"...Η προσγείωση δείχνει ανώμαλη και ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι η επόμενη μέρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ετσι κι αλλιώς, η αναγκαστική προσφυγή σε νέες κάλπες μέσα στον καλοκαιρινό καύσωνα απλώνει τις διαστάσεις της ήττας. Αλλά οι μέρες που περνούν έχουν βοηθήσει για να «χωνέψουν» όλοι τη νέα πραγματικότητα. Οι λυγμοί την επόμενη Κυριακή θα είναι ελεγχόμενοι, εκτός κι αν το νέο αποτέλεσμα είναι απολύτως καταστροφικό και δεν περιοριστεί σε μια προεξοφλημένη παράδοση - παραλαβή. Είναι εμφανές και από τους τόνους που έχουν αλλάξει, όπως και από τα νέα θέματα που επιδιώκει να βάλει στο τραπέζι ο Τσίπρας. Ολες οι κινήσεις αποβλέπουν πλέον στις νέες ισορροπίες που θα διαμορφωθούν στο μετεκλογικό σκηνικό. Στην Κουμουνδούρου πετροβολούν πια τη διακυβέρνηση Καραμανλή γιατί μελλοντικά οι καραμανλικοί δεν έχουν καμία χρησιμότητα...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29-30/06/19

"ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ",
του Διονύση Νασόπουλου

Προσαρμογή. Είναι το μόνο κέρδος που έχουν αποκομίσει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ από το αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου. Ψυχολογικά και οργανωτικά, το μεσοδιάστημα έως τις 7 Ιουλίου έχει βοηθήσει για την κατάλληλη προετοιμασία. Ο αιφνιδιασμός του προηγούμενου μήνα δεν θα επαναληφθεί. Σε Μαξίμου και υπουργεία, προσωπικά αντικείμενα και έγγραφα έχουν ήδη μπει στα κουτιά τους - ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, έχουν ήδη προγραμματίσει φέτος διακοπές μακράς διάρκειας. Η προοπτική για προεκλογικές εξορμήσεις τον Δεκαπενταύγουστο, παρά τις προειδοποιήσεις Μητσοτάκη, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει στην ατζέντα τους.

Η προσγείωση δείχνει ανώμαλη και ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι η επόμενη μέρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ετσι κι αλλιώς, η αναγκαστική προσφυγή σε νέες κάλπες μέσα στον καλοκαιρινό καύσωνα απλώνει τις διαστάσεις της ήττας. Αλλά οι μέρες που περνούν έχουν βοηθήσει για να «χωνέψουν» όλοι τη νέα πραγματικότητα. Οι λυγμοί την επόμενη Κυριακή θα είναι ελεγχόμενοι, εκτός κι αν το νέο αποτέλεσμα είναι απολύτως καταστροφικό και δεν περιοριστεί σε μια προεξοφλημένη παράδοση - παραλαβή. Είναι εμφανές και από τους τόνους που έχουν αλλάξει, όπως και από τα νέα θέματα που επιδιώκει να βάλει στο τραπέζι ο Τσίπρας. Ολες οι κινήσεις αποβλέπουν πλέον στις νέες ισορροπίες που θα διαμορφωθούν στο μετεκλογικό σκηνικό. Στην Κουμουνδούρου πετροβολούν πια τη διακυβέρνηση Καραμανλή γιατί μελλοντικά οι καραμανλικοί δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Μια κεντροαριστερή στροφή κι ένας νέος αντιπολιτευτικός οίστρος, θέλει προσέγγιση των -παλαιάς και νεότερης κοπής - παπανδρεϊκών, που χαρακτηρίζονται από έντονα αντιδεξιά αντανακλαστικά, όπως κι ένα Κίνημα Αλλαγής συρρικνωμένο. Ολα αυτά είναι κατανοητά και, εν πολλοίς, αναμενόμενα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση με «δανεικούς» ψηφοφόρους, δεν μπορεί να επιστρέψει στα έδρανα της αντιπολίτευσης χωρίς να έχει αφομοιώσει κόσμο, δημιουργώντας μια νέα κομματική βάση. Ο Τσίπρας θα δώσει ό,τι μπορεί στην τελευταία πρωθυπουργική εβδομάδα του με δύο στόχους: να μαζέψει όσο γίνεται τη διαφορά από τη ΝΔ και να αυξήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την απόσταση από το Κίνημα Αλλαγής. Μετά ευελπιστεί ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές.



Με ισπανικά μέτρα και σταθμά, στο νέο σκηνικό ο Τσίπρας θέλει να διαγράψει οριστικά τον «σύντροφο» Πάμπλο Ιγκλέσιας και να κινηθεί στα βήματα του Πέδρο Σάντσεθ. Το πρόβλημα που έχει μπροστά του, ωστόσο, είναι επίσης διπλό: Η νέα αφετηρία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να βρίσκεται σε σημείο που οδηγεί πίσω από το 2012. Ακόμη περισσότερο, ένα ποσοστό που θα υπολείπεται του αποτελέσματος των πρόσφατων ευρωεκλογών θα αφήνει ανοικτό το πεδίο μιας αποδόμησης διαρκείας. Η εικόνα ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα φυλλορροεί με την ίδια ευκολία που φούσκωσε - μέσα σε ένα αντιμνημονιακό κρεσέντο - τις δεξαμενές του, μπορεί να διαμορφώσει μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Τις διαστάσεις αυτού του προβλήματος θα μπορούν να τις μετρήσουν στην Κουμουνδούρου ακόμη κι από το βράδυ της 7ης Ιουλίου - θα τις αναδείξει η κάλπη. 

Το δεύτερο πρόβλημα, ωστόσο, μπορεί να είναι το πλέον καθοριστικό και να τον ακολουθεί χρόνια: ο Τσίπρας, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει πλέον παρελθόν - κυβερνητικό παρελθόν. Οσα κι αν λέει, ό,τι κι αν σχεδιάζει, θα προσκρούουν στο εξής σε μια κληρονομία που ζυγίστηκε και κρίθηκε λιποβαρής. Οι «εκπτώσεις» που λέει στη φρέσκια «απολογία» του ότι έκανε για να κυβερνήσει, δεν θα συγκινούν ούτε το μελλοντικό ακροατήριο. Το Μάτι, που «καταρράκωσε» την «πρώτη φορά Αριστερά» και ανέδειξε την εικόνα μιας κυβέρνησης αποξενωμένης από τον λαό της, θα είναι πάντοτε εκεί για τη συλλογική μνήμη, υψώνοντας φραγμούς. Ολα αυτά δεν θα πάψουν να κρίνονται στις 7 Ιουλίου και θα επανέρχονται, μαζί με τους λυγμούς. Ο Τσίπρας μπορεί να ρωτήσει γι' αυτό και τον Κώστα Καραμανλή...