«Ωπα ρε μπάμια, σιγά μη σκίσεις κανένα καλσόν» θα του απαντούσα, αν ήθελα να πέσω στο επίπεδό του, αλλά το αποφεύγω - δεν θα γίνω σαν αυτόν, όσο κι αν προσπαθεί, και το έχει αποδείξει και στο παρελθον (εξού και «τραβιέται» με κάνα δυο αγωγές μου) να βουτηχτώ στη λάσπη και να κυλιέμαι μαζί του, όπως οι συμπαθείς χοίροι. Εχουμε κι ένα επίπεδο. Εκείνος δεν έχει. Εξού και καταλήγει την ανάρτησή του - σε άψογο «πολακικό» ύφος, το οποίο επίσης συναγωνίζεται τις καλύτερες περιόδους του «αυριανισμού» και του χρυσαυγιτισμού (να τον διαβάζει ο Ηλίας ο Κασιδιάρης στη φυλακή και να αγαλλιάζει η ...τρυφερή ψυχούλα του) με το ακολουθο: «και οι τρεις μαζί δεν φτιάχνετε μια τρίχα... κατσαρή…».

Από "ΤΑ ΝΕΑ" 

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/10/20

Κυρώσεις

Το έχω ξαναπεί ότι του Κυριάκου, του γεννάνε και τα κοκόρια του - κατά την λαική έκφραση που χρησιμοποιείται συχνά προκειμένου περι τυχερών ατόμων στην εύανδρο Ηπειρο. Προσέξτε παρακαλώ, την εξήγηση επί τούτου: επί μήνες αγωνίζεται ο άνθρωπος να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκια, προκειμένου να συνετιστεί και να πάψει να αμφισβητεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και να συμπεριφέρεται στην Ανατολική Μεσόγειο ως ο σερίφης της περιοχής. Επί μήνες οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφεύγουν να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία, διότι ο καθένας τους έχει έναν ή περισσότερους λόγους να μην το κάνει. Και υπάρχει και η Γερμανία η οποία δεν θέλει με τίποτε, διότι η Τουρκία είναι μια προνομιακή αγορά για τα γερμανικά προϊόντα και επίσης έχει στο έδαφός της 3 με 5 εκατομμύρια Τούρκους ή τουρκικής καταγωγής άτομα.

Και ιδού, που παίρνει πάνω του το παιχνίδι, ο τεράστιος ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος απαιτεί πλέον με τον πιο έντονο τρόπο να επιβληθούν οι κυρώσεις στην Τουρκία, διότι πρόκειται για αποσταθεροποιητικό παράγοντα για ολόκληρη την Ευρώπη πλέον. Και είμαστε τώρα στη φάση, όπου η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης δηλώνουν τη συμπαράστασή τους στον Μακρόν, για τις επιθέσεις που δέχεται από την Τουρκία και προσωπικά από τον πρόεδρο Ερντογάν!
Χαμός θα γίνει…

Εφιάλτης

Πιο αδοξο εορτασμό για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, και το ελληνικο Επος στα βουνά της Αλβανίας, δεν έχει ζήσει η χώρα. Μόνο με την περίοδο της κατοχής από τα ναζιστικά και φασιστικά στρατεύματα είχε ζήσει, άλλα τότε ήταν κατοχή, και δεν πιάνεται. Ο κορωνοϊος έχει φέρει τα πάνω κάτω, και εμείς που βιώνουμε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση, ειλικρινά δεν βλέπουμε πώς θα ξεφύγουμε από αυτή.

Και όταν υπάρχουν δηλαδή, όλα αυτά τα ανησυχητικά νέα από γύρω, που δημιουργούν την αίσθηση ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη στα μέρη μας. Η ιλιγγιώδης αύξηση των κρουσμάτων σε συνδυασμό με τις σοβαρές πιέσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, δημιουργούν σε όλους τον φόβο ότι ένα δεύτερο γενικό lockdown, το οποίο θα μας κλείσει ξανά στα σπίτια μας, με αυτή τη δεύτερη φορά να έχει αβέβαιη διάρκεια. Και άντε πες ότι κλειστήκαμε. Μας λέει κανείς πόσο θα μείνουμε κλεισμένοι; Δεν μας λέει, γιατί πολύ απλά ούτε και οι ιθύνοντες γνωρίζουν.
Μύλος…

Εφιάλτης II

Η αλήθεια είναι πως ούτε η κυβέρνηση του προέδρου Κυριάκου θέλει ένα δεύτερο γενικό lockdown. Κυβερνητικός παράγων με τον οποίο συνομίλησα χθες το μεσημέρι, και εις εξ αυτών που λόγω αρμοδιότητας γνωρίζουν την κατάσταση, μου ανέφερε τα ακόλουθα:

«Φυσικά και δεν είναι στις προθέσεις μας να επιβάλλουμε ένα δεύτερο γενικό lockdown. Φυσικά και γνωρίζουμε το μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος που θα έχει μια τέτοια απόφαση. Υπάρχουν άλλωστε τα δεδομένα που διαθέτουμε από το πρώτο γενικό lockdown, και πρέπει να σας σημειώσω ότι μια απόφαση σαν εκείνη του περασμένου Μαρτίου έχει σοβαρότατες επιπτώσεις. Ομως αν σκεφθεί κανείς ότι εκτός από τους αριθμούς υπάρχει η υγεία των ανθρώπων, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι δεν θα παίξουμε παιχνίδια προκειμένου να τη διασφαλίσουμε. Ούτε θα μετρήσουμε το πολιτικό κόστος, ό,τι και να λέει η αντιπολίτευση».

Ρώτησα τι γίνεται με αυτές τις περίφημες αντοχές του ΕΣΥ. Μου δήλωσε άγνοια, ως προς τα νούμερα- ΜΕΘ και απλά δωμάτια. Μου ανέφερε όμως, ότι σύντομα αν γεμίσουν τα νοσοκομεία, οι γιατροί θα αρχίσουν να διαλέγουν ασθενείς. Και κάπως έτσι θα γίνουμε Μπέργκαμο, που από την ανατριχιαστική «διαλογή» έφυγαν χιλιάδες άνθρωποι μιας κάποιας ηλικίας.

Και κάτι τελευταίο: αν τα ημερήσια κρούσματα ξεπεράσουν τις 2.000 με 2.500, είναι πολύ πιθανόν το δεύτερο γενικό lockdown, να έρθει πιο σύντομα απ' ό,τι το φανταζόμασταν. Ισως και μέσα στο β' δεκαήμερο του Νοεμβρίου…
Ωχ…

Λάσπη

Αμφιταλαντεύθηκα πολύ, οφείλω να ομολογήσω, αν έπρεπε να απαντήσω σε μια ακόμη επίθεση που εξαπέλυσε - φυσικά μέσω Fb - εναντίον μου, ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης (με αφορμή όσα έγραφα τη Δευτέρα για την αναβολή της δίκης του με τον Γ. Στουρνάρα εξαιτίας της απουσίας του δικηγόρου του, λόγω ασθένειας που πιστοποιήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου). Να απαντήσω «όπως θα έπρεπε» δηλαδή σε μια ανάρτηση που συναγωνίζεται ανάλογης αισθητικής, ύφους και περιεχομένου επιθέσεις που έχω δεχθεί κατά καιρούς από χρυσαυγίτες, δεξιούς, ακροδεξιούς και διάφορους καμμένους και ψεκασμένους.

Αλλά τι να απαντήσεις σε κάποιον ο οποίος έχει καθυποτάξει την αγωγή, το ήθος, την ευγένεια, τη θεμιτή πολιτική λειτουργία, στον ακραίο «νεοαυριανισμό» - μια ακόμη βαθιά πληγή που ταλανίζει το κόμμα της υποτιθέμενης Αριστεράς και τον ίδιο τον αρχηγό του, ο οποίος επιδιώκει να το μετεξελίξει σε μια πλατιά προοδευτική συμμαχία; Μπορεί όμως να επιτευχθεί αυτό με πολάκηδες, καρτερούς, καρανίκες, τζανακόπουλους; Την απάντηση, την ξέρει ο κ. Τσίπρας. Οπως και εμείς οι «απέξω» άλλωστε...

