 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 26/06/19 |
ΜΕ ΑΠΟΔΕΚΤΗ
ΤΗ ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ...
Εγραφα χθες για το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο, για τις συνθήκες ανελευθερίας, ανομίας και βίας που έχει εγκαθιδρυθεί στο όνομά του στα πανεπιστήμια. Αλλά και για την παθιασμένη υπεράσπιση αυτής της εκτρωματικής ελληνικής ιδιοτυπίας από τα κόμματα της Αριστεράς (τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το κόμμα του Βαρουφάκη κ.λπ.) αλλά και από το ΚΙΝΑΛ. Είναι εντυπωσιακό ότι, εν όψει της διαβεβαίωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα το καταργήσει, η Φώφη Γεννηματά δηλώνει πως είναι υπέρ του ασύλου.
Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ είναι προφανές ότι έχει υιοθετήσει τα βασικά συνθήματα και τη φρασεολογία της αριστερής μεταπολιτευτικής κοινοτοπίας. Και επιμένει να τα προβάλλει ακόμα και κόντρα στον ίδιο τον εαυτό της, στα δικά της πεπραγμένα. Ως γνωστόν, η Φώφη Γεννηματά ήταν αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου την περίοδο που ψηφίστηκε ο περίφημος νόμος 4009/2011, ο λεγόμενος και «νόμος Διαμαντοπούλου», ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων περιελάμβανε, ρητώς και απολύτως καθαρά, την κατάργηση του ασύλου. Θυμίζω ότι ο μεταρρυθμιστικός νόμος Διαμαντοπούλου είχε ψηφιστεί από την πλειοψηφία 255 βουλευτών του τότε Κοινοβουλίου - κι ότι η Φώφη Γεννηματά δεν ψήφισε απλώς την κατάργηση του ασύλου, αλλά ήταν και στο υπουργείο που την είχε εισηγηθεί.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 του νόμου 4009/2011, προβλέπονταν τα εξής: «1. Στα ΑΕΙ κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. 2. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των ΑΕΙ εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. (...)». Και η αιτιολογική έκθεση του νόμου διασαφήνιζε: «η περί "ασύλου" νομοθεσία ακυρώθηκε στην πράξη, καθόσον δεν εφαρμόστηκε, και "στέγασε" παρανομίες κάθε μορφής, επέτρεψε τον δημόσιο εξευτελισμό δασκάλων και εντέλει οδήγησε σε απαράδεκτη συρρίκνωση της ελευθερίας του λόγου, της έρευνας και της διδασκαλίας, εκεί όπου εξ ορισμού θα έπρεπε κατ' εξοχήν να προστατεύεται. Παράλληλα, αποτέλεσε άλλοθι και δικαιολογία για την αστυνομία και τις εισαγγελικές αρχές προκειμένου να μην παρεμβαίνουν, ακόμη και όταν διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα».
Κατανοεί άραγε η Φώφη Γεννηματά ότι υιοθετεί πολιτικές που η ίδια έχει αντιστρατευθεί; Κατανοεί ότι πολεμάει τον ίδιο τον εαυτό της, τις πολιτικές πρωτοβουλίες που η ίδια έχει στηρίξει; Είναι δυνατόν να περιφρονεί το ίδιο το παρελθόν, του κόμματός της αλλά και το προσωπικό, το δικό της; Συνειδητά άραγε; Ή ανεπιγνώστως;
ΜΕ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ είναι προφανές ότι έχει υιοθετήσει τα βασικά συνθήματα και τη φρασεολογία της αριστερής μεταπολιτευτικής κοινοτοπίας. Και επιμένει να τα προβάλλει ακόμα και κόντρα στον ίδιο τον εαυτό της, στα δικά της πεπραγμένα. Ως γνωστόν, η Φώφη Γεννηματά ήταν αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου την περίοδο που ψηφίστηκε ο περίφημος νόμος 4009/2011, ο λεγόμενος και «νόμος Διαμαντοπούλου», ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων περιελάμβανε, ρητώς και απολύτως καθαρά, την κατάργηση του ασύλου. Θυμίζω ότι ο μεταρρυθμιστικός νόμος Διαμαντοπούλου είχε ψηφιστεί από την πλειοψηφία 255 βουλευτών του τότε Κοινοβουλίου - κι ότι η Φώφη Γεννηματά δεν ψήφισε απλώς την κατάργηση του ασύλου, αλλά ήταν και στο υπουργείο που την είχε εισηγηθεί.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 του νόμου 4009/2011, προβλέπονταν τα εξής: «1. Στα ΑΕΙ κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. 2. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των ΑΕΙ εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. (...)». Και η αιτιολογική έκθεση του νόμου διασαφήνιζε: «η περί "ασύλου" νομοθεσία ακυρώθηκε στην πράξη, καθόσον δεν εφαρμόστηκε, και "στέγασε" παρανομίες κάθε μορφής, επέτρεψε τον δημόσιο εξευτελισμό δασκάλων και εντέλει οδήγησε σε απαράδεκτη συρρίκνωση της ελευθερίας του λόγου, της έρευνας και της διδασκαλίας, εκεί όπου εξ ορισμού θα έπρεπε κατ' εξοχήν να προστατεύεται. Παράλληλα, αποτέλεσε άλλοθι και δικαιολογία για την αστυνομία και τις εισαγγελικές αρχές προκειμένου να μην παρεμβαίνουν, ακόμη και όταν διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα».
Κατανοεί άραγε η Φώφη Γεννηματά ότι υιοθετεί πολιτικές που η ίδια έχει αντιστρατευθεί; Κατανοεί ότι πολεμάει τον ίδιο τον εαυτό της, τις πολιτικές πρωτοβουλίες που η ίδια έχει στηρίξει; Είναι δυνατόν να περιφρονεί το ίδιο το παρελθόν, του κόμματός της αλλά και το προσωπικό, το δικό της; Συνειδητά άραγε; Ή ανεπιγνώστως;
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 26/06/19 |
ΜΕ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
ΕΚ ΝΕΟΥ
ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Δεν ήταν σαν την άλλη, την παλαιότερη Αριστερά, που ψήφιζε μόνον για τους νεκρούς της και τους «μάρτυρές» της. Δηλαδή μόνο για το παρελθόν!
Αυτόν τον αφορούσε το παρόν και το μέλλον. Πρώτη φορά το έδειξε στη δικτατορία. Ηταν μικρός όταν κηρύχθηκε. Μεγάλωσε όμως μέσα σ' αυτήν. Τότε λοιπόν αποφάσισε - αυτά είναι και θέμα απόφασης - ότι η ζωή του τον αφορά. Και ότι είναι υπεύθυνος για την ιστορία του.
Ετσι, κορυφαία πράξη αυτοπροσδιορισμού του, ήταν η συμμετοχή του στην Αντίσταση. Η οποία και τον διαμόρφωσε.
Ωσπου τελευταία ήρθαν τα πάνω κάτω.
Οταν άκουγε τον «σύντροφο» Πρωθυπουργό, να καμαρώνει ότι είναι «αστοιχείωτος». Αυτός που πάνω απ' όλα έβαζε τη μόρφωση. Ή να δηλώνει πως η Δικαιοσύνη είναι «θεσμικό εμπόδιο». Αυτός που πήγε φυλακή ή κινδύνεψε να πάει, υπερασπιζόμενος τους θεσμούς της δημοκρατίας.
Οταν διαπίστωσε ότι επιχειρούν να μεταστρέψουν τους συμπολίτες του σε «τοξικοεξαρτημένους» από τα επιδόματα της εξουσίας υπηκόους. Αυτός που διδάχτηκε από τους σοφούς του, ότι η δημοκρατία είναι δημιουργία των «ελεύθερων παραγωγών» και όχι των εξαρτημένων υπηκόων οποιουδήποτε ηγεμόνα.
Οταν εισέπραξε ως «τυραννία της αγένειας» και γι' αυτό ως προσωπική προσβολή, τον ενικό της εξουσίας του Πρωθυπουργού μέσα στη Βουλή. Αυτός που φόρεσε γραβάτα για να δικαστεί στο Στρατοδικείο.
Οταν τρόμαξε από την ύβρη της υπέρβασης από την κυβέρνηση, όλων των άγραφων κανόνων αυτοπεριορισμού της δημοκρατίας. Αυτός που ήξερε καλά ότι δημοκρατία είναι, πρώτα απ' όλα, «το καθεστώς του αυτοπεριορισμού».
Τότε ακριβώς, ως άμυνα απέναντι στην ύβρη, ξύπνησε μέσα του ο «Αντιστασιακός» και είπε «ως εδώ».
Αλλωστε και όταν αντιστάθηκε στη δικτατορία, δεν ήταν κανένας ήρωας. Ενα φοβισμένο παιδί ήταν, που υπερασπιζόταν την αξιοπρέπειά του.
Ετσι, με όρους «ετερογονίας των σκοπών», η κυβέρνηση δημιούργησε με τη στάση της, ένα νέο αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα της Αντιστασιακής Αριστεράς. Το οποίο μάλιστα, μετά και τον «εξοστρακισμό» - κατά την έκφραση του Τάσου Γιαννίτση - του Ευ. Βενιζέλου από το ΚΙΝΑΛ, στρέφεται πλέον προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αναζητώντας το στοιχειώδες. Ανάχωμα στην ύβρη. Για την αξιοπρέπειά τους και πάλι δηλαδή…
-Ο Κώστας Κούρκουλος είναι νομικός
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ
Ο ένας, ο Αλέξης Τσίπρας, απείλησε ότι αν δεν ψηφιστεί και δεν νικήσει στις ευρωεκλογές, οι πολίτες θα χάσουν αυτά που τους έδωσε προεκλογικά. Ο άλλος, ο κ. Μητσοτάκης, απείλησε χθες ότι αν δεν πάρει την αυτοδυναμία, θα σύρει τους πολίτες εκόντες άκοντες σε νέες εκλογές με απλή αναλογική τον… Δεκαπενταύγουστο. Και οι δυο εκβιάζουν την ψήφο του λαού, περιφρονούν βαθιά την ετυμηγορία του και προσβάλλουν τη νοημοσύνη του.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το debate. Ο πρώτος ήθελε μόνο τηλεμαχία με τον δεύτερο, ενώ ο ίδιος πριν από κάποιον καιρό μιλούσε με βδελυγμία εναντίον της «μονομαχίας των δύο», για την αντιδημοκρατικότητα που συνιστούσε ο αποκλεισμός των αρχηγών των μικρότερων κομμάτων. Ο δεύτερος, που μόνο να χάσει είχε αφού απέκλεισε το ενδεχόμενο, σύρθηκε ανόρεκτα στην παρουσία και των πέντε, ενώ καλό θα ήταν να την αποφύγει μια και νιώθει καβάλα στ' άλογο. Τελικό αποτέλεσμα το αναμενόμενο εξ αρχής. Debate γιοκ.
Κατά τα άλλα, και αφού εξάντλησαν το όπλο της πόλωσης, του διχασμού, του αγώνα χωρίς πολιτικό ήθος στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών, τώρα ομνύουν στην προγραμματική αντιπαράθεση. Και εννοούν ο καθένας ότι ο άλλος έχει… κρυφό πρόγραμμα. Ο πρώτος πιστός στον αριστερό λαϊκισμό και τυχοδιωκτισμό, ο δεύτερος πιστός στον μονεταρισμό. Και περιορίζονται σε αντιπαραθέσεις του τύπου «πόσους θα διορίσεις στην παιδεία και την υγεία, πόσους θα απολύσεις και πόσο πιο σωστοί είναι οι αριθμοί οι δικοί μου για την οικονομία».
Και οι δυο θεωρούν ότι ο λαός που τη μνήμη του «τη λένε Αθω, τη λένε Πίνδο», όπως έγραφε ο Ελύτης, έχει πάθει αμνησία για το πώς κυβέρνησε η Δεξιά μόλις λίγα χρόνια πριν, οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία, ή για το πώς κυβέρνησε η τυχοδιωκτική «Αριστερά» λίγες μόλις μέρες πριν, οδηγώντας τη χώρα στα βράχια. Και εγκαλούν το Κίνημα Αλλαγής για το τι θα κάνει την επομένη, προεξοφλώντας ο ένας ότι «θα πέσει στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ» και ο άλλος ότι θα είναι «ουραγός της Δεξιάς» με αντίτιμο κάποιες καρέκλες εξουσίας. Θεωρούν και οι δυο ότι επειδή βρήκαν επίορκους ή γυρολόγους του ευρύτερου χώρου να συνομολογήσουν μαζί τους, μπορούν να ρυμουλκήσουν μια παράταξη με βαθιές ρίζες και διαδρομή στις ορέξεις τους. Θα έπρεπε κατά συνέπεια, αντί να μας δείχνουν το δάχτυλο και να μας εγκαλούν, να εγκαλούν τους εαυτούς τους.
Ομως, η επόμενη μέρα είναι κοντά. Και θα διαπιστώσουν του λόγου μας το αληθές. Οτι εμείς το εννοούμε ότι θα είμαστε ανάχωμα στις συντηρητικές επιλογές ασκώντας ουσιαστική, πειστική και αποφασιστική αντιπολίτευση. Οτι θα υπερασπίσουμε τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών. Οτι θα δρομολογήσουμε προοδευτικές λύσεις. Εμείς το εννοούμε όταν λέμε ότι, πιστοί στη στρατηγική της εθνικής συνεννόησης όπου απαιτούνται εθνικά προοδευτικά και δημοκρατικά μέτωπα, θα είμαστε παρόντες και θα συμβάλουμε ενεργά για να αλλάξει οριστικά σελίδα η χώρα.
Δεν θα αμφισβητήσουμε τη δυνατότητα να κυβερνηθεί η χώρα, ούτε θα συμβάλουμε στην πολιτική αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε η ενδεχόμενη άμεση προσφυγή στις κάλπες της απλής αναλογικής. Υπάρχει και τρίτος δρόμος εκτός από τις καρέκλες της εξουσίας και τη στερρά αντιπολίτευση. Υπάρχει ο δρόμος της λογικής που επιστρέφει για να σταματήσει η χώρα την πορεία σε νέες περιπέτειες.
-Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι υποψήφιος βουλευτής με το ΚΙΝΑΛ
Αυτόν τον αφορούσε το παρόν και το μέλλον. Πρώτη φορά το έδειξε στη δικτατορία. Ηταν μικρός όταν κηρύχθηκε. Μεγάλωσε όμως μέσα σ' αυτήν. Τότε λοιπόν αποφάσισε - αυτά είναι και θέμα απόφασης - ότι η ζωή του τον αφορά. Και ότι είναι υπεύθυνος για την ιστορία του.
Ετσι, κορυφαία πράξη αυτοπροσδιορισμού του, ήταν η συμμετοχή του στην Αντίσταση. Η οποία και τον διαμόρφωσε.
Ωσπου τελευταία ήρθαν τα πάνω κάτω.
Οταν άκουγε τον «σύντροφο» Πρωθυπουργό, να καμαρώνει ότι είναι «αστοιχείωτος». Αυτός που πάνω απ' όλα έβαζε τη μόρφωση. Ή να δηλώνει πως η Δικαιοσύνη είναι «θεσμικό εμπόδιο». Αυτός που πήγε φυλακή ή κινδύνεψε να πάει, υπερασπιζόμενος τους θεσμούς της δημοκρατίας.
Οταν διαπίστωσε ότι επιχειρούν να μεταστρέψουν τους συμπολίτες του σε «τοξικοεξαρτημένους» από τα επιδόματα της εξουσίας υπηκόους. Αυτός που διδάχτηκε από τους σοφούς του, ότι η δημοκρατία είναι δημιουργία των «ελεύθερων παραγωγών» και όχι των εξαρτημένων υπηκόων οποιουδήποτε ηγεμόνα.
Οταν εισέπραξε ως «τυραννία της αγένειας» και γι' αυτό ως προσωπική προσβολή, τον ενικό της εξουσίας του Πρωθυπουργού μέσα στη Βουλή. Αυτός που φόρεσε γραβάτα για να δικαστεί στο Στρατοδικείο.
Οταν τρόμαξε από την ύβρη της υπέρβασης από την κυβέρνηση, όλων των άγραφων κανόνων αυτοπεριορισμού της δημοκρατίας. Αυτός που ήξερε καλά ότι δημοκρατία είναι, πρώτα απ' όλα, «το καθεστώς του αυτοπεριορισμού».
Τότε ακριβώς, ως άμυνα απέναντι στην ύβρη, ξύπνησε μέσα του ο «Αντιστασιακός» και είπε «ως εδώ».
Αλλωστε και όταν αντιστάθηκε στη δικτατορία, δεν ήταν κανένας ήρωας. Ενα φοβισμένο παιδί ήταν, που υπερασπιζόταν την αξιοπρέπειά του.
Ετσι, με όρους «ετερογονίας των σκοπών», η κυβέρνηση δημιούργησε με τη στάση της, ένα νέο αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα της Αντιστασιακής Αριστεράς. Το οποίο μάλιστα, μετά και τον «εξοστρακισμό» - κατά την έκφραση του Τάσου Γιαννίτση - του Ευ. Βενιζέλου από το ΚΙΝΑΛ, στρέφεται πλέον προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αναζητώντας το στοιχειώδες. Ανάχωμα στην ύβρη. Για την αξιοπρέπειά τους και πάλι δηλαδή…
-Ο Κώστας Κούρκουλος είναι νομικός
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 26/06/19 |
Ο ένας, ο Αλέξης Τσίπρας, απείλησε ότι αν δεν ψηφιστεί και δεν νικήσει στις ευρωεκλογές, οι πολίτες θα χάσουν αυτά που τους έδωσε προεκλογικά. Ο άλλος, ο κ. Μητσοτάκης, απείλησε χθες ότι αν δεν πάρει την αυτοδυναμία, θα σύρει τους πολίτες εκόντες άκοντες σε νέες εκλογές με απλή αναλογική τον… Δεκαπενταύγουστο. Και οι δυο εκβιάζουν την ψήφο του λαού, περιφρονούν βαθιά την ετυμηγορία του και προσβάλλουν τη νοημοσύνη του.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το debate. Ο πρώτος ήθελε μόνο τηλεμαχία με τον δεύτερο, ενώ ο ίδιος πριν από κάποιον καιρό μιλούσε με βδελυγμία εναντίον της «μονομαχίας των δύο», για την αντιδημοκρατικότητα που συνιστούσε ο αποκλεισμός των αρχηγών των μικρότερων κομμάτων. Ο δεύτερος, που μόνο να χάσει είχε αφού απέκλεισε το ενδεχόμενο, σύρθηκε ανόρεκτα στην παρουσία και των πέντε, ενώ καλό θα ήταν να την αποφύγει μια και νιώθει καβάλα στ' άλογο. Τελικό αποτέλεσμα το αναμενόμενο εξ αρχής. Debate γιοκ.
Κατά τα άλλα, και αφού εξάντλησαν το όπλο της πόλωσης, του διχασμού, του αγώνα χωρίς πολιτικό ήθος στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών, τώρα ομνύουν στην προγραμματική αντιπαράθεση. Και εννοούν ο καθένας ότι ο άλλος έχει… κρυφό πρόγραμμα. Ο πρώτος πιστός στον αριστερό λαϊκισμό και τυχοδιωκτισμό, ο δεύτερος πιστός στον μονεταρισμό. Και περιορίζονται σε αντιπαραθέσεις του τύπου «πόσους θα διορίσεις στην παιδεία και την υγεία, πόσους θα απολύσεις και πόσο πιο σωστοί είναι οι αριθμοί οι δικοί μου για την οικονομία».
Και οι δυο θεωρούν ότι ο λαός που τη μνήμη του «τη λένε Αθω, τη λένε Πίνδο», όπως έγραφε ο Ελύτης, έχει πάθει αμνησία για το πώς κυβέρνησε η Δεξιά μόλις λίγα χρόνια πριν, οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία, ή για το πώς κυβέρνησε η τυχοδιωκτική «Αριστερά» λίγες μόλις μέρες πριν, οδηγώντας τη χώρα στα βράχια. Και εγκαλούν το Κίνημα Αλλαγής για το τι θα κάνει την επομένη, προεξοφλώντας ο ένας ότι «θα πέσει στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ» και ο άλλος ότι θα είναι «ουραγός της Δεξιάς» με αντίτιμο κάποιες καρέκλες εξουσίας. Θεωρούν και οι δυο ότι επειδή βρήκαν επίορκους ή γυρολόγους του ευρύτερου χώρου να συνομολογήσουν μαζί τους, μπορούν να ρυμουλκήσουν μια παράταξη με βαθιές ρίζες και διαδρομή στις ορέξεις τους. Θα έπρεπε κατά συνέπεια, αντί να μας δείχνουν το δάχτυλο και να μας εγκαλούν, να εγκαλούν τους εαυτούς τους.
Ομως, η επόμενη μέρα είναι κοντά. Και θα διαπιστώσουν του λόγου μας το αληθές. Οτι εμείς το εννοούμε ότι θα είμαστε ανάχωμα στις συντηρητικές επιλογές ασκώντας ουσιαστική, πειστική και αποφασιστική αντιπολίτευση. Οτι θα υπερασπίσουμε τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών. Οτι θα δρομολογήσουμε προοδευτικές λύσεις. Εμείς το εννοούμε όταν λέμε ότι, πιστοί στη στρατηγική της εθνικής συνεννόησης όπου απαιτούνται εθνικά προοδευτικά και δημοκρατικά μέτωπα, θα είμαστε παρόντες και θα συμβάλουμε ενεργά για να αλλάξει οριστικά σελίδα η χώρα.
Δεν θα αμφισβητήσουμε τη δυνατότητα να κυβερνηθεί η χώρα, ούτε θα συμβάλουμε στην πολιτική αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε η ενδεχόμενη άμεση προσφυγή στις κάλπες της απλής αναλογικής. Υπάρχει και τρίτος δρόμος εκτός από τις καρέκλες της εξουσίας και τη στερρά αντιπολίτευση. Υπάρχει ο δρόμος της λογικής που επιστρέφει για να σταματήσει η χώρα την πορεία σε νέες περιπέτειες.
-Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι υποψήφιος βουλευτής με το ΚΙΝΑΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου