"....Για πολλούς, ο Σκουρλέτης (μόνιμος συνομιλητής και σε τακτική συμμαχία με την τάση των 53) απλώς επιχείρησε να υπενθυμίσει με τις βολές του κατά ΓΑΠ πως η όλη διεύρυνση δεν θα είναι περίπατος για τον Αλέξη Τσίπρα. Και πως θα μπουν κριτήρια και όροι για αυτήν. Το δε άρθρο του που ακολούθησε θέτει ακόμη πιο στέρεα τα επιχειρήματα της μιας όχθης για την ταυτότητα του εγχειρήματος. Ζητήματα που θα πρέπει να λάβει υπόψη της η Επιτροπή για το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του κόμματος που μέσα στον Ιανουάριο θα συνεδριάσει..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 27/12/19

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΜΑΝΙΑΤΗ

Αναμφισβήτητα ο Αλέξης Τσίπρας και η προεδρική ομάδα έχουν βρει ένα εμπόδιο στη διεύρυνση του κόμματος - τουλάχιστον όπως την εννοούν οι ίδιοι. Αυτό ακούει στο όνομα του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Σκουρλέτη. Και εδώ σύμφωνα με μια (προεδρική) ανάγνωση είναι το παράδοξο: το κόμμα που υποτίθεται πάει για το δικό του άνοιγμα να έχει γραμματέα που έχει άλλη θεώρηση. Η άλλη πάλι όχθη λέει πως στον βαθμό που η όλη διαδικασία είναι σε εξέλιξη δεν έχει «κλειδώσει» ο τρόπος που θα γίνει ο μετασχηματισμός. 

Υπό αυτή την έννοια, το άρθρο του Σκουρλέτη στην «Αυγή» για την πορεία προς το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είχε αυτόν τον πυρήνα. Συμβολή σε έναν διάλογο. Οταν όμως ο ίδιος είναι γραμματέας, βουλευτής και πρώην υπουργός, έχει μια άλλη εσωτερική βαρύτητα ο συλλογισμός του. Πολύ περισσότερο όταν το άρθρο του ήλθε μετά τις «βόμβες» που ο ίδιος έριξε κατά της δυνητικής επιλογής του Γιώργου Παπανδρέου ως προσώπου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο χαρακτηρισμός για τον πρώην πρωθυπουργό ως «τοξικό» ήταν casus belli για το Κίνημα Αλλαγής αλλά και το περιβάλλον του ΓΑΠ. Μούδιασε, δε, ένα μεγάλο μέρος πασοκογενών που έχουν προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανέκοψε την όρεξή τους μετά τη σύναξη στο Κάραβελ.

ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Για πολλούς, ο Σκουρλέτης (μόνιμος συνομιλητής και σε τακτική συμμαχία με την τάση των 53) απλώς επιχείρησε να υπενθυμίσει με τις βολές του κατά ΓΑΠ πως η όλη διεύρυνση δεν θα είναι περίπατος για τον Αλέξη Τσίπρα. Και πως θα μπουν κριτήρια και όροι για αυτήν. Το δε άρθρο του που ακολούθησε θέτει ακόμη πιο στέρεα τα επιχειρήματα της μιας όχθης για την ταυτότητα του εγχειρήματος. Ζητήματα που θα πρέπει να λάβει υπόψη της η Επιτροπή για το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του κόμματος που μέσα στον Ιανουάριο θα συνεδριάσει. 

«Ημασταν ενωτικοί χωρίς περιχαρακώσεις, ενώ τολμήσαμε να πούμε πως η Αριστερά είναι ικανή όχι μόνο να καταγγέλλει αλλά και να κυβερνά. Ολα αυτά αναδεικνύουν πως η δική μας Αριστερά είχε τα στρατηγικά εργαλεία για να κάνει όλα αυτά τα βήματα που την οδήγησαν στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2012, δύο φορές στην κυβέρνηση το 2015 και στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2019. Δείξαμε στην πράξη πως είμαστε μια Αριστερά που έκανε συμμαχίες, υπερβάσεις, ανοίγματα, που αναλαμβάνει το ρίσκο της πράξης και δεν αρκείται μόνο στην περιγραφή και τη διαμαρτυρία» έγραψε ο Πάνος Σκουρλέτης, ενώ κάνει εντύπωση πόσο επιμένει στο κείμενό του στον όρο «Αριστερά». 

Κάτι προφανώς όχι τυχαίο, όταν οι της ετέρας προεδρικής όχθης μιλούν για «προοδευτική παράταξη», αν και εδώ αξίζει να πούμε πως η βάση της απόφασης του ΠΣ της ΚΕΑ του κόμματος είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της Αριστεράς - ραχοκοκαλιά της προοδευτικής παράταξης. «Αυτό που ζούμε σήμερα, τα χιλιάδες νέα μέλη, τους δεκάδες χιλιάδες που συναντιόμαστε σε όλη την Ελλάδα στις ανοιχτές συνελεύσεις, είναι το αποτύπωμα όλης της προηγούμενης πορείας μας. Πρόκειται για μια συνάντηση στο όνομα και το έδαφος της Αριστεράς» αποσαφήνισε ο Σκουρλέτης στο άρθρο του, επίσης κάνοντας καθαρό πώς εννοεί τη διεύρυνση.

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΣΕ «ΚΙΝΗΣΗ». Το βέβαιο είναι πως το επόμενο διάστημα οι αντίπαλες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα βρουν αφορμές και πεδία για να εκφραστούν. Πάντα βέβαια με μια λογική ενός κόμματος εν κινήσει, όπως λένε κομματικοί κύκλοι - αφού το κόμμα έχει επιφορτιστεί με την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θα γίνουν «μάρτυρες απίθανων επιθέσεων αλλά και ταυτόχρονα μιας προσπάθειας να μας τοποθετήσουν στο πλαίσιο ενός νέου συναινετικού δικομματισμού», όπως έγραψε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ στο εν λόγω άρθρο του; Ή σε μια λογική μέσα, έξω και επί τα αυτά στην αντιπολίτευση, όπως θα ήθελαν οι εναπομείνασες ριζοσπαστικές φωνές; Θα δείξει.

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΞΥΔΑΚΗ

Η όξυνση στα ελληνοτουρκικά δρα σαν επιταχυντής για τις πολιτικές εξελίξεις εντός των κομμάτων. Οι εμπειρότεροι από τις ηγεσίες τοποθετούνται ήδη, εμφανώς ή εμμέσως, προκαλώντας αντίστοιχες αντιδράσεις. Στη συντηρητική παράταξη έχουν σημασία οι τοποθετήσεις Κ. Καραμανλή, Ντόρας Μπακογιάννη και Αντ. Σαμαρά, η καθεμία με τον δικό της τονισμό και τις δικές της προεκτάσεις.

Ιδιαίτερο βάρος έχει η στάση του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που κατάφερε να λύσει εγκαίρως τον γόρδιο δεσμό του Μακεδονικού. Από τη στάση του θα εξαρτηθούν πολλά: Θα πιέσει την κυβέρνηση με αντιπολιτευτικό τρόπο έξαλλο, όπως έπραξε ο Κυρ. Μητσοτάκης κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών; Ή θα ασκήσει την επιρροή του για τη σύμπηξη ενός εθνικού μετώπου ισχυρού, όχι όμως και απροϋπόθετα; Φαίνεται ότι ο Αλ. Τσίπρας επιλέγει το δεύτερο· προκύπτει από τις τοποθετήσεις του στη Βουλή αλλά και από τις προσεκτικές διαρροές από κρίσιμες συναντήσεις του, όπως π.χ. με τον πρέσβη των ΗΠΑ. Εντούτοις, στην πορεία θα συναντήσει εμπόδια και παγίδες.

Κατ' αρχάς θα πρέπει να αναμένει επιθετική στάση από τον Πρωθυπουργό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιεζόμενος από την τουρκική επιθετικότητα πιθανότατα θα μεταφέρει την πίεση στο εσωτερικό της χώρας, απαιτώντας, όχι ζητώντας, συναίνεση. Η Ντόρα Μπακογιάννη, λειτουργώντας ως άτυπη υπουργός Εξωτερικών, προετοίμασε ήδη το έδαφος, μιλώντας για συναίνεση που καλλιεργεί η παρούσα κυβέρνηση, σε αντίθεση με την απελθούσα κυβέρνηση Τσίπρα, που την απέκλειε… Αυτό το ρητορικό τέχνασμα πιθανόν προοικονομεί την επιθετική έως και εκβιαστική στάση Μητσοτάκη έναντι Τσίπρα.

Το άλλο εμπόδιο-παγίδα είναι ο κίνδυνος να μεταφερθεί στους κόλπους του διευρυνόμενου ρευστού ΣΥΡΙΖΑ η σύγκρουση σημιτικών - ανδρεϊκών, εξ αφορμής του ελληνοτουρκικού, όπως διεφάνη με την αρθρογραφική παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Η αντιπαράθεση εκσυγχρονιστικού - πατριωτικού ΠΑΣΟΚ σοβεί από τη δεκαετία του '80, παροξύνεται με αφορμή τα Ιμια, τον Οτσαλάν, το Σχέδιο Ανάν, και διατρέχει εγκάρσια όλη την Αριστερά. Πίσω από την αμιγώς πολιτική και ιδεολογική επιφάνεια, μαίνονται, όπως πάντα, μάχες φατριών για εξουσία, προσωπικές δικαιώσεις, εγωισμοί και ιδιοτέλειες. Ως εκ τούτου, και στον βαθμό που τώρα στον υπό διεύρυνση ΣΥΡΙΖΑ συνωθούνται όλες οι φυλές του ΠΑΣΟΚ, οι ομνύοντες στον γνήσιο Ανδρέα, τα ορφανά του μπλερικού Σημίτη, οι «κηπουροί» του Γιώργου, κι όλοι μαζί ομνύοντας στον ενοποιητικό Αλέξη, ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας σφοδρής αναπαραγωγής φατριασμού του πληθυντικού ΠΑΣΟΚ εντός του υπό διαμόρφωση νέου ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία.

Με δεδομένες τις ρευστές, συχνά απροσδόκητες, ενδοκομματικές συμμαχίες και την επίπονη αφομοίωση νέων μελών και στελεχών, με δεδομένη την ιστορική ανάγκη ενός ρωμαλέου αντιδεξιού μετώπου συγκροτημένου με πολιτικούς όρους, και με το ελληνοτουρκικό σε απρόβλεπτες κορυφώσεις, η εξωτερική πολιτική ίσως πάλι αποβεί παράδοξος ελκυστής για τις εσωτερικές εξελίξεις. Η Συμφωνία των Πρεσπών παρήγαγε πολιτικά αποτελέσματα ευνοϊκά για τη χώρα και την προοδευτική παράταξη, παρά τον αριβισμό της αντιπολίτευσης, τις κραυγές και τις κατάρες. Μακάρι και το ελληνοτουρκικό να απολήξει αναλόγως, χωρίς αριβισμό.

-Ο Νίκος Ξυδάκης είναι πρώην υπουργός

...από την "Εφ.Συν"

κτικό, με πολιτική ενότητα και δημοκρατικές λειτουργίες που θα αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά της μεγάλης προοδευτικής παράταξης».

Η συνεδρίαση λοιπόν της περασμένης Δευτέρας σε ένα όργανο με τη συμμετοχή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας ολοκληρώθηκε χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, πλην ορισμένων γνωστών ενστάσεων, και ενέκρινε τον οδικό χάρτη των εφτά σημείων για τη συντεταγμένη πορεία της διεύρυνσης σε πολιτικό και οργανωτικό πεδίο.

Ωστόσο, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις που αφορούν σημαντικά ζητήματα για την επόμενη ημέρα των κομμάτων, πολύ περισσότερο τώρα που πρόκειται για ένα «αχαρτογράφητο» εγχείρημα, στον απόηχο της συνεδρίασης δεν έλειψαν ορισμένες επισημάνσεις ή επεξηγήσεις από διάφορα στελέχη γύρω από την κατεύθυνση και τα πολιτικά ζητούμενα της διαδικασίας.
Η τοποθέτηση Λάμπρου

Σε αυτό το πλαίσιο ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και του Πολιτικού Συμβουλίου και προερχόμενος από την «Πρωτοβουλία Μελών 53+», ο οποίος έχει διατυπώσει αντιρρήσεις με τον τρόπο που γίνεται το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά, προέβη σε ανάρτηση στον λογαριασμό του στο facebook, με την οποία υποστηρίζει ότι το συνέδριο που αποφασίστηκε είναι του ΣΥΡΙΖΑ και όχι της Προοδευτικής Συμμαχίας.

Ο κ. Λάμπρου τονίζει μεταξύ άλλων: «Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το κόμμα αυτό έχει πάρει πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων από την αριστερά της αριστεράς, τη ριζοσπαστική οικολογία, έως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Στην καμπάνια ονομάστηκε ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Την ίδια στιγμή προγραμματίζεται το 3ο συνέδριο του κόμματος, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ. ΚΙ όμως, σε ρεπορτάζ κάποιων δημοσιογράφων, από αφέλεια ή δεν ξέρω τι, αναγράφεται ως συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Δηλαδή ενός άλλου σχήματος. Ας το αποσαφηνίσουμε λοιπόν. Οποια άποψη και αν έχει οποιοσδήποτε από εμάς, σεβαστή σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να αγνοεί ότι τα κόμματα δεν διαλύονται, δεν μετεξελίσσονται, δεν αλλάζουν, ερήμην των μελών του, επειδή ενδεχομένως το επιθυμούν μερικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και θα υπάρχει όσο το επιθυμούν τα μέλη του, νέα και παλαιότερα. Συνεπώς, κανείς και καμία δεν δικαιούται να βιάζεται και να αλλάζει την πραγματικότητα με το έτσι θέλω. Μπορεί στο συνέδριο, το 3ο του ΣΥΡΙΖΑ, να αποφασιστεί η διάλυσή του (προσωπικά το απεύχομαι) ή η μετεξέλιξή του (επίσης το απεύχομαι) ή οτιδήποτε. Συνέδριο είναι, ότι θέλει αποφασίζει… Αλλά μέχρι τότε το κόμμα αυτό θα συνεχίσει την πορεία του ως αυτό που είναι και όχι σε αυτό που κάποιοι θέλουν να είναι».

Εξίσου αιχμηρά προσθέτει ότι «η όποια διεύρυνση, που όλοι και όλες επιδιώκουμε με θέρμη, θα γίνεται στο έδαφος της αριστεράς…. Γιατί ο βασικός μας στόχος είναι ο μετασχηματισμός, όχι του κόμματός μας, αλλά της κοινωνίας. Κάποιοι που βιάζονται, που αγωνιούν να γίνουμε “κυβερνώσα” -όλοι και όλες το θέλουμε-, αλλά ξεχνούν το “αριστερά”, τη λέξη “μετασχηματισμό” ίσως να τη θεωρούν ακραία, υπερβολική… Ισως γιατί ξεχνούν ή δεν το έμαθαν ποτέ, ότι ο σοσιαλισμός, για μας είναι μια διαρκής κίνηση, δρόμος, τομές και ρήξεις, που αλλάζουν συνειδήσεις, που διαμορφώνουν ένα διαφορετικό πλαίσιο, απελευθερωτικό σε κάθε περίπτωση. Είναι ο δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό, αυτός που μας συγκινεί, που μας συνεγείρει. Και ασφαλώς όχι η μετατροπή μας σε ένα ασαφές πολιτικό μόρφωμα που χωρά τα πάντα».
Η παρέμβαση Ραγκούση

Από τη δική του πλευρά σε παρέμβασή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, Γιάννης Ραγκούσης, εστιάζει στις παγίδες και τις νάρκες που θα επιχειρήσουν να στήσουν στο εγχείρημα οι πολιτικοί αντίπαλοι και όσοι συμπαρατάσσονται μαζί τους.

Με τίτλο «Το συνέδριο, η απλή αναλογική και το παρελθόν ως απεγνωσμένη καταφυγή τους» ο κ. Ραγκούσης σχολιάζει: «Οσοι δεν βρίσκονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας και ιδίως όσοι ανήκουν στο σύστημα Μητσοτάκη, θα κλιμακώσουν τους επόμενους μήνες την προσπάθειά τους να τραυματίσουν την πορεία μας προς ένα μεγάλο, σύγχρονο, νικηφόρο κόμμα. Οπλο τους, ένα και μοναδικό. Το παρελθόν! Το παρελθόν ως απεγνωσμένη καταφυγή τους. Το παρελθόν μέσα από τους πρωταγωνιστές του, τα γεγονότα, καθώς και τις τότε κομματικές συγκρούσεις». Σύμφωνα με τον κ. Ραγκούση, οι επιδιώξεις του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου είναι «το παρελθόν να γίνει αιτία για να διαταραχθεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας, το παρελθόν να γίνει αιτία για να μονιμοποιηθούν τα χαρακώματα στην αντικυβερνητική αντιπολίτευση, το παρελθόν, να γίνει το άλλοθι για να εμποδίσουν οι φίλοι τους μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. μία ενδεχόμενη αριστερή στροφή αυτού του κόμματος.

Και σε ό,τι αφορά τους απώτερους στόχους τους, υπογραμμίζει ότι επιδιώκουν να μην αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική ηγεμονία, «να “καεί” η πεμπτουσία της απλής αναλογικής και να καταστεί αφερέγγυα στην ελληνική κοινωνία η πρότασή μας για προοδευτική διακυβέρνηση συνεργασίας». Γι’ αυτό καταλήγει προειδοποιώντας τους συντρόφους και συνοδοιπόρους του να μην πέσουν στην παγίδα, καθώς σε αυτή την περίπτωση, όπως λέει, οι αντίπαλοι «θα ηττηθούν κατά κράτος».

...Και η γέφυρα ενός νεο-προσήλυτου ΣΥΡΙΖΑίου με τους  "προεδρικούς" του Αλέξη, μέσω Νίκου Παππά!

Και μία σημείωση δική μου: Ο υπογράφων Κρίτων Λεων. Βασιλικόπουλος, γενναίος στην περιφρόνησή του προς τα "ιδιωτικά" βοθροκάναλα (ωστόσο τον έχει προλάβει ο Πολάκης, ως προς το χαρακτηρισμό) και την κρατική ΕΡΤ από κοντά, οιονεί βοθροκάναλο και αυτή προφανώς, είναι εξόχως ευγενής προς το Κανάλι της Βουλής στο οποίο εργάζεται. Λογικό! Είχε καλύτερες εκπομπές το κανάλι "του" αυτές τις γιορτινές μέρες; Σ.Χ.Μ.