγματικότητα που έχει να κάνει με τη μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε η χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως είθισται, πρέπει να υπάρξει παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου. Απλά και σταράτα.
"Ο Φιλελεύθερος", 23/04/18
"αλήθεια", 23/04/18 |
| "ΧΑΡΑΥΓΗ", 23/04/18 |
 |
| "η σημερινή", 22/04/18 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου