Κανένας δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να οδηγηθούμε προς τα ηλεκτρικά οχήματα. Υπάρχουν ήδη χώρες που έχουν βάλει και χρονικό περιορισμό για τα συμβατικά. Τώρα ποιο αρρωστημένο μυαλό σκέφτηκε να απαλλάξει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από τα τέλη στάθμευσης στις μεγάλες πόλεις είναι πραγματικός γρίφος. Το πρόβλημα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι η έλλειψη χώρων στάθμευσης. Η ελεγχόμενη στάθμευση έδωσε κάποια ανακούφιση. Τώρα ερχόμαστε να καταστρέψουμε ό,τι με κόπο χτίσαμε. Θέλεις να δώσεις κίνητρα για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα; Δώσε ένα εφάπαξ bonus στην αγορά και άσε τη στάθμευση και τα τέλη κυκλοφορίας να υπάρχουν. Στη στάθμευση τον ίδιο χώρο καταλαμβάνει τόσο το συμβατικό όσο και το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Το μέτρο υποτίθεται ότι ισχύει για 2 χρόνια, αλλά ποιος υπουργός θα δεχτεί να το πάρει πίσω στο τέλος της διετίας; Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που πιστεύει ότι το κίνητρο της απαλλαγής από τα τέλη στάθμευσης θα επηρεάσει τους πολίτες να στραφούν στα ηλεκτρικά οχήματα; Απλά δημιουργούμε ένα πρόβλημα σε ένα ζήτημα που δεν υπήρχε.....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 25/04/21

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ

Φαίνεται ότι το μυαλό των πολιτικών μας έχει αναπτύξει ιδιαίτερες συνάψεις ώστε να ανακαλύπτουν λαϊκίστικα μέτρα. Κάπως έτσι λειτουργούν τα μυαλά των διάσημων σκακιστών. Μπροστά σε μια κατάσταση στη σκακιέρα δεν αναλύουν τις άπειρες κινήσεις αλλά τα μυαλά τους αναλύουν μόνο τις πλέον ενδιαφέρουσες. Ετσι και τα μυαλά των πολιτικών μας, ανεξαρτήτως κόμματος, μπροστά σε μια κατάσταση διαλέγουν την πλέον λαϊκίστικη λύση ανεξάρτητα από τις μελλοντικές καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει. Σήμερα, θα σας παρουσιάσω μερικές τέτοιες περιπτώσεις.
– Ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αντιγράφω την είδηση από το «ΘΕΜΑ»: «Οι κάτοχοι ηλεκτροκίνητων οχημάτων μηδενικών ή χαμηλών ρύπων, θα έχουν από την 1η Ιανουαρίου 2021 τη δυνατότητα να εκδίδουν, μέσω gov.gr, το ειδικό σήμα απαλλαγής από την υποχρέωση καταβολής τελών στάθμευσης στα κέντρα των πόλεων.

Η δωρεάν στάθμευση για ηλεκτροκίνητα οχήματα σε θέσεις ελεγχόμενης στάθμευσης των δήμων για την περίοδο 1.1.2021-31.12.2022, αποτελεί κίνητρο για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης. […] Ηδη το 2020 κλείνει με υπερδιπλασιασμό στις ταξινομήσεις των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που σημαίνει ότι η ηλεκτροκίνηση ήδη βρίσκει τον χώρο της στο μίγμα των μεταφορών».

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να οδηγηθούμε προς τα ηλεκτρικά οχήματα. Υπάρχουν ήδη χώρες που έχουν βάλει και χρονικό περιορισμό για τα συμβατικά. Τώρα ποιο αρρωστημένο μυαλό σκέφτηκε να απαλλάξει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από τα τέλη στάθμευσης στις μεγάλες πόλεις είναι πραγματικός γρίφος. Το πρόβλημα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι η έλλειψη χώρων στάθμευσης. Η ελεγχόμενη στάθμευση έδωσε κάποια ανακούφιση. Τώρα ερχόμαστε να καταστρέψουμε ό,τι με κόπο χτίσαμε. Θέλεις να δώσεις κίνητρα για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα; Δώσε ένα εφάπαξ bonus στην αγορά και άσε τη στάθμευση και τα τέλη κυκλοφορίας να υπάρχουν. Στη στάθμευση τον ίδιο χώρο καταλαμβάνει τόσο το συμβατικό όσο και το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Το μέτρο υποτίθεται ότι ισχύει για 2 χρόνια, αλλά ποιος υπουργός θα δεχτεί να το πάρει πίσω στο τέλος της διετίας;

Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που πιστεύει ότι το κίνητρο της απαλλαγής από τα τέλη στάθμευσης θα επηρεάσει τους πολίτες να στραφούν στα ηλεκτρικά οχήματα; Απλά δημιουργούμε ένα πρόβλημα σε ένα ζήτημα που δεν υπήρχε. Ελλάς το μεγαλείο σου.

– Αλλαγή παρόχου ενέργειας. Στην περίπτωση αυτή το θέμα δεν είναι πολιτικό, αλλά εξίσου ακατανόητο. Αλλο πάλι και αυτό. Βεβαίως πρέπει όποιος θέλει να μπορεί να επιλέγει τον πάροχο ενέργειας που επιθυμεί. Αυτό είναι το σωστό. Με μια προϋπόθεση μόνο: Να έχει πλήρως εξοφλήσει τον προηγούμενο πάροχο, ή ο νέος πάροχος να αναλαμβάνει την οφειλή του νέου πελάτη. Ετσι ήταν μέχρι πρόσφατα. Να όμως που μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ήλθε να τα αλλάξει όλα. Το ΣτΕ με την απόφαση 1888/2020 λέει με πολύπλοκα νομικά ότι αν υπάρχει ανεξόφλητο υπόλοιπο στον προηγούμενο πάροχο, αυτή η αιτία δεν μπορεί να εμποδίζει την αλλαγή παρόχου. Μη με ρωτάτε για το σκεπτικό της απόφασης. Το διάβασα αλλά δεν το κατάλαβα. Ενόψει αυτής της απόφασης η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) έθεσε σε διαβούλευση διάφορες προτάσεις. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η δυνατότητα αλλαγής παρόχου αν το υπόλοιπο της οφειλής για ένα νοικοκυριό είναι μικρότερο των 150 ευρώ!

Δώσε στον Ελληνα ένα φινιστρίνι και θα το κάνει μπαλκονόπορτα. Και στην περίπτωση αυτή δημιουργούμε ένα πρόβλημα εκεί που δεν υπήρχε. Σκεφτείτε ότι ένα εκατομμύριο νοικοκυριά μπορούν να φύγουν από τη ΔΕΗ και να πάνε αλλού, αφήνοντας πίσω ένα χρέος 150 εκατομμυρίων ευρώ. Τι σόι λογική είναι να προστατεύουμε τους μπαταχτσήδες ομολογώ ότι με υπερβαίνει. Πάμε παρακάτω. Με την ίδια λογική, άλλο ένα εκατομμύριο θα αφήσει άλλα 150 εκατομμύρια χρέη σε παρόχους για να πάει αλλού και το καρουζέλ θα συνεχίζεται. Για να το σταματήσει η ΡΑΕ προτείνει να δημιουργηθεί ένας φορέας (για να θυμόμαστε και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80), κάτι σαν τον «Τειρεσία», για να εντοπίζει τους μπαταχτσήδες! Είδατε πού οδηγεί μια απόφαση: Στη γραφειοκρατία. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις πάροχο εφόσον χρωστάς σε αυτόν που ήδη σε εξυπηρετεί, δεν χρειάζονται όλα αυτά. Μήπως τα θέλει το DNA μας (για να το πω ευγενικά) να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν;
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο λογαριασμός της ΔΕΗ και των άλλων παρόχων περιλαμβάνει και μια σειρά από άλλες χρεώσεις διαφόρων υπηρεσιών (δήμος, ΕΡΤ κ.ά.). Τι θα γίνει με όλες αυτές τις χρεώσεις;

– Αναστολή κατεδαφίσεων αυθαιρέτων. Στις αρχές Μαρτίου πέρασε με τροπολογία η αναστολή των κατεδαφίσεων αυθαιρέτων κατασκευών επαγγελματικής χρήσης, για εννέα μήνες. Και στην περίπτωση αυτή τοπικοί βουλευτές και οργανώσεις έβαλαν το χέρι τους προκειμένου να σταματήσουν οι προγραμματισμένες κατεδαφίσεις. Την τροπολογία καταδίκασε με κύριο άρθρο της η «Κ» και άλλοι μεταξύ των οποίων και ο Στέφανος Μάνος. Ομολογώ ότι η λογική μου δεν επαρκεί για να καταλάβω την πρεμούρα που έχουμε να ευνοούμε τους παράνομους εις βάρος των νομοταγών. Το περίφημο πολιτικό κόστος είναι το μεγαλύτερο παραμύθι που έχει εφευρεθεί. Στην Κρήτη όλες οι κατεδαφίσεις είναι περίπου 400. Δεν γνωρίζω πόσους επηρεάζουν αυτοί οι 400, αλλά σίγουρα είναι πολύ λιγότεροι από τους νομοταγείς που δέχονται τον αθέμιτο ανταγωνισμό του παρανόμου. Αρα δεν υπάρχει πολιτικό κόστος, αλλά πολιτικό κέρδος να κυνηγηθούν οι παράνομοι και να ικανοποιηθούν οι νόμιμοι. Εκτός πλέον και αν στην Ελλάδα έχουν επικρατήσει παντού οι παράνομοι, οπότε μάλλον πρέπει να αλλάξουμε χώρα διαμονής.

– Αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Είμαι βέβαιος ότι έχω γράψει τα περισσότερα άρθρα ενάντια σε αυτόν τον καταστροφικό Νόμο Κατσέλη. Η υπογραφή του μνημονίου από την κυβέρνηση Παπανδρέου το 2010 ήταν αποτέλεσμα της χρεοκοπημένης χώρας. Η χρεοκοπία της χώρας παρέσυρε και τις τράπεζες, οι οποίες είχαν κρατικά ομόλογα που απαξιώθηκαν. Μέσα σε αυτή την κατάσταση το λαϊκίστικο ένστικτο του ΠΑΣΟΚ έφερε τον περίφημο Νόμο Κατσέλη για να εξευμενίσει τον λαό και άνοιξε την πόρτα της κόλασης. Οι τράπεζές μας καταστράφηκαν και χρειάστηκαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις χωρίς να μπορούν να ορθοποδήσουν από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Μια χώρα μπορεί να μείνει για ένα διάστημα χωρίς κυβέρνηση, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τράπεζες. Τα λεφτά που δανείζουν οι τράπεζες δεν ανήκουν στους τραπεζίτες, όπως θέλουν να λένε οι αριστεροί, αλλά στους καταθέτες τους που είναι οι νοικοκυραίοι.

Με την κάλυψη του Νόμου Κατσέλη πολλοί που μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους κρύφτηκαν πίσω από τις διατάξεις του και κάνουν την πάπια. Χωρίς την απειλή του πλειστηριασμού, αναβάλλουν και θα αναβάλλουν τη ρύθμιση των οφειλών τους. Είναι απλή λογική. Χωρίς ουσιαστική πίεση κανένας δεν πληρώνει. Οσο δε καθυστερούμε να λύσουμε το πρόβλημα, τόσο θα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την περαιτέρω αναστολή του. Και πάλι στην περίπτωση αυτή υπεισέρχεται το πολιτικό κόστος. Μήπως όμως και πάλι έχουμε υπερεκτιμήσει αυτό το καταραμένο πολιτικό κόστος; Ο Λαφαζάνης έκανε τους πλειστηριασμούς σημαία, αλλά ούτε στη Βουλή δεν μπήκε. Σκέφτηκε κανένας πόσο είναι το πολιτικό κόστος και η απογοήτευση που αισθάνονται όλοι αυτοί που πληρώνουν κανονικά τις δόσεις τους και το ενοίκιό τους, όταν βλέπουν για 11 χρόνια συμπολίτες τους να απολαμβάνουν την ασυλία που τους παρέχει ένας νόμος που δεν έπρεπε ποτέ να ψηφιστεί, γιατί δεν χρεοκόπησαν οι άνθρωποι το 2010, αλλά η χώρα.

Υπάρχει και η παράδοση που ευνοεί τους μπαταχτσήδες. Οταν μια κατάσταση κρατάει πολλά χρόνια, οι πολιτικοί βρίσκουν την εύκολη λύση της «ρύθμισης» ή της «περαίωσης», διατηρώντας ακέραια την ελπίδα και δικαιώνοντας το Ελληνικό αξίωμα: «Μην πληρώνεις τίποτα, αν δεν εξαντληθεί η οποιαδήποτε προθεσμία ή οποιαδήποτε πιθανότητα να σου τα πάρουν με το ζόρι». Ηδη διαβάζουμε στις εφημερίδες σκέψεις για διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους. Ποιος τρελός θα εξυπηρετεί το δάνειό του αν μπορεί να το αποφύγει, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες;

ΥΓ.: Από κοντά και ο πρώην πρωθυπουργός μας που υπόσχεται διαγραφή του 60% του ιδιωτικού χρέους με λεφτά από το λεφτοδάσος του Σύριζα. Κάποιοι θα τον πιστέψουν ξανά και φυσικά δεν θα πληρώνουν τις δόσεις τους.