Ο Πολάκης, λοιπόν, αυτό το αγλάισμα της Αριστεράς, με αποκαλεί «παπαγαλάκι του σημιτισμού», «λιβανιστήρι του Κυριάκου», «σπατουλάριο του Στουρνάρα», «καραγκιοζάκο της δημοσιογραφίας», «κατσαντράκι της φακής», «πεκινουά του Σημιτομητσοτακισμού» και με «ενημερωνει» ότι «το γλέντι στο δικαστήριο ο Στουρνάρας δεν θα το γλιτώσει». Αλλά παραλείπει τεχνηέντως να αναφέρει οτιδήποτε, για το αν θα γλιτώσει εκείνος από τις βαριές κατηγορίες για την παράνομη ηχογράφηση του Στουρνάρα. Ιδιον των περίτρομων είναι αυτό, αλλά δεν με απασχολεί...

Θα αναφέρω απλώς ότι για πολλοστή φορά με απειλεί (εν προκειμένω και τους συναδέλφους μου Λ. Χαραλαμπόπουλο και Β. Κανέλλη) ότι δήθεν, ο νταής ψευτόμαγκας, «μας έχει όλους».

«Ωπα ρε μπάμια, σιγά μη σκίσεις κανένα καλσόν» θα του απαντούσα, αν ήθελα να πέσω στο επίπεδό του, αλλά το αποφεύγω - δεν θα γίνω σαν αυτόν, όσο κι αν προσπαθεί, και το έχει αποδείξει και στο παρελθον (εξού και «τραβιέται» με κάνα δυο αγωγές μου) να βουτηχτώ στη λάσπη και να κυλιέμαι μαζί του, όπως οι συμπαθείς χοίροι. Εχουμε κι ένα επίπεδο. Εκείνος δεν έχει. Εξού και καταλήγει την ανάρτησή του - σε άψογο «πολακικό» ύφος, το οποίο επίσης συναγωνίζεται τις καλύτερες περιόδους του «αυριανισμού» και του χρυσαυγιτισμού (να τον διαβάζει ο Ηλίας ο Κασιδιάρης στη φυλακή και να αγαλλιάζει η ...τρυφερή ψυχούλα του) με το ακολουθο: «και οι τρεις μαζί δεν φτιάχνετε μια τρίχα... κατσαρή…».

Οπως έχω ξαναγράψει, για μένα αυτός ο τύπος δεν υπάρχει. Είναι ανύπαρκτο πολιτικό μέγεθος. Ενα σύμπτωμα των καιρών είναι, γέννημα του αχταρμά της κάτω πλατείας (Συντάγματος), ένας ακόμη από αυτούς που τάχα μου αγωνίζονταν κατά των μνημονίων, αλλά όταν ανέλαβαν την εξουσία τα κατάπιναν αμάσητα. Με μηδενική θετική παρουσία στη δημόσια ζωή, και μηδενικό έργο στο υπουργείο Υγείας όπου θήτευσε, παραμένει αδιόρατος. Οπως προανέφερα, δεν υπάρχει.

Υπάρχει μόνο ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος τον στηρίζει, τον επικροτεί, τον ανέχεται και τον ενθαρρύνει, και εν τέλει ικανοποιείται κάθε φορά που ως εντεταλμένος του ο περί ου ο λόγος «πολιτικος» επιδίδεται σε δολοφονίες χαρακτήρων. Αλλά δεν αργεί η ημέρα που αυτός που σήμερα χαϊδεύει, θα στραφεί εναντίον του - θυμηθείτε με.

Εν κατακλειδι, και σε ό,τι αφορά τον Πολάκη και όσα έχει εξεμέσει εναντίον μου (και για τα οποία θα έχει σύντομα, πολύ σύντομα, «νέα» μου) αντί σχολίου θα παραθέσω την ανάρτηση μιας ενθουσιώδους οπαδού του, κάτω από την ανάρτηση με την οποία εκείνος με καθυβρίζει: «Σε ευχαριστούμε που υπάρχεις. Μας φτιάχνεις την κάθε μέρα που ξημερώνει»!..

Οντως...