Από "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 27/10/20 |
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Ο τρόπος με τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε κουρεμένος πιστεύοντας πως πάει για μαλλί θα έπρεπε να είναι σεμιναριακή διδασκαλία. Αλλά σε τι είδους σχολή; Κανείς δεν πληρώνει καμία σχολή που να διδάσκει γκάφες, αυτογκόλ, τελετουργίες ήττας - ούτε καν στον κινηματογράφο που, έχω την εντύπωση, τις τελευταίες δεκαετίες δεν γυρίζονται σλάπστικ κωμωδίες, ούτε καν χοντροκομμένες φάρσες, κι ο μόνος που προσπαθεί, ο Μπόρατ, αντιμετωπίζεται από το πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας σαν αισθητικό περιθώριο.
Τα λέω όλα αυτά για να πω ότι, επειδή έχει χαθεί και απουσιάζει από τη δημόσια ζωή η αίσθηση του κωμικού, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παραμείνει στη θέση της λίγο καιρό ακόμα, αναμετρώμενη με την πολιτική ανεπάρκειά της, η οποία πηγάζει από την αδυναμία κατανόησης της κατάστασης.
Η αλήθεια είναι ότι, μερικές φορές, βλέποντας τις πολιτικές κινήσεις του κόμματος της αξιωματικής ανυιπολίτευσης είναι σαν να βλέπω το πλήρωμα ενός ούφο, που απειλεί με τρακατρούκες έναν κόσμο που δεν έχει καταλάβει τη λειτουργία του. Ο,τι συμβαίνει είναι θεαματική φλυαρία χωρίς καμία επίπτωση. Τα ούφο δεν επηρεάζουν τίποτα και οι άνθρωποι τα προσπερνούν αδιάφοροι, αφού δεν μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Αλλά γιατί την πάτησαν έτσι στον ΣΥΡΙΖΑ; Πολύ απλά, επειδή κέρδισαν την εξουσία σε έκτακτες συνθήκες, μέθυσαν απ' αυτή ασκώντας τη χωρίς αρχές, αρχικά στην κόψη του ξυραφιού και στη συνέχεια παραβλέποντας τα θεσμικά αντισταθμίσματα στην αυθαιρεσία τους (δικαιοσύνη, Τύπος κ.λπ.), που πίστευαν ότι δεν είναι ουσιαστικό εμπόδιο. Και όταν οι έκτακτες συνθήκες υποχώρησαν, επιτρέποντας στους πολίτες έναν στοχαστικό αναστοχασμό και την αναθεώρηση της επιπόλαιης πολιτικής επιλογής τους, η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να πολιτεύεται όπως όταν υποσχόταν τον παράδεισο. Πώς; Απλούστατα: με ένα νόμο και με ένα άρθρο. (Ναι, ο Τσίπρας επανέλαβε την υπόσχεση για τον πτωχευτικό κώδικα, με την κατηγορηματικότητα με την οποία θα έσκιζε τα Μνημόνια - μοναδική διαφορά είναι ότι τότε υποσχόταν τον παράδεισο ενώ τώρα το καθαρτήριο).
Αυτή την αντιπολίτευση των υπολειμμάτων της λαϊκιστικής υπόσχεσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δυσκολεύτηκε να τη συντρίψει. Είτε επικαλούμενος τον Λαφαζάνη είτε τα πρακτικά της Βουλής, είτε αρχεία και δημοσιεύματα εφημερίδων, ο Πρωθυπουργός είπε με απλά λόγια ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αποφασίστηκαν επί υπουργίας Ευκλείδη Τσακαλώτου, με συμφωνία των τραπεζών. Αναφερόμενος στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, είχε την ευκαιρία να περιγράψει την κυβερνητική περίοδο ΣΥΡΙΖΑ ως περίοδο αποδυνάμωσης της εθνικής ισχύος. Απάντησε στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση τηρεί εθνικιστική στάση, επικαλούμενος την κυβερνητική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Αντέστρεψε τις κατηγορίες για προβληματική αντιμετώπιση της πανδημίας, αναφερόμενος σε αριθμούς και συγκρίνοντας την Ελλάδα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Αλλά το καλύτερο στην ομιλία του Πρωθυπουργού ήταν η προσφυγή του στην κωμωδία της κλασικής αρχαιότητας, στους «Ιππής» του Αριστοφάνη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιέγραψε τον Τσίπρα με μια φράση του Αριστοφάνη προς τον δημαγωγό Κλέωνα: «Οπως ακριβώς συμβαίνει - και το ξέρεις - με τους ψαράδες των χελιών, δεν πιάνουν τίποτε όταν η λίμνη είναι ήσυχη. Αν όμως τη λάσπη αναμοχλεύσουν και τα κάνουν όλα άνω-κάτω, τότε πιάνουν. Ετσι και εσύ έμαθες να κερδίζεις. Μόνο εάν την πόλη αναστατώνεις».
Αλλά πλέον η πόλη έχει μάθει να ξεχωρίζει και τους ταραχοποιούς και τους εξωγήινους.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε κουρεμένος πιστεύοντας πως πάει για μαλλί θα έπρεπε να είναι σεμιναριακή διδασκαλία. Αλλά σε τι είδους σχολή; Κανείς δεν πληρώνει καμία σχολή που να διδάσκει γκάφες, αυτογκόλ, τελετουργίες ήττας - ούτε καν στον κινηματογράφο που, έχω την εντύπωση, τις τελευταίες δεκαετίες δεν γυρίζονται σλάπστικ κωμωδίες, ούτε καν χοντροκομμένες φάρσες, κι ο μόνος που προσπαθεί, ο Μπόρατ, αντιμετωπίζεται από το πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας σαν αισθητικό περιθώριο.
Τα λέω όλα αυτά για να πω ότι, επειδή έχει χαθεί και απουσιάζει από τη δημόσια ζωή η αίσθηση του κωμικού, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παραμείνει στη θέση της λίγο καιρό ακόμα, αναμετρώμενη με την πολιτική ανεπάρκειά της, η οποία πηγάζει από την αδυναμία κατανόησης της κατάστασης.
Η αλήθεια είναι ότι, μερικές φορές, βλέποντας τις πολιτικές κινήσεις του κόμματος της αξιωματικής ανυιπολίτευσης είναι σαν να βλέπω το πλήρωμα ενός ούφο, που απειλεί με τρακατρούκες έναν κόσμο που δεν έχει καταλάβει τη λειτουργία του. Ο,τι συμβαίνει είναι θεαματική φλυαρία χωρίς καμία επίπτωση. Τα ούφο δεν επηρεάζουν τίποτα και οι άνθρωποι τα προσπερνούν αδιάφοροι, αφού δεν μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Αλλά γιατί την πάτησαν έτσι στον ΣΥΡΙΖΑ; Πολύ απλά, επειδή κέρδισαν την εξουσία σε έκτακτες συνθήκες, μέθυσαν απ' αυτή ασκώντας τη χωρίς αρχές, αρχικά στην κόψη του ξυραφιού και στη συνέχεια παραβλέποντας τα θεσμικά αντισταθμίσματα στην αυθαιρεσία τους (δικαιοσύνη, Τύπος κ.λπ.), που πίστευαν ότι δεν είναι ουσιαστικό εμπόδιο. Και όταν οι έκτακτες συνθήκες υποχώρησαν, επιτρέποντας στους πολίτες έναν στοχαστικό αναστοχασμό και την αναθεώρηση της επιπόλαιης πολιτικής επιλογής τους, η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να πολιτεύεται όπως όταν υποσχόταν τον παράδεισο. Πώς; Απλούστατα: με ένα νόμο και με ένα άρθρο. (Ναι, ο Τσίπρας επανέλαβε την υπόσχεση για τον πτωχευτικό κώδικα, με την κατηγορηματικότητα με την οποία θα έσκιζε τα Μνημόνια - μοναδική διαφορά είναι ότι τότε υποσχόταν τον παράδεισο ενώ τώρα το καθαρτήριο).
Αυτή την αντιπολίτευση των υπολειμμάτων της λαϊκιστικής υπόσχεσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δυσκολεύτηκε να τη συντρίψει. Είτε επικαλούμενος τον Λαφαζάνη είτε τα πρακτικά της Βουλής, είτε αρχεία και δημοσιεύματα εφημερίδων, ο Πρωθυπουργός είπε με απλά λόγια ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αποφασίστηκαν επί υπουργίας Ευκλείδη Τσακαλώτου, με συμφωνία των τραπεζών. Αναφερόμενος στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, είχε την ευκαιρία να περιγράψει την κυβερνητική περίοδο ΣΥΡΙΖΑ ως περίοδο αποδυνάμωσης της εθνικής ισχύος. Απάντησε στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση τηρεί εθνικιστική στάση, επικαλούμενος την κυβερνητική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Αντέστρεψε τις κατηγορίες για προβληματική αντιμετώπιση της πανδημίας, αναφερόμενος σε αριθμούς και συγκρίνοντας την Ελλάδα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Αλλά το καλύτερο στην ομιλία του Πρωθυπουργού ήταν η προσφυγή του στην κωμωδία της κλασικής αρχαιότητας, στους «Ιππής» του Αριστοφάνη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιέγραψε τον Τσίπρα με μια φράση του Αριστοφάνη προς τον δημαγωγό Κλέωνα: «Οπως ακριβώς συμβαίνει - και το ξέρεις - με τους ψαράδες των χελιών, δεν πιάνουν τίποτε όταν η λίμνη είναι ήσυχη. Αν όμως τη λάσπη αναμοχλεύσουν και τα κάνουν όλα άνω-κάτω, τότε πιάνουν. Ετσι και εσύ έμαθες να κερδίζεις. Μόνο εάν την πόλη αναστατώνεις».
Αλλά πλέον η πόλη έχει μάθει να ξεχωρίζει και τους ταραχοποιούς και τους εξωγήινους.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 27/10/20 |
Ο Σταύρος Κοντονής φαίνεται ότι αγνοεί τη γνωστή παροιμία πως «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».
Ατύχησε ο Σταύρος Κοντονής να γράφει, ειδικά, από τις στήλες των «ΝΕΩΝ», ως απάντηση στις καταγγελίες μου, για τον ίδιον και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των άλλων παραπλανητικών, ότι επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνονταν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ενώ στέναζαν την περίοδο εκείνη ειρηνοδικεία και μετά συμβολαιογραφεία από αρπαγή των σπιτιών φτωχών νοικοκυριών.
Αντί άλλων, αναφέρω αποκαλυπτικότατο ρεπορτάζ της Κατερίνας Ροββά στα «ΝΕΑ», της ίδιας εφημερίδας μέσα από την οποία προσπαθεί να με διαψεύσει, υπό τον τίτλο «Τώρα πια δεν έχω σπίτι να μείνω τον χειμώνα», το οποίο έκανε πάταγο εκείνη την περίοδο.
Σε αυτό, λοιπόν, το ρεπορτάζ καταγγέλλονται με στοιχεία τα εξής:
Πρώτον: Πλειστηριασμός στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, στις 25/10 2017, διαμερίσματος 78 τ.μ. στα Σεπόλια, το οποίο ανήκε στη Γιώτα Σ. και το οποίο ήταν μοναδική κατοικία της ίδιας και του συζύγου της.
Δεύτερον: Πλειστηριασμός για χρέη σε τράπεζα στις 18/10/17 ενός παλιού σπιτιού 60 τ.μ. στην περιοχή Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας, στο οποίο ζούσε η ηλικιωμένη μητέρα του καταγγέλλοντος Κώστα Γκ. Το σπίτι αυτό ήταν η μοναδική κατοικία της 78χρονης, που προσπαθούσε να επιβιώσει με μια πενιχρή αγροτική σύνταξη των 320 ευρώ και με κομμένο για καιρό το ηλεκτρικό ρεύμα. Το έγκλημα της 78χρονης ήταν ότι είχε μπει εγγυήτρια σε δάνειο που έλαβε ο γιος της προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στην οικονομική κρίση που είχε οδηγήσει την οικογένειά του σε μεγάλες δυσκολίες.
Τρίτον: Μια συνταξιούχος από Αθήνα, η Ζ. Μπ., καταγγέλλει ότι κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της, ένα υπόγειο διαμέρισμα 43 τ.μ. στου Γκύζη για χρέη στην Εφορία, για τα οποία έλαβε κατασχετήριο που προαναγγέλλει πλειστηριασμό σε τόπο και χρόνο που θα οριστούν και με την αξία του σπιτιού να αποτιμάται στα 20.000 ευρώ.
Αυτά τα ολίγα, αφιερωμένα εξαιρετικά στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου