Υπάρχει ένας πλούσιος, αστείρευτος καταγγελτικός λόγος, που δεν στηρίζεται πουθενά. Εννοώ πως τα συνθήματα περί αστυνομικού κράτους, περιστολής δικαιωμάτων, υπέρμετρης βίας εξακοντίζονται αλλά δεν υποστηρίζονται. Σε αυτό το πλαίσιο έχει γίνει λίγο «ψωμοτύρι» η παραίτησή μου, όπως και η αστυνομική βία. Δεν υπάρχει το φαινόμενο σε καμία έξαρση, απλώς υπάρχουν κάποιοι, ίδιοι, λίγοι, που προκαλούν τα γεγονότα και κυκλοφορούν αγανακτισμένα βιντεάκια με λεζάντες αλλά χωρίς αποδείξεις. Εχω μιλήσει κι άλλη φορά για βιντεοσκοπικό ακτιβισμό. Κάθε επιχείρηση της Αστυνομίας σε εντελώς νόμιμο πλαίσιο, είτε για μη κατάληψη οδοστρώματος σε διαμαρτυρίες είτε για παραβατικές συμπεριφορές σε πανεπιστήμια, ονομάζεται καταστολή και βία, από αυτούς που προκαλούν τη βία και φέρονται βίαια. Και υπάρχουν πρόθυμοι πολιτικοί χώροι και Μέσα να τους φιλοξενούν. Ακριτα και μονότονα. Κάνουμε μεταρρυθμίσεις και αντιμετωπίζουμε βίαιες αντιδραστικές μειοψηφίες και αναχρονιστικό πολιτικό λόγο. Αυτή είναι η πραγματικότητα....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",27-28/02/21



ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ

Θέση για τις υποθέσεις του Δημήτρη Λιγνάδη και του Δημήτρη Κουφοντίνα παίρνει μιλώντας στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, προχωρώντας και σε αυτοκριτική για τη διαχείριση της «Μήδειας». Για πρώτη φορά τονίζει ότι «ήταν λάθος που ανακάτεψα στη συζήτηση στο Μάτι», ενώ παραδέχεται πως «όταν δεν τα καταφέρνουμε καλά» λείπουν ο συντονισμός και η ανάληψη ευθύνης. «Αντιμετωπίζουμε τη βία και τον αναχρονισμό με μεταρρυθμίσεις» είναι το κεντρικό του μήνυμα.

Για την υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη ακούγονται φωνές - και από το κυβερνητικό στρατόπεδο - που ζητούν παραίτηση της Λίνας Μενδώνη. Ποια είναι η θέση σας;

Είμαστε μπροστά σε μια καταγγελλόμενη περίπτωση εγκληματικής συμπεριφοράς για την οποία έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη και ταυτόχρονα σε ένα συγκλονιστικό κοινωνικό θέμα με μεγάλη ηθική διάσταση. Το σημαντικό είναι να υπάρξει κάθαρση, να μιλήσει η Δικαιοσύνη και βεβαίως να δούμε πώς θα αφήσουμε πίσω τέτοια φαινόμενα, ντροπιαστικά για τον πολιτισμό και την κοινωνία μας. Η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να ζητά την παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού, ισχυριζόμενος ότι υπήρξε συγκάλυψη ενώ τα ίδια τα γεγονότα τον διαψεύδουν, δείχνει την πολιτική του γύμνια. Πρέπει να είναι πολύ απελπισμένο ένα κόμμα για να επιχειρεί να εκμεταλλευθεί, και μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο όπως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Και για έναν λόγο παραπάνω. Ο πολιτικός λόγος επιδρά έντονα στο ήθος της κοινωνίας και όταν για ένα τέτοιο θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ παράγει χυδαιότητα, δεν διευκολύνει την κάθαρση αλλά τον βούρκο.

Επεξεργάζεστε αλλαγές ή βελτιώσεις προκειμένου θύματα να μη φοβούνται να μιλήσουν στην Αστυνομία;

Εχουμε πάρει μέτρα. Μέτρα εκπαίδευσης για την Αστυνομία, μέτρα ενημέρωσης για το κοινό. Σε κάθε αστυνομική περιφέρεια υπάρχουν υπεύθυνοι σύνδεσμοι για τα θέματα κακοποίησης Αλλά τα μέτρα δεν είναι αρκετά. Ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Η κακοποίηση λειτουργεί σε περιβάλλον απειλής, φόβου, ντροπής, ενοχής, αδυναμίας και τελικά σιωπής. Χρειάζεται να εμπεδωθεί ένα θετικό κλίμα συμπόνιας στην κοινωνία και μια συνεχής συνεργασία δήμων και κοινωνικών υπηρεσιών με την Αστυνομία, για να σπάει η σιωπή. Να μην αισθάνεται στιγματισμένο το θύμα. Γι' αυτό η ποιότητα του δημόσιου διαλόγου είναι κρίσιμη, ώστε να μη χαθεί η ευκαιρία διαρκούς ενθάρρυνσης των θυμάτων και εμπέδωσης της πεποίθησης ότι η πολιτεία είναι μαζί τους.

Συνολικά τα θέματα Λιγνάδη και Δημήτρη Κουφοντίνα έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ένταση στον δημόσιο διάλογο, όπως διαπιστώσαμε και στη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. Πώς το σχολιάζετε;

Δεν είμαστε αυτό που γίνεται τώρα. Εννοώ δεν είναι αυτό το πεδίο και το επίπεδο δημοκρατίας που θέλουμε και χρειαζόμαστε. Για πρώτη φορά γίνεται συζήτηση με θεματολογία εκτός COVID και όλα τα καταπιεσμένα συναισθήματα και ανάγκες έκφρασης κατακλύζουν το προσκήνιο, μαζί και οι υπόνομοι. Δεν θα αφήσουμε να κυριαρχήσει αυτός ο βούρκος. Η φύση του θέματος Λιγνάδη προσφέρεται για κάθε είδους ακρότητα, δυστυχώς η αντιπολίτευση δεν φείδεται δηλώσεων για να τις συντηρεί, ακόμα και να τις προκαλεί. Αν αυτό είναι ριζοσπαστική στάση της Αριστεράς, να το κρίνουν οι πολίτες. Σε μένα πάντως προκαλεί οργή, θλίψη, αποστροφή και ανησυχία. Επιχειρείται πάλι πόλωση α λα ΣΥΡΙΖΑ. Ανώφελη, απολίτικη και διχαστική, όπου στο τέλος κερδίζει όποιος μισεί αυτόν τον τόπο.

Για τη διαχείριση της «Μήδειας», για την οποία δεχθήκατε προσωπικά επίθεση από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάνατε αυτοκριτική; Τελικά πού υπάρχουν ευθύνες;

Αν μιλάτε για την εθνική οδό, αυτοκριτική πρέπει να κάνουν όσοι το καταδίκασαν. Είπε ο κ. Τσίπρας ότι κλείσαμε την Εθνική πριν πέσει το χιόνι. Τι να πω... Πότε να την κλείσουμε; Αφού πέσει και εγκλωβιστούν; Οι μετεωρολόγοι μάς έδιναν αναφορές ημιώρου, το κύμα κακοκαιρίας ερχόταν νομό με νομό, πόλη με πόλη. Μερικές φορές σχηματίζω την εντύπωση ότι η αντιπολίτευση ζει μόνο από τις καταστροφές, από τις κρίσεις, από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Εκεί δηλαδή που υπάρχει άφθονο πεδίο, κατά τη γνώμη της, για καταγγελτικό λόγο. Ομως οι καταγγελίες και η έντασή τους δεν βρίσκουν βάση στα γεγονότα. Η τρίχα τριχιά που λέμε. Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι μία ακόμα άστοχη κριτική αλλά ο κόσμος που έμεινε χωρίς ρεύμα και νερό στην Αθήνα. Εχω δει πολλές φυσικές καταστροφές και κρίσεις. Σας βεβαιώνω ότι εκείνο που λείπει, όταν δεν τα καταφέρνουμε καλά, είναι ο συντονισμός και η ανάληψη ευθύνης. Το να υπάρχει διακοπή στο ρεύμα μπορεί να συμβεί. Αλλά να ψάχνουμε ποιος πρέπει να κόβει δέντρα είναι πρόβλημα, δεν επιτρέπεται. Ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε ήδη εκτενώς και θα υπάρξουν λύσεις. Ξέρετε, λάθη γίνονται. Αρκεί να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται. Αν κάνω αυτοκριτική, είναι γιατί ανακάτεψα το Μάτι στη συζήτηση. Ηταν λάθος. Η συχνή αναφορά στο Μάτι σχετικοποιεί τη μνήμη και κάνει το γεγονός λιγότερο ακραίο. Το Μάτι πρέπει να μείνει στην άκρη του δημόσιου λόγου, δεν είναι μέτρο σύγκρισης για τίποτα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση σας εγκαλεί συχνά για αυταρχισμό και υπέρμετρη αστυνομική βία, ζητώντας και τη δική σας παραίτηση. Τι απαντάτε;

Υπάρχει ένας πλούσιος, αστείρευτος καταγγελτικός λόγος, που δεν στηρίζεται πουθενά. Εννοώ πως τα συνθήματα περί αστυνομικού κράτους, περιστολής δικαιωμάτων, υπέρμετρης βίας εξακοντίζονται αλλά δεν υποστηρίζονται. Σε αυτό το πλαίσιο έχει γίνει λίγο «ψωμοτύρι» η παραίτησή μου, όπως και η αστυνομική βία. Δεν υπάρχει το φαινόμενο σε καμία έξαρση, απλώς υπάρχουν κάποιοι, ίδιοι, λίγοι, που προκαλούν τα γεγονότα και κυκλοφορούν αγανακτισμένα βιντεάκια με λεζάντες αλλά χωρίς αποδείξεις. Εχω μιλήσει κι άλλη φορά για βιντεοσκοπικό ακτιβισμό. Κάθε επιχείρηση της Αστυνομίας σε εντελώς νόμιμο πλαίσιο, είτε για μη κατάληψη οδοστρώματος σε διαμαρτυρίες είτε για παραβατικές συμπεριφορές σε πανεπιστήμια, ονομάζεται καταστολή και βία, από αυτούς που προκαλούν τη βία και φέρονται βίαια. Και υπάρχουν πρόθυμοι πολιτικοί χώροι και Μέσα να τους φιλοξενούν. Ακριτα και μονότονα. Κάνουμε μεταρρυθμίσεις και αντιμετωπίζουμε βίαιες αντιδραστικές μειοψηφίες και αναχρονιστικό πολιτικό λόγο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Από πού θα γίνει η αρχή για τις ειδικές Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων; Σας ανησυχεί κάτι στην εφαρμογή του νόμου;

Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Πολύ λιγότερο επιχειρησιακό, πολύ περισσότερο πολιτικό και επικοινωνιακό. Χρειάζεται ψυχραιμία, σύστημα, συνέπεια, και κάθε φορά να σκορπάς με υπομονή φαντάσματα και ιδεοληψίες. Η βία είναι με την πλευρά αυτών που εξευτελίζουν και ευτελίζουν, να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για αυτό. Κοιτάξτε, προχθές στη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ, έγινε κατάληψη της Πρυτανείας. Οι πρυτανικές αρχές αποφάσισαν κατ' αρχήν να το αντιμετωπίσουν με τις υπηρεσίες ιδιωτικής ασφάλειας που διαθέτουν. Απέτυχαν! Με εντολή εισαγγελέα την επόμενη ημέρα επενέβη η Αστυνομία και απέδωσε την Πρυτανεία στον πρύτανη. Οι καταγγελίες για αστυνομική βία αυτών που «ειρηνικά» έδειραν τους υπαλλήλους της Πρυτανείας βρήκαν απρόσκοπτη αγκαλιά στα έντυπα της αντιπολίτευσης. Βλέπουμε κάθε φορά το ίδιο μοτίβο, από τις ίδιες μειοψηφίες, με τα ίδια βίντεο, στα ίδια έντυπα. Κάνουν θόρυβο, αλλά δεν πρόκειται να τους αφήσουμε να συνεχίσουν να κάνουν κακό.

Οι έρευνες για τον εντοπισμό του Χρήστου Παππά της Χρυσής Αυγής πού βρίσκονται; Ή για τον επικηρυγμένο Βασίλη Παλαιοκώστα;

Είναι εντατικές και σε καλό δρόμο. Ευελπιστώ ότι σύντομα οι προσπάθειες θα αποδώσουν καρπούς.

Εχετε αποφασίσει να πολιτευθείτε με τη ΝΔ και, αν ναι, πού θα είστε υποψήφιος;

Κάθε πράγμα στον καιρό του. Οταν έρθει η ώρα των εκλογών, θα πάρω τις αποφάσεις μου.

"Η ΑΥΓΗ", 27/02/21

 ΤΟΥ ΕΛ. ΤΣΑΚΑ

Και ο σύντροφος Μιχάλης, από πρωτεργάτης του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, γίνεται ο υπηρέτης του καπιταλισμού

Μια τυχαία έκρηξη! Η έκρηξη βόμβας στα χέρια ενός Ξηρού ήταν η καθοριστική αιτία για την πολιτική καριέρα ενός υπουργού, του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη - η Ιστορία θα γράψει 2000 μ.Χ. όταν συλλαμβάνονται και εξουδετερώνονται τα μέλη της 17 Νοέμβρη, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ.

Μια επιτυχία που χαρακτηρίζεται και από τον διεθνή Τύπο εφάμιλλη και της επιτυχίας των Ερυθρών Ταξιαρχών της Ιταλίας. Και μ’ αυτό το τρόπαιο καταρρίφθηκε ο μύθος ότι «αρχηγός των τρομοκρατών ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου», όπως τον ήθελε ο ακροδεξιός χώρος των εθνικοφρόνων! Μ’ αυτό το τρόπαιο στα χέρια ήρθε στην πόλη μας, ως πετυχημένος υπουργός κατά των τρομοκρατών, ο Μ. Χρυσοχοΐδης.

