"....Ετσι ήταν πάντα. Η Δεξιά είχε ανάγκη από τέτοια «Αριστερά». Κι η «Αριστερά» είχε ανάγκη από μία Δεξιά διώξεων και αντιλαϊκής πολιτικής για να έχει λόγο ύπαρξης. Ορθώς, λοιπόν, μνημονεύει ο κ. Τσίπρας τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Ο λαός, όμως, κύριε Τσίπρα δεν θα ξεχάσει επίσης «ποιος» φέρνει στην κυβέρνηση ξανά τη Δεξιά…"

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 25/06/19

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΧΡ. ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Αδίστακτος, όπως είναι ο Αλέξης Τσίπρας, έσπευσε χθες να καπηλευτεί, ακόμη, και τη μνήμη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου. Του Ηγέτη που κατόρθωσε, συνεγείροντας την προοδευτική δημοκρατική Παράταξη, να κάνει πράξη το όραμα της μεγάλης δημοκρατικής και κοινωνικής αλλαγής που μισό αιώνα είχε ανάγκη η χώρα. Το όραμα, που διαχειρίστηκε καταστρεπτικά μια ηγεσία, οι επίγονοι της οποίας υπήρξαν και οι μέντορες που διαπαιδαγώγησαν ιδεολογικά και πολιτικά τον κ. Τσίπρα.

Ψευδόμενος, ως συνήθως, ο κ. Τσίπρας, αλλά κατά το ήμισυ, μίλησε για «σχέση αγάπης - μίσους» ανάμεσα στον Ανδρέα Παπανδρέου και την Αριστερά. Την «Αριστερά» προφανώς, στην οποία γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε με τα «νάματα» του αντιΠΑΣΟΚισμού. Μόνον οι λωτοφάγοι ξεχνούν το απύθμενο μίσος, που αντιμετώπισε ο Ανδρέας Παπανδρέου από την «Αριστερά» του κ. Τσίπρα - για να μη μνημονεύσουμε άλλους που δεν βρίσκονται, πια, στη ζωή. Ο Ανδρέας ήταν, κατά τους καθοδηγητές του κ. Τσίπρα, ευθύς ως ίδρυσε το ΠΑΣOΚ, «πράκτορας της CIA!..». Γιατί, αμφισβήτησε την έκπαλαι ιδιοκτησία της Δεξιάς στο Κράτος και της «Αριστεράς» στο λαϊκό κίνημα!

Γι' αυτό, αν και μείραξ τη δεκαετία του '80, ο κ. Τσίπρας, με τις καταλήψεις των Πολυκλαδικών Λυκείων, στρατολογήθηκε στον «αγώνα» υπονόμευσης της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Με το ίδιο «ιδεολογικό» κίνητρο, όντας και μέλος του ΤΕΕ, ως πρωθυπουργός, κατάργησε τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) αποστερώντας την ελληνική οικονομία από εκπαιδευμένα τεχνολογικά στελέχη. Και καταφέροντας ταυτόχρονα ένα ακόμη πλήγμα στα Πανεπιστήμια της χώρας.


Πόση «αγάπη» έτρεφε για τον Ανδρέα Παπανδρέου η «Αριστερά» του κ. Τσίπρα, έχει καταγραφεί ανεξίτηλα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Με την επιχείρηση «βρώμικο '89!», συνεργαζόμενη με τη Δεξιά δεν επέτυχε βέβαια να στείλει τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Κορυδαλλό και να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ. Ανέσυρε, όμως, από το «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» τη Δεξιά με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Είναι η ίδια στρατηγική που οδήγησε τον κ. Τσίπρα και την «Αριστερά» του να κατακαίνε την Αθήνα και να ωρύονται με τη Χρυσή Αυγή μπροστά από τη Βουλή και με τα «Ζάππεια» της ΝΔ του κ. Σαμαρά να δυναμιτίζουν επί δύο χρόνια την εθνική προσπάθεια της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (2010-11) να διασωθεί η χώρα από τα βράχια. Εκεί που την οδήγησε η διακυβέρνηση Καραμανλή (ΝΔ). Για την οποία ο «αριστερός» κ. Τσίπρας επί 9 χρόνια έχει καταπιεί τη γλώσσα του! Γιατί; Γιατί το «ταίρι» του είναι η Δεξιά, είτε ακραία (Π. Καμμένος) είτε μη (K. Μητσοτάκης). Με τον πρώτο συγκυβέρνησε και μετά τον δεύτερο, ελπίζει να ξανακυβερνήσει.

Ετσι ήταν πάντα. Η Δεξιά είχε ανάγκη από τέτοια «Αριστερά». Κι η «Αριστερά» είχε ανάγκη από μία Δεξιά διώξεων και αντιλαϊκής πολιτικής για να έχει λόγο ύπαρξης. Ορθώς, λοιπόν, μνημονεύει ο κ. Τσίπρας τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Ο λαός, όμως, κύριε Τσίπρα δεν θα ξεχάσει επίσης «ποιος» φέρνει στην κυβέρνηση ξανά τη Δεξιά…

-Ο Απόστολος Χρ. Κακλαμάνης είναι πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ

"ΤΑ ΝΕΑ", 25/06/19

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία των εκλογών της 7ης Ιουλίου, με μια υποτονική προεκλογική εκστρατεία, όλες οι δημοσκοπήσεις συγκλίνουν στο ότι η Νέα Δημοκρατία θα νικήσει και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδοκιμαστεί εκλογικά. Φαίνεται ότι η τάση της καταψήφισης του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως από τη μεσαία τάξη, που διαφάνηκε στις ευρωεκλογές και στις τοπικές εκλογές, θα συνεχιστεί.

Η μεσαία τάξη μοιάζει ότι διέρρηξε τη σχέση της με το κυβερνών κόμμα. Στους ελεύθερους επαγγελματίες έχουμε καταγραφή μιας διαφοράς της τάξης του 17%. Εχουμε άνοιγμα της ψαλίδας στους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Ο απαξιωτικός τρόπος που αντιμετωπίστηκε από την απερχόμενη κυβέρνηση η μεσαία τάξη, η υπερφορολόγησή της, η μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας, όλα αυτά αποτυπώθηκαν στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Επιπρόσθετα, έχουμε μια στρατηγική υποχώρηση των ιδεών της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, όπως την παρουσίασε με δημοσκοπικά ευρήματα ο Στράτος Φαναράς στο πρόσφατο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών.

Στο σημείο αυτό πρέπει να εντοπίσουμε το ακόλουθο παράδοξο: Οπως προκύπτει από σειρά ερευνών της κοινής γνώμης, οι αντιλήψεις και η κοσμοθεώρηση που ηγεμόνευσαν στη διάρκεια της κρίσης, το αντιμνημόνιο και το λεφτόδεντρο συνεχίζουν να επικρατούν στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και της μεσαίας τάξης, έστω και με μικρότερη ένταση. Ιδεολογικά συνεχίζουν να είναι εμφωλευμένες στα μυαλά και στην καρδιά των ανθρώπων, παρά την πολιτική ήττα των φορέων τους. Είναι κάτι σαν την Κόκκινη Μηλιά και τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά ηττήθηκε, όμως οι αντιλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, ένα ασάλευτο παρόν.


Εάν ισχύουν τα παραπάνω, και επιβεβαιωθούν στην εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου 2019, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλλαγή του πολιτικού παραδείγματος. Η πολιτική πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο θα περάσει στη συντηρητική παράταξη, με ισχυρή κοινωνική υποστήριξη, χωρίς ιδεολογική ηγεμονία. Είναι προετοιμασμένη η παράταξη αυτή για μια πολιτική πρόταση στο όνομα του γενικού συμφέροντος; Είναι έτοιμη να συγκρουστεί με τα πελατειακά δίκτυα; Εχει τη δυνατότητα να διατυπώσει μια ηγεμονική πρόταση για την ελληνική κοινωνία μετά τον ΣΥΡΙΖΑ; Το εύχομαι, παρότι έχω σοβαρές επιφυλάξεις.

Αυτό θα είναι το μεγάλο στοίχημα για τον νικητή των επικείμενων εκλογών. Στοίχημα δύσκολο, δεδομένου ότι οι αντιλήψεις και τα στερεότυπα επωάζονται, μετασχηματίζονται και αλλάζουν στον μακρύ ιστορικό χρόνο, ενώ ο πολιτικός και εκλογικός κύκλος έχουν βραχύτερη διάρκεια.

Προς το παρόν, βιώνουμε την ολική αποτυχία και τον εξευτελισμό της αριστερής λαϊκιστικής απάτης και αυταπάτης. Δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο ελληνικό. Απλά στην Ελλάδα ζήσαμε μια καρικατούρα, που ελπίζουμε ότι δεν θα επανεμφανιστεί.

-Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος είναι εκδότης και συγγραφέας