Από "ΤΑ ΝΕΑ" και τον κλώνο της "Ε"
ΕΣΡ: Πέντε παρατηρήσεις
Του Νίκου Μουζέλη
1. Μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να θεωρήσει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά, τα πράγματα πρέπει να μείνουν ως έχουν μέχρι τη συγκρότηση του ΕΣΡ.
2. Κάθε ενδιάμεση λύση - γέφυρα μέχρι να αρχίσει τη λειτουργία του θα δημιουργήσει σύγχυση και αντί να μειώσει θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα. Επιπλέον θα διαιωνίσει μια άγονη αντιπαλότητα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
3. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο σύστασης του ΕΣΡ, στη χώρα μας μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες Αρχές που είναι πραγματικά ανεξάρτητη είναι ο Συνήγορος του Πολίτη. Ως πρώτος Συνήγορος, ο Νικηφόρος Διαμαντούρος κατόρθωσε να αντισταθεί σε όλες τις πιέσεις από κυβέρνηση και κόμματα και να δημιουργήσει μια αυτόνομη Αρχή, κατάσταση που συνεχίστηκε και μετά τη λήξη της θητείας του. Η αυτονομία μιας ανεξάρτητης Αρχής είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιό της.
4. Δυστυχώς για τη στιγμή και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση σκέφτονται κομματικά και όχι εθνικά. Υποσκάπτουν έτσι και το δικό τους κύρος και τη σωστή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
5. Αντίθετα με τη γνώμη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να παίξει τον ρόλο του διαιτητή σε ένα τέτοιου είδους κομματικό φουτμπόλ. Η αντιπολίτευση πρέπει να δεχτεί άμεσα, χωρίς καμιά προϋπόθεση, τη σύσταση του ΕΣΡ και η κυβέρνηση να ξεχάσει την ιδέα της «γέφυρας». Πρέπει επιτέλους οι δύο πλευρές να αποφύγουν τη συνήθη συγκρουσιακή τακτική τους και να πετύχουν γρήγορα έναν συμβιβασμό. Σίγουρα αυτό θέλει η πλειοψηφία των πολιτών.
-Ο Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στη LSE
Το ΕΣΡ κατέστη ακόμα περισσότερο όμηρος των κομμάτων
Του Γιώργου Πλειού*
Η δημιουργία ανεξάρτητης αρχής που εποπτεύει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στην Ελλάδα είναι σημαντική. Διότι μια βασική πηγή κακοδαιμονίας στα ΜΜΕ είναι η εξάρτησή τους από την εκτελεστική εξουσία. Συνεπώς, η παρουσία του ΕΣΡ θα μπορούσε να αμβλύνει αυτή την εξάρτηση και τις συνέπειές της.
Ωστόσο εδώ και χρόνια το ΕΣΡ δυσλειτουργεί. Στην κατεύθυνση αντιμετώπισης της διαπλοκής τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Πρόστιμα επιβάλλονται κυρίως για παραβιάσεις ηθικού χαρακτήρα, θυμίζοντας περισσότερο συντηρητικές κοινωνίες του παρελθόντος ή της Μ. Ανατολής, τα οποία επιπροσθέτως δεν εισπράττονται λόγω προβλημάτων στη σύνθεση του Δ.Σ.
Ενώ δεν είμαι βέβαιος ότι άλλοι περιορισμοί, λ.χ. της Οδηγίας της Ε.Ε. για τις οπτικοακουστικές υπηρεσίες, πολύ πιο ουσιαστικοί για τον πολιτισμό και την ενημέρωση, τηρούνται με την ίδια αυστηρότητα. Αμφισβητήσεις έχουν επίσης διατυπωθεί για τον τρόπο μέτρησης της προβολής των πολιτικών κομμάτων, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους.
Τα προβλήματα στη λειτουργία του ΕΣΡ έχουν κοινή ρίζα με εκείνα του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου. Συνοπτικά συνάγονται στην εξάρτησή του από το πολιτικό σύστημα. Η πρόσφατη ψήφιση και εφαρμογή ενός νόμου που θεωρητικά αποσκοπεί να ρυθμίσει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ήταν ευκαιρία να αναβαθμιστεί και το ΕΣΡ.
Αντ’ αυτού έγινε το αντίστροφο. Το ΕΣΡ κατέστη ακόμα περισσότερο όμηρος των κομμάτων και πεδίο κομματικού ανταγωνισμού, ενώ πολιτικοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και με την επιλογή ορισμένων προσώπων για τη στελέχωσή του.
Ολα αυτά έχουν αποτέλεσμα αφενός την ενίσχυση των παραγόντων που οδήγησαν στη δυσλειτουργία του, σε βαθμό που πλέον να μιλάμε για κρίση του οργάνου, αφετέρου δε συνετέλεσε στην ακόμα μεγαλύτερη υπονόμευση του κύρους του απέναντι στην κοινή γνώμη, τον κόσμο της δημοσιογραφίας και τους δημιουργούς.
Με δυο λόγια, αντί να πάει πιο μπροστά και να επιλυθούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, συνέβη το αντίστροφο. Είναι αμφίβολο αν έπειτα από όλα αυτά θα μπορέσει το ΕΣΡ να επιτελέσει κατ’ ουσίαν τον συνταγματικό του ρόλο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η ρύθμιση και αναβάθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, που χρειάζεται επειγόντως η χώρα, συνδέεται αναπόσπαστα από την αναβάθμιση του ΕΣΡ όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων αλλά και στο επίπεδο της οργάνωσης και του τρόπου λειτουργίας του.
Αν αυτό δεν συμβεί δεν αποκλείεται σύντομα να πολλαπλασιαστούν οι φωνές που θα ζητάνε να καταργηθεί.
* Καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 31/10/16 |
ΕΣΡ: Πέντε παρατηρήσεις
Του Νίκου Μουζέλη
1. Μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να θεωρήσει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά, τα πράγματα πρέπει να μείνουν ως έχουν μέχρι τη συγκρότηση του ΕΣΡ.
2. Κάθε ενδιάμεση λύση - γέφυρα μέχρι να αρχίσει τη λειτουργία του θα δημιουργήσει σύγχυση και αντί να μειώσει θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα. Επιπλέον θα διαιωνίσει μια άγονη αντιπαλότητα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
3. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο σύστασης του ΕΣΡ, στη χώρα μας μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες Αρχές που είναι πραγματικά ανεξάρτητη είναι ο Συνήγορος του Πολίτη. Ως πρώτος Συνήγορος, ο Νικηφόρος Διαμαντούρος κατόρθωσε να αντισταθεί σε όλες τις πιέσεις από κυβέρνηση και κόμματα και να δημιουργήσει μια αυτόνομη Αρχή, κατάσταση που συνεχίστηκε και μετά τη λήξη της θητείας του. Η αυτονομία μιας ανεξάρτητης Αρχής είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιό της.
4. Δυστυχώς για τη στιγμή και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση σκέφτονται κομματικά και όχι εθνικά. Υποσκάπτουν έτσι και το δικό τους κύρος και τη σωστή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
5. Αντίθετα με τη γνώμη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να παίξει τον ρόλο του διαιτητή σε ένα τέτοιου είδους κομματικό φουτμπόλ. Η αντιπολίτευση πρέπει να δεχτεί άμεσα, χωρίς καμιά προϋπόθεση, τη σύσταση του ΕΣΡ και η κυβέρνηση να ξεχάσει την ιδέα της «γέφυρας». Πρέπει επιτέλους οι δύο πλευρές να αποφύγουν τη συνήθη συγκρουσιακή τακτική τους και να πετύχουν γρήγορα έναν συμβιβασμό. Σίγουρα αυτό θέλει η πλειοψηφία των πολιτών.
-Ο Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στη LSE
 |
| "Εφ.Συν", 31/10/16 |
Του Γιώργου Πλειού*
Η δημιουργία ανεξάρτητης αρχής που εποπτεύει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στην Ελλάδα είναι σημαντική. Διότι μια βασική πηγή κακοδαιμονίας στα ΜΜΕ είναι η εξάρτησή τους από την εκτελεστική εξουσία. Συνεπώς, η παρουσία του ΕΣΡ θα μπορούσε να αμβλύνει αυτή την εξάρτηση και τις συνέπειές της.
Ωστόσο εδώ και χρόνια το ΕΣΡ δυσλειτουργεί. Στην κατεύθυνση αντιμετώπισης της διαπλοκής τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Πρόστιμα επιβάλλονται κυρίως για παραβιάσεις ηθικού χαρακτήρα, θυμίζοντας περισσότερο συντηρητικές κοινωνίες του παρελθόντος ή της Μ. Ανατολής, τα οποία επιπροσθέτως δεν εισπράττονται λόγω προβλημάτων στη σύνθεση του Δ.Σ.
Ενώ δεν είμαι βέβαιος ότι άλλοι περιορισμοί, λ.χ. της Οδηγίας της Ε.Ε. για τις οπτικοακουστικές υπηρεσίες, πολύ πιο ουσιαστικοί για τον πολιτισμό και την ενημέρωση, τηρούνται με την ίδια αυστηρότητα. Αμφισβητήσεις έχουν επίσης διατυπωθεί για τον τρόπο μέτρησης της προβολής των πολιτικών κομμάτων, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους.
Τα προβλήματα στη λειτουργία του ΕΣΡ έχουν κοινή ρίζα με εκείνα του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου. Συνοπτικά συνάγονται στην εξάρτησή του από το πολιτικό σύστημα. Η πρόσφατη ψήφιση και εφαρμογή ενός νόμου που θεωρητικά αποσκοπεί να ρυθμίσει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ήταν ευκαιρία να αναβαθμιστεί και το ΕΣΡ.
Αντ’ αυτού έγινε το αντίστροφο. Το ΕΣΡ κατέστη ακόμα περισσότερο όμηρος των κομμάτων και πεδίο κομματικού ανταγωνισμού, ενώ πολιτικοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και με την επιλογή ορισμένων προσώπων για τη στελέχωσή του.
Ολα αυτά έχουν αποτέλεσμα αφενός την ενίσχυση των παραγόντων που οδήγησαν στη δυσλειτουργία του, σε βαθμό που πλέον να μιλάμε για κρίση του οργάνου, αφετέρου δε συνετέλεσε στην ακόμα μεγαλύτερη υπονόμευση του κύρους του απέναντι στην κοινή γνώμη, τον κόσμο της δημοσιογραφίας και τους δημιουργούς.
Με δυο λόγια, αντί να πάει πιο μπροστά και να επιλυθούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, συνέβη το αντίστροφο. Είναι αμφίβολο αν έπειτα από όλα αυτά θα μπορέσει το ΕΣΡ να επιτελέσει κατ’ ουσίαν τον συνταγματικό του ρόλο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η ρύθμιση και αναβάθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, που χρειάζεται επειγόντως η χώρα, συνδέεται αναπόσπαστα από την αναβάθμιση του ΕΣΡ όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων αλλά και στο επίπεδο της οργάνωσης και του τρόπου λειτουργίας του.
Αν αυτό δεν συμβεί δεν αποκλείεται σύντομα να πολλαπλασιαστούν οι φωνές που θα ζητάνε να καταργηθεί.
* Καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου