"...Πολλά από τα τραύματα εκείνης της περιπέτειας, που κατέληξε στο οδυνηρό τρίτο Μνημόνιο, είναι και σήμερα ανεπούλωτα. Οι υπεύθυνοι γι' αυτό προσπαθούν να διαφύγουν διεκδικώντας να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινοβουλευτική τάξη - ή αυτοπεριθωριοποιούμενοι στην περιοχή του αριστερισμού. Ευτυχώς, τότε η χώρα διασώθηκε όχι μόνο επειδή ο Τσίπρας έκανε την kolotoumba, αλλά κυρίως διότι ένα 38% συνειδητών φιλοευρωπαίων διεκδίκησαν, υβριζόμενοι, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»...."

"TA NEA", 27/06/19

Από "ΤΑ NEA"

Mία μετά τα μεσάνυχτα, ξημερώματα Σαββάτου, μιλούσε στην τηλεόραση ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ηταν βλοσυρός. Επειτα από πεντάμηνη διαπραγμάτευση, είπε, οι ευρωπαίοι εταίροι «κατέληξαν σε μια πρόταση-τελεσίγραφο προς την ελληνική δημοκρατία και τον ελληνικό λαό». Ο Τσίπρας υπαινίχθηκε ότι αυτή τη συμφωνία δεν μπορούσε να τη δεχτεί και ανήγγειλε δημοψήφισμα.

Ηταν τέσσερις μέρες πριν λήξει το πρόγραμμα, πριν παύσει δηλαδή η Ελλάδα να έχει πρόσβαση σε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, και ενώ εκκρεμούσε η αποπληρωμή μιας δόσης στο ΔΝΤ που δεν θα ήταν δυνατή. Οσοι μπορούσαν είχαν αποσύρει τα χρήματά τους από τις τράπεζες. Αίφνης οι Ελληνες καλούνταν να πάρουν αυτοί την απόφαση για το μέλλον της χώρας. Με ποιο διακύβευμα; «Ο λαός μας θα ψηφίσει "Οχι" και η νέα συμφωνία δεν θα είναι Μνημόνιο», έλεγε ο τότε ισχυρός κομματικός φίλος του Τσίπρα, Νίκος Παππάς.

Οι πολίτες δεν συμμερίζονταν την αμεριμνησία του. Στην αναγγελία του δημοψηφίσματος, όλες και όλοι αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο. Βγήκαν στους δρόμους, κατέκλυσαν τα ΑΤΜ των τραπεζών. Να προλάβουν να πάρουν όσα μετρητά μπορούσαν. Να μη μείνουν από ρευστό τις δύσκολες μέρες που θα ακολουθούσαν, όπου όλα ήταν δυνατά - η βία ή η πείνα. Αν άνοιγαν οι τράπεζες τη Δευτέρα, οι πελάτες τους θα έπαιρναν και τα πόμολα. Η κυβέρνηση επέβαλε capital controls. Στο Eurogroup εκείνης της ημέρας, παρόντος του Γιάνη Βαρουφάκη, που διαπραγματευόταν για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης, οι εταίροι άρχισαν να συζητούν το plan B, την ελληνική χρεοκοπία - και την έξοδο από την ευρωζώνη, ίσως και από την ΕΕ. Η Ελλάδα έμπαινε στη μεγαλύτερη περιπέτεια της νεότερης ιστορίας της.

Πολλά από τα τραύματα εκείνης της περιπέτειας, που κατέληξε στο οδυνηρό τρίτο Μνημόνιο, είναι και σήμερα ανεπούλωτα. Οι υπεύθυνοι γι' αυτό προσπαθούν να διαφύγουν διεκδικώντας να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινοβουλευτική τάξη - ή αυτοπεριθωριοποιούμενοι στην περιοχή του αριστερισμού. Ευτυχώς, τότε η χώρα διασώθηκε όχι μόνο επειδή ο Τσίπρας έκανε την kolotoumba, αλλά κυρίως διότι ένα 38% συνειδητών φιλοευρωπαίων διεκδίκησαν, υβριζόμενοι, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Το ίδιο ευρωπαϊκό κεκτημένο διεκδικεί σήμερα ένα διευρυμένο εκλογικό σώμα, το οποίο πλήρωσε γερό τίμημα στους πειραματισμούς. Οι πολίτες, αρκετοί εξαπατημένοι ανάμεσά τους, θέλουν την πολιτική τιμωρία εκείνων που έπαιξαν με τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους. Δεν μισούν. Αλλά και δεν ξεχνούν.