Σε αντίθεση με την επανάσταση, το πρόβλημα με την Κεντροαριστερά είναι διπλό. Ούτε αυτή ξεκινάει ποτέ αλλά δεν έχει καταφέρει να γίνει και μόδα. Οι ίδιοι και οι ίδιοι συζητούν τα ίδια και μετά διαλύονται για να τα ξανασυζητήσουν την επόμενη φορά. Λίγο βαρεμάρα μου ακούγεται και γι’ αυτό ίσως δεν κόβει πολλά εισιτήρια. Ακόμη περισσότερο όταν τα κάνουν μπάχαλο στη συνεννόηση και μπερδεύονται μεταξύ τους άλλοτε για τα γαλλικά πανεπιστήμια κι άλλοτε για τους έλληνες «αιώνιους φοιτητές». Την εποχή των επαναστάσεων τα γαλλικά πανεπιστήμια τα παίζαμε στο ένα χέρι. Κατά τα άλλα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς συζητούμε ώστε να οργανωθούμε καταλλήλως. Μάθαμε ας πούμε τι έγινε ο κρεοπώλης με τις υποκλοπές; Ωραία. Μήπως είχε κόψει χοντρό τον κιμά ή ίσως ήταν πολύ σκληρό το ψαρονέφρι; Να τα διαλευκάνουμε αυτά. Συνεχίζω. Πώς «εξαερώθηκαν» τα βαγόνια στα Τέμπη που τελικά δεν είχαν εξαερωθεί; Φταίνε ή δεν φταίνε τα λάδια σιλικόνης διότι έως τώρα τη σιλικόνη την ξέραμε για άλλες χρήσεις; Και τελικά. Στη Δικαιοσύνη έχουμε ή δεν έχουμε εμπιστοσύνη; Διότι αν έχουμε, έχει καλώς. Την αφήνουμε ήσυχη να κάνει τη δουλειά της. Αν δεν έχουμε, τότε δεν αρκεί να φτιάξουμε την Κεντροαριστερά. Θα πρέπει να φτιάξουμε και τον Αρειο Πάγο πριν τον καταργήσει η Ζωή. Ολα αυτά είναι ζητήματα στα οποία χρειάζεται να δοθούν απαντήσεις ώστε να μάθουμε επιτέλους τι συνέβη και με τον γιο της εισαγγελέως. Απλώς φοβάμαι πως μόνο με απορίες δεν γίνεσαι μόδα. Καμία φορά χρειάζεται να καταλαβαίνεις και τι ρωτάς. Δεν έχω καμία αμφιβολία λοιπόν ότι η Ράνια Θρασκιά φέρνει έναν άλλο αέρα στη συζήτηση. Μόδα όμως δεν τη λες. Γι’ αυτό είμαι βέβαιος πως η ένταξη της Αννίτας Πάνια στον ευρύτερο προβληματισμό θα ήταν καλοδεχούμενη....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 20/02/25

.