"...Ας πάρουμε τις πρωτοβουλίες που μας συμφέρουν για να οριοθετήσουμε και να ασκήσουμε τα οικονομικά μας συμφέροντα στο Αιγαίο, χωρίς να δεσμευόμαστε από τεχνητά αδιέξοδα που συμφέρουν μόνο τους εμπόρους όπλων και τους εμπόρους εθνικισμών, που συνήθως ταυτίζονται..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 31/12/19

ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Οταν το Αιγαίο έγινε σχεδόν πλήρως ελληνικό, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νόμοι της θάλασσας ήταν πολύ διαφορετικοί από τους σημερινούς. Οι περισσότερες βραχονησίδες και όλα τα νησιά (πλην Ιμβρου και Τενέδου) ανήκαν και ανήκουν στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί σοβαρά την ελληνικότητά τους. Τα πυροτεχνήματα των Τούρκων για νησίδες και γκρίζες ζώνες είναι διαπραγματευτικοί ελιγμοί.

Εκείνο που συζητείται είναι το εύρος των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ (οι δύο έννοιες ταυτίζονται) νησίδων, νήσων και ηπειρωτικών όγκων. Ελλάδα και Τουρκία έχουν στο Αιγαίο χωρικά ύδατα 6 μίλια και δεν έχουν επεκτείνει στα 12. Είναι τόσο μικρές οι αποστάσεις, που αν οι δύο χώρες αποφασίσουν να επεκτείνουν από τα 6 μίλια στα 12, τότε το Αιγαίο θα γίνει μια κλειστή θάλασσα χωρίς διεθνή ύδατα. Σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις στον κόσμο έχουν γίνει αμοιβαίες διευθετήσεις. Οσο για την ΑΟΖ, το διεθνές δίκαιο προσδιορίζει εύρος ΑΟΖ ανάλογα με την έκταση και τον πληθυσμό κάθε νησιού. Ενας βράχος μπορεί να μην έχει ΑΟΖ, ένα μικρό νησί μπορεί να έχει μικρή ΑΟΖ και ένα μεγάλο νησί (Ρόδος, Κρήτη) μπορεί να έχει πλήρη ΑΟΖ. Οι δύο χώρες μπορούν να συμφωνήσουν τι θέλουν να ισχύει και για ό,τι δεν συμφωνήσουν μπορούν να αναθέσουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να αποφασίσει με βάση τους κανόνες και τη νομολογία του διεθνούς δικαίου.

Η ΑΟΖ δεν είναι έννοια που υπήρχε από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Εμφανίστηκε στο διεθνές δίκαιο το 1982, κι από τότε πολλές θαλάσσιες περιοχές σε όλη τη γη «γκρίζαραν», αφού δεν έχουν αποσαφηνιστεί βάσει της νέας νομοθεσίας τα νέα όρια εκμετάλλευσης. Μια τέτοια εκκρεμότητα υπάρχει και σε κάποιες ζώνες του Αιγαίου. Το Αιγαίο, δηλαδή, δεν «γκρίζαρε» με τα Ιμια. Τα Ιμια είναι σαφώς ελληνικά. Εκείνο που δεν έχει αποσαφηνιστεί είναι τα δικαιώματα εκμετάλλευσης σε κάποια θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται εξίσου κοντά σε ελληνικές βραχονησίδες και στη Μικρά Ασία (σε ποια ΑΟΖ ανήκουν). Τόσο εμείς όσο και οι Τούρκοι έχουμε συμφέρον να διευθετήσουμε τα πράγματα. Ενας πόλεμος δεν θα αλλάξει το διεθνές δίκαιο, ακόμα κι αν τον κερδίσουμε. Θα επιβληθεί το διεθνές δίκαιο αμέσως μετά. Θα συζητήσουμε ακόμα και την αποστρατικοποίηση των νησιών που ζητούν οι Τούρκοι; Πολλοί δεν το διανοούνται. Αλλά αν συζητηθεί μαζί με την αποστρατικοποίηση της Μικράς Ασίας, γιατί όχι; Και οι δύο θα δεσμευτούμε ότι θα γίνει χωρίς να γίνει. Και τι σημαίνει «αποστρατικοποίηση» σε μια εποχή που τα καταδιωκτικά φτάνουν από την Τανάγρα στη Ρόδο σε 5 λεπτά;

Ας πάρουμε τις πρωτοβουλίες που μας συμφέρουν για να οριοθετήσουμε και να ασκήσουμε τα οικονομικά μας συμφέροντα στο Αιγαίο, χωρίς να δεσμευόμαστε από τεχνητά αδιέξοδα που συμφέρουν μόνο τους εμπόρους όπλων και τους εμπόρους εθνικισμών, που συνήθως ταυτίζονται.