ΤΟ ΟΝΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, "ΠΕΡΗΦΑΝΗ" ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ ΓΙΑ ΣΚΟΠΟΥΣ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ...

ΚΕΑ-ΕτΤ(7+)
Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"

"Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 25-26/03/17

Δημόσια Υγεία, το όνειδος ενός πολιτικού πολιτισμού

Από τον Κ.Ι. Αγγελόπουλο

Μια μακρά περίοδος πτώ­σης των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και στη συνέχεια οκτώ χρόνια ύφε­σης και ανεργίας υπό αυστηρό δι­εθνή οικονομικό έλεγχο οδήγησαν ως γνωστόν σε οικονομική και κοι­νωνική εξουθένωση την Ελλάδα. Η εικόνα της εθνικής παρακμής είναι καθαρή. Αυτό που δεν είναι ακόμα καθαρό είναι το πολιτικό τοπίο της χώρας. Όχι μόνο επειδή είναι αδύ­ναμες οι κυβερνητικές πολιτικές, όχι μόνο επειδή προκαλούν σύγ­χυση τα πολλά λόγια και οι «προ­φητείες» περί εκλογών και τα κόμ­ματα ασχολούνται με επί χάρτου συμμαχικά σχήματα, αλλά επειδή συμβαίνει και κάτι άλλο: Οι πολιτι­κοί δίνουν την εντύπωση μίας ολι­γομελούς και προνομιούχου τάξης, αποτελούμενης από περίκλειστες ομάδες που είτε δεν έχουν καμία αντίληψη των όσων συμβαίνουν στη χώρα ή έχουν στρεβλή εικό­να της πραγματικότητας ως εκ των προνομίων τους. Οι ανησυχίες αυ­τών των ομάδων ελάχιστα εφάπτο­νται με τις ανησυχίες των πολιτών, τους οποίους τυπικά εκπροσωπούν. 

Και επειδή ισχύει απόλυτα το κοινώς λεγόμενο και αδιαμφισβή­τητο «η υγεία πάνω απ' όλα» και το άλλο, «την υγειά μας να 'χουμε και τα άλλα θα τα βρούμε», ας ξεκινήσουμε από αυτό: Καθημερι­νά προβάλλονται από φορείς και μέσα ενημέρωσης τα στοιχεία που αποδεικνύουν το πόσο μεγάλα εί­ναι τα προβλήματα στον τομέα της δημόσιας Υγείας, το πόσο άγρια τα­λαιπωρούνται εκατοντάδες χιλιά­δες πολίτες, με πρώτους τους ηλι­κιωμένους, τους νέους φτωχούς και τους σοβαρά πάσχοντες από χρόνι­ες παθήσεις ασθενείς, εξαιτίας ελ­λείψεων σε νοσοκομειακό υλικό σε χειρουργικές μονάδες, σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, κλί­νες και φάρμακα και σε αξονικούς τομογράφους.

Είναι τραγική η κατάσταση στη δημόσια Υγεία, καθώς μάλιστα η βαθιά οικονομι­κή κρίση αυξάνει τον αριθμό των πολιτών που αδυνατούν να δαπα­νήσουν χρήματα στον τομέα της ιδιωτικής ιατρικής και στρέφονται πλέον στο Δημόσιο. «Η υγεία πά­νω απ' όλα», αλλά, δυστυχώς, όχι για την αλλοπρόσαλλη πολιτική τά­ξη της Ελλάδας, θα περίμενε κα­νείς ότι εν μέσω μιας δραματικής οικονομικής κρίσης, που έχει πλέ­ον πάρει και διαστάσεις κρίσης αν­θρωπιστικής, το ΠΡΩΤΟ που θα απασχολούσε καθημερινά ΟΛΕΣ τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώ­ρας θα ήταν η ενίσχυση της Υγεί­ας με πόρους, ανθρώπινο δυναμικό και τεχνικό εξοπλισμό. Είναι εφικτό να συμβεί αυτό με «αιματηρές» οι­κονομίες σε άλλους τομείς και με τη φροντίδα να μην κόβεται στο Δη­μόσιο ούτε ένας νέος μισθός, να μη δαπανάται ούτε ένα μη παραγωγι­κό ευρώ που θα είναι χρήσιμο για την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας. Ας κάνουν μια βόλτα οι προνομι­ούχοι πολιτικοί σε ένα δημόσιο νο­σοκομείο, όπου συνωθούνται ασθε­νείς κάθε ηλικίας για μια εξέταση, για ένα κρεβάτι, θα διαπιστώσουν; αν το ηρωικό ιατρικό προσωπικό και οι ταλαιπωρούμενοι συμπολί­τες τους ασχολούνται με την αφε­ντιά τους, με τη «διαπραγμάτευση», με τα κόμματα τους, τον Αλέξη, τον Τσακαλώτο και τους «53» του, με τον Τζανακόπουλο, με τον Κυριά­κο και τους «καραμανλικούς», με τη Φώφη, τον Σταύρο, τον Βαγγέ­λη, τον κυρ Βασίλη και «τ' άλλα τα παιδιά», που όλοι μαζί τραβούν απ' το πόδι βαθιά μέσα στο χώμα την ελληνική κοινωνία.

Θα έχουν μία ευκαιρία αυτοί οι περίκλειστοι, αυτοί οι «ειδικοί» της πολιτικής, να δουν πράγματα που ίσως τους κάνουν να σκεφθούν έστω και για μία στιγμή ότι η κατά­σταση της δημόσιας Υγείας αποτε­λεί το όνειδος του πολιτικού πολιτι­σμού της χώρας.

Ας επιχειρήσουν αυτή τη βόλ­τα σε ώρα αιχμής. Δεν είναι μεγά­λη η απόσταση που χωρίζει τα κο­σμικά καφέ-στέκια και τα σνακ μπαρ της «πλατείας» από τα νοσο­κομεία της Αθήνας. Να, ο Ευαγγε­λισμός, για παράδειγμα, είναι από εκεί «ένα τσιγάρο δρόμος» που λέ­ει και ο πτωχός λαός, αυτός ο ακά­ματος χορηγός τους.

Αντιευρωπαϊκό «μπλόκο» για εσωτερικά πανηγύρια

Από την Κύρα Αδάμ

Δειλά - δειλά αλλά και σταθερά, κυβερνητικοί κύκλοι τείνουν να πιστέψουν ότι μπορούν να «μπλοκάρουν» την πανηγυρική «Δια­κήρυξη της Ρώμης», που οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπογράφουν για το μέλλον της Ευρώπης, στην επέτειο των 60 χρόνων της. Επιμένουν, μάλιστα, χαμη­λόφωνα οι κυβερνητικοί κύκλοι ότι η κυ­βέρνηση «απαιτεί» ειδική αναφορά στις εργασιακές σχέσεις, που δοκιμάζονται στην Ελλάδα με τις μη ρεαλιστικές απαι­τήσεις του ΔΝΤ στη διαπραγμάτευση. Αφήνοντας στην άκρη το ενδεχόμενο να υπάρξει διέξοδος στα εργασιακά στις 

δι­απραγματεύσεις του Βrussels Grour που γίνονται τώρα, είναι εντελώς «κουφό» να υποστηρίζει κανείς πως σε μια πανηγυρι­κή διακήρυξη οι «26» θα δεχθούν ειδική αναφορά σε χώρα η οποία αντιμετωπίζει ζόρια επειδή βρίσκεται σε πρόγραμμα. Και ανάποδα... Είναι  ομοίως «κουφό» να πιστεύει κανείς ότι, επειδή μια χώρα αντι­μετωπίζει σοβαρά: προβλήματα στο εσω­τερικό της θα μπορέσει να μπλοκάρει τα υπόλοιπα 26 κράτη-μέλη της Ενωσης να διακηρύξουν το κοινό μέλλον τους. Το ίδιο τοΣχέδιο της Διακήρυξης της Ρώ­μης, στην παράγραφο 3, δεσμεύει τους εταίρους να εργαστούν για:

«...Μια κοινωνική Ευρώπη. Μια Ενωση που προωθεί την οικονομική και κοινωνική πρόοδο καθώς και τη συνο­χή και τη σύγκλιση, λαμβάνοντας υπό­ψη την ποικιλία των κοινωνικών μοντέ­λων και τον ρόλο-κλειδί των κοινωνικών εταίρων... Μια Ενωση που μάχεται τις διακρίσεις, τόν κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια...». 

