"....Ο Οσκαρ, ο πατέρας της μικρής Βαλέριας, σε λίγες μέρες θα έκλεινε τα 26 του χρόνια. Σύμφωνα με όσο έγιναν γνωστά εργαζόταν σε πιτσαρία στην πόλη του Ελ Σαλβαδόρ και είχε τρελή αδυναμία στη μικρούλα του. Ο ελεύθερος χρόνος του ήταν όλος δικός της. Η γυναίκα του ήταν ταμίας σε φαστφουντάδικο. Αν και εργάζονταν και οι δύο, έβγαζαν ελάχιστα χρήματα, ζούσαν σε ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και τρομοκρατίας από τις συμμορίες. Πήραν την απόφαση να φύγουν για να ζουν μια καθημερινότητα ασφαλή και να κυνηγήσουν το αμέρικαν ντριμ. Στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή μια θέση «αόρατου εργαζόμενου» σε κάποιο εστιατόριο αμερικανικής μεγαλούπολης...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/06/19