Από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"
 |
| "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 24/03/16 |
 |
| "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 24/03/16 |
ΔΙΠΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ
Σχέδιο υπονόμευσης της Νέας Δημοκρατίας και των εκσυγχρονιστών του Σημίτη από το Μαξίμου
Του ΝΙΚΟΥ ΣΙΜΟΥ
Πανικοβλημένο το Μαξίμου από τα αποτελέσματα σειράς δημοσκοπήσεων, που καταδεικνύουν την απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας και τη μη αναστρέψιμη προοπτική μιας μεγάλης πολιτικής ήττας, καταφεύγει σε μεθόδους που αποβλέπουν: α) Στη δημιουργία ρωγμών στην ενότητα του αντίπαλου κόμματος, δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας, για τον πρόσθετο λόγο ότι η θεωρούμενη ως βέβαιη εκλογική νίκη ενός κόμματος ενισχύει κατά παράδοση την κομματική συνοχή, β) Στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι σε βάρος της κυβέρνησης και συνίσταται στην παράταση της αβεβαιότητας στις διαπραγματεύσεις, καθώς, όπως έχει αποδειχθεί στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, τέτοιες καθυστερήσεις συνεπάγονται επώδυνες οικονομικές επιβαρύνσεις για την ελληνική κοινωνία. Κάτι που οι Ελληνες πολίτες έχουν κατανοήσει και γι' αυτό και ο επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός.
ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ. Στη μεθόδευση αυτής της υπονομευτικής τακτικής ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί αφενός τις εξεταστικές επιτροπές -για την ακρίβεια, Επιτροπές Προκαταρκτικής Εξέτασης-, με διττό στόχο, που θα αναλυθεί κατωτέρω, αφετέρου τον κυβερνητικό του συνεταίρο και πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ., Πάνο Καμμένο, καθώς προέρχεται από τον χώρο της Δεξιάς και, άρα, τα όσα ισχυρίζεται αποτελούν «πειστικές αποδείξεις των λεγομένων» του κατά της σημερινής Νέας Δημοκρατίας. Η υπόθεση των εξεταστικών επιτροπών, την οποία αποδέχτηκε ασμένως η Νέα Δημοκρατία, αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, αποβλέπει στους εξής στόχους:
-Πρώτον, να πλήξει την περίοδο των εκσυγχρονιστών του κ. Σημίτη, έτσι ώστε με την απαξίωση στα μάτια της κοινής γνώμης των πρωταγωνιστών της διακυβέρνησης εκείνης να μην καταστεί δυνατή μια απόπειρα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς με βάση τα προβεβλημένα στελέχη της εποχής εκείνης.
-Δεύτερον επιδιώκεται να επιτευχθεί ο εξής, διττός στόχος: Αφενός με τη δημιουργία της εντύπωσης ότι είναι υπόδικα συγκεκριμένα πρόσωπα του παλαιού ΠΑΣΟΚ απαλλάσσεται η Φώφη Γεννηματά και η Δημοκρατική Συμπαράταξη από την υποχρέωση να συμπεριλάβει τα πρόσωπα αυτά, που δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, στο κόμμα. Αφετέρου με την απαξίωση των ίδιων προσώπων αποτρέπει τη Νέα Δημοκρατία να συνεργαστεί μαζί τους στο πλαίσιο της όποιας διεύρυνσης θα επιχειρούσε...
ΕΥΘΕΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ. Είναι χαρακτηριστική της έντασης την οποία επιχειρεί να δώσει στις
ΕΥΘΕΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ. Είναι χαρακτηριστική της έντασης την οποία επιχειρεί να δώσει στις
μεθοδεύσεις του αυτές ο κ. Τσίπρας η ευθεία επίθεση που έκανε στη Βουλή «φωτογραφίζοντας» τον κ. Κώστα Σημίτη, με αφορμή τις προβλέψεις του για τους κινδύνους ενός Grexit. «Αν εγώ ήμουν πρωθυπουργός και οι υπουργοί μου πήγαιναν ο ένας μετά τον άλλο στη Δικαιοσύνη, θα είχα πρόβλημα. Δεν θα πήγαινα στους Δελφούς να κάνω στο μαντείο χρησμούς», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. Κατά τα άλλα, το αντικείμενο των επιτροπών της Βουλής για πιθανά σκάνδαλα περιλαμβάνει τόσο την υπόθεση των εξοπλισμών όσο και ενδεχόμενα σκάνδαλα στον πολύπαθο κλάδο της Υγείας. Στο κάδρο αυτό των συγκεκριμένων ερευνών ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ Γιάννο Παπαντωνίου και Ευάγγελο Βενιζέλο για τα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ για πιθανά σκάνδαλα στον κλάδο της Υγείας στοχοποιεί από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ τον κ. Λοβέρδο και από τη Νέα Δημοκρατία, της περιόδου διακυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, τους κ. Βορίδη και Αδωνι Γεωργιάδη. Και οι δύο τελευταίοι αποδέχτηκαν τις έρευνες από τη Βουλή, με τον δεύτερο μάλιστα να προτείνει να ελεγχθούν και τα πεπραγμένα της σημερινής κυβέρνησης στον κλάδο της Υγείας. Πράγμα τό οποίο θεωρείται βέβαιο ότι δεν θα συμβεί.
Η στοχοποιηση των κ.Βορίδη και Γεωργιάδη, ιδιαίτερα δε του δεύτερου, που έχει την ιδιότητα του αντιπροέδρου του κόμματος, έχει τον σαφή στόχο να απαξιώσει στο πρόσωπο του την ηθική υποδομή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με την απόπειρα εμπλοκής των δύο συγκεκριμένων προσώπων στο υπονομευτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ το Μαξίμου ανοίγει την αυλαία για την εφαρμογή της δεύτερης πτυχής του σχεδίου αυτού, που είναι η σημερινή Νέα Δημοκρατία.
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ. Το σε βάρος της Ν.Δ. σχέδιο, εκτός από την προαναφερθείσα ηθική απαξίωση, αποβλέπει και στην πρόκληση τριγμών στην αδιαμφισβήτητη ενότητα του κόμματος, με την έντεχνη επικοινωνιακή προβολή ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι χωρισμένο στα δύο, με την ύπαρξη θυλάκων «καραμανλικών», «μητσοτακικών» και «σαμαρικών». Ασφαλώς, όπως και σε κάθε άλλο κόμμα, μπορεί να υπάρχουν βουλευτές που αισθάνονται περισσότερο δεμένοι με τον έναν ή τον άλλο αρχηγό, αλλά η κομματική πειθαρχία υπάρχει και κανείς από τους πρώην πρωθυπουργούς δεν έχει υποκινήσει «αντάρτικα» σε βάρος του κ. Μητσοτάκη. Αντιθέτως, πρόσφατα γεγονότα δείχνουν το μέγεθος της κομματικής συνοχής, όπως λ.χ. η συνάντηση και η θερμή συνομιλία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη με τον Αντώνη Σαμαρά, όπως και η άμεση ραδιοφωνική παρέμβαση της πρώην υπουργού Εξωτερικών του Κώστα Καραμανλή για να προβάλει τη δικαίωση του, του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού αλλά και των στενών συνεργατών του για την άθλια υπόθεση του Βατοπαιδίου.
Ο ρόλος Καμμένου και η δυσφορία Καραμανλή
ΡΟΛΟ στη δημιουργία μιας υποτιθέμενης αντιπαράθεσης μέσα στη Ν.Δ. έχει αναλάβει ο κυβερνητικός συνεταίρος του κ. Τσίπρα και υπουργός Εθνικής Αμύνης, Πάνος Καμμένος. Ο οποίος, αν και επί χρόνια στα νεοδημοκρατικά δρώμενα, κάθε άλλο παρά επρόσκειτο στην «καραμανλική» πτέρυγα. Τελευταίως, όμως, προβάλλει εαυτόν ως υποστηρικτή του Κώστα Καραμανλή, χωρίς ο πρώην πρωθυπουργός να του έχει ζητήσει να ομιλεί εξ ονόματος του και ως απηχών τις απόψεις του.
Στη Βουλή, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Νίκος Δένδιας αναγκάστηκε να αποκαλύψει τους σκοπούς αυτού του αιφνίδιου πολιτικού "φλερτ" προς τον πρώην πρωθυπουργό λέγοντας το αυτονόητο: "Οι ΑΝ.ΕΛ. έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με την Κεντροδεξιά και ο Καραμανλής δεν θέλει όψιμους υποστηρικτές. Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε». Αλλωστε ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός μέσω κύκλων του εξέφρασε τη δυσφορία του, διότι πολλοί ομιλούν εξ ονόματος του, χωρίς να είναι εξουσιοδοτημένοι για κάτι τέτοιο. Κατά τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, όσον αφορά στην τελευταία του αναφορά στον Κώστα Καραμανλή, ο κ. Μητσοτάκης πολέμησε τον πρώην πρωθυπουργό. Αυτήν την έννοια είχε η φράση άρθρου του ότι «οι ίδιοι άνθρωποι που πολέμησαν λυσσαλέα τον Κώστα Καραμανλή βρίσκονται σήμερα σε ηγετικές καρέκλες της Νέας Δημοκρατίας, μετατρέποντας την παράταξη σε ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα ευκαιριακών καιροσκόπων...».
ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η δικαίωση Καραμανλή για το Βατοπαίδι είναι εκμεταλλεύσιμη από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να προβάλλεται ότι επί των ημερών του η Δικαιοσύνη έκλεισε με αθωωτικές αποφάσεις την υπόθεση. Βεβαίως, ο πρώην πρωθυπουργός κάθε άλλο παρά δεκανίκι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, όπως το Μαξίμου και ο πρωθυπουργός θα ήθελαν, κάτι άλλωστε που φάνηκε και σε δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας «Ελευθερία», καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων κάθε άλλο παρά πιστεύει ότι ο πρώην πρωθυπουργός «έχει βάλει πλάτη» στη σημερινή κυβέρνηση των νεοκομμου-
Κυβέρνηση,αντιπολίτευση
και ο τροχός της Ιστορίας
Του Κ.Ι. Αγγελόπουλου
ΕΝΑ ΒΑΘΥ γκρίζο πέπλο σκεπάζει την Ελλάδα και τρομάζει την κοινωνία της. Τίποτε δεν πάει καλά στη χώρα και η κατάσταση της διαρκώς χειροτερεύει. Οχι μόνο επειδή η απειλή μιας επικείμενης χρεοκοπίας πάλι επαναφέρεται από ξένους αναλυτές και η φτωχοποίηση της χώρας εμφανίζεται από την πολιτική τάξη της Ελλάδας περίπου σαν μονόδρομος, αλλά επειδή η πολιτική τάξη μοιάζει να είναι άδεια από δύναμη και ακινητοποιημένη.
Είναι, παρ' όλα αυτά, εξαιρετικά εντυπωσιακό το ότι η κυβέρνηση και τα αστικά πολιτικά κόμματα κινούνται μηχανικά, θα έλεγε κανείς, με τον «αυτόματο», χωρίς αίσθηση του ιστορικού χρόνου που κυλάει σταθερά, χωρίς ήχο, αλλά με δύναμη, μουλιάζοντας τα θεμέλια του εθνικού κράτους. Το μόνο που φαίνεται ότι κάνουν με προσοχή και επιμέλεια οι κομματικοί επιτελάρχες είναι να διαβάζουν και να αναλύουν δημοσκοπήσεις. Παραμένουν ισχυρές και ακατάβλητες οι εμμονές για διατήρηση και διεκδίκηση της εξουσίας. Και μάταια μια σειρά από παράγοντες του δημόσιου βίου απευθύνουν εκκλήσεις προς τους αρχηγούς να προχωρήσουν σε μια «εθνική συνεννόηση» για μία από κοινού αντιμετώπιση του εθνικού δράματος.
Ο πολιτικός οργανισμός της χώρας, αδύναμος, χωρίς πνοή, εξαιτίας χρόνιων παθήσεων του, εξακολουθεί, λοιπόν, να κινείται με πολύ χαμηλές ταχύτητες και να ασκεί «πολιτική» με τυποποιημένα «κλισέ». Πνευματικές δυνάμεις και σθένος ψυχικό για την ανάληψη δράσεων με στόχο την αναγέννηση της Ελλάδας δεν διαθέτει. Και είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό ότι οι πολιτικές ηγεσίες δεν δείχνουν να φοβούνται το ενδεχόμενο μιας αιφνίδιας επιτάχυνσης εξελίξεων, αν κάποια στιγμή μια κοινωνική πλειοψηφία θεωρήσει ότι της είναι αφόρητες οι τεράστιες πιέσεις που δέχεται τόσα χρόνια χωρίς να επαναστατεί. Δεν σκέπτονται ότι η πολιτική ραθυμία τους, και μάλιστα σε περιβάλλον ηθικής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, μπορεί να οδηγήσει μια κρίσιμη κοινωνική μάζα στο να αποτινάξει την «παθητικότητα», που τόσο μάλιστα απασχολεί ορισμένους αναλυτές". και «ενοχλεί» κάποιους «επαναστάτες» των σαλονιών. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο τροχός της Ιστορίας μπορεί να άρχιζε να κινείται με μεγάλες ταχύτητες και να παράγει εκτάκτως και ατάκτως ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αλλά είναι φανερό ότι οι σημερινοί πολιτικοί δεν φοβούνται την Ιστορία, την οποία ο Στέφαν Τσβάιχ σε ένα σημείο του έργου του «Μεγάλες στιγμές της ανθρωπότητας» χαρακτηρίζει ως τη «μεγαλύτερη ποιήτρια και χαρισματικότερη καλλιτέχνιδα όλων των εποχών, τη σημαντικότερη δημιουργό». Μάλλον δεν έχουν να χάσουν οι «πρώτης σειράς» πολιτικοί της εποχής, αν δώσουν λίγη προσοχή σήμερα στο παρακάτω κείμενο του μεγάλου αυτού Αυστριακού συγγραφέα και Ευρωπαίου στοχαστή, που γράφει σχετικώς με την Ιστορία:
«Οπως ο ηλεκτρισμός της ατμόσφαιρας συσσωρεύεται στην άκρη του αλεξικέραυνου, έτσι και οι συνέπειες απειράριθμων γεγονότων συμπυκνώνονται στο μικρό διάστημα λίγων ωρών ή ημερών. Πράγματα που κανονικά θα χρειάζονταν μέρες ή και μήνες για να γίνουν, ολοκληρώνονται μέσα σε λίγες μόνο στιγμές, που έχουν τη δύναμη να καθορίσουν τα πάντα. Ενα ναι. Ενα όχι. Μια στιγμή όλη κι όλη που αποφασίζει για τη μοίρα και τη ζωή των μελλοντικών γενεών, προδιαγράφοντας τη ζωή ενός ανθρώπου, ενός λαού ή και ολόκληρης της ανθρωπότητας». *
*από Εμπειρία Εκδοτική, μετάφραση Φρίξου Ηλιάδη
Η στοχοποιηση των κ.Βορίδη και Γεωργιάδη, ιδιαίτερα δε του δεύτερου, που έχει την ιδιότητα του αντιπροέδρου του κόμματος, έχει τον σαφή στόχο να απαξιώσει στο πρόσωπο του την ηθική υποδομή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με την απόπειρα εμπλοκής των δύο συγκεκριμένων προσώπων στο υπονομευτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ το Μαξίμου ανοίγει την αυλαία για την εφαρμογή της δεύτερης πτυχής του σχεδίου αυτού, που είναι η σημερινή Νέα Δημοκρατία.
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ. Το σε βάρος της Ν.Δ. σχέδιο, εκτός από την προαναφερθείσα ηθική απαξίωση, αποβλέπει και στην πρόκληση τριγμών στην αδιαμφισβήτητη ενότητα του κόμματος, με την έντεχνη επικοινωνιακή προβολή ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι χωρισμένο στα δύο, με την ύπαρξη θυλάκων «καραμανλικών», «μητσοτακικών» και «σαμαρικών». Ασφαλώς, όπως και σε κάθε άλλο κόμμα, μπορεί να υπάρχουν βουλευτές που αισθάνονται περισσότερο δεμένοι με τον έναν ή τον άλλο αρχηγό, αλλά η κομματική πειθαρχία υπάρχει και κανείς από τους πρώην πρωθυπουργούς δεν έχει υποκινήσει «αντάρτικα» σε βάρος του κ. Μητσοτάκη. Αντιθέτως, πρόσφατα γεγονότα δείχνουν το μέγεθος της κομματικής συνοχής, όπως λ.χ. η συνάντηση και η θερμή συνομιλία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη με τον Αντώνη Σαμαρά, όπως και η άμεση ραδιοφωνική παρέμβαση της πρώην υπουργού Εξωτερικών του Κώστα Καραμανλή για να προβάλει τη δικαίωση του, του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού αλλά και των στενών συνεργατών του για την άθλια υπόθεση του Βατοπαιδίου.
Ο ρόλος Καμμένου και η δυσφορία Καραμανλή
ΡΟΛΟ στη δημιουργία μιας υποτιθέμενης αντιπαράθεσης μέσα στη Ν.Δ. έχει αναλάβει ο κυβερνητικός συνεταίρος του κ. Τσίπρα και υπουργός Εθνικής Αμύνης, Πάνος Καμμένος. Ο οποίος, αν και επί χρόνια στα νεοδημοκρατικά δρώμενα, κάθε άλλο παρά επρόσκειτο στην «καραμανλική» πτέρυγα. Τελευταίως, όμως, προβάλλει εαυτόν ως υποστηρικτή του Κώστα Καραμανλή, χωρίς ο πρώην πρωθυπουργός να του έχει ζητήσει να ομιλεί εξ ονόματος του και ως απηχών τις απόψεις του.
Στη Βουλή, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Νίκος Δένδιας αναγκάστηκε να αποκαλύψει τους σκοπούς αυτού του αιφνίδιου πολιτικού "φλερτ" προς τον πρώην πρωθυπουργό λέγοντας το αυτονόητο: "Οι ΑΝ.ΕΛ. έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με την Κεντροδεξιά και ο Καραμανλής δεν θέλει όψιμους υποστηρικτές. Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε». Αλλωστε ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός μέσω κύκλων του εξέφρασε τη δυσφορία του, διότι πολλοί ομιλούν εξ ονόματος του, χωρίς να είναι εξουσιοδοτημένοι για κάτι τέτοιο. Κατά τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, όσον αφορά στην τελευταία του αναφορά στον Κώστα Καραμανλή, ο κ. Μητσοτάκης πολέμησε τον πρώην πρωθυπουργό. Αυτήν την έννοια είχε η φράση άρθρου του ότι «οι ίδιοι άνθρωποι που πολέμησαν λυσσαλέα τον Κώστα Καραμανλή βρίσκονται σήμερα σε ηγετικές καρέκλες της Νέας Δημοκρατίας, μετατρέποντας την παράταξη σε ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα ευκαιριακών καιροσκόπων...».
ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η δικαίωση Καραμανλή για το Βατοπαίδι είναι εκμεταλλεύσιμη από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να προβάλλεται ότι επί των ημερών του η Δικαιοσύνη έκλεισε με αθωωτικές αποφάσεις την υπόθεση. Βεβαίως, ο πρώην πρωθυπουργός κάθε άλλο παρά δεκανίκι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, όπως το Μαξίμου και ο πρωθυπουργός θα ήθελαν, κάτι άλλωστε που φάνηκε και σε δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας «Ελευθερία», καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων κάθε άλλο παρά πιστεύει ότι ο πρώην πρωθυπουργός «έχει βάλει πλάτη» στη σημερινή κυβέρνηση των νεοκομμου-
Κυβέρνηση,αντιπολίτευση
και ο τροχός της Ιστορίας
Του Κ.Ι. Αγγελόπουλου
ΕΝΑ ΒΑΘΥ γκρίζο πέπλο σκεπάζει την Ελλάδα και τρομάζει την κοινωνία της. Τίποτε δεν πάει καλά στη χώρα και η κατάσταση της διαρκώς χειροτερεύει. Οχι μόνο επειδή η απειλή μιας επικείμενης χρεοκοπίας πάλι επαναφέρεται από ξένους αναλυτές και η φτωχοποίηση της χώρας εμφανίζεται από την πολιτική τάξη της Ελλάδας περίπου σαν μονόδρομος, αλλά επειδή η πολιτική τάξη μοιάζει να είναι άδεια από δύναμη και ακινητοποιημένη.
Είναι, παρ' όλα αυτά, εξαιρετικά εντυπωσιακό το ότι η κυβέρνηση και τα αστικά πολιτικά κόμματα κινούνται μηχανικά, θα έλεγε κανείς, με τον «αυτόματο», χωρίς αίσθηση του ιστορικού χρόνου που κυλάει σταθερά, χωρίς ήχο, αλλά με δύναμη, μουλιάζοντας τα θεμέλια του εθνικού κράτους. Το μόνο που φαίνεται ότι κάνουν με προσοχή και επιμέλεια οι κομματικοί επιτελάρχες είναι να διαβάζουν και να αναλύουν δημοσκοπήσεις. Παραμένουν ισχυρές και ακατάβλητες οι εμμονές για διατήρηση και διεκδίκηση της εξουσίας. Και μάταια μια σειρά από παράγοντες του δημόσιου βίου απευθύνουν εκκλήσεις προς τους αρχηγούς να προχωρήσουν σε μια «εθνική συνεννόηση» για μία από κοινού αντιμετώπιση του εθνικού δράματος.
Ο πολιτικός οργανισμός της χώρας, αδύναμος, χωρίς πνοή, εξαιτίας χρόνιων παθήσεων του, εξακολουθεί, λοιπόν, να κινείται με πολύ χαμηλές ταχύτητες και να ασκεί «πολιτική» με τυποποιημένα «κλισέ». Πνευματικές δυνάμεις και σθένος ψυχικό για την ανάληψη δράσεων με στόχο την αναγέννηση της Ελλάδας δεν διαθέτει. Και είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό ότι οι πολιτικές ηγεσίες δεν δείχνουν να φοβούνται το ενδεχόμενο μιας αιφνίδιας επιτάχυνσης εξελίξεων, αν κάποια στιγμή μια κοινωνική πλειοψηφία θεωρήσει ότι της είναι αφόρητες οι τεράστιες πιέσεις που δέχεται τόσα χρόνια χωρίς να επαναστατεί. Δεν σκέπτονται ότι η πολιτική ραθυμία τους, και μάλιστα σε περιβάλλον ηθικής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, μπορεί να οδηγήσει μια κρίσιμη κοινωνική μάζα στο να αποτινάξει την «παθητικότητα», που τόσο μάλιστα απασχολεί ορισμένους αναλυτές". και «ενοχλεί» κάποιους «επαναστάτες» των σαλονιών. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο τροχός της Ιστορίας μπορεί να άρχιζε να κινείται με μεγάλες ταχύτητες και να παράγει εκτάκτως και ατάκτως ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αλλά είναι φανερό ότι οι σημερινοί πολιτικοί δεν φοβούνται την Ιστορία, την οποία ο Στέφαν Τσβάιχ σε ένα σημείο του έργου του «Μεγάλες στιγμές της ανθρωπότητας» χαρακτηρίζει ως τη «μεγαλύτερη ποιήτρια και χαρισματικότερη καλλιτέχνιδα όλων των εποχών, τη σημαντικότερη δημιουργό». Μάλλον δεν έχουν να χάσουν οι «πρώτης σειράς» πολιτικοί της εποχής, αν δώσουν λίγη προσοχή σήμερα στο παρακάτω κείμενο του μεγάλου αυτού Αυστριακού συγγραφέα και Ευρωπαίου στοχαστή, που γράφει σχετικώς με την Ιστορία:
«Οπως ο ηλεκτρισμός της ατμόσφαιρας συσσωρεύεται στην άκρη του αλεξικέραυνου, έτσι και οι συνέπειες απειράριθμων γεγονότων συμπυκνώνονται στο μικρό διάστημα λίγων ωρών ή ημερών. Πράγματα που κανονικά θα χρειάζονταν μέρες ή και μήνες για να γίνουν, ολοκληρώνονται μέσα σε λίγες μόνο στιγμές, που έχουν τη δύναμη να καθορίσουν τα πάντα. Ενα ναι. Ενα όχι. Μια στιγμή όλη κι όλη που αποφασίζει για τη μοίρα και τη ζωή των μελλοντικών γενεών, προδιαγράφοντας τη ζωή ενός ανθρώπου, ενός λαού ή και ολόκληρης της ανθρωπότητας». *
*από Εμπειρία Εκδοτική, μετάφραση Φρίξου Ηλιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου