"....Πρέπει δε να πω ότι οι κινήσεις που κάνει τις τελευταίες δύο εβδομάδες η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της διεύρυνσης του αριθμού των χωρών που μας υποστηρίζουν έναντι της τουρκικής επεκτατικότητας θυμίζουν τις παλιές καλές εποχές της ελληνικής διπλωματίας, τότε που ο λόγος μας «συμβόλαιο»! Και τότε που η διεθνής κοινότητα μας άκουγε, αν δεν βαρούσε «προσοχές». Τώρα, τίποτα. Τα κατάπιε όλα η κρίση και εμείς τρέχουμε και παρακαλάμε…"

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/12/19

Γλυκά Χριστούγεννα

«Καλήν ημέραν, άρχοντες, κι αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη Θεία Γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας»...

Παιδάκι δεν είμαι, θα ήθελα όμως (πολύ) να γίνω. Οπως τότε, παλιά, που ξυπνούσαμε, αξημέρωτα, παραμονή των Χριστουγέννων, να πάρουμε το πρώτο λεωφορείο να κατέβουμε Κολωνάκι που είχε τα πολλά λεφτά, να πούμε τα κάλαντα πολυκατοικία πολυκατοικία και από μαγαζί σε μαγαζί, και εκεί κατά το μεσημέρι να επιστρέψουμε κατάκοποι σπίτι, αλλά με τις τσέπες φουσκωμένες ως επάνω, γεμάτες πενηνταράκια και φραγκοδίφραγκα.

Κι ύστερα στο σπίτι, στο πάτωμα, πάντα, πάνω στο χαλάκι, να μετράμε, να μετράμε και τελειωμό να μην έχουν τα «ψιλά».

Ωραία χρόνια, χαμένα μέσα στη μυρωδιά από το βούτυρο του κουραμπιέ και τη γεύση του μελιού από τις τηγανίτες της «βάβως», που τώρα τις λένε pancakes και είναι μια αηδία. Ξύπναγε κι αυτή νωρίς, χαράματα, να «κάψει» σιγά σιγά, με ρέγουλο, την πέτρινη πλάκα που την είχε κουβαλήσει από τα Τζουμέρκα, γιατί άμα καιγόταν γρήγορα και ακατάστατα θα έσπαγε στα δύο, κι άντε μετά να βρεις πάνω στα βουνά μια άλλη, να την κουβαλήσεις στην Αθήνα. Πάνω στην πέτρα τη ζεστή έχυνε η «βάβω» προσεκτικά το κουρκούτι, που είχε φτιάξει αποβραδίς και σήμερα το ονομάζουν χυλό. Είχε βάλει αλεύρι άσπρο, διπλοκοσκινισμένο, καθαρό, γιατί αυτό έφτιαχνε τις τηγανίτες τις καλύτερες, που δεν ήταν ακριβώς τηγανίτες, αλλά pancakes με όλη τη σημασία του όρου. Κι ύστερα εκεί γύρω από τη φωτιά, μαζεμένα όλα τα παιδιά, τα εγγόνια της, τα αποκαμωμένα από την περιοδεία στα κολωνάκια, να την ακούμε να λέει ιστορίες για νεράιδες, για ξωτικά που στην Ηπειρο τα λένε «ξουπαρμένα», αλλά και για καλικάντζαρους. Και να τρώμε τις βουτηγμένες στο μέλι τηγανίτες της και να μην έχει γεννήσει η γη καλύτερη λιχουδιά από την εποχή που ο άνθρωπος βρήκε τη ζάχαρη και γεννήθηκε η ζαχαροπλαστική…

Εξέλιξη

Δεν ξέρω αν φτιάχνει και σήμερα κανείς στην εύανδρο Ηπειρο τις τηγανίτες πάνω στην πλάκα, αν και πολύ φοβάμαι πως όχι - τώρα τις φτιάχνουν σε μαντεμένια ηλεκτρικά σκεύη.

Χάθηκε και η «βάβω» του καθενός, χάθηκε και η πλάκα της, χορτάριασαν τα βουνά και πού να βρεις καινούργια, και δεν έχει και νόημα πια - την αντικατέστησε το ηλεκτρικό το σκεύος για χριστουγεννιάτικα pancakes και το τάμπλετ που δίνουν οι μανάδες στα παιδάκια να ακούσουν παραμύθια για την Πέπα το γουρουνάκι και να τα ξεφορτωθούν.

Αλλά έτσι είναι η ζωή, εξελίσσεται, μαζί της εξελίσσονται και τα ήθη και τα έθιμά μας - τι είναι η Ελλάδα πια; Μια γωνία στα πέρατα της Ευρώπης που παλεύει να σταθεί στα πόδια της και πάνω που σηκώνεται όλο και κάτι συμβαίνει και σωριάζεται σαν το σακί στο έδαφος…

Κίνδυνος

Εγκαταλείπω πάραυτα και άνευ ετέρας την γκρίνια, μέρα που είναι, διότι όλα αυτά, τα πώς και τα γιατί φτάσαμε ως εδώ, όπως και για πού πορευόμαστε, μπορούμε, μου φαίνεται, μια χαρά να τα πιάσουμε από την αρχή από την 1η του επόμενου χρόνου που εκ των πραγμάτων θα μας απασχολήσουν αν δεν υπάρξει / προκύψει τίποτα το συγκλονιστικό στο μεταξύ. Αλλωστε ο κόσμος γύρω μας σείεται και λυγιέται, και ησυχία δεν έχει, και εμείς δεν έχουμε παρά να τον ακολουθήσουμε σε αυτή την τρελή πορεία - κομμάτι του είμαστε…

Να, ας πούμε, όλο και περισσότερο γίνεται συζήτηση για το πού πάει το πράγμα με την Τουρκία. Πού να πάει; Από το κακό στο χειρότερο. Και βεβαίως υπάρχει ο κίνδυνος της εμπλοκής, και βεβαίως υπάρχει και ο κίνδυνος του λάθους, και βεβαίως υφίσταται ο κίνδυνος του ηθελημένου λάθους. Τι, θα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας τώρα; Δεν γίνεται, και δεν είναι και σωστό εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα. Αντιθέτως, το καλύτερο είναι για όλους να ειπωθούν αλήθειες και μόνο αλήθειες. Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Το λένε όλα τα στοιχεία. Γιατί αργά αλλά σταθερά οδεύουμε στα όρια της σύγκρουσης με την Τουρκία.

Πρέπει δε να πω ότι οι κινήσεις που κάνει τις τελευταίες δύο εβδομάδες η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της διεύρυνσης του αριθμού των χωρών που μας υποστηρίζουν έναντι της τουρκικής επεκτατικότητας θυμίζουν τις παλιές καλές εποχές της ελληνικής διπλωματίας, τότε που ο λόγος μας «συμβόλαιο»! Και τότε που η διεθνής κοινότητα μας άκουγε, αν δεν βαρούσε «προσοχές». Τώρα, τίποτα. Τα κατάπιε όλα η κρίση και εμείς τρέχουμε και παρακαλάμε…

Μικρό καλάθι

Μου έλεγαν χθες, δύο υπουργοί μάλιστα, μετά το Υπουργικό Συμβούλιο ότι «η κυβέρνηση περιμένει πολλά από τη συνάντηση του προέδρου Κυριάκου με τον αμερικανό πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο». Ρώτησα να μου πουν μερικά από αυτά τα... πολλά που περιμένει. Απογοητεύτηκα από τις απαντήσεις που δεν θα τις μεταφέρω εδώ φυσικά, διότι δεν έχει κάποιο νόημα να το κάνω. Θα πω όμως τούτο: «Μήπως η κυβέρνηση, αντί να περιμένει πολλά από τη συνάντηση της 7ης Ιανουαρίου στην Ουάσιγκτον, πρέπει να προετοιμαστεί μήπως γυρίσει με άδεια χέρια;». Διότι αυτό είναι που θα επιδεινώσει και πέρα από κάθε πρόβλεψη τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τώρα πες, και εμείς και αυτοί, περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί η συνάντηση. Αν η συνάντηση εξελιχθεί έτσι που να μην αφήνει πολλά περιθώρια για αμφιβολίες αναφορικά με το ποιον στηρίζουν οι Αμερικανοί στη διένεξη της Τουρκίας με την Ελλάδα, τι θα κάνει η κυβέρνηση;

Αυτή είναι η απορία μου, αλλά και ο φόβος μου μαζί…

(Και δεν είναι χωρίς βάση - έχει συμβεί το 1987…)

Χρόνια πολλά

Είπαμε, όχι γκρίνιες σήμερα, «χρονιάρα» μέρα! Χρόνια πολλά, λοιπόν, να ευχηθώ σε όλους, να έχουμε υγεία, κυρίως, και όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Διότι το έχει πει πριν από όλους ο σοφός λαός - τι να τα κάνω τα λεφτά άμα δεν έχω την υγειά μου; Πρέπει να έχεις την υγεία σου για να κοιτάξεις παραπέρα - στα υπόλοιπα, που λογικά θα είναι και καλύτερα από τη μιζέρια που ζεις. Εξού και τα λαχταράς! Τα θέλεις, έστω κι αν μέσα σου ξέρεις ότι ποτέ δεν θα τα αποκτήσεις. Γιατί είναι η ελπίδα που σε κινητοποιεί...

Και φυσικά, εκτός από υγεία, τις πιο πολλές ευχές, από καρδιάς, για κάθε ευτυχία για τον καθένα χωριστά και όλους μαζί. Και για την πατρίδα πάνω απ' όλα. Να τη δούμε επιτέλους να σηκώνει κεφάλι και να πάψει πλέον να είναι ο... Τζανετάκος της διεθνούς σκηνής - να την καρπαζώνει όποιος περνάει από δίπλα της, έτσι, γιατί του κάπνισε…