 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 21 /10/202 |
Απουσία
Στην παλιά Αθήνα, στα τέλη του 19ου αιώνα, άνθησε στο κέντρο της πόλης ένα είδος περιθωριακών τύπων, οι κουτσαβάκηδες, που έγινε συνώνυμο της ψευτομαγκιάς και της ανέξοδης επίδειξης τσαμπουκά. Οι κουτσαβάκηδες, που φορούσαν μόνο το ένα μανίκι από το σακάκι και είχαν ένα ζωνάρι στη μέση, συνήθως αφημένο να σέρνεται προκειμένου να το πατήσει κανένας φουκαράς πεζός κατά λάθος και να τον σακατέψουν στο ξύλο, βρήκαν τον μάστορά τους στο πρόσωπο ενός Μπαϊρακτάρη, αστυνομικού διευθυντή της Αθήνας, ο οποίος όπου τους έβρισκε τους αφαιρούσε μια και καλή τη μαγκιά. Τους έπιανε το μαγουλάκι, παρουσία κόσμου. Αδύναμοι να αντιδράσουν μπροστά στη δύναμη που απέπνεε η εξουσία, οι κουτσαβάκηδες υφίσταντο τον εξευτελισμό, που ισοδυναμούσε με δημόσια διαπόμπευση. Και συνήθως εξαφανίζονταν από το μοναστηράκι ή του Ψυρρή όπου έκοβαν βόλτες με το ζωνάρι πάντα λυμένο για καβγά.
Αν επέμεναν ή αντιστέκονταν την ώρα που ο Μπαϊρακτάρης τους έπιανε το μαγουλάκι, ακολουθούσε δεύτερη διαπόμπευση: με ένα ψαλίδι τούς έκοβε πότε το μισό μουστάκι και πότε το αφόρετο μανίκι που σακακιού τους που κρεμόταν.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά εδώ και ημέρες έχω την αίσθηση ότι λείπει πολύ ένας Μπαϊρακτάρης που θα πιάσει το μαγουλάκι από αυτόν τον κουτσαβάκη που κόβει βόλτες με λυμένο το ζωνάρι για καβγά. Και δυστυχώς δεν τον βλέπω να υπάρχει..
Καλαμπούρι
Στα καθ' ημάς τώρα, πληροφορήθηκα ότι ο ελληνικός στόλος - οκτώ με δέκα μονάδες του - στήθηκε μπροστά στο Καστελλόριζο, στα έξι μίλια από το νησί, και δημιούργησε λέει ένα φράγμα ώστε να αποφευχθεί τυχόν εμφάνιση του «Oruc Reis», του τουρκικού ερευνητικού σκάφους, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Εκείνο πάλι πήγε ως τα 9 μίλια και εν συνεχεία έκανε στροφή και απομακρύνθηκε. Ετσι έμειναν ευχαριστημένοι όλοι: και ο Ερντογάν που παραβίασε το δυνητικό μας δικαίωμα να επεκτείνουμε στα δώδεκα μίλια τα χωρικά μας ύδατα, και εμείς διότι το «Oruc Reis» είδε τον ελληνικό στόλο μπροστά του, φοβήθηκε (;) και ανέκρουσε πρύμνα, κατά πως λένε και οι ναυτικοί.
Αναρωτιέμαι πόσο ακόμη θα συνεχιστεί αυτό το καλαμπούρι, πραγματικά (αφού δεν υπάρχει και κανένας διεθνώς να υποδυθεί τον... Μπαϊρακτάρη). Για πόσο δηλαδή ακόμη θα παίζουμε τις κουμπάρες, όταν ο μόνος τρόπος για να λυθεί αυτό το απίθανο κουβάρι είναι να καθίσουμε σε ένα τραπέζι με τους Τούρκους και να συζητήσουμε. Χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς αστερίσκους. Αλλιώς, θα τρώμε εμείς τις σάρκες μας και εκείνοι τις δικές τους, και θα χαϊδεύουν ηδονικά τη χοντρή κοιλιά τους οι «οπλάδες» των δύο χωρών που αυτόν τον καιρό «παρτάρουν» ανελέητα γιατί είναι οι μόνοι που κονομάνε από όλη αυτή την ιστορία..
Εφιάλτης
Και πότε θα τελειώσουν όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ και εβδομάδες στην Ανατολική Μεσόγειο; Ενώ η πανδημία σαρώνει και είμαστε ακόμη σχεδόν στα μέσα Οκτωβρίου, και ο καιρός εξακολουθεί να είναι καλός. Δεν έχει έρθει δηλαδή ακόμη ο χειμώνας με τις γρίπες και τις συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη του κορωνοϊού. Δεν προτίθεμαι να γίνω μάρτυς κακών, άλλα εξ όσων πληροφορούμαι από διάφορες πηγές, οι προβλέψεις είναι εφιαλτικές. Δεν αργεί ας πούμε η ημέρα που θα κρούσματα θα «πιάσουν» τα 1.000, και δεν αργεί επίσης ο καιρός που θα γίνουν 2.000, με τους θανάτους να γίνονται διψήφιοι ή και τριψήφιοι ημερησίως. Το πράγμα δεν εξελίσσεται καλά, και δυστυχώς οι εκκλήσεις της πολιτείας για ατομική ευθύνη και προφυλάξεις δείχνουν να μην αγγίζουν πολλούς. Από τη στιγμή που οι ίδιοι οι ειδικοί βεβαιώνουν ότι υπάρχουν χιλιάδες ενεργά κρούσματα - μπορεί να είναι και 5.000 σου λέει - είναι φανερό πως κανείς δεν είναι πια σίγουρος. Κινδυνεύουμε όλοι, μηδενός εξαιρουμένου. Και δεν είναι πλάκα αυτό!
Μέτρα τώρα, παιδιά, μην το σκέφτεστε. Ανάμεσα στο να πέσει η χώρα για να σωθεί η οικονομία, είναι προτιμότερο να σωθεί η χώρα και να πέσει η οικονομία (κάποιος μου το είχε πει αυτό, αλλά δεν θυμάμαι ποιος...
Δικαιοσύνη
Αντε πάλι τα ίδια. Πορείες και συγκεντρώσεις σήμερα στην Αθήνα για την έναρξη της δίκης για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου. Οργανώσεις κάθε είδους θα πορευθούν στα δικαστήρια της Ευελπίδων προκειμένου να καταστήσουν σαφές στους δικαστές ότι ανεξάρτητα από το τι οι ίδιοι πιστεύουν διαβάζοντας τη δικογραφία ή τι γνώμη θα διαμορφώσουν για την υπόθεση ακούγοντας τις καταθέσεις των μαρτύρων που έχουν κληθεί, η απόφαση πρέπει (ΠΡΕΠΕΙ σώνει και καλά) να είναι βαριά καταδικαστική για όσους εμπλέκονται στην υπόθεση του θανάτου του Κωστόπουλου. Μέση οδός δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε ελαφρυντικά, ούτε τίποτε.
Και εγώ συγκλονίστηκα με τις πραγματικά αποτρόπαιες σκηνές από τον θάνατο του Κωστόπουλου, άλλα και από την αναλγησία όσων των έβλεπαν να πεθαίνει και δεν έκαναν τίποτε για να σωθεί, όμως είναι ανεξάρτητη Δικαιοσύνη αυτή; Είναι Δημοκρατία αυτή, όπου η Δικαιοσύνη μπορεί να δικάζει και να αποφασίζει ελεύθερη από παρεμβάσεις; Λυπάμαι, αλλά δεν είναι.
Είναι κάτι άλλο, που μοιάζει με Δημοκρατία, και αναλόγως (με αυτό το «κάτι άλλο») λειτουργεί και η Δικαιοσύνη της.
Δικαιοσύνη ΙΙ
Σύμπτωμα δεύτερο: η εισαγγελέας της δίκης της Χρυσής Αυγής. Οταν διαφώνησε ότι αυτά τα τομάρια είχαν συστήσει εγκληματική οργάνωση, όπως εισηγήθηκε το κατηγορητήριο, έπεσε να τη φάει το σύνολο του πολιτικού και του νομικού κόσμου της χώρας. Δεν μπορούσε, βλέπεις, η εισαγγελέας να αφίσταται του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Αλλά όταν πρότεινε τις βαριές ποινές για το διευθυντήριο της συμμορίας, ο πολιτικός κόσμος, οι νομικοί και το πλήθος το ανώνυμο έσπευσαν να την αποθεώσουν, διότι «εναρμονίστηκε» με αυτό το άυλο «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Κι όταν ήλθε η ώρα οι βαριές ποινές που επέβαλε το δικαστήριο να κριθεί αν θα έχουν ή όχι ανασταλτικό αποτέλεσμα για τα ναζιστοειδή, και εκείνη διαφώνησε, εισηγούμενη το «ναι» στην αναστολή της εκτέλεσης των ποινών, πάλι ξεσηκώθηκε κόσμος και κοσμάκης εναντίον της. Μέχρι... εισαγγελέας για την εισαγγελέα (Οικονόμου) ζητήθηκε! με το σκεπτικό ότι αφού ο κόσμος τούς θέλει φυλακή, πώς τολμάει εκείνη να έχει διαφορετική άποψη;
Συγγνώμη, τώρα, είναι δίκη αυτή; Και είναι συνθήκες απονομής δικαιοσύνης που προσιδιάζουν σε δυτικοευρωπαϊκή χώρα αυτές;
Αν είναι να αποφασίζει ο κόσμος στους δρόμους και στις πλατείες, τι χρειάζεται να υπάρχει προεδρείο ή εισαγγελέας στην έδρα; Οι δίκες, αυτές οι δίκες, να διεξάγονται, εκεί που εν προκειμένω εκδίδονται και οι αποφάσεις - στον δρόμο. Να τελειώνει πια και αυτή η κωμωδία. Αλλωστε η χώρα αυτή, προ 70ετίας και πλέον, είχε γνωρίσει τα λεγόμενα «λαϊκά δικαστήρια». Την έχει δηλαδή την εμπειρία, ας επιστρέψει σε αυτά, επισήμως...
(Το γνωρίζω ότι δεν θα αρέσουν πολύ αυτά που επισημαίνω, αλλά ποσώς με απασχολεί το γεγονός. Σημασία έχει ότι διακυβεύονται ύψιστες αξίες, όπως εν προκειμένω η ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ζητήματα για τα οποία δεν βλέπω να κόπτεται και κανείς εξ εκείνων που θα έπρεπε - πολιτικοί, συνταγματολόγοι, δημοσιολόγοι και δημοσιογραφούντες...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου