ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΠΟΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΥΚΑ, ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ...

Από το "Στίγμα" του Γιώργου Παπαχρήστου

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/11/16

Δυσανάλογοι μπελάδες

Βασικά δεν ήθελα να ασχοληθώ και πάλι, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, με την αγαπημένη πρόεδρο Λούκα (Κατσέλη), την πρόεδρο της καρδιάς μας, αλλά είναι που έρχονται απανωτές οι πληροφορίες και δεν μπορώ να τις κρατήσω για τον εαυτό μου. Ως γνωστόν, η πρόεδρος Λούκα εξαναγκάστηκε από τη λαομίσητη τρόικα των δανειστών που καταδυναστεύουν τη χώρα να εγκαταλείψει τη θέση της ως προέδρου της Εθνικής Τράπεζας. Αλλά μια «τρύπα» στη σχετική διάταξη που ψήφισε (στα τέσσερα όπως πάντα...) η γερμανοτσολιαδίστικη (τι να κάνω; Εναρμονίζομαι με τη σχετική ρητορική για τις ανάγκες του θέματος) πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, της επέτρεψε να παραμείνει πρόεδρος στη θυγατρική της Εθνικής, την ΕΤΕ Κύπρου.

Προσέξτε τώρα, παρακαλώ, το θέμα που έχει ανακύψει επ' εσχάτοις και ενδεχομένως να προκαλέσει το «ενδιαφέρον» κάποιου εισαγγελικού λειτουργού, εξ εκείνων που τελευταία καλούν σαράντα σαράντα τα στελέχη των τραπεζών σε απολογία:
- Η Εθνική Κύπρου έχει βγει προς πώληση και ο σχετικός πλειοδοτικός διαγωνισμός είναι σε εξέλιξη. Στο book value της τράπεζας η τιμή της είναι προσδιορισμένη στα 177 εκατ. ευρώ. Οτιδήποτε κάτω από αυτή την τιμή, για παράδειγμα τα 100 εκατ. που όπως ακούγεται θα είναι τελικά η τιμή πώλησης της τράπεζας, λογικά θα αποδοθεί στην αποτυχία του management της.

Ητοι, στην αγαπημένη πρόεδρο Λούκα και σε έναν κύριο Νίκο Μπέη, διευθύνοντα σύμβουλο της Εθνικής Τράπεζας Κύπρου (κάτι μου θυμίζει αυτό το όνομα, κάτι μου θυμίζει - έχει άραγε καμιά σχέση με τον επικεφαλής του ΟΣΕ επί Καραμανλή; Θα το ψάξω, για πολλούς και διαφόρους λόγους...). Πάντως όπως και να έχει το πράγμα, εγώ για 20.000 ετησίως (τόση είναι η αμοιβή της προέδρου Λούκας, συν κάτι ολίγα, παρελκόμενα) δεν θα έβαζα στο κεφάλι μου τέτοιους, και τόσους, μπελάδες...

Ερωταποκρίσεις για την κρίση
Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι αποτέλεσμα της κρίσης, γι' αυτό και δίνω μεγάλη σημασία στο βιβλίο υπό τον τίτλο «Υπάρχει λύση;», που βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία και είναι το αποτέλεσμα ενός κύκλου συζητήσεων, υπό μορφή ερωταποκρίσεων, μεταξύ του (καλύτερου - το πιστεύω! - πρωθυπουργού που είχε η χώρα τα πολλά, τελευταία, χρόνια) Κώστα Σημίτη και του συναδέλφου μου Γιάννη Πρετεντέρη.

Χωρίς «ταμπού» και χωρίς την παραμικρή διάθεση ωραιοποίησης της δικής του περιόδου διακυβέρνησης ή αποφυγής σχολιασμού δύσκολων καταστάσεων διά της παρακαμπτηρίου, ο ερωτώμενος δίνει απαντήσεις για το πώς φτάσαμε ώς εδώ. Ενδεικτικά αντιγράφω από τον πρόλογο:
«Πώς προέκυψε η κρίση; Είναι δυνατή μια πολιτική αυτονομίας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης; Η υπέρβαση της κρίσης και η επάνοδος στην ανάπτυξη μπορούν να επιτευχθούν με τον τρόπο που χειριζόμαστε τα προβλήματα ή πρέπει να ακολουθήσουμε και άλλες κατευθύνσεις; Η ευρωζώνη, στην οποία ανήκουμε, έχει μέλλον ή θα αποτύχει, όπως δείχνει η μέχρι σήμερα απραξία της απέναντι σε καίρια προβλήματα; Ποιες πρωτοβουλίες μπορούν να εξασφαλίσουν μια ευρωπαϊκή συνεργασία, που δεν θα είναι εις βάρος των χωρών του Νότου; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι μια αριστερή ή μια εθνικολαϊκιστική κυβέρνηση;».

Εννοείται ότι αναφέρεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, στο Χρηματιστήριο και ό,τι τέλος πάντων αναπτύχθηκε ως φιλολογική συζήτηση για το «τις πταίει» που φτάσαμε μέχρι εδώ.
Ευκαιρίας δοθείσης, θα εξάρω φυσικά το κουράγιο του Πρετεντέρη. Οπως πληροφορήθηκα, ξεκίνησε αυτή την ιστορία των συζητήσεων με τον Σημίτη από τον περασμένο Ιούλιο, διεξήλθε μαζί της ολόκληρο τον Αύγουστο και περί τα τέλη Σεπτεμβρίου όλα όσα είπαν οι δυο τους ήταν ένα έτοιμο βιβλίο. 273 σελίδες «ζεστές», για όποιον θέλει να έχει απαντήσεις από τον άνθρωπο που σε μια οκταετία πήγε τη χώρα μερικά βήματα μπροστά, μέχρι που την παρέλαβε η καραμανλική λαίλαπα και την έστειλε πολλαπλάσια βήματα πίσω...

Οχι να τα λέμε κι αυτά, γιατί σε αυτή τη χώρα κινδυνεύουμε να πάμε όλοι από λοβοτομή...