Η συγκέντρωση, ενθουσιώδης και καταπληκτική, σε όγκο και παλμό, σε μια μεγάλη αίθουσα χωρητικότητας 1.500 ανθρώπων, σε μεγάλο παραλίμνιο ξενοδοχείο. Και στο βήμα ο σύντροφος Μιχάλης, «το παιδί του λαού». Και ενώ το κρεσέντο του λόγου του ανέβαινε διαρκώς, αιφνιδίως και αστραπιαίως βγάζει το μαύρο και απλό σακάκι του και, διαγράφοντας μια εναέρια στροφή, το πετά στον μεγάλο διάδρομο, έμπροσθεν των μεγάλων κομματικών στελεχών!

Δύο ήταν τα κύρια θέματα στα οποία περιστράφηκε η ομιλία του, πέραν της μεγάλης αντιτρομοκρατικής επιτυχίας:

α) Ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας.

β) Η οριστική τοποθέτηση της Δεξιάς στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας!

Και οι δύο αυτές πάγιες κυβερνητικές τότε θέσεις του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν υλοποιήθηκαν!

Και όταν ο ομιλητής υπουργός καταλαμβάνεται από ένα ανεξέλεγκτο ντελίριο επιτυχίας, τότε ντοπάρεται και το κομματικό ακροατήριο, που πιστεύει ακράδαντα ότι ήρθε η ώρα τώρα του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Και το σακάκι γίνεται η σημαία της μεγάλης αυτής μεταβολής. Και από το δάπεδο, που το σακάκι είναι ξαπλωμένο, γίνεται ιερό σύμβολο της αλλαγής! Και εδώ λειτουργούν τα αντανακλαστικά τού προέδρου του Ν.Σ. που σπεύδει, σηκώνει το σακάκι, το τινάζει και το τοποθετεί σαν ιερό κειμήλιο σε ασφαλές σημείο!

Ένα σόου ενός υπουργού που από τότε έδειχνε ότι θα έχει λαμπρό μέλλον. Αλλά το σόου δεν είχε όραμα για μεγάλες αλλαγές, και μάλιστα κοινωνικές, που προσδοκούσε ένας λαός. Έτσι ήρθε στην εξουσία η Δεξιά και η χρεοκοπία της χώρας με τεράστια χρέη και Μνημόνια αιώνια, αλλά διαρκώς θα λέει ότι για όλα αυτά φταίει ο Αλέξης.

Και ο σύντροφος Μιχάλης, από πρωτεργάτης του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, γίνεται ο υπηρέτης του καπιταλισμού. Η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια, το κατασταλτικό κράτος κατά των θεσμών και των νόμων που προστάτευαν δικαιώματα πολιτών, με αποκορύφωμα την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια, που περιορίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, σκέψεων, δημοκρατικών αγώνων και της επιστημονικής τεκμηρίωσης τεραστίων άθλων της επιστήμης από τον σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, είναι έργα με υπογραφή και του κυρίου υπουργού!

Κι όταν η αντίδραση είναι καθολική (πρυτάνεων, καθηγητών, φοιτητών και όλων των επιστημονικών φορέων και της κοινωνίας των μορφωμένων πολιτών), ο κύριος υπουργός Προστασίας του «πολίτη και φοιτητή» απαιτεί από κάθε αστυνομικό να είναι «man to man» με κάθε φοιτητή και μέσα στη σχολή του.

Το άκρον άωτον της παραφροσύνης θα ήταν μια διάλεξη προς «φοιτητές» (αστυνομικούς) εντός του πανεπιστημίου, όπου διδάσκονται η δημοκρατία και ελευθερία. Κι εκεί να πετάξει πάλι στον διάδρομο το καινούργιο του ριγέ σακάκι το διπλοσταυροκουμπωτό μέσα σε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού των «φοιτητών».

Μια μετάλλαξη που επιβεβαιώνει τη θεωρία του Δαρβίνου όχι μόνο της φυσικής επιλογής, αλλά και της πολιτικής επιλογής. Μια πολιτική μετάλλαξη, όπου ο διώκτης των αναρχικών γίνεται υπηρέτης των καπιταλιστών αλλάζοντας μόνο σακάκι!

Μια επιλογή που έκαναν πολλοί, αλλά και για τον ίδιο λόγο: «Όχι μόνο να συντριβεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ποτέ πια να μην επιστρέψει στην εξουσία!».

Κι αυτό για να μην γίνει ποτέ ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας!

Συμπέρασμα: Ο καπιταλισμός έχει πρόθυμους υπηρέτες και προστάτες, ενώ η δημοκρατία και ο σοσιαλισμός θέλουν αγώνες και αγωνιστές.

* Ο Ελευθέριος Τσάκας είναι γιατρός, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Ιωαννίνων