"...Εχει κανείς την αίσθηση ότι αυτή την περίοδο «όλα παίζονται». Η οικονομία υπονομεύεται από εγχώριες ασωτίες και ξένες σπέκουλες. Η κοινωνία φοβάται την ανεργία, τη φτώχεια, τη βία. Η Δημοκρατία βάλλεται από «προαιώνιους [;] εξωτερικούς εχθρούς» κι ένοπλους εκδικητές. Το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να χειριστεί τη δυσωδία των σκανδάλων. Η κυβερνώσα [;] Αριστερά[;] έχει χάσει τον μπούσουλα κι έχει μπερδέψει το ιερατείο του κόμματος με τον Ιερό Πανάγιο Τάφο και τον τάφο του Ινδού [γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας]. Τέτοιο ιδεολογικό χυλό σχιζο-σκοπιμοτήτων δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Η Δημοκρατία, όπως και η πραγματική Αριστερά, δεν είναι αφήγημα ή πολιτικο-αξιακό ακορντεόν που ανοίγει και κλείνει κατά το συγκυριακό δοκούν των ανθρώπων της εξουσίας. Η Δημοκρατία δεν ανταλλάσσει τους θεσμούς της με ψήφους ή χρήμα και η Αριστερά δεν «αγιάζει» τους παράνομους συμμάχους της..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"