"...Το πόσο εις βάθος πηγαίνει το πρόβλημα των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τους αναρχικούς, ήλθε να μας το θυμίσει η πρόσφατη αποκάλυψη του ερωτηματολογίου που μοιράστηκε ενόψει του ιδρυτικού συνεδρίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι δεν κατάλαβε τι σημαίνει να περιλαμβάνονται ερωτήσεις όπως αν ο ερωτώμενος θα συμμετείχε «σε διαδηλώσεις στις οποίες θα εκδηλώνονταν βίαια επεισόδια», σε «καταλήψεις κτιρίων με στόχο την περίθαλψη, φροντίδα μειονοτικών κοινωνικών ομάδων (στέγαση προσφύγων, κοινωνικό φροντιστήριο μεταναστών κ.λπ.)», σε «βίαιη αντιμετώπιση ρατσιστικών ομαδώσεων», σε «καταλήψεις σε συμβολικούς στόχους (γραφεία πολιτικών, κομματικά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα)» ή, τέλος, σε «αντισυμβατικές δράσεις (π.χ. οργανωμένες κλοπές από αλυσίδες σούπερ μάρκετ και αναδιανομή των προϊόντων σε πολίτες)»...."

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΛΙΔΑ, από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/03/17

Ενας δικός τους εμφύλιος

Toυ Στέφανου Κασιμάτη

Κάτι έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε, γιατί παρόμοιο εξευτελισμό δεν τον άντεχε πια ούτε ο Τόσκας. Συνελήφθησαν, λοιπόν, προχθές τρεις ύποπτοι για τις καταστροφές των ακυρωτικών μηχανημάτων και έτσι το σκορ γίνεται 27-3 υπέρ των αναρχικών. (Οι τελευταίοι αυτοαποκαλούνται στις προκηρύξεις τους «Πυρήνες Λυσσασμένων Λαθρεπιβατών», αλλά η κυβέρνηση προτιμά να τους ονομάζει «σκοτεινά συμφέροντα».) Στο σκορ, μετρώ μόνο τα ακυρωτικά του τελευταίου διαστήματος, δηλαδή 21 στις αρχές Φεβρουαρίου με την επίθεση στου Ζωγράφου και 6 στο Μοναστηράκι αρχές Μαρτίου. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι περισσότερα, καθώς οι συστηματικές επιθέσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες ξεκίνησαν πέρυσι τέτοια εποχή, με τις επιθέσεις στους σταθμούς Μοναστηρακίου, Πετραλώνων και Κεραμεικού και συνεχίστηκαν με τους εμπρησμούς λεωφορείων και τρόλεϊ μπροστά από το Πολυτεχνείο.

Οτι αυτός ο συστηματικός ανταρτοπόλεμος των αναρχικών εναντίον των δημοσίων συγκοινωνιών ήταν κάτι καινούργιο και άμεσα συνδεδεμένο με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν από όλους αντιληπτό και, ιδίως, από εκείνους στους οποίους προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ για την ψήφο τους: τους συνταξιούχους. Εκτός από τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος κρυβόταν πίσω από ανοησίες, τις οποίες αντιλαμβανόταν ως επιχειρήματα. «Ολες αυτές οι καταστάσεις στα Εξάρχεια εκτράφηκαν αυτά τα δύο χρόνια;» είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του, απαντώντας στη σχετική κριτική. Προφανώς, όχι· όμως, «αυτές οι καταστάσεις» εντάθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια. Επικράτησε, πράγματι, ένα διάστημα ηρεμίας, με την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ κι ένα χρόνο, όμως, είναι φανερό ότι η νέα τρομοκρατία και τα ΙΕΚ¹ της δεν έχουν πια επιφυλάξεις για τον ΣΥΡΙΖΑ: τον πολεμούν με τη λύσσα, όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι, που μόνον ο εμφύλιος πόλεμος εξάπτει.

Πέραν αυτού, είναι και γελοίο ως επιχείρημα αυτό καθαυτό. Τι πάει να πει για έναν υπουργό ότι τα προβλήματα υπήρχαν και πριν από δύο χρόνια; Υπάρχει κάποιου είδους σύμβαση που ορίζει ότι ο εκάστοτε υπουργός δικαιούται να μην ενεργεί για θέματα που προϋπήρχαν της υπουργίας του; (Θα έλεγα, μην τρελαθούμε και θα έβαζα και ένα θαυμαστικό στο τέλος. Αλλά τι νόημα έχει πια με τόσα που συμβαίνουν;) Εμμέσως, πάντως, το λένε ότι δεν θεωρούν αυτού του είδους τη βία πραγματικό πρόβλημα. Στην ίδια συνέντευξη, ο υπουργός δηλώνει: «Η κυρίαρχη τάση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η τάση της επίλυσης των πραγματικών προβλημάτων της χώρας». Το ίδιο είχε πει και ο πρωθυπουργός αυτοπροσώπως με τον πιο επίσημο τρόπο, όταν χλεύασε τον Μητσοτάκη επειδή είχε φέρει το ζήτημα στη Βουλή.

Ηταν απαραίτητο κάτι να γίνει, γιατί η υπόθεση των εκρηκτικών φακέλων με παραλήπτες τους Σόιμπλε και Τόμσεν έδειξε ότι «αυτή η κατάσταση», που λέει ο υπουργός, έχει σοβαρές διακλαδώσεις και ο ίδιος κόντευε να εξελιχθεί σε κωμωδία. Οταν βιάστηκε να βεβαιώσει, μέσω ραδιοφωνικής συνέντευξης, ότι δεν υπάρχουν άλλοι φάκελοι πέραν των γνωστών δύο, όλοι είπαμε μέσα μας: «Α, καλά! Θα υπάρχουν καμιά δεκαριά ακόμη, άμα το λέει αυτός...». Απεδείχθη ότι υπήρχαν 8 ακόμη. Ο καθένας το υποψιαζόταν. Ηταν πια τόσο κοινότοπο γεγονός η διάψευση της υπουργικής πρόβλεψης, ώστε και οι επαγγελματίες σχολιαστές στα ΜΜΕ δεν του έδωσαν σημασία. Ακαμπτος, λόγω στρατιωτικού παρελθόντος, μεροληπτικός σε σημείο φανατισμού, κυνικός, ο υπουργός Ν. Τόσκας έχει πετύχει να μην παίρνει κανείς στα σοβαρά τον δημόσιο λόγο του.

Ούτε οι αναρχικοί θα τρομάξουν με τις τρεις συλλήψεις, ούτε η κυβέρνηση αλλάζει πολιτική στο ζήτημα της δημόσιας ασφάλειας. Αλλάζει, απλώς, τον τρόπο διαλόγου με τον χώρο των αναρχικών, που εκ της φύσεώς του είναι συγγενικός με τον ΣΥΡΙΖΑ. Για πολύ καιρό, η κυβέρνηση νόμιζε ότι η προστασία που παρείχε με τη μορφή αδιαφορίας στους αναρχικούς θα εκτιμηθεί από τους ευεργετούμενους. Δεν υπήρχε περίπτωση και δεν πρόκειται να υπάρξει, διότι οι αναρχικοί που κινούνται στις παρυφές της τρομοκρατίας έχουν τέτοιο τερατώδη ναρκισσισμό, ώστε δεν καταλαβαίνουν από την αβρότητα των χειρονομιών του Τόσκα. (Οποιος διαβάζει τα κείμενά τους αντιλαμβάνεται ότι τα παιδιά αυτά είναι κανονικά για τον ψυχίατρο...)

Το πόσο εις βάθος πηγαίνει το πρόβλημα των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τους αναρχικούς, ήλθε να μας το θυμίσει η πρόσφατη αποκάλυψη του ερωτηματολογίου που μοιράστηκε ενόψει του ιδρυτικού συνεδρίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι δεν κατάλαβε τι σημαίνει να περιλαμβάνονται ερωτήσεις όπως αν ο ερωτώμενος θα συμμετείχε «σε διαδηλώσεις στις οποίες θα εκδηλώνονταν βίαια επεισόδια», σε «καταλήψεις κτιρίων με στόχο την περίθαλψη, φροντίδα μειονοτικών κοινωνικών ομάδων (στέγαση προσφύγων, κοινωνικό φροντιστήριο μεταναστών κ.λπ.)», σε «βίαιη αντιμετώπιση ρατσιστικών ομαδώσεων», σε «καταλήψεις σε συμβολικούς στόχους (γραφεία πολιτικών, κομματικά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα)» ή, τέλος, σε «αντισυμβατικές δράσεις (π.χ. οργανωμένες κλοπές από αλυσίδες σούπερ μάρκετ και αναδιανομή των προϊόντων σε πολίτες)». Απαντούν στον σάλο με ειρωνείες περί κοινωνιολογικής έρευνας. Αστείες δικαιολογίες. Και μόνο το ενδιαφέρον (κοινωνιολογικό ή μη) αρκεί. Ψάχνεις για κάτι εκεί όπου ξέρεις ότι θα το βρεις. Δεν ρωτούν για τη σεξουαλική συμπεριφορά των συνέδρων, για τη χοληστερίνη ή τον διαβήτη τους. Δεν ξέρω αν η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ θα εξελιχθεί σε βιτρίνα «συλλογικοτήτων» και «ομαδώσεων» της συμφοράς, πάντως ο πόλεμος των αναρχικών κατά της κυβέρνησης έχει μέλλον και θα είναι σκληρός. Ετσι είναι, όμως, οι εμφύλιοι. Καιρός να το μάθει και η Αριστερά...

1: Κατά κάποιον τρόπο, οι αναρχικές ομάδες του τύπου που ειδικεύονται στα «μπάχαλα», δηλαδή τις καταστροφές, είναι ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης για μέλλοντες τρομοκράτες.