"...Πληροφορήθηκα πρόσφατα ότι ο πρόεδρος Κυριάκος, ο οποίος, ως έλκων την καταγωγή από τα Χανιά, γνωρίζει άριστα το πρόβλημα, κάλεσε στο γραφείο του μεγαλοεργολάβο, ίσως τον μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή της χώρας, και τον ρώτησε «τι πρέπει να γίνει για να ξεκινήσουν άμεσα τα έργα στον ΒΟΑΚ» και «αν ξεκινήσουν άμεσα τα έργα, πότε πιστεύει ότι μπορεί να δοθεί στην κυκλοφορία ως ένας ασφαλής, καλός δρόμος». Η απάντηση του μεγαλοεργολάβου τον αποκαρδίωσε, σε βαθμό τραγικό. «Ακόμη και αν ξεπερνιόνταν όλα τα εμπόδια, γραφειοκρατικά και άλλα», του είπε, «θα χρειάζονταν πέντε χρόνια για να κατασκευαστεί ο δρόμος. Επειδή όμως ουδείς μπορεί να ξεπεράσει τα άλλα προβλήματα, όπως είναι η γραφειοκρατία, οι απαλλοτριώσεις, οι ενστάσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, σου λέω ότι υπό τις καλύτερες συνθήκες, ο δρόμος δεν πρόκειται να τελειώσει πριν από το 2030». Αφωνος ο Μητσοτάκης μού μεταφέρθηκε. Να δω τώρα τι θα κάνει... (Η δική μου πρόταση είναι να φωνάξει τον... Σπίρτζη - που έχει και την τεχνογνωσία! - να του εξηγήσει πώς έκοψε την Εθνική Πάτρας - Πύργου στα οκτώ και το έργο παραμένει στα χαρτιά, άνθρωποι σκοτώνονται κάθε τόσο, εργολάβοι διεκδικούν αποζημιώσεις κ.λπ. Αθάνατη Ελλάδα...)..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/12/19

Δρόμος - καρμανιόλα

Για δύο πράγματα ακούμε ειδήσεις για την Κρήτη τα τελευταία χρόνια. Αντε τρία. Το ένα είναι τα φονικά για λόγους αντιζηλίας, άντε και για καμιά βεντέτα. Το δεύτερο είναι οι νεκροί από τροχαία δυστυχήματα και το τρίτο είναι η βιομηχανία μπάφων σε περιοχές όπως ο Μυλοπόταμος ή τα Ζωνιανά. Για το πρώτο δεν έχει πολλά να πει κανείς - η ζήλεια είναι αρχέγονο συναίσθημα του ανθρώπου από την εποχή που οργανώθηκε στην πρώτη κοινωνία και από τη στιγμή που εκλείπει η ψυχραιμία, η αυτοσυγκράτηση, αλλά και η κοινή λογική, τότε τον λόγο έχουν τα όπλα (που δυστυχώς είναι πολλά...).

Το τρίτο, το ξέρουμε και εμείς και η πολιτεία. Κάθε φορά που πέφτουν «μπαλοθιές» ή σκοτώνει κάποιος κάποιον, κινητοποιείται, οργανώνει επιχειρήσεις κατά της οπλοκατοχής, κάνει ό,τι μπορεί να το αντιμετωπίσει τέλος πάντων, πλην όμως χωρίς ορατό αποτέλεσμα.

Για το δεύτερο όμως, υπάρχουν βαριές, διαχρονικά, ευθύνες, διότι αφορούν σε τροχαία ατυχήματα που κατά βάση συμβαίνουν στον Βόρειο Οδικό Αξονα της Κρήτης. Εναν δρόμο που χαράχτηκε και κατασκευάστηκε στη διάρκεια της χούντας, προ 50ετίας δηλαδή, χωρίς καμιά πρόβλεψη ασφαλείας, και κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους σε αυτόν πάνω από 50 - 60 άνθρωποι, ενώ δεκάδες είναι οι βαριά τραυματισμένοι και ισοβίως ανάπηροι και εκατοντάδες οι τραυματίες κάθε μορφής.

Είχα ρωτήσει προ διμήνου τον Κώστα Καραμανλή, υπουργό αρμόδιο για τις Υποδομές, «τι γίνεται με τον ΒΟΑΚ» (όπως είναι τα αρχικά του δρόμου - καρμανιόλα). Μου είχε απαντήσει ότι είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο και πως χρειάζεται σοβαρή προετοιμασία και μελέτες για να ξεκινήσει το έργο.

Θα προσθέσω εδώ ότι αυτός είναι κι ο λόγος που ο Καραμανλής έχει αποφύγει έως τώρα να επισκεφθεί την Κρήτη. Αφού δεν έχει τίποτε χειροπιαστό να τους πει, τι να πάει να κάνει εκεί κάτω;

Εμεινε άφωνος

Πληροφορήθηκα πρόσφατα ότι ο πρόεδρος Κυριάκος, ο οποίος, ως έλκων την καταγωγή από τα Χανιά, γνωρίζει άριστα το πρόβλημα, κάλεσε στο γραφείο του μεγαλοεργολάβο, ίσως τον μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή της χώρας, και τον ρώτησε «τι πρέπει να γίνει για να ξεκινήσουν άμεσα τα έργα στον ΒΟΑΚ» και «αν ξεκινήσουν άμεσα τα έργα, πότε πιστεύει ότι μπορεί να δοθεί στην κυκλοφορία ως ένας ασφαλής, καλός δρόμος». Η απάντηση του μεγαλοεργολάβου τον αποκαρδίωσε, σε βαθμό τραγικό. «Ακόμη και αν ξεπερνιόνταν όλα τα εμπόδια, γραφειοκρατικά και άλλα», του είπε, «θα χρειάζονταν πέντε χρόνια για να κατασκευαστεί ο δρόμος. Επειδή όμως ουδείς μπορεί να ξεπεράσει τα άλλα προβλήματα, όπως είναι η γραφειοκρατία, οι απαλλοτριώσεις, οι ενστάσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, σου λέω ότι υπό τις καλύτερες συνθήκες, ο δρόμος δεν πρόκειται να τελειώσει πριν από το 2030».

Αφωνος ο Μητσοτάκης μού μεταφέρθηκε. Να δω τώρα τι θα κάνει...

(Η δική μου πρόταση είναι να φωνάξει τον... Σπίρτζη - που έχει και την τεχνογνωσία! - να του εξηγήσει πώς έκοψε την Εθνική Πάτρας - Πύργου στα οκτώ και το έργο παραμένει στα χαρτιά, άνθρωποι σκοτώνονται κάθε τόσο, εργολάβοι διεκδικούν αποζημιώσεις κ.λπ. Αθάνατη Ελλάδα...)

Κουτσό όργανο

Είπα Σπιρτζης και ευκαιρίας δοθείσης επιθυμώ να διαμαρτυρηθώ έντονα στον πρόεδρο Αλέξη τον άχαστο, γιατί έκοψε από το Πολιτικό Συμβούλιο της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία τον Χρηστάρα τον Σπίρτζη, ο οποίος ως γνωστόν έδωσε και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του για να πετύχει η λεηλασία του χώρου που τον είχε εκθρέψει πολιτικά.

Tο Πολιτικό Συμβούλιο της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία θα συνεδριάσει για πρώτη φορά σήμερα υπό την προεδρία του προέδρου Αλέξη του άχαστου, τον οποίο καταγγέλλω για ακόμη μία παράλειψη - κόψιμο «χραπ» με το μαχαίρι, ενός ακόμη πελάτη της στήλης - του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη...

Οπως έγινε γνωστό, Σπίρτζης - Πολάκης κόπηκαν για διαφορετικούς λόγους, άλλα με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου ΣΥΡΙΖΑ. Ο μεν Χρηστάρας γιατί κρίθηκε και εκτιμήθηκε ότι είναι προτιμότερο, στο νεοσύστατο όργανο, να συμμετέχουν μόνο τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και οι εκπρόσωποι της Προοδευτικής Συμμαχίας προκειμένου να διασφαλιστεί, έτσι, η μεγαλύτερη θεσμικότητα του οργάνου. Ο δε Πολάκης, γιατί, όπως μου ανέφερε η πηγή μου στην Κουμουνδούρου, ο πρόεδρος Αλέξης ο άχαστος έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποτελεί μια «κινούμενη βόμβα» και πως όπως απέδειξε και με τις δηλώσεις για τον Σημίτη, μπορεί να υπονομεύσει ανά πάσα στιγμή το εγχείρημα της διεύρυνσης.

Εγώ δεν αποδέχομαι τίποτε από όλα αυτά - βρίσκω κουτσό το όργανο!

Ενημέρωση με το «έτσι θέλω»

Είμαι εξ εκείνων που η διεύθυνση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Εποχή», η οποία αγωνίζεται - και το πρεσβεύει στην προμετωπίδα της - «για την κομμουνιστική ανανέωση - για τον σοσιαλισμό», μου κάνει την τιμή να με ενημερώνει κάθε εβδομάδα για το πρωτοσέλιδο και τη θεματολογία της εφημερίδας. Δεν το θεωρώ κακό, αντιθέτως. Να ας πούμε, το χθεσινό της φύλλο είχε φυσικά το θέμα - σημαία για τον ΣΥΡΙΖΑ, της αστυνομικής βίας, και με αφορμή την υπόθεση Ινδαρέ είχε τίτλο «Ποια θα είναι η επόμενη πόρτα;».

Βασικά δεν μπορώ να απαντήσω ποια θα είναι η «επόμενη πόρτα» και ούτε είναι αυτός ο σκοπός του σημειώματός μου, όχι. Σκοπός μου είναι να ενημερώσω τη διεύθυνση της εφημερίδας ότι υπάρχει ήδη μια αυστηρή κοινοτική νομοθεσία, η οποία προβλέπει εξοντωτικά πρόστιμα για περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος γίνεται αποδέκτης ηλεκτρονικών μηνυμάτων από κάποιον άλλο, τον ενημερώνει ότι δεν θέλει να λαμβάνει πλέον τα μηνύματά του, και ο άλλος αδιαφορεί και εξακολουθεί να του τα αποστέλλει.

Το θέμα δεν αφορά εμένα - εγώ θέλω να εξακολουθήσει η «Εποχή» να μου στέλνει το πρωτοσέλιδό της. Το θέμα αφορά μερικούς αποδέκτες των μηνυμάτων της, σαν κι εμένα, οι οποίοι ΔΕΝ θέλουν να λαμβάνουν πλέον τα μηνύματά της. Και μου καταγγέλλουν ότι προσπαθούν καιρό τώρα να δηλώνουν την άρνησή τους, το γνωστό unsubscribe, αλλά το site της «Εποχής» δεν τους το επιτρέπει. Σύντροφοι, για δείτε το, γιατί θα φάτε κανένα ξεγυρισμένο πρόστιμο και μετά θα ζητάτε συμπαράσταση...

Αριστερή αχαριστία

Οπως ας πούμε η «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία - Αντικαπιταλιστική Αριστερά», με τις 50.000 πρόστιμο που τους έριξε μια ανεξάρτητη Αρχή για τρία προεκλογικά πανό στις Σέρρες, και είδαμε και πάθαμε να της το ακυρώσουν. Χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό, διότι ήμουν Ο ΠΡΩΤΟΣ που το δημοσιοποίησα, ήμουν ο ΠΡΩΤΟΣ ο οποίος το έθεσα στον υπουργό Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκο, ήμουν ο ΠΡΩΤΟΣ που έκανα λόγο για την αναντιστοιχία μεταξύ της αντιμετώπισης των μεγάλων κομμάτων και των μικρών πολιτικών κινήσεων και ήμουν ο ΠΡΩΤΟΣ που ανήγγειλα ότι το πρόστιμο θα ακυρωθεί, αλλά φευ, όλους τους θυμήθηκε σε πανηγυρική της ανακοίνωση η «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία - Αντικαπιταλιστική Αριστερά», αλλά όχι εμένα.

Οπως γράφει στην ανακοίνωσή της «Η νίκη αυτή (σ.σ.: η ακύρωση του προστίμου δηλαδή) είναι αποτέλεσμα του μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης που απλώθηκε σε όλη τη χώρα περιλαμβάνοντας φορείς του μαζικού και συνδικαλιστικού κινήματος (ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, πρωτοβάθμια σωματεία, Σύλλογοι Εκπαιδευτικών ΠΕ και ΕΛΜΕ κλπ), πολιτικούς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κοινή ανακοίνωση οργανώσεων της Αριστεράς, ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ στη Βουλή), αλλά και θεσμικούς (Ενωση Περιφερειών Ελλάδας, Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια). Ευχαριστούμε όλο τον κόσμο που έδωσε μαζί μας αυτή τη μάχη, αποδεικνύοντας ότι η διεκδίκηση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών δεν είναι ένας μάταιος αγώνας, αλλά μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί».

Σύντροφοι, με απογοητεύσατε. Και καλά εμένα, αλλά στον Θεοδωρικάκο ούτε ένα ευχαριστώ; Δεν θα χανόταν τίποτε από την αριστεροσύνη σας, σας βεβαιώ...