Για φαντασθείτε τι θα είχε γίνει αν το θύμα, ο Ισραηλινός τουρίστας, ήταν ο θύτης. Αν αυτός είχε επιτεθεί στον Παλαιστίνιο, του είχε κόψει την αλυσίδα με την ημισέληνο και τον είχε τραυματίσει με μαχαίρι; «Τουρίστες από το Ισραήλ επιτίθενται εναντίον μεταναστών από την Παλαιστίνη». Πώς να το αντέξει αυτό ο ανθρωπισμός μας; Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το γεγονός ότι το επεισόδιο το πληροφορήθηκα από ένα γαλλικό μέσο, και όχι από κάποιο δικό μας, οφείλεται στην ασυλία που παρέχουμε στους Παλαιστινίους. Οι «αδικημένοι» της Ιστορίας δικαιούνται να έχουν μια Χαμάς να τους υπερασπίζεται. Και εμάς στην Ελλάδα μπορεί να μη μας απειλεί άμεσα η τρομοκρατία της Χαμάς. Ομως, και με αφορμή αυτό το επεισόδιο, θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε γιατί; Μήπως γιατί θεωρούν ότι η ελληνική κοινωνία δεν συμπλέει με τη φιλοϊσραηλινή στάση της κυβέρνησής της; Δεν πέφτουν και τόσο έξω εδώ που τα λέμε. Πόσες διαδηλώσεις έχουν γίνει στην Αθήνα για την απελευθέρωση των ομήρων της Χαμάς; Καμία. Και πόσες έχουν γίνει στην πρεσβεία του Ισραήλ; Ων ουκ έστιν αριθμός....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

εφημερίδας αναφέρει ότι κάποιος Παλαιστίνιος επιτέθηκε σε έναν Ισραηλινό, ο οποίος φορούσε μια αλυσιδίτσα με το άστρο του Δαβίδ. Του την έκοψε και τον χτύπησε με μαχαίρι. Η αστυνομία, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, τον συνέλαβε και χθες επρόκειτο να παρουσιαστεί στον εισαγγελέα κατηγορούμενος για ρατσιστική επίθεση και για παράνομη οπλοφορία. Και ώς εδώ όλα καλά, που λέει ο λόγος. 

Οπως με πληροφόρησε ο αστυνομικός συντάκτης, το όλον επεισόδιο ξεκίνησε επειδή η παρέα των Ισραηλινών προσπάθησε να σβήσει κάποια φιλοπαλαιστινιακά συνθήματα – αυτά που γράφουν «Free Palestine» και κοσμούν το ντεκόρ της ωραίας πόλης μας χωρίς κανείς να τους δίνει σημασία, διότι οι περισσότεροι τα θεωρούν φυσικά. Κάτι σαν την παγκοσμιοποιημένη εκδοχή των Antifa. Εχω δει γραμμένο το «Free Palestine» σε πέτρα στη Μελίτη, πίσω από την Πνύκα, και το πρώτο που αναρωτήθηκα είναι πώς είναι δυνατόν η αρχαιολογική υπηρεσία να μην το έχει καθαρίσει. Χωρίς, βέβαια, να θέλω να αμφισβητήσω την επιστημοσύνη ορισμένων από τα μέλη της –φοβάμαι περισσότερα από όσα πρέπει– που θεωρούν ότι η Χαμάς είναι η διάδοχη κατάσταση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Και επανέρχομαι στο επεισόδιο. Για φαντασθείτε τι θα είχε γίνει αν το θύμα, ο Ισραηλινός τουρίστας, ήταν ο θύτης. Αν αυτός είχε επιτεθεί στον Παλαιστίνιο, του είχε κόψει την αλυσίδα με την ημισέληνο και τον είχε τραυματίσει με μαχαίρι; «Τουρίστες από το Ισραήλ επιτίθενται εναντίον μεταναστών από την Παλαιστίνη». Πώς να το αντέξει αυτό ο ανθρωπισμός μας; Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το γεγονός ότι το επεισόδιο το πληροφορήθηκα από ένα γαλλικό μέσο, και όχι από κάποιο δικό μας, οφείλεται στην ασυλία που παρέχουμε στους Παλαιστινίους. Οι «αδικημένοι» της Ιστορίας δικαιούνται να έχουν μια Χαμάς να τους υπερασπίζεται.

Και εμάς στην Ελλάδα μπορεί να μη μας απειλεί άμεσα η τρομοκρατία της Χαμάς. Ομως, και με αφορμή αυτό το επεισόδιο, θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε γιατί; Μήπως γιατί θεωρούν ότι η ελληνική κοινωνία δεν συμπλέει με τη φιλοϊσραηλινή στάση της κυβέρνησής της; Δεν πέφτουν και τόσο έξω εδώ που τα λέμε. Πόσες διαδηλώσεις έχουν γίνει στην Αθήνα για την απελευθέρωση των ομήρων της Χαμάς; Καμία. Και πόσες έχουν γίνει στην πρεσβεία του Ισραήλ; Ων ουκ έστιν αριθμός. Περιμένω την επόμενη για την απελευθέρωση του Παλαιστινίου που επιτέθηκε με μαχαίρι στον Ισραηλινό τουρίστα.

"H KAΘΗΜΕΡΙΝΗ", 20/02/25