Κάτι ψευτοαναφορές του είδους «η δίωξη κατά Παππά αποτελεί το καλύτερο στοιχείο για τη συσπείρωση του κόμματος» έβγαλαν μάτια ότι ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Διότι το τελευταίο που παρατηρήθηκε προχθές στην αίθουσα της Βουλής ήταν η συσπείρωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αποσυσπείρωση ναι. Η εμφανής προσπάθεια ορισμένων τύπου Σκουρλέτη να παραμείνουν εκτός διαδικασίας, και ειδικότερα να μη συνδεθούν με τον περί ου ο λόγος Παππά, μάλιστα. Αλλά και οι γελοιότητες της επιστράτευσης του Γιάννη Ραγκούση να τον υπερασπιστεί, παρότι στο παρελθόν του έχει σύρει τα εξ αμάξης, προφανώς δεν πέρασαν απαρατήρητα από τον κόσμο. Ούτε και από τα υπόλοιπα στελέχη. Υπάρχει εμφανές εσωκομματικό πρόβλημα, και δεν κρύβεται, ό,τι και να πουν, ό,τι και να γράψουν οι «φίλοι» μας. Ο χώρος έχει διχαστεί, και για πρώτη φορά ίσως αμφισβητείται ο «Λεγάμενος» ουσιαστικά. Πράγμα το οποίο, θα το ξαναπώ, με στενοχωρεί ιδιαίτερα. Ετσι ευαίσθητος όπως είμαι. Οπως και να έχει το πράγμα πάντως, καταπνίγω τα συναισθήματα για να επισημάνω ότι πλέον υπάρχει μια πραγματικότητα, και αυτή δεν είναι άλλη από την παραπομπή του Παππά στην Προανακριτική. Από εδώ και πέρα, εκεί θα πρέπει να στραφεί όλη μας η προσοχή.

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/04/21

Καλό μήνα

«Πρωταπριλιά» σήμερα και έτοιμος είμαι να ευχηθώ σε ένα πλήθος... εορταζόντων, αρχής γενομένης από τους «καλλιτέχνες» του ψεύδους, της συμπαθούς πολιτικής τάξεως της χώρας. Θα το αποφύγω διότι πρώτον τινές εξ αυτών εορτάζουν την «Πρωταπριλιά» επί καθημερινής βάσεως, και δεύτερον διότι πολιτικός ο οποίος δεν έχει πει ψέματα, προφανώς δεν ανήκει σε αυτή την τάξη, καθότι το «παραμύθι» είναι σύμφυτο με τον χαρακτήρα του καθ' ενός εξ αυτών, όπως μπορώ να διαβεβαιώσω, μετά λόγου γνώσεως.

Ως εκ τούτου, περιορίζομαι απλώς στην ευχή «Καλό μήνα» να έχουμε, καθώς στον καιρό της πανδημίας που βιώνουμε, ούτε να τηρήσω το «έθιμο» της ημέρας δεν έχω όρεξη. Οταν έχεις καθημερινά σχεδόν 5.000 κρούσματα, τα νοσοκομεία «μπουκωμένα», το ΕΣΥ στα όριά του, και από την αρχή της πανδημίας έχεις χάσει συνολικά σχεδόν 8.000 συνανθρώπους σου, μια ολόκληρη κωμόπολη δηλαδή, τι πλάκα να κάνεις και ποιο «έθιμο» της «Πρωταπριλιάς» να ακολουθήσεις.

Ζοφερή είναι η κατάσταση, πιο ζοφερή δεν γίνεται. Του χρόνου, να 'μαστε καλά, να το τηρήσουμε το έθιμο. Και αυτό και πολλά άλλα. Επί του παρόντος, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσέχουμε. Για να έχουμε...

Εσωκομματικό πρόβλημα

Στον απόηχο της συζήτησης στη Βουλή επί της προτάσεως της ΝουΔου για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής η οποία θα διερευνήσει τις βαριές κατηγορίες σε βάρος του Νίκου του Παππά, του και κοσμοναύτη αποκληθέντος, αυτό που παρατήρησα ως βαθύς αναγνώστης των εφημερίδων και των sites που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είδα μεγάλο ενθουσιασμό για την εικόνα που παρουσίασε το κόμμα στη Βουλή. Κάτι ψευτοαναφορές του είδους «η δίωξη κατά Παππά αποτελεί το καλύτερο στοιχείο για τη συσπείρωση του κόμματος» έβγαλαν μάτια ότι ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Διότι το τελευταίο που παρατηρήθηκε προχθές στην αίθουσα της Βουλής ήταν η συσπείρωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αποσυσπείρωση ναι. Η εμφανής προσπάθεια ορισμένων τύπου Σκουρλέτη να παραμείνουν εκτός διαδικασίας, και ειδικότερα να μη συνδεθούν με τον περί ου ο λόγος Παππά, μάλιστα. Αλλά και οι γελοιότητες της επιστράτευσης του Γιάννη Ραγκούση να τον υπερασπιστεί, παρότι στο παρελθόν του έχει σύρει τα εξ αμάξης, προφανώς δεν πέρασαν απαρατήρητα από τον κόσμο. Ούτε και από τα υπόλοιπα στελέχη. Υπάρχει εμφανές εσωκομματικό πρόβλημα, και δεν κρύβεται, ό,τι και να πουν, ό,τι και να γράψουν οι «φίλοι» μας. Ο χώρος έχει διχαστεί, και για πρώτη φορά ίσως αμφισβητείται ο «Λεγάμενος» ουσιαστικά. Πράγμα το οποίο, θα το ξαναπώ, με στενοχωρεί ιδιαίτερα. Ετσι ευαίσθητος όπως είμαι.

Οπως και να έχει το πράγμα πάντως, καταπνίγω τα συναισθήματα για να επισημάνω ότι πλέον υπάρχει μια πραγματικότητα, και αυτή δεν είναι άλλη από την παραπομπή του Παππά στην Προανακριτική. Από εδώ και πέρα, εκεί θα πρέπει να στραφεί όλη μας η προσοχή.

Προανακριτική

Κυρίως γιατί πρέπει να καταδειχτεί, όχι τόσο το πώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούσε την Τράπεζα Αττικής για να «διευκολύνει» τον Χρήστο Καλογρίτσα να πάρει αυτός μια άδεια για τηλεοπτικό σταθμό, που θα μας έπρηζε από πρωίας μέχρι βαθείας νυκτός για το εξαίσιο έργο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε για τα βοσκοτόπια και το πώς αυτά από το να βόσκουν εντός τους γίδια και πρόβατα, εμφανίστηκαν σαν φιλέτα Εκάλης και όμορων περιοχών. Αλλά για τη λεπτή κόκκινη γραμμή του χρήματος, που συνέδεσε την κυβέρνηση με μια πλούσια οικογένεια παλαιστινιακής καταγωγής, η οποία δεν δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, και τον επιχειρηματία της καρδιάς μας (τότε) Χρ. Καλογρίτσα. Τι έπαθαν δηλαδή ξαφνικά (ξαφνικά;) οι μεγαλοεπιχειρηματίες Χούρι και είπαν να χρηματοδοτήσουν τον Καλογρίτσα, και αυτός με τα χρήματα που του έδωσαν να βάλει την εγγύηση για να μετάσχει στον «διαγωνισμό» της πλάκας, που είχε στήσει ο Παππάς.

Και επειδή αυτή η γραμμή περνάει και από την Κύπρο, όπου ως γνωστόν εδράζεται και ένας καλός φίλος του ΣΥΡΙΖΑ, και προσωπικά του Παππά, ο δικηγόρος κ. Αρτεμίου, είναι χρυσή ευκαιρία να φανεί τι σκηνικά έχουν παιχτεί σε σχέση με την επίδικη πλέον υπόθεση, αλλά και τα γενικότερα.

Τότε που το παρεάκι αυτό πήγαινε Βενεζουέλα για μπίζνες κάθε μορφής, όταν οι υπόλοιποι - εμείς δηλαδή - δεν ξέραμε ούτε κατά πού πέφτει η Βενεζουέλα, που λέει ο λόγος.

Εκεί οφείλει να στρέψει το ενδιαφέρον της η Προανακριτική νομίζω. Γιατί ασφαλώς υπάρχει ψαχνό. Να κληθούν, ας πούμε, οι της οικογένειας Χούρι να απαντήσουν σε ερωτήματα του είδους «σας είχε συμβεί κάτι πριν καταλήξετε στην απόφαση για τη χρηματοδότηση του Καλογρίτσα, και τι ήταν αυτό; Είδατε όνειρο τον... White Porcha, συνομιλήσατε με κάποιον απεσταλμένο του επί της γης, σας βρήκε, εκεί που καθόσασταν κάνας ξαφνικός... έλεγχος, τι ακριβώς;». Να μάθουμε δηλαδή ποιος, τι και γιατί. Διότι οκ, μας κουνάει το δάχτυλο μπρος στη μύτη μας ο άμωμος «Λεγάμενος», να μην ξέρουμε όμως αν το κάνει δικαίως; Γιατί μπορεί και όχι...

Οι απειλές και ο φαντάρος

Κατά τα λοιπά, ο «Λεγάμενος», κλασικός «Λεγάμενος», χρησιμοποίησε το τόσο συνηθισμένο γι' αυτόν ύφος των απειλών που θυμίζει δεκαπεντάχρονα που πλακώνονται - αδύνατον να ξεφύγει από αυτή τη φάση το παλικάρι. Δεκαπεντάχρονο που πλακώνεται στην αλάνα της άλλης γειτονιάς, και αφού τις τρώει κανονικά, μυξοκλαίγοντας φωνάζει στους άλλους την ώρα που φεύγει, «ρε, άμα περάσετε από τη δική μου γειτονιά, θα σας δείξω εγώ».

Για όση αξία έχουν πλέον αυτού του είδους οι πρακτικές, μεταφέρω εδώ αυτό που είπε κατά την υπέρ Παππά ομιλία του στη Βουλή, και το οποίο βρήκα ότι ταιριάζει γάντι με όσα προαναφέρω:

«Αναρωτιέμαι... εμείς πόσες προανακριτικές επιτροπές να προκαλέσουμε μόλις επανέλθουμε στην διακυβέρνηση; Δεν θα ξέρουμε από πού να το πιάσουμε και από πού να το αφήσουμε, σας διαβεβαιώνω γι' αυτό».

Τσ... τσ... τσ... ανατριχιάσαμε σύμπαντες, ρε μεγάλε! Θα φέρεις και τον ξάδερφό σου, που πάει φαντάρος τον άλλον μήνα;

Θρίλερ

Η συγκλονιστική εξέλιξη αναφορικά με τον αδόκητο θάνατο του και φίλου μου Σήφη Βαλυράκη (σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, ο Σήφης δέχθηκε πολλά χτυπήματα από αμβλύ όργανο πριν τον χτυπήσει η προπέλα του φουσκωτού του) θέτει μείζον θέμα για την έρευνα που διεξάγουν οι Αρχές.

Αν, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Σήφης έφυγε από εγκληματική ενέργεια, οφείλουν οι Αρχές να εντοπίσουν τους δράστες ή τον δράστη της δολοφονίας. Οχι μόνο γι' αυτή καθ' εαυτή την ενέργειά τους, άλλα και για έναν επιπλέον λόγο: γιατί ο Σήφης ήταν ένα ζωντανό μνημείο της αντίστασης κατά της χούντας, και δεν του έπρεπε τέτοιος θάνατος.

Είναι λοιπόν θέμα τιμής για τη Δημοκρατία να βρεθούν οι δολοφόνοι του και να τιμωρηθούν όπως τους πρέπει. Και να αποτελέσει στοίχημα για τις αρχές. Δεν πρέπει επ' ουδενί να πάρει ο φάκελος του Βαλυράκη μια θέση σε έναν αραχνιασμένο φωριαμό. Το χρωστάνε στη μνήμη και τους αγώνες του.