"....Οι ώρες και οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον Αλέξη Τσίπρα και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι το πολιτικό παιχνίδι είναι μη αναστρέψιμο, αλλά επιχειρεί να συσπειρώσει και να ενθαρρύνει τους οπαδούς του. Οι εχθροί δεν είναι μόνο ανάλγητοι, όμως, είναι και φοβισμένοι. «Καταλαβαίνουν ότι δεν αρκεί για να κερδίσεις εθνικές εκλογές μόνο φτιάχνοντας αρνητικό αφήγημα για τον αντίπαλο, αν δεν μπορείς να φτιάξεις θετικό αφήγημα για σένα», δηλώνει ο πρωθυπουργός. Δεν ακούγεται ο αντίλογος ότι πριν από τις εκλογές της 26ης Μαΐου ο ίδιος και το κόμμα του επικεντρώθηκαν σε επιθέσεις στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη...."

TOY NIKOY KΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ

Το ζαλισμένο εμβατήριο του «Ροκ της Καντίνας» της Καραΐνδρου βροντάει από τους πύργους των ηχείων που πλαισιώνουν μια χαμηλή σκηνή με πλάτη τη θάλασσα. Ο Αλέξης Τσίπρας φθάνει με μια μικρή πομπή για να μιλήσει σε προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, στον χώρο δίπλα στον λιμενοβραχίονα του Πειραιά όπου από το 1909 έως το 2003 στέκονταν τα κτίρια των θρυλικών «Λιπασμάτων Δραπετσώνας».

Ο πρωθυπουργός φοράει καλό λευκό πουκάμισο και μπλε παντελόνι. Χωρίς σακάκι, χωρίς γραβάτα. Σαν να σηκώθηκε από κάποιο γάμο για να μιλήσει σε φίλους συγκεντρωμένους απέξω. Τα μανίκια είναι σηκωμένα έως λίγο κάτω από τους αγκώνες.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι χαμογελαστός. Τα στελέχη του κόμματος και οι άνθρωποι της ασφάλειας τον συνοδεύουν μέσα από τον κόσμο προς τη σκηνή. Βρίσκεται σε δικό του γήπεδο, μεταξύ δικών του ανθρώπων. Μακριά από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν σίγουρη ήττα στις εκλογές σε λίγες ημέρες. Καμιά εικοσαριά σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ – λευκές, κόκκινες και πορφυρές– και δυο τρεις ελληνικές, ανεμίζουν στα χέρια οπαδών μέσα στην άπνοια της νύχτας. Ισως χίλια άτομα στέκονται μπροστά στη σκηνή, ίσως λιγότερα. Παραδίπλα, πλαστικά τραπεζάκια και καρέκλες μιας καντίνας έχουν γεμίσει με παρέες και οικογένειες. Γύρω στις 9.30, μία ώρα μετά την προγραμματισμένη ώρα, αρχίζει η ομιλία του πρωθυπουργού. Πίσω του γλιστράει πάνω στα μαύρα νερά του λιμανιού μια φωτισμένη πολιτεία – το πάλλευκο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της ΑΝΕΚ στρίβει μεγαλοπρεπώς και εξαφανίζεται προς τον νότο και την Κρήτη. Μια ριπή θαλασσινής αύρας ακουμπάει το πλήθος και εξατμίζεται.

«Σας ευχαριστώ θερμά γι’ αυτή την ανθρώπινη, αυτή τη ζεστή υποδοχή», αρχίζει ο πρωθυπουργός. Χάνεται πίσω από τα κινητά τηλέφωνα που υψώνονται για να καταγράψουν τη στιγμή.
«Βλέπω στα πρόσωπά σας την αποφασιστικότητα, βλέπω στο χαμόγελό σας την ελπίδα», συνεχίζει η αόρατη φωνή. «Ναι, είναι βέβαιο, δεν θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την Αριστερά. Δεν θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με τη δημοκρατική, προοδευτική παράταξη στην πατρίδα μας, που άνοιξε τον δρόμο για να είμαστε σήμερα ξανά ελεύθεροι, να ατενίζουμε ένα μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία», ακούγονται οι οικείοι πλέον πρωτοπαπανδρεϊκοί χρωματισμοί και κολακείες.

«Και είναι μεγάλη πραγματικά η χαρά μου να βρίσκομαι ξανά εδώ, μαζί σας. Ξανά εδώ. Στις γειτονιές του Πειραιά, που στους εκλογικούς καταλόγους καταγράφονται ως Β΄ Πειραιά, αλλά στην καρδιά μας και στην Ιστορία καταγράφονται ως οι γειτονιές της αντίστασης και της πάλης για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη». Μόνο ο ομιλητής αναγνωρίζει την πραγματική αξία των αδικημένων. Και αυτή υπάρχει επειδή συνδέεται με αυτόν.

«Εμείς, εσείς, όλοι μαζί ελευθερώσαμε τη χώρα από αυτό τον ζυγό των δανειστών που ήταν για 8 ολόκληρα χρόνια, και το πετύχαμε αυτό με την κοινωνία όρθια».

Οι ώρες και οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον Αλέξη Τσίπρα και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι το πολιτικό παιχνίδι είναι μη αναστρέψιμο, αλλά επιχειρεί να συσπειρώσει και να ενθαρρύνει τους οπαδούς του. Οι εχθροί δεν είναι μόνο ανάλγητοι, όμως, είναι και φοβισμένοι.

«Καταλαβαίνουν ότι δεν αρκεί για να κερδίσεις εθνικές εκλογές μόνο φτιάχνοντας αρνητικό αφήγημα για τον αντίπαλο, αν δεν μπορείς να φτιάξεις θετικό αφήγημα για σένα», δηλώνει ο πρωθυπουργός. Δεν ακούγεται ο αντίλογος ότι πριν από τις εκλογές της 26ης Μαΐου ο ίδιος και το κόμμα του επικεντρώθηκαν σε επιθέσεις στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Επιστρατεύοντας το επιχείρημα ότι το δικό του κόμμα «κέρδισε» 670.000 νέους ψηφοφόρους στους πέντε μήνες μεταξύ των ευρωεκλογών του 2014 και των εθνικών του 2015, ο Τσίπρας επιχειρηματολογεί ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα (ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται όχι σε άνοδο αλλά σε πτώση). «Γι’ αυτό τώρα ο κ. Μητσοτάκης... σπεύδει να ανασύρει από τα συρτάρια του άλλο έναν εκβιασμό. Ενα παραμύθι με δράκο, μπας και εκβιάσει τους ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν».

Αυτός ο «εκβιασμός» είναι η προειδοποίηση του Μητσοτάκη ότι εάν δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις 7 Ιουλίου, η χώρα θα οδηγηθεί σε νέες εκλογές με την απλή αναλογική, το σύστημα που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ό,τι λέει ο πρωθυπουργός κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει αυτά που έκαναν ή παρέλειψαν ο ίδιος και το κόμμα του. Και δεν είναι μόνο η απειρία διοικήσεως που μπορεί να δικαιολογήσει τα σφάλματα – πώς θα εξηγήσει κανείς την αδικαιολόγητη και βάναυση σπίλωση ανθρώπων, όπως στην υπόθεση Novartis; Ή το μείγμα ανευθυνότητας και αλαζονείας που δικαιολογήθηκαν ως αυταπάτη;

Τα επιχειρήματα του Τσίπρα και η διακυβέρνησή του θα κριθούν από τους ψηφοφόρους και από την Ιστορία. Οπως θα κριθούν και οι αντίπαλοί του. Απόψε, εδώ, μιλάει ένας στους δικούς του οπαδούς. Λέγοντας όσα θέλει να πει, όσα θέλουν να ακούσουν. Οι πολλοί είναι αλλού. Στο τέλος, το «Ροκ της Καντίνας» μπουκώνει πάλι στον αέρα – στροβιλίζεται πάνω από τα νέα τσιμεντένια μονοπάτια και τα φρεσκοφυτεμένα δενδράκια. Νέα χρήση αρχαίας γης. Δίπλα στην αμίλητη θάλασσα.