"...Ενώ η κυβέρνηση έχει δώσει το μείζον, δηλαδή την περικοπή των συντάξεων που ήδη καταβάλλονται, η υπουργός Εργασίας διεξάγει έναν ανένδοτο στίς ομαδικές απολύσεις, στο δικαίωμα απεργίας και στίς συλλογικές συμβάσεις, συναντώντας την αντίδραση-«μπετόν» της τρόικασ. Πρόκειται για ιδεοληψία; Ή έχει αποφασίσει το Μαξίμου να συγκρουστεί με το ΔΝΤ στο ζήτημα αυτό, προβοκάροντας την έξοδό του από το πρόγραμμα; Μήπως δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν μεγάλες επιχειρήσεις -ιδίως τΐς τράπεζες- που υποτίθεται ότι θέλουν τις ομαδικές απολύσεΐς; Ή μήπως φοβούνται τΐς αντιδράσεις των συνδικαλιστών των ΔΕΚΟ που έχουν «δεθεί» με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; .."

Από την "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"

Ασπρο-Γκρί, γιά την Έφη Αχτσιόγλου

Της Αγγελικής Καραγεώργου

Καμικάζι με ταγέρ

Το πιο δυνατό χαρτί του Αλέξη Τσίπρα ήταν η ανανέωση. Το ενσάρκωσε ο ίδιος, ως

πολιτικός της επόμενης γενιάς, τον Ιανουάριο του 2015, ερχόμενος με ορμή στην εξουσία. Αυτό το ίδιο χαρτί πήγε να παίξει στον ανασχηματισμό του περασμένου Οκτωβρίου. Το ενσάρκωσε δυναμικά η Εφη Αχτσιόγλου -και όχι μόνο.

Το «νέο κύμα» του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με τους Δημήτρη Τζανακόπουλο, Αλέξη Χαρίτση κ.λπ.- ερχόταν με ορμή να καταλάβει κρίσιμα κυβερνητικά χαρτοφυλάκια και να κατεβάσει ξανά τον μέσον όρο ηλικίας στα 30, καθώς ο Πρωθυπουργός και η αρχική του ομάδα είχαν πια σαρανταρίσει.

Η νέα υπουργός Εργασίας δεν ήταν γνωστή στην κοινή γνώμη. Ως διευθύντρια του γραφείου του Γιώργου Κατρούγκαλου γνώριζε όμως τα θέματα από μέσα. Ετσι προσήλθε στα νέα της καθήκοντα με αυτοπεποίθηση, αλλά και με ισχυρή δόση δογματισμού.

Υποτίθεται ότι ανήκε στη φράξια των τεχνοκρατών του ΣΥΡΙΖΑ -όπως για παράδειγμα ο Γιώργος Χουλιαράκης- και όχι των καθαρών πολιτικών στελεχών. Αυτό εξηγούσε την αρχική της δυσκολία με τους δημοσιογράφους, που νόμισαν ότι είχε πιει το αμίλητο νερό. Βεβαίως, πολύ γρήγορα πήρε τον αέρα των πηγαινέλα στο «Χίλτον» για τΐς 

συναντήσεις με την τρόικα - όχι ομως και των δημοσιογράφων. Αρχικά πολλοί ήταν εκείνοι που δυσκολεύτηκαν να ερμηνεύσουν την τοποθέτηση της στο υπουργείο της Σταδίου. Κάτι που αποτυπώθηκε (και) στα σεξιστικά σχόλια που δέχθηκε εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Είχε έρθει να τε
λειώσει τη δουλειά
 που είχε αφήσει
στη μέση ο... πα-
ρωχημένος 

Κατρούγκαλος. 
Ο υπουργός με το κόκ
κινο μαντι
λάκι είχε
-κατά γενι
κή ομολο
γία- υπερ
βεί εαυτόν, 
επιμένο
ντας ότι
 οι συντάξεις 
δεν κό
βονταν. Αρα, δεν
 θα μπο
ρούσε να 

υλοποιήσει τον με
γάλο συμβιβασμό
 σε θέματα
 του υπουρ
γείου Εργασίας που έκρυβε μέσα της η δεύτερη ξιολόγηση.

