"...Τις νυχτερινές ώρες παρατηρείται στο Μέγαρο Μαξίμου μια εργώδης κίνηση, και ειδικότερα να φορτώνονται σε αυτοκίνητα κιβώτια εμπεριέχοντα χαρτιά. Οπως με ενημέρωσε κάτοικος της περιοχής που είχε βγάλει τον σκύλο του για βόλτα, όπως καθημερινά κάνει, παρατήρησε ένα από τα τελευταία βράδια να μεταφέρονται από την πλαϊνή πόρτα επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου του Μεγάρου Μαξίμου κιβώτια χάρτινα σε ένα αυτοκίνητο με κανονικές πινακίδες, το οποίο είκασε ότι επρόκειτο για κρατικό αυτοκίνητο. Φυσικά, όπως και του καθενός άλλωστε που θα έβλεπε στις 11 τη νύχτα το θέαμα, ο νους του πήγε στη μετακίνηση από το Μέγαρο Μαξίμου, προς άγνωστη κατεύθυνση, φακέλων του πρωθυπουργικού γραφείου με «ευαίσθητο» περιεχόμενο. Ο άνθρωπος μου είπε ότι σκέφτηκε «να τους βγάλει φωτογραφία με το κινητό, αλλά τελικά το απέφυγε, φοβήθηκε». Τον επαίνεσα. Φωτογραφία με φλας μέσα στην άγρια νύχτα μπορεί και να σήμαινε «τραβήγματα» χωρίς λόγο...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29-30/06/19

Ψωνίζουν με κρατικό πορτοφόλι

Επτά και μία έχουν απομείνει ως τις εκλογές της επόμενης Κυριακής, και παρατηρώ πράγματα, στο πρωθυπουργικό γραφείο, που όσο να πεις με ξενίζουν και μου δημιουργούν την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί. Οτι έχει χαθεί πλέον κάθε αισιοδοξία, κάθε ελπίδα, και όλα δείχνουν να ακολουθούν τη μοίρα τους. Την προδιαγεγραμμένη «μαύρη» μοίρα τους. Ο άνθρωπός μου από το Μαξίμου είναι αυτός που με ενέβαλε και σε ανησυχίες. Πρωί πρωί, από ένα άσχετο e-mail μού έστειλε ένα έγγραφο.

Τι συμβαίνει, παιδιά, πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μεγάρου Μαξίμου, πέρα από την εργώδη κίνηση που παρατηρείται, τις νυχτερινές κυρίως ώρες, μετά τις 11 ας πούμε, όταν φορτώνονται χαρτοκιβώτια σε αυτοκίνητα;

Επανέρχομαι στο έγγραφο: αυτό που μου έστειλε ο άνθρωπός μου είναι μια απόφαση του επικεφαλής των διοικητικών και οικονομικών υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού, κυρίου Γ. Θεοχάρη. Αφορά την έγκριση δαπάνης - προσέξτε με, παρακαλώ, διότι το θέμα είναι σοβαρό - για την αγορά «φαρμακευτικού και ιατρικού υλικού». Η απόφαση του κ. Θεοχάρη είναι της 19ης Ιουνίου μ.ε. (μετά ευρωεκλογών σημαίνει αυτό) και το ποσό είναι της τάξεως των 105 ευρώ. Αποφεύγω εντελώς (παρότι με δυσκολία, ομολογώ) τον πειρασμό να αφεθώ στον σχολιασμό για το ποιος μπορεί να είναι εκείνος που αγοράζει τα φάρμακά του δαπάναις του κρατικού κορβανά και στέκομαι σε αυτό καθαυτό το γεγονός: τι είδους μπορεί να είναι αυτό το «φαρμακευτικό και ιατρικό υλικό»; Είναι παυσίπονα της σειράς ντεπόν, παναντόλ, μεσουλίντ, πονστάν για την καταπολέμηση του έντονου πονοκεφάλου που εξακολουθεί να προκαλεί το «αύριο» της 8ης Ιουλίου; Είναι τίποτε άλλο, πιο «βαρύ»; Πιο σύνθετο; Για πιο «ειδικές» περιπτώσεις, πέραν της αντιμετώπισης ενός απλού πονοκεφάλου; Απαντήσεις φυσικά δεν αναμένω - στην «τούρλα» του Σαββάτου, κατά κυριολεξία, όπου η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα, σιγά να μην έχει κανείς τη διάθεση να απαντήσει…

Τα μαζεύουν

Οπως προανέφερα, τις νυχτερινές ώρες παρατηρείται στο Μέγαρο Μαξίμου μια εργώδης κίνηση, και ειδικότερα να φορτώνονται σε αυτοκίνητα κιβώτια εμπεριέχοντα χαρτιά. Οπως με ενημέρωσε κάτοικος της περιοχής που είχε βγάλει τον σκύλο του για βόλτα, όπως καθημερινά κάνει, παρατήρησε ένα από τα τελευταία βράδια να μεταφέρονται από την πλαϊνή πόρτα επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου του Μεγάρου Μαξίμου κιβώτια χάρτινα σε ένα αυτοκίνητο με κανονικές πινακίδες, το οποίο είκασε ότι επρόκειτο για κρατικό αυτοκίνητο.

Φυσικά, όπως και του καθενός άλλωστε που θα έβλεπε στις 11 τη νύχτα το θέαμα, ο νους του πήγε στη μετακίνηση από το Μέγαρο Μαξίμου, προς άγνωστη κατεύθυνση, φακέλων του πρωθυπουργικού γραφείου με «ευαίσθητο» περιεχόμενο. Ο άνθρωπος μου είπε ότι σκέφτηκε «να τους βγάλει φωτογραφία με το κινητό, αλλά τελικά το απέφυγε, φοβήθηκε». Τον επαίνεσα. Φωτογραφία με φλας μέσα στην άγρια νύχτα μπορεί και να σήμαινε «τραβήγματα» χωρίς λόγο.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, προσωπικά δεν μου προξένησε καμία έκπληξη το γεγονός της μεταφοράς των φακέλων. Βέβαιος ων ότι θα ακολουθήσουν και άλλες, αν δεν έχουν ακολουθήσει ήδη, έχω να πω το τετριμμένο ότι των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν…

Τελειώνει τα γεροντοπαλίκαρα

Εγώ όπως τον παρατηρώ στις τελευταίες του συνεντεύξεις τον Αλέξη τον «άχαστο», έχω καταλήξει πως έχει αποφασίσει να τελειώνει με τα βαρίδια του ΣΥΡΙΖΑ και τον μεγαλοϊδεατισμό της «πρώτη φορά Αριστεράς». Να τελειώνει, οριστικά και αμετάκλητα. Με μια προίκα της τάξεως του 25% ή μπορεί και παραπάνω, είμαι βέβαιος ότι μέσα στο καλοκαίρι θα το δουλέψει το πράγμα, ώστε τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο να είναι έτοιμος να προχωρήσει σε μια ολοκληρωμένη πρόταση προς το ΚΙΝΑΛ για συμπόρευση. Ή ακόμη και για συγχώνευση. Οι πληροφορίες μου αναφέρουν πως ο άνθρωπος είναι πεπεισμένος ότι το παραμύθι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον κανένα μέλλον, ότι ολοκληρώνεται στις 7 Ιουλίου και «πάμε γι' άλλα». Και επειδή το παλικάρι είναι ο ορισμός του κυνισμού, με το σκεπτικό ότι έχει μπροστά του ένα προσδόκιμο παρουσίας στην πολιτική ζωή 25 με 30 χρόνια, σου λέει με αυτά εδώ τα γεροντοπαλίκαρα που με περιστοιχίζουν δεν μπορώ να πάω πουθενά. Το πολύ πολύ μέχρι το ΚΑΠΗ της πλατείας. Καλά ήταν ως εδώ, άλλα ως εδώ! Το δρομολόγιο έφτασε στο τέρμα του.

Μεταξύ μας, δεν τον αδικώ. Αν στο μυαλό του είναι να επανέλθει, που ασφαλώς το έχει (και θα πω και μια ιστορία εν συνεχεία που κυκλοφορεί), προφανώς αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται άλλη ταμπέλα το μαγαζί, χρειάζεται άλλη ταυτότητα, άλλο «πρόσωπο» για να μπορέσει να επιστρέψει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σέρνει πάντα μέσα του τις τραγικές γελοιότητες του πρώτου εξαμήνου του 2015, τα απίστευτα ψέματα, τους λαϊκισμούς, τις «απάτες», τις κοροϊδίες, τα ρουσφέτια, τις «ειδικές» σχέσεις με το μεγάλο κεφάλαιο. Εχει «καεί» αυτό το brand name και ο Τσίπρας, που δεν είναι κανένα κορόιδο, το έχει αντιληφθεί πρώτος και θα το παίξει σύντομα το έργο, θυμηθείτε με…

Ζωάρα

Αναφέρθηκα στο προηγούμενο σε μια ιστορία που κυκλοφορεί και που αφορά τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η ιστορία διακινείται ως αστικός μύθος και περιγράφει το πρωτόγνωρο πάθος για την εξουσία του Αλέξη του «άχαστου» και του στενού πυρήνα που τον περιέβαλλε όλα αυτά τα χρόνια - μία ακόμη αιτία γιατί επέμενε ως το τέλος στην εξάντληση της τετραετίας. Πότε άλλοτε θα τα ξαναζήσει όλα αυτά που ζει και απολαμβάνει και αυτός και οι δικοί του;

Είναι, λέει, σε ένα από εκείνα τα πρώτα ταξίδια στις Βρυξέλλες, όπου ο Αλέξης ο «άχαστος» θα έπαιζε τα νταούλια και θα χόρευαν, υποτίθεται, στους ρυθμούς του οι ευρωπαίοι εταίροι. Επιβαίνει του πρωθυπουργικού αεροσκάφους μαζί με τον Νίκο Παππά και δυο - τρεις άλλους του στενού πυρήνα. Το αεροπλάνο είναι σε πορεία προς τις Βρυξέλλες και κάποια στιγμή η αεροσυνοδός βγαίνει και σερβίρει το μενού, που είναι και πλούσιο και γκουρμέ. Οπότε, κατενθουσιασμένος, ο Νίκος ο Παππάς απευθύνεται στον νέο Πρωθυπουργό Τσίπρα και λέει:

- Τι ζούμε, ρε... μπιιιιπ (όπου μπιιιιπ η συνηθέστερη προσφώνηση των Ελλήνων μεταξύ τους), τι ζωάρα είναι αυτή;

Οντως, ζωάρα ζήσατε, Νίκο μου, συμφωνώ. Αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και αρχίζουν τα δύσκολα. Τα δικά σας αρχίζουν σε λίγο...

Βιβλίο για το Λεωνίδιο

Και κάτι για το καλοκαίρι που είναι εδώ και αψηφά εντελώς και την πολιτική και τους ανθρώπους της και τα «θέλω» τους. Βιβλίο θα προτείνω. Αφορά μία από τις διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα - είναι το ιδίωμα που ομιλείται ακόμη και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Κυνουρίας. Πρόκειται για τα λεγόμενα «τσακώνικα», τα οποία αποτελούν την αρχαιότερη ομιλούμενη ελληνική γλώσσα, καθώς θεωρείται ότι είναι κατά έναν τρόπο επιβίωση της γλώσσας που μιλούσαν οι δωριείς αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής. Πλήθος γλωσσολόγων έχει ασχοληθεί με το θέμα τού πώς επιβίωσε αυτό το δείγμα της δωρικής διαλέκτου επί τόσους αιώνες σε αυτό το μικρό κομμάτι του Αργοσαρωνικού, και σε αυτό το πλήθος πρέπει να προστεθεί και η δουλειά δύο κυριών, της φίλης μου Πόπης Τσουκάτου του Θόδωρου και της Ζαχαρούλας Τουραλή, η οποία είναι κοινωνική ανθρωπολόγος. Η Πόπη, που έχει εξελιχθεί σε θαυμάσια φωτογράφο, «με τα πλάνα της φωτογραφικής μηχανής ανοίγει τα παράθυρα του Λεωνιδίου στον χρόνο και ξεκινά ένα ταξίδι στον μύθο και την ιστορία του τόπου».

Το βιβλίο επιγράφεται «Το Αγιελήδι τάσου από τα παναθούρια», που είναι η απόδοση του τίτλου «Το Λεωνίδιο μέσα από τα παράθυρα» στην τσακώνικη διάλεκτο. Και όπως σημειώνουν οι δύο κυρίες, «είναι ένα ταξίδι στη μνήμη, την ταυτότητα, τη συμβολή του ανθρώπου στη διαμόρφωση του τοπίου και της πολιτισμικής πραγματικότητας που δημιούργησε το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον σε αυτήν την περιοχή της Νότιας Κυνουρίας»...