Το αρχικό σχέδιο του Βλαντίμιρ Πούτιν να καταλάβει την Ουκρανία σε λίγες μέρες κατέληξε σε καταστροφή. Αλλά αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε άμεσες ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Μόσχα, παρακάμπτοντας το Κίεβο και τους ευρωπαίους συμμάχους, ο ρώσος πρόεδρος είναι τώρα πιο κοντά από ποτέ στο να πάρει αυτό που επιδίωκε από την εισβολή στην Ουκρανία και τον πόλεμο που διαρκεί τρία χρόνια. Κύρια φιλοδοξία του Πούτιν, είπαν άνθρωποι που του μίλησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, σύμφωνα με τους «Financial Times», είναι να δημιουργήσει νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα δίνει στη Ρωσία μια σφαίρα επιρροής στην Ευρώπη – όπως έκανε η διάσκεψη της Γιάλτας για τη Σοβιετική Ενωση, που πραγματοποιήθηκε τέτοιες ημέρες πριν από 80 χρόνια, στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οσο απίθανο κι αν φαινόταν αυτό πριν από λίγο καιρό, τώρα οι ΗΠΑ μπορεί να επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ απέρριψε τις φιλοδοξίες της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να ανακτήσει τα εδάφη της από τη Ρωσία. Πούτιν και Τραμπ συζήτησαν τη «διμερή οικονομική συνεργασία», υποδεικνύοντας ότι οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να ανακαλέσουν τις κυρώσεις κατά της Μόσχας....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", και...

                                                     "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ". 15-16/-2/25

Μοιράζουν τον κόσμο άλλη μια φορά

• Κύρια φιλοδοξία του Πούτιν φέρεται ότι είναι να δημιουργήσει νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα δίνει στη Ρωσία μια σφαίρα επιρροής στην Ευρώπη, όπως έγινε για την ΕΣΣΔ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα ο Τραμπ μπορεί να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο

ΤΗΣ ΝΑΤΑΣΑΣ ΜΠΑΣΤΕΑ

Το αρχικό σχέδιο του Βλαντίμιρ Πούτιν να καταλάβει την Ουκρανία σε λίγες μέρες κατέληξε σε καταστροφή. Αλλά αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε άμεσες ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Μόσχα, παρακάμπτοντας το Κίεβο και τους ευρωπαίους συμμάχους, ο ρώσος πρόεδρος είναι τώρα πιο κοντά από ποτέ στο να πάρει αυτό που επιδίωκε από την εισβολή στην Ουκρανία και τον πόλεμο που διαρκεί τρία χρόνια.

Κύρια φιλοδοξία του Πούτιν, είπαν άνθρωποι που του μίλησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, σύμφωνα με τους «Financial Times», είναι να δημιουργήσει νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα δίνει στη Ρωσία μια σφαίρα επιρροής στην Ευρώπη – όπως έκανε η διάσκεψη της Γιάλτας για τη Σοβιετική Ενωση, που πραγματοποιήθηκε τέτοιες ημέρες πριν από 80 χρόνια, στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οσο απίθανο κι αν φαινόταν αυτό πριν από λίγο καιρό, τώρα οι ΗΠΑ μπορεί να επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ απέρριψε τις φιλοδοξίες της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να ανακτήσει τα εδάφη της από τη Ρωσία. Πούτιν και Τραμπ συζήτησαν τη «διμερή οικονομική συνεργασία», υποδεικνύοντας ότι οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να ανακαλέσουν τις κυρώσεις κατά της Μόσχας.

Παράλληλα, από τα όσα ανέφερε ο Χέγκσεθ στη συνάντηση με ομολόγους χωρών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες την Πέμπτη, ο πρόεδρος Τραμπ φαίνεται ότι σκοπεύει να ανακαλέσει τη δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και να αφήσει στις ευρωπαϊκές χώρες τη δουλειά της διατήρησης της ειρήνης – η στήριξη της Ουκρανίας και οι αμυντικές δαπάνες μπορεί να κοστίσουν άνω των 3,1 τρισ. δολαρίων τα επόμενα 10 χρόνια, υπολόγισε το πρακτορείο Bloomberg. Μέχρι στιγμής, η Ευρώπη φαίνεται να βρίσκεται στον ρόλο του απλού παρατηρητή, χωρίς καμία διάθεση είτε από την πλευρά της Ουάσιγκτον ούτε από την πλευρά της Μόσχας να παίξει σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις. Εκείνο που θέλει ο Τραμπ είναι να πληρώσει η Ευρώπη τον λογαριασμό, τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά.

«Η κατάσταση φαίνεται πολύ πιο ευνοϊκή για τον Πούτιν από οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά τη διάρκεια του πολέμου τα τελευταία τρία χρόνια», εκτιμά ο Αλεξάντερ Γκαμπούεφ, διευθυντής του Carnegie Russia Eurasia Center στο Βερολίνο. «Εάν οι ΗΠΑ σταματήσουν μονομερώς τη στρατιωτική και διπλωματική τους υποστήριξη, καθώς και την ανταλλαγή πληροφοριών, τότε η Ουκρανία θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Και θα είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτό ακόμα κι αν οι Ευρωπαίοι εμπλακούν περισσότερο».

Στη Μόσχα, υπήρξε χαρά μετά το τηλεφώνημα της Τετάρτης μεταξύ Τραμπ και Πούτιν. «Ενα μόνο τηλεφώνημα μπορεί να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας – σήμερα, οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ρωσίας έχουν πιθανώς ανοίξει μια πόρτα σε ένα μέλλον που διαμορφώνεται από τη συνεργασία και όχι από την αντιπαράθεση», δήλωσε ο Kίριλ Ντμιτρίεφ, επικεφαλής του ρωσικού κρατικού επενδυτικού ταμείου που συμμετέχει σε συνομιλίες με τις ΗΠΑ για τις ανταλλαγές κρατουμένων.

Η προσπάθεια για ένα νέο μοίρασμα του κόσμου, γράφει η «Figaro», έχει αρχίσει. Στα μέσα Ιανουαρίου, ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι η Ρωσία θα μπορούσε να δείξει κατανόηση προς την Αμερική για το ζήτημα της Γροιλανδίας, εάν η Ουάσιγκτον έκανε το ίδιο για το ζήτημα της Ουκρανίας. Ο Τραμπ έκανε αυτή τη στροφή με τον Χέγκσεθ να λέει ότι η νίκη με τους όρους της Ουκρανίας δεν είναι «ρεαλιστική», μια στροφή που η Μόσχα χαιρετίζει ως επιστροφή στη λογική.

Στην εξίσωση μπαίνουν δυναμικά άλλες δύο χώρες. Η Κίνα καθώς βλέπει την προσέγγιση Μόσχας – Ουάσιγκτον θέλει και εκείνη να πάρει μέρος στη μοιρασιά, προωθώντας τα συμφέροντά της στην Ασία αλλά και σε άλλα μέρη. Και το Ισραήλ, που με τις πρόσφατες δηλώσεις Τραμπ περί μεταμόρφωσης της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», βλέπει εκείνα που δεν τολμούσαν να ψιθυρίσουν ούτε οι πιο ακραίοι, να γίνονται θέματα προς συζήτηση – ο Νετανιάχου, γράφει η «Τζερούσαλεμ Ποστ», διακρίνει τώρα μια ευκαιρία επέκτασης του Ισραήλ που ίσως να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά.

Ανώτεροι ουκρανοί και δυτικοί αξιωματούχοι θεωρούν ότι Τραμπ και Πούτιν πιθανότατα θα προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν κατάπαυση του πυρός σε μία από τις δύο σημαντικές ημερομηνίες: το Πάσχα, το οποίο η Ορθόδοξη και η Καθολική Εκκλησία θα γιορτάσουν στις 20 Απριλίου φέτος ή στις 9 Μαΐου, όταν η Ρωσία γιορτάζει τη σοβιετική νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας – ο Πούτιν έχει ήδη προσκαλέσει τον Τραμπ στους εορτασμούς στη Μόσχα.

Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι φοβούνται για τα χειρότερα. Ο γάλλος υπουργός Αμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνί δήλωσε πως το Παρίσι ανησυχεί ότι για την υποχωρητικότητα της αμερικανικής κυβέρνησης στη Ρωσία κατά τις διαπραγματεύσεις. «Την ώρα που ο πρόεδρος Τραμπ λέει: “πρέπει να διαπραγματευτούμε, πρέπει να επιβάλουμε την ειρήνη διά της ισχύος”, η δική μας ανησυχία είναι μήπως αυτή η δύναμη είναι μόνο αδυναμία και η Ουάσιγκτον παραχωρήσει τα πάντα».

ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΕΔΙΟ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ

....από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 15/02/25

Ευρώπη: «ψυχρή γεροντοκόρη»

ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ


Ετσι αποκάλεσε την Ευρώπη μας ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας. Ολόκληρη η δήλωσή του έχει ως εξής: «Η ψυχρή γεροντοκόρη Ευρώπη έχει τρελαθεί από φθόνο και οργή». Αφορμή γι’ αυτό το κακεντρεχές σχόλιο, ίδιον της προσωπικότητας Μεντβέντεφ, υπήρξαν οι αντιδράσεις που προκάλεσε η είδηση της επικοινωνίας Τραμπ - Πούτιν για την Ουκρανία. Δεν έπρεπε να αντιδράσει όλος ο πολιτισμένος κόσμος όταν πληροφορήθηκε πως η ηγέτιδα δύναμή του, οι ΗΠΑ, αποποιούνται εν τοις πράγμασι αυτόν τον ιστορικό ρόλο τους, συνομιλώντας με έναν εισβολέα; Δεν θα έπρεπε όλοι μας να εξοργιστούμε διότι ο Ντόναλντ Τραμπ νομιμοποίησε πολιτικά και ηθικά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία; Αυτή η συνομιλία ουσιαστικά ήταν μια άφεση αμαρτιών στον Πούτιν για τα όσα διαπράττει σε μια ανεξάρτητη χώρα εδώ και τρία χρόνια.

Φυσικά, όποιος δεν ενστερνίζεται τις αξίες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η ενωμένη Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 δεν θα κατανοήσει ποτέ για ποιο λόγο όλα τα ευρωπαϊκά κράτη στήριξαν –πλην μιας θλιβερής εξαιρέσεως– εξαρχής και αναφανδόν την Ουκρανία. Είναι πολύ λογικό ένα πολιτικό σύστημα όπως αυτό της Ρωσίας του Πούτιν και του Μεντβέντεφ, που δολοφονεί ή εξαφανίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους και αγωνίζεται να ανασυστήσει το σοβιετικό imperium, να αδυνατεί να καταλάβει τον Ισπανό υπουργό Εξωτερικών Χοσέ Μανουέλ Αλβάρες ο οποίος δήλωσε: «Θέλουμε ειρήνη για την Ουκρανία, αλλά θέλουμε ένας άδικος πόλεμος να τελειώσει με μια δίκαιη ειρήνη». Και μια «δίκαιη ειρήνη» δεν μπορεί να επιβραβεύει τον εισβολέα.

Μήπως όμως όντως η Ευρώπη μας είναι μια φθαρμένη και κουρασμένη πολιτισμική συλλογικότητα; Μήπως ο αμετροεπής Μεντβέντεφ έχει κάποιο δίκιο; Οταν ενώ περνούν τα χρόνια, αλλάζει ο κόσμος και εσύ παραμένεις σταθερός στις αξίες σου, φαίνεσαι ξεπερασμένος. Εκπροσωπείς αυτό που φεύγει. Το ζητούμενο κάθε φορά είναι τι μηνύματα κομίζει αυτό που έρχεται και ποια είναι η σύγκρισή του με αυτό που φεύγει. Η Ευρωπαϊκή
Ενωση έχει κάποιες αδιαπραγμάτευτες σταθερές. Τη φιλελεύθερη δημοκρατία με όλα τα παρακολουθήματά της, την ανοικτή οικονομία και τον σεβασμό των συνόρων και των διεθνών συνθηκών. Αυτές οι σταθερές αναδύθηκαν μέσα από τις στάχτες του Β΄ Π.Π. και απέβλεπαν στο να μην ξαναζήσει η ήπειρός μας μια τέτοια καταστροφή.

Προφανώς, τα κράτη που δεν ασπάζονται αυτές τις αρχές τις θεωρούν μια ξεπερασμένη πολυτέλεια, καθώς προτάσσουν την υλική τους δύναμη ως παραγωγό των εξελίξεων. Λόγω της ισχύος τους, επιδιώκουν την αναθεώρηση συνθηκών και την επαναχάραξη συνόρων, κάτι που μπορεί να γίνει μόνον με την άσκηση βίας ή την απειλή της. Συνταγές δοκιμασμένες στο παρελθόν. Και έρχεται σήμερα ο πρόεδρος Τραμπ και διαπραγματεύεται με τον θύτη, ερήμην του θύματος, τα κέρδη που θα αποκομίσει ο θύτης. Δεν είναι λογικό ο θύτης να πανηγυρίζει;