Αυτή φαινόταν να είναι η αποστολή της Αχτσιόγλου, η οποία ερχόταν από το πουθενά για να οδηγήσει τα εργασιακά στο πουθενά και τις συντάξεις στο τίποτε. Η ατσαλάκωτη εμφάνιση και η ανέκφραστη φυσιογνωμία της υπουργού το εικονογραφούν καλύτερα: ένα είδος καμικάζι με ταγέρ.

Τούμπα και κωλοτούμπα

Εξι μήνες μετά τον ανασχηματισμό, η δεύτερη αξιολόγηση παραμένει ορθάνοιχτη. Η πόρτα ενός διαπραγματευτικού «φρενοκομείου», τύπου 2015, φαίνεται έτοιμη να ξανανοίξει. Βασικό πρόβλημα είναι τα εργασιακά. Η κυβέρνηση έχει υποχωρήσει στη μείωση του αφορολόγητου, παρά το πολιτικό κόστος. Επιπλέον, φαίνεται να ενδίδει στην κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στίσ συντάξεις, παρά τις διαβεβαιώσεις της υπουργού Εργασίας τον Δεκέμβριο. Σε αυτό η Αχτσιόγλου δεν επέδειξε τη φραστική ικανότητα του Κατρούγκαλου. Η στεγνή, κάπως σκυθρωπή, υπουργός δεν γεμίζει το πολιτικό κάδρο. Κι αυτό δεν είναι άσχετο με τον,εκνευρισμό του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος φοβάται ότι θα γίνει ο ίδιος το αλεξικέραυνο της διαπραγμάτευσης. Βεβαίως ο υπουργός Οικονομικών δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα με την υπουργό Εργασίας - είτε θα πάνε να δουν μαζί ένα ματς του ΠΑΟΚ είτε  θα συνταξιδέψουν στίς Βρυξέλλες για ένα άκαρπο Eurogroup. Αντίστοιχα, η Αχτσιόγλου φαίνεται να διατηρεί την εύνοια του Μαξίμου.

Παρ' όλα αυτά, ενώ η κυβέρνηση έχει δώσει το μείζον, δηλαδή την περικοπή των συντάξεων που ήδη καταβάλλονται, η υπουργός Εργασίας διεξάγει έναν ανένδοτο στίς ομαδικές απολύσεις, στο δικαίωμα απεργίας και στίς συλλογικές συμβάσεις, συναντώντας την αντίδραση-«μπετόν» της τρόικασ. Πρόκειται για ιδεοληψία; Ή έχει αποφασίσει το Μαξίμου να συγκρουστεί με το ΔΝΤ στο ζήτημα αυτό, προβοκάροντας την έξοδό του από το πρόγραμμα; Μήπως δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν μεγάλες επιχειρήσεις -ιδίως τις 

τράπεζες- που υποτίθεται ότι θέλουν τις ομαδικές απολύσεις; Ή μήπως φοβούνται τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών των ΔΕΚΟ που έχουν «δεθεί» με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Η αγορά επιμένει ότι ουδείς επείγεται για το θέμα των ομαδικών απολύσεων - το ζήτημα έχει λυθεί με εθελούσιες. Τα περί πυρήνα αντίδρασης στις ΔΕΚΟ προς το παρόν δεν επιβεβαιώνονται. Κυρίως όμως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Αντιθέτως.

Σε ένα τέτοιο σκηνικό, πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι η υπουργός Εργασίαδ έχει «καβαλήσει το καλάμι», ότι «την έχει δει Βαρουφάκης στα εργασιακά». Αλλά και ότι εκεί που θα έδινε τη λύση στη διαπραγμάτευση, πάει να γίνει μέρος του προβλήματος, ανεβάζοντας τα εργασιακά - ενώ η κυβέρνηση θα αναγκασιεί να υποχωρήσει και σε αυτά. Στις Βρυξέλλες πάντως πήγε απλώς για το ταξίδι. Αν στην Τούμπα είδε ποδόσφαιρο, στα εργασιακά αναμένεται κωλοτούμπα.