"....Ελα ρε φίλε, αλήθεια; Κάνατε «ΚΑΙ» λάθη; Είχατε «ΚΑΙ» αδυναμίες; Τσ... τσ... τσ... Να σου πω, πολύ λίγα είναι αυτά για να εξηγήσουν το μέγεθος της καταστροφής που έπληξε τη χώρα. Πάρα πολύ λίγα. Για το πώς φτάσαμε στα Μνημόνια. Για το πώς παραμυθιάζατε τον κόσμο ότι το έλλειμμα κινείται «κάτω από 4%», την ίδια ώρα που το έλλειμμα είχε εκτοξευθεί στο 15,6%. Και τόσα άλλα. Που βαριέμαι να αναφέρω εδώ. Ασε που μου ανεβαίνει και η πίεση. Αλλά και το ακροατήριό του ε; Ποιοτικό. Με άποψη. Με θέσεις. Με αυτοσεβασμό. Σείστηκε το Βελλίδειο με αυτή την «παπάντζα» που τους πέταξε. Για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται τελικά. Οτι ο τύπος βρίσκει και τα κάνει. Διότι αν σηκωνόταν ένας εκείνη την ώρα που τα έλεγε αυτά και τον διέκοπτε με κάτι του είδους «μας δουλεύεις; Μα τι νομίζεις, ότι με "ένα κάναμε και λάθη" καθαρίζεις; Μίλα, και ζήτα και συγγνώμη», να δεις θα είχε τέτοιο θράσος; Δεν, όμως..."

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/09/16

Ούτε μία "συγνώμη"

Ο τύπος (ο Κώστας Καραμανλής, ο άρχοντας της Ραφήνας) μας δουλεύει. Στην καλύτερη, μας δουλεύει. Στη χειρότερη, νομίζει ότι απευθύνεται σε μια κοινωνία η οποία έχει υποβληθεί μαζικά σε λοβοτομή. Δέκα χρόνια το είχε κλείσει, αμίλητος. Πιεζόταν από παντού να πει τη δική του έστω άποψη για το πώς συνέβη και πήγαμε στα βράχια και μετράμε ακόμη πληγές. Τι μεσολάβησε και τι επακολούθησε.

Ακόμη και να αποσείσει τις ευθύνες του και τις ευθύνες της ΝουΔου, και αυτό δεκτό θα ήταν. Δεν το έκανε. Δέκα χρόνια αρνιόταν πεισματικά να μιλήσει, να πει το οτιδήποτε. Λες και είχε υπογράψει με κάποιον χαρτί ότι «δεν θα μιλήσω πριν κλείσουν δέκα χρόνια από τότε που έστειλα τη χώρα στα βράχια».

Και προχθές το βράδυ στο Βελλίδειο μίλησε. Υποτίθεται για να στηρίξει την υποψηφιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη για την πρωθυπουργία, λες και ο Κυριάκος είχε ανάγκη μια τέτοια βοήθεια. Αλλά μίλησε. Και εξήγησε στο ακροατήριό του γιατί πρέπει να εκλεγεί η ΝουΔου, ότι η χώρα δεν πρέπει να φοβάται από απειλές και γιατί ο Κυριάκος θα είναι ένας καλός πρωθυπουργός.

Ποιο σημείο της ομιλίας του καταχειροκροτήθηκε περισσότερο, σου λέει, από κάθε άλλο; Εκείνο με το οποίο άφηνε μια τόση δα χαραμάδα αυτοκριτικής, το ακόλουθο:

«Κάναμε και λάθη και αδυναμίες έχουμε, όμως στις θεμελιώδεις μας αρχές και αξίες μείναμε σταθεροί».

Ελα ρε φίλε, αλήθεια; Κάνατε «ΚΑΙ» λάθη; Είχατε «ΚΑΙ» αδυναμίες; Τσ... τσ... τσ... Να σου πω, πολύ λίγα είναι αυτά για να εξηγήσουν το μέγεθος της καταστροφής που έπληξε τη χώρα. Πάρα πολύ λίγα. Για το πώς φτάσαμε στα Μνημόνια. Για το πώς παραμυθιάζατε τον κόσμο ότι το έλλειμμα κινείται «κάτω από 4%», την ίδια ώρα που το έλλειμμα είχε εκτοξευθεί στο 15,6%.

Και τόσα άλλα. Που βαριέμαι να αναφέρω εδώ. Ασε που μου ανεβαίνει και η πίεση. Αλλά και το ακροατήριό του ε; Ποιοτικό. Με άποψη. Με θέσεις. Με αυτοσεβασμό. Σείστηκε το Βελλίδειο με αυτή την «παπάντζα» που τους πέταξε. Για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται τελικά. Οτι ο τύπος βρίσκει και τα κάνει. Διότι αν σηκωνόταν ένας εκείνη την ώρα που τα έλεγε αυτά και τον διέκοπτε με κάτι του είδους «μας δουλεύεις; Μα τι νομίζεις, ότι με "ένα κάναμε και λάθη" καθαρίζεις; Μίλα, και ζήτα και συγγνώμη», να δεις θα είχε τέτοιο θράσος; Δεν, όμως...

Ο έλληνας «αθάνατος»

Αυλαία σε ένα σίριαλ, αυτό της χηρεύουσας θέσης της Ελλάδας στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, έπεσε χθες στη Λωζάννη και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο. Οπως είχαμε προαναγγείλει, ο Σπύρος Καπράλος είναι πλέον ο 13ος στη σειρά έλληνας «αθάνατος». Επιλογή που αποτελεί μια - ακόμη - ήττα για την κυβέρνηση Τσίπρα και τον ίδιο προσωπικά, ο οποίος ήθελε σώνει και καλά να καταλάβει την επίζηλη θέση η σύμβουλός του επί θεμάτων Αποδήμου Ελληνισμού Κατερίνα Παναγοπούλου, η χήρα του Περικλή.

Η αυλαία, όπως είναι φυσικό και λογικό, αφορά και τις φιλοδοξίες της κυρίας Κατερίνας, η οποία, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, δεν θα καταφέρει ποτέ να ξεπεράσει το αντίπαλο δέος, της dame Γιάννας Αγγελοπούλου, η οποία γνώρισε δόξες και απόλαυσε τιμές στο πλαίσιο του διεθνούς ολυμπιακού κινήματος, όταν ως hostess των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν το πρόσωπο της ημέρας εκείνη την εποχή.

Ο Καπράλος έλαβε 60 ψήφους θετικές, έναντι 4 κατά, και το καλό νέο της ημέρας είναι ότι οι υπόλοιποι συνάδελφοί του στη ΔΟΕ είχαν ήδη αποφασίσει ότι η μεθεπόμενη ετήσια σύνοδος της ΔΟΕ, εκείνη του 2021, θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα. Καλώς να ορίσουν...

Ζει ανάμεσά μας

Και ναι, υπάρχει, ζει ανάμεσά μας, ο Βαγγέλης ο Αντώναρος, που πολλοί είχαν θεωρήσει ότι μετά τις εμπνευσμένες, σχεδόν... οραματικές του προβλέψεις για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είχε «κουρνιάσει» στο σπίτι του στην Πάτμο και θα είχε προσεγγίσει το «θείον», τόσο κοντά στο μεγαλειώδες μοναστήρι που βρίσκεται. Φευ, ο... ασίγαστος, ως προς το πάθος του για τον Τσίπρα, Βαγγέλης χθες ξαναχτύπησε. Εγώ δεν τον «παρακολουθώ» (συνεχώς) στα social media, πού και πού μόνο. Τον διαβάζει όμως ανελλιπώς εξ όσων διαπίστωσα ο... διαπρεπής ως προς τη δημοσιογραφική επάρκειά του Κωστάκης Βαξεβάνης, ο οποίος, αν θυμάστε, έκανε και εκείνος κάτι παρεμφερείς προβλέψεις ενόψει των ευρωεκλογών - τότε που προέβλεπε εγκύρως ότι όλο έκλεινε η αφιλότιμη η ψαλίδα, αλλά όλο ανοιχτή έμενε - το «κλείσιμο» όπως αποδείχθηκε ήταν ένα (ακόμη) γέννημα της «γόνιμης» φαντασίας του προαναφερθέντος Κωστάκη.

Επανέρχομαι, όμως για να μη χαθώ: τι μας είπε λοιπόν χθες ο Βαγγέλης ο Αντώναρος και έσπευσε να αναδημοσιεύσει ασμένως ο και περιστασιακά «δημοσκόπος» Κωστάκης, διότι όπως ο πνιγμένος προσπαθεί να αρπαχτεί ο φουκαράς από τις (ελάχιστες) τρίχες που έχουν απομείνει επί της κεφαλής του Βαγγέλη Αντώναρου; Οτι αυτό που είπε ο Κυριάκος, περί πιθανότητας εκλογών τον Δεκαπενταύγουστο αν δεν λάβει αυτοδυναμία, «προδίδει (αντιγράφω ως έχει τον αντωνάρειο λόγο) δύο πράγματα: Πρώτον, ότι στη ΝΔ δεν θεωρούν ότι έχουν την αυτοδυναμία (παρά τις μετρήσεις στο τσεπάκι τους) και βγάζουν ένα μικρο-εκνευρισμό. Δεύτερον: θέλουν να ευαισθητοποιήσουν πολλούς ψηφοφόρους που ίσως προτιμήσουν να πάνε σε διακοπές στη θάλασσα. Μόνο που τέτοιες δημόσιες δηλώσεις επιδρούν μερικές φορές αντίστροφα στην ψυχολογία των πολλών που δεν τους αρέσει να βρίσκονται μπροστά σε "εκβιαστικά διλήμματα"».

Τι να σου κάνει και ο Βαγγέλης; Προσπαθεί ο άνθρωπος, αλλά...

Φτηνά κόλπα

Στο μεταξύ αισθάνομαι συγκλονισμένος από τη στροφή προς τα θεία του Αλέξη του «άχαστου», ο οποίος, μιλώντας σε ένα «οικογενειακού» χαρακτήρα ακροατήριο στα Λιπάσματα στη Δραπετσώνα, ζήτησε από από την Παναγία «να βάλει το χέρι της». Οχι ο Θεός, όπως πολλοί τον επικαλούνται, άλλα η Παναγία επισημαίνω και έχει μία σημασία το γεγονός αυτό. Διότι γνωρίζαμε ότι ο τύπος είναι άθεος και με γεια του με χαρά του. Το έχει πει, το έχει επαναλάβει να το εμπεδώσουμε, μας ειδοποίησε ότι δεν βάφτισε τα παιδάκια του, δεν έχει παντρευτεί - εντάξει και πρόβλημα κανένα. Τι είναι αυτό όμως που τον έκανε να θυμηθεί την Παναγία; Τίποτε περισσότερο από τις εκλογές, φοβούμαι.

Τη σχέση του με την Εκκλησία και ειδικότερα με τους παραεκκλησιαστικούς κύκλους προσπαθεί να αποκαταστήσει. Το 2015 ύστερα από άνωθεν «επιφοίτηση» οι ενοριακές επιτροπές σε όλη την Ελλάδα είχαν μετατραπεί σε ό,τι και τα ταξί του φίλου μου του Θύμιου (Λυμπερόπουλου): σε εκλογικά κέντρα ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά όλο αυτό το είδαμε να ξετυλίγεται στη διάρκεια της τετραετίας, με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να έχει αυτά τα απίθανα σούρτα - φέρτα με τον Αλέξη τον «άχαστο», μη και δεν λάβουν το μήνυμα οι πιστοί ότι «μην κοιτάτε που δεν κάνει τον σταυρό του ή δεν βάφτισε τα παιδιά του, δικός μας είναι». Κόλπα, φτηνά...