Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ ΤΟ "ΠΡΩΤΗ" ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ "ΚΥΡΙΑ": ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ...

Από το  ημερολόγιό μου στο fb

προ έξι ετών

Γεωργία Κρητικού-Σαμαρά: 

Της Έλενας Ακρίτα,

              από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ προσωπικά τον Αντώνη και τη Γεωργία Σαμαρά. Μια φορά, πριν από 10 χρόνια, βρεθήκαμε τυχαία σε κάποια παρα­λία της Χαλκιδικής. Ηταν τότε η εποχή του απόλυτου πολιτικού παροπλισμού του. Η εποχή που ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μετά την κατάρρευση της ΠΟΛΑΝ. Ο Σαμαράς χαιρέτισε ευγενικά τη μητέρα μου - σε κάποιες κοινοβουλευτικές θητείες είχαν συμπέσει οι δυο τους. Δυο πράγματα μου έκαναν εντύπωση σε εκείνη την «ακούσια γειτνίαση»: Ο Σαμα­ράς πλησίασε το κυλικείο και αγόρασε κάτι χυμούς πορτοκάλι. Αν και μακράν απείχε η εποχή της μεθύστερης πα­ντοδυναμίας του - κοινώς, ο σερβιτό­ρος ούτε που τον ήξερε - εκείνος ήταν εξαιρετικά φιλικός κι ευγενικός μαζί του. Αυτή η αστική ευγένεια με κέρδι­σε - ιδιαίτερα επειδή ήταν γνήσια - σε μια παραλία του 2005, μ' έναν Σαμαρά άγνωστο μεταξύ αγνώστων. Δεύτερο στοιχείο, η τρυφερότητα και η συντροφικότητα ανάμεσα σε κείνον και τη γυναίκα του. Πρέπει τότε να ήταν ήδη πάνω από 10 χρόνια παντρεμένοι. Κι όμως, δεν διέκρινες στη σχέση-τους τη ρουτινιάρικη πατίνα του χρόνου. Εβλε­πες - όσο μπορούσες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα - ένα ζευγάρι δεμένο, αγαπημένο, που κρατιόταν χέρι χέρι, ύστερα από τόσα χρόνια γάμου.

Ανεξάρτητα από πολιτικές δια­φωνίες, λοιπόν, θα ήθελα να πω το έξης: Μεταπολιτευτικά δεν νομίζω να γνώρισε ποτέ αυτή η χώρα καλύτερη Πρώτη Κυρία από τη Γεωργία Κρητι­κού-Σαμαρά. Διακριτική, ευγενική, χαμηλών τόνων,  μια γυναίκα που δεν έκανε ποτέ κατάχρηση, αλλά ούτε καν χρήση της μη θεσμικής ιδιότητας, «η γυναίκα του Καίσαρος».

ΣΕ ΑΥΤΗ τη χώρα το σύνδρομο του «φρειδερικισμού» συνεχίστηκε, ακόμα και στις περιόδους που η μοναρχία μάς άφησε χρό­νους. Για τους νεότερους - η Φρειδερίκη ήταν μια όμορφη, έξυπνη και αδίστακτη «πριγκιποπούλα». Μια γαλαζοαίματη β' δια­λογής, πάτος στην κατάταξη των βασιλικών οίκων. Σφόδρα την ερωτεύτηκε ο βασιλιάς Παύλος και στα 26 χρόνια του γάμου τους (μέχρι τον θάνατο του) η συμβία τον έσερ­νε από τη μύτη. Ως εκ τούτου, από τη μύτη έσερνε και τον ελληνικό λαό.

Την αξιέπαινη-αυτή παράδοση δυστυχώς συνέχισαν ΚΑΙ οι δυο σύζυγοι του Ανδρέα Παπανδρέου. Η Μαργαρίτα, με μια αυλή από κυρίες των τιμών, υπουργοποιούσε όποιον ή όποιαν την κολάκευε περισσότερο. Αντίστοιχα, στον πολιτικό Καιάδα βρέθηκε όποιος ή όποια τόλμησε να την αντιμετωπί­σει ως ακριβώς αυτό που ήταν: ως σύζυγο κι όχι ως κράτος εν κράτει. Η Νο2 Δήμητρα Λιάνη ανέλαβε διευθύντρια στο πολιτικό γραφείο του στεφανιού της. Με αποτέλεσμα όποιος ήθελε να φτάσει έστω και μέχρι τον προθάλαμο να πρέπει να φι­λήσει κατουρημένες ποδιές. Και το χέρι τηςάνασσας Μιμής.

Κι ακολούθησαν άλλες. Η Μαρίκα Μητσο­τάκη έξυπνη γυναίκα, γέννημα - θρέμμα της πολιτικής, ε όλο κι έβαλε το χεράκι της για να εξασφαλίσει το μέλλον της οικογενεια­κής δυναστείας.

Η Δάφνη Σημίτη, καλή, χρυσή αλλά τόσο ψυχρή και κρύα, ρε παιδάκι μου!

Η Νατάσα Παζαΐτη, ευγενική και χαμογέλαστή μεν, το απόλυτο fashion victim  δε: Επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, η Νατάσα άλ­λαξε τα άπειρα πανάκριβα μοντελάκια - ενώ ποτέ δεν καταλάβαμε τι ακριβώς έπαιξε με κείνο το δίπλωμα της Ιατρικής (ΑΝ έπαιξε κάτι).

Μετά η Αντα Παπανδρέου με το polically correct χαμόγελο. Βέβαια, όσοι την γνωρίζουν λένε πως είναι αξι­όλογη και σοβαρή γυναίκα - αντίθετη στη δημιουργία νέου κόμματος από τον άντρα της. Αλλά εδώ μιλάω μόνο για την τυπική εικόνα που έβγαζε προς τα έξω. Και που ίσως να την αδικεί. Πάντως, ήταν διακριτική και ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα - να τα λέμε αυτά.

 

ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ τα τεφτέρια όμως, η Γε­ωργία Κρητικού - Σαμαρά ήταν η καλύτερη σύζυγος πρωθυπουργού από τη Μεταπολί­τευση και μετά. Την είδαμε ελάχιστες φορές- και μόνον όταν το πρωτόκολλο το απαι­τούσε. Πάντα απλά ντυμένη, ήσυχη, προσι­τή, με ένα γλυκό χαμόγελο, με μια φυσική ευγένεια κι έμφυτη - όχι επίκτητη - αγωγή. Επιστημόνισσα η ίδια, σύντροφος, μητέρα- μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα που δεν είχε καμία ανάγκη να επιβεβαιωθεί μέσα από τον θεσμικό ρόλο της συζύγου της.

Αποχαιρετώντας λοιπόν - με ανακούφιση- την πολιτική του Αντώνη Σαμαρά, νιώθω την ανάγκη να βγάλω το καπέλο στη Γεωρ­γία Σαμαρά.

Σε μια Πρώτη Κυρία που - σε αντίθεση με μερικές άλλες - προσπέρασε το «Πρώτη». Και παρέμεινε «Κυρία».