Μέσα στην επιτηδευμένα γενικόλο­γη διατύπωση της διακήρυξης θα είναι περιέργειας άξιον πώς και αν η ελληνι­κή πλευρά θα μπορέσει να περάσει ειδι­κή διάταξη για το ειδικό θέμα της Ελλά­δας, με στόχο αυτή η ελληνική δυσκολία -που τελικώς θα πάρει τη μορφή ελληνι­κού νόμου- να χαρακτηρίζει την Ευρω­παϊκή Ενωση για τις επόμενες δεκαετίες.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, εντελώς άπειρη και αδιάβαστη στα κοι­νοτικά δρώμενα, επιχειρεί να αντιγράψει ψευδώς τις αρχικές πρακτι­κές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, με ελληνικού ενδια­φέροντος αστερίσκους και υποσημειώ­σεις, ξεχνώντας ότι η σημερινή Ε.Ε. των πολλαπλών κρίσεων δεν είναι η Ευρώπη ούτε του Ντελόρ ούτε του Μιτεράν. Βεβαίως, ακόμα και η προσθήκη μιας επιπλέον γενικόλογης και αόριστης φρά­σης στο κείμενο της Διακήρυξης της Ρώ­μης μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως «τεράστια επιτυχία» της, ευελπιστώντας ότι θα συγκινήσει εκ νέ­ου εκείνους τους εύπιστους ψηφοφόρους της από το παρελθόν, που δεν υπάρχουν πια... Τέτοιες ενδεχόμενες άγαρμπες κινή­σεις μιας κυβέρνησης σε αδιέξοδο, όπως η σημερινή, προκαλούν τον κίνδυνο να βρεθεί η χώρα σε αυτοαπομόνωση μέσα στην Ε.Ε., τη στιγμή μάλιστα που η Ελ­λάδα ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Και τούτο διότι η κυβέρνηση δείχνει να υποτιμά, μπροστά στις δικές της δυσκολίες στην τρέχουσα διαπραγ­μάτευση, την ανάγκη ενίσχυσης της ενό­τητας της Ενωσης μπροστά στις προκλή­σεις που αντιμετωπίζει.

Όπως αναφέρεται στη Διακήρυξη της Ρώμης:

«.. .Η Ε.Ε. αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις, τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εσωτερικό επίπεδο: περιοχικές συ­γκρούσεις, τρομοκρατία, αυξανόμενες μεταναστευτικές πιέσεις, 

προστατευτισμό και κοινωνικές και οικονομικές ανι­σότητες. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η ΕΕ είναι ικανή να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις σε έναν ταχέως μεταβαλλό­μενο κόσμο και να προσφέρει στους πολίτες της τόσο την ασφάλεια όσο και τις νέες ευκαιρίες... Είμαστε 

αποφασισμέ­νοι να κάνουμε την ΕΕ. ισχυρότερη και περισσότερο ανθεκτική, μέσω της ακό­μα μεγαλύτερης αλληλεγγύης και ενό­τητας ανάμεσα μας. Η ενότητα είναι τό­σο η ανάγκη όσο και η ελεύθερη επιλογή μας. Αν αντιδράσουμε μεμονωμένα, θα παραμεριστούμε από την παγκόσμια δυναμική. Μένοντας ενωμένοι, έχουμε την καλύτερη ευκαιρία να επηρεάσου­με τις εξελίξεις και να υπερασπιστούμε τα κοινά συμφέροντα και τις αξίες μας. θα δράσουμε από κοινού, όταν αυτό εί­ναι δυνατόν, σε διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση, όταν αυτό είναι απαραίτητο, όπως έχουμε κάνει στο παρελθόν μέσα στο πλαίσιο της Συνθήκης, και θα αφή­σουμε την πόρτα ανοιχτή σε όσους θέ­λουν να έρθουν αργότβρα. Η Ενωση μας είναι αχώριστη και αδιαίρετη...».  

Θα τα μπλοκάρει όλα αυτά η κυβέρνη­ση Τσίπρα;