Η τουρκική πλευρά επιμένει ότι πρέπει να υπάρχει συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου (τους οποίους ο Νίκος Δένδιας φάνηκε να υποβαθμίζει, και δικαιολογημένα, στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Σαουδική Αραβία), ενώ για την Κύπρο μοιάζει πεισμένη ότι δεν υπάρχει πλέον άλλη λύση από τα δύο κυρίαρχα κράτη. Η ελληνική πλευρά θα ήθελε να αποδεσμεύσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές από το Κυπριακό, αλλά δεν μπορεί να εμφανιστεί ούτε ότι εγκαταλείπει τους κύπριους αδελφούς ούτε ότι αδιαφορεί για το διεθνές δίκαιο. Ολοι οι προβολείς στρέφονται έτσι στον Νίκο Αναστασιάδη και τον Ερσίν Τατάρ. Ο δεύτερος, αντίθετα με τον προκάτοχό του, ταυτίζεται πλήρως με έναν απρόβλεπτο και αναξιόπιστο ηγέτη, τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά και ο πρώτος δεν έχει χάσει ευκαιρία να θέσει την αξιοπιστία του υπό αμφισβήτηση: από τις διαπραγματεύσεις του 2013 με την ΕΕ για τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας (όπου τον ενδιέφεραν περισσότεροι οι ρώσοι μεγαλοκαταθέτες από τους κύπριους φορολογούμενους) μέχρι τις χαμένες ευκαιρίες Μον Πελεράν/Κραν Μοντανά και τα χρυσά διαβατήρια. Το στοίχημά του σε αυτή την πενταμερή είναι τουλάχιστον να πείσει ότι έχει ξεχάσει κάτι παλιές του ιδέες περί συνομοσπονδίας και είναι αποφασισμένος να προωθήσει εμπράκτως την πολιτική ισότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων...

 Από "ΤΑ ΝΕΑ", και....

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/04/21

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/04/21

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

«Οπως λέει το όνομα (Dede σημαίνει γέρος / μοναχός, Agac σημαίνει δέντρο), εκεί οι παππούδες μας φύτεψαν δέντρα. Οι Αμερικανοί έδωσαν στην Ελλάδα 1.200 άρματα, μεταχειρισμένα οχήματα, σκουπίδια. Μερικά είναι μόνο για ανταλλακτικά. Αν η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί τα νησιά και μας πυροβολεί με αυτά τα όπλα, θα τα κάνουμε λάφυρα, όπως έγινε και στην Κύπρο (...) είναι λάθος για τον Μπάιντεν να περικλείει την Τουρκία με την Κρήτη στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Αλεξανδρούπολη». Αυτά είπε προ ημερών κάποιος Μεσούτ Χακί Τζασίν, σύμβουλος του Ερντογάν για θέματα εξωτερικής πολιτικής, για να καταλήξει στο διά ταύτα: η Αλεξανδρούπολη (Δεδέαγατς για τους Τούρκους) είναι, λέει, τουρκική. Και η Τουρκία θα την καταλάβει στρατιωτικά, οπότε θα πάρει και τα ελληνικά όπλα και τα υποτιθέμενα... 1.200 άρματα και οχήματα που δίνουν οι κατ' αυτόν «καζανοκέφαλοι», δηλαδή οι Αμερικανοί. Οπως θα κάνει η Αγκυρα, λέει, και με τα όπλα που στέλνουν στη Συρία. Τι σημασία έχουν όμως οι δηλώσεις ενός προδήλως διαταραγμένου στελέχους του Ερντογάν; Εχουν. Για δύο λόγους: πρώτον, επειδή βρισκόμαστε εν μέσω συνεχών, και μάλιστα πολυμερών, εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό. Και, δεύτερον, επειδή κάθε άλλο παρά απέχουν όλα αυτά από τα όσα λένε ο ίδιος ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου ή ο Ακάρ. Ετσι σκέφτεται η Τουρκία - η αντιπολίτευση ακόμα πιο εριστικά.

Εν μέσω όλων αυτών συμφωνήθηκε και νέος κύκλος συνομιλιών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Θα είναι μία ακόμα διεργασία στο περιθώριο εκείνης με την ονομασία «διερευνητικές επαφές», όπου είναι λίαν ακατανόητο τι ακριβώς διερευνούν οι δύο πλευρές, από τη στιγμή που οι Τούρκοι λένε ανοιχτά και συνεχώς τι απαιτούν: σε γενικές γραμμές, το μισό Αιγαίο, καθεστώς αυτονομίας στη Θράκη, ακριτικά νησιά χωρίς Στρατό και ολόκληρη την Κύπρο ως τουρκικό προτεκτοράτο. Αυτό είναι το περίγραμμα. Τι διερευνούν λοιπόν στα ελληνοτουρκικά; Επιπλέον, αν και οι δομικές διαφορές δεν επιτρέπουν ευθείες συγκρίσεις, αντίστοιχο σε μεγάλο βαθμό είναι το πρόβλημα και με την πενταμερή για την Κύπρο: ούτε εκεί οι Τούρκοι πάνε για διαπραγμάτευση. Πάνε για να επιβάλουν όρους μιας εξίσου αδιανόητης κατάστασης κατοχής εδάφους μιας ευρωπαϊκής χώρας, την οποία κρατούν παράνομα με τα όπλα και θέλουν να την επιδεινώσουν και να τη νομιμοποιήσουν με τη διπλωματία.



Σε αντίθεση όμως με την Κύπρο, ο ελληνοτουρκικός διάλογος που ξεκίνησε ως κίνδυνος έχει πλέον εξελιχθεί σε φάρσα. Πρακτικά, συνεχίζεται για έναν και μόνον λόγο: για να είναι ευχαριστημένοι οι Γερμανοί, που θέλουν να είναι ευχαριστημένοι οι Τούρκοι. Στο Βερολίνο έβγαλαν καπνούς μετά την επίσκεψη Δένδια στην Αγκυρα, ενώ ενοχλήθηκαν ακόμα περισσότερο από τη στάση Μπάιντεν έναντι της Αγκυρας. Αλλά επιμένουν στον διάλογο. Ενώ ξέρουν. Και η κυβέρνηση δεν τους χαλάει χατίρι. Οι επίμονοι Γερμανοί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι όλα αυτά είναι εκτός πραγματικότητας και ότι κινούνται πλέον στη σφαίρα του παραλόγου, αν όχι του γκροτέσκου. Τα δε ΜΟΕ μοιάζουν ακόμα πιο εντυπωσιακά, όταν οι Τούρκοι παρενοχλούν γαλλικά σκάφη στην ΑΟΖ, όταν στέλνουν φορτωμένα δουλεμπορικά με συνοδεία λιμενικών τους προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, συνεχίζουν και εντείνουν τις παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο ή απειλούν να πάρουν την... Αλεξανδρούπολη.

Η μόνη εμπιστοσύνη που μπορεί να οικοδομηθεί είναι στο ότι η δυνατότητα συνεννόησης είναι απολύτως μηδενική. Το ίδιο συμβαίνει και με τις διερευνητικές: η Αγκυρα, που έκαψε και την όποια ενδεχόμενη διαδικασία στη Χάγη, εγγυάται ότι όλο αυτό είναι μια διαρκής, ατελέσφορη φαιδρότητα. Αντε να δούμε πότε επιτέλους θα το αποδεχθούν και στο Βερολίνο, ότι η διαδικασία αυτή δεν οδηγεί πουθενά.

....από το κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/04/21