οι κηπουροι τησ αυγησ

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

"....Εχει πει τίποτα για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Μισόλογα και υπεκφυγές. Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σήμερα διεκδικεί διεύρυνση προς το δημοκρατικό Κέντρο και την Κεντροαριστερά που απαξίωνε, το μέτωπο είναι ένα και μόνο: οι «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και η αστυνομική βία. Επιχειρώντας σήμερα να αντιγράψει το κλίμα αποσταθεροποίησης που τον γιγάντωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει τα μάτια στις εστίες ανομίας, που οι δικές του κυβερνήσεις ανέχθηκαν (για να το πω κομψά) και επιχειρεί να φτιάξει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση της ΝΔ οικοδομεί αυθαιρέτως «αστυνομικό κράτος». Γνωρίζει ότι η χώρα ουδέποτε άλλοτε είχε τέτοιο επίπεδο ατομικών και πολιτικών ελευθεριών, αλλά επιχειρεί ακόμα μία φορά να συσπειρώσει υπονομεύοντας τη νομιμότητα της αστυνομικής παρέμβασης...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"|ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 21-22/12/19


ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Ο διευθυντής της κομματικής «Αυγής», της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, ενοχλήθηκε επειδή του υπενθύμισα ότι, τα Χριστούγεννα του 2008, φιλοξενούσε στη στήλη του, στο κομματικό φύλλο, το τραγουδάκι «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις», το οποίο υμνούσε τη βία των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών. Ηταν, λέει, σατιρικό, αποδομητικό - λες και η σάτιρα δεν έχει μηνύματα και νοήματα, λες και πίσω από τη σάτιρα καθαγιάζεται ο σκοπός, που εν προκειμένω δεν ήταν απλώς η εξύμνηση της βίας αλλά η εξύμνηση της συγκεκριμένης πράξης: μιας μηδενιστικής συμπεριφοράς αντικοινωνικών και ασυνείδητων κακομαθημένων που νομίζουν ότι ο δημόσιος χώρος είναι τσιφλίκι τους.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες φορές διακριτικά και άλλες χωρίς πολλές επιφυλάξεις, έκλεισε το μάτι στην κοινωνική βία. Τον βόλευε, δημιουργούσε δυσαρέσκεια και έφτιαχνε κοινωνική αναταραχή που επέτρεπε στα αντισυστημικά κηρύγματά του να βρουν έδαφος και λαϊκό έρεισμα. Εργαλειοποίησε τον φόνο του Γρηγορόπουλου για να δοξάσει την «εξέγερση» των «παιδιών», όπου παιδιά ήταν οι συνήθεις ταραξίες οι οποίοι, αν θυμάστε, διέλυσαν το κέντρο της Αθήνας, καταστρέφοντας ζωές και περιουσίες. Και μετά τη χρεοκοπία και το πρώτο Μνημόνιο, άρπαξε την ευκαιρία και ξεχύθηκε στις πλατείες των «Αγανακτισμένων» για να μαζέψει ψηφαλάκια - μαζί με κάθε καρυδιάς «αντισυστημικό». Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε την εξουσία με το οιονεί εμφυλιοπολεμικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί», στελέχη του ήταν ανάμεσα σ' αυτούς που διέλυσαν την παρέλαση της 28ης Οκτωβριου 2011, με παρόντα τον αποκαλούμενο γερμανοτσολιά τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και ο Σκουρλέτης χαρακτήρισε τα επεισόδια «αντάξια της ιστορίας του λαού μας».

Πυρπολήθηκε η Μαρφίν στη διάρκεια αντιμνημονιακής διαδήλωσης με τρεις νεκρούς, τρεις εργαζόμενους που δεν ανήκουν στο αξιακό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό πήγαν άκλαυτοι. Το κέντρο της Αθήνας ρήμαξε και κάηκε, τα κουφάρια της εμπορικής κατάρρευσης ακόμα στοιχειώνουν την απαξιωμένη οδό Σταδίου, ενώ ο πυρπολημένος κινηματογράφος Αττικόν παραμένει ερείπιο για να θυμίζει τη μανία των καταστροφέων.

Εχει πει τίποτα για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Μισόλογα και υπεκφυγές. Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σήμερα διεκδικεί διεύρυνση προς το δημοκρατικό Κέντρο και την Κεντροαριστερά που απαξίωνε, το μέτωπο είναι ένα και μόνο: οι «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και η αστυνομική βία. Επιχειρώντας σήμερα να αντιγράψει το κλίμα αποσταθεροποίησης που τον γιγάντωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει τα μάτια στις εστίες ανομίας, που οι δικές του κυβερνήσεις ανέχθηκαν (για να το πω κομψά) και επιχειρεί να φτιάξει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση της ΝΔ οικοδομεί αυθαιρέτως «αστυνομικό κράτος». Γνωρίζει ότι η χώρα ουδέποτε άλλοτε είχε τέτοιο επίπεδο ατομικών και πολιτικών ελευθεριών, αλλά επιχειρεί ακόμα μία φορά να συσπειρώσει υπονομεύοντας τη νομιμότητα της αστυνομικής παρέμβασης.


Στο μεταξύ, φρικιά με τα ίδια μυαλά που εξυμνούσε ο σύντροφος διευθυντής ξανάκαψαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αυτή τη φορά στα Εξάρχεια, για να αποδείξουν ότι στην περιοχή της πολιτικής βίας ακλόνητη σταθερά παραμένει αυτό που ο μπήτνικ συγγραφέας Πάνος Κουτρουμπούσης αποκαλούσε ΚΔΩΑ: Κτηνώδης Δύναμη, Ωγκώδης Αγνοια (το ω με ωμέγα επειδή ακριβώς η άγνοια είναι ογκώδης). Γιατί ο σύντροφος διευθυντής δεν αναδημοσιεύει το ωραίο ποίημά του αύριο να τους σατιρίσει και να τους αποδομήσει ακόμα περισσότερο